«Όταν μου έρχεται αυθόρμητα να πω ναι σε μια συνεργασία, νομίζω ότι αυτό είναι το σωστό “ναι”»
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Μαρία Αβραμίδου
Φωτογράφηση: Θαλίνα Καρπούζη
Ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης επιθυμεί -και το έχει καταφέρει- να ανεβαίνει στην ώρα τους και χωρίς να βιάζεται τα σκαλιά της επαγγελματικής του διαδρομής. Μένοντας μακριά από ταμπέλες και χωρίς να φοβάται πια τυχόν αποτυχίες, επιδιώκει να ασχολείται με όσο πιο διαφορετικά πράγματα γίνεται και, κυρίως, να μην χάνει τις σταθερές και την προσωπική του ισορροπία. Η φετινή σεζόν τον βρίσκει σε δύο θεατρικές παραστάσεις και μία τηλεοπτική σειρά, αλλά και στη σκηνή του «Ρυθμός Stage», όπου, από τις 5 Δεκεμβρίου, μαζί με την Κατερίνα Κούκα και τη Λένα Αλκαίου θα τραγουδούν με κέφι, «Μόνο Ζαμπέτα»!
Το MusicCorner τον συνάντησε στο αγαπημένο «La Soiree de Votanique», ένα κρύο μεσημέρι Δευτέρας, όπου μιλήσαμε για τις πολλές και διάφορες καλλιτεχνικές του δραστηριότητες, αλλά και για τις παιδικές του αναμνήσεις από τον Βασίλη Τσιτσάνη!
MusicCorner: Σκεφτόμουν αρχικά να σε ρωτήσω πώς τα προλαβαίνεις όλα φέτος, αλλά νομίζω ότι το θέμα δεν είναι αυτό, αλλά το πώς κατάφερες να συμμετέχεις σε τόσο ενδιαφέρουσες δουλειές…
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Δεν ξέρω, ήρθαν και με βρήκαν μάλλον… Ήρθαν ωραίες προτάσεις, σε ωραίες συνεργασίες και δεν λες όχι σε τέτοια πράγματα. Είμαι ηθοποιός που δουλεύει εντατικά –δεν έχω σταματήσει όλα αυτά τα χρόνια, δεν φοβάμαι την πολλή δουλειά. Οπότε, δεν είναι η πρώτη φορά που δουλεύω τόσο πολύ –φέτος ίσως λίγο παραπάνω, βέβαια. Στο θέατρο συμμετέχω σε δύο μουσικό-θεατρικές παραστάσεις, οι οποίες ήδη έχουν δώσει πολύ καλό στίγμα. Και οι δύο έχουν να κάνουν με το ελληνικό τραγούδι, μ’ έναν διαφορετικό τρόπο. Απ’ τη μία το «Πριν το Χάραμα» στο θέατρο Βέμπο, το καινούργιο έργο των Ρέππα-Παπαθανασίου. Είναι έργο στο οποίο και τα τραγούδια να έλειπαν, θα διατηρούσε την αξία του ως κείμενο. Βασίζεται κυρίως στη λαϊκή μας μουσική –στον Τσιτσάνη, στον Καλδάρα, σ’ όλους αυτούς τους μεγάλους δημιουργούς. Μέσα στο έργο βλέπουμε και τη ζωή των καλλιτεχνών, εξ ου και τα παιδιά έχουν επιλέξει πολύ σοφά να έχει ο θίασος και τραγουδιστές, οι οποίοι πραγματικά κάνουν την έκπληξη. Για τη Σοφία Βόσσου και την Κατερίνα Κούκα, ίσως να ξέρουμε ότι έχουν τις δυνατότητες να κάνουν κάτι τέτοιο. Αλλά νομίζω ότι η μεγάλη έκπληξη, και είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό, είναι ο Στέλιος Διονυσίου. Είχε ένα παραπάνω τρακ, αλλά πραγματικά εκπλήσσει τους πάντες με την αγωνιστικότητά του πάνω στη σκηνή!
Από την άλλη, παρουσιάζουμε στο Θέατρο Badminton το «Μια Ελλάδα Θέατρο», μια παράσταση του Δημήτρη Μαλισσόβα, με προεξάρχοντα τον Γιάννη Μπέζο, η οποία αποτελεί αφορμή να ακουστούν τραγούδια που έχουν ερμηνευθεί πρώτη φορά στο θέατρο. Πολλά απ’ αυτά έχουν κάνει τεράστια καριέρα, αλλά υπάρχουν κι αυτά που ακούγονται σπάνια. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος γιατί ερμηνεύω τον «Ηθοποιό», ένα τραγούδι σφραγισμένο από τον Χορν.
MusicCorner: Το φοβήθηκες;
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Είναι πολύ ωραίο να αναμετριέσαι με τέτοιες δημιουργίες και προσπαθώ να φανώ αντάξιος. Ήθελα να ‘μαι δίπλα στο κομμάτι –ούτε πιο πάνω, ούτε πιο κάτω. Το μουσικό θέατρο φέτος με έχει κατακυριεύσει! Είναι δύσκολο είδος που θέλει και δυνατότητες και ικανότητες και τεχνική. Απαιτεί μεγαλύτερη συγκέντρωση γιατί συνδυάζει τα πάντα: Τραγούδι, χορό, υποκριτική, όλα σε σωστές δόσεις. Με τον Δημήτρη Μαλισσόβα έχουμε κάνει αρκετές συνεργασίες και μιλάμε πια με κλειστά μάτια. Με τους Ρέππα-Παπαθανασίου είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε και ήταν ένα μικρό μου απωθημένο. Μέσα στην παράσταση, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που ερμηνεύουν λαϊκά τραγούδια κάνω το αντίστοιχο… “pop idol” της εποχής κι αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον για μένα.
MusicCorner: Έχω την αίσθηση ότι και οι δύο παραστάσεις κουβαλάνε μια γλυκιά νοσταλγία…
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Σίγουρα… Οι πιο μεγάλης ηλικίας άνθρωποι έχουν άμεσες μνήμες, είναι σαν να βλέπουν μπροστά τους την ίδια τους τη ζωή. Κατά έναν περίεργο τρόπο, αυτά τα τραγούδια λειτουργούν κυτταρικά. Σαν όλες αυτές οι εμπειρίες που φέρουν να έχουν περάσει από γενιά σε γενιά και να έχουμε ανάγκη να τα ακούμε συγκεκριμένα. Δεν πρέπει όμως να τα αντιμετωπίζουν οι συντελεστές της εκάστοτε παράστασης με νοσταλγική διάθεση. Το πώς θα ερμηνευτούν από νεότερους καλλιτέχνες οφείλει να δείξει ότι τα πράγματα προχωρούν και μας πηγαίνουν ένα βήμα μπροστά. Σ’ αυτό βοηθούν και οι εξαιρετικοί ενορχηστρωτές των δύο παραστάσεων, ο Γιάννης Παπαζαχαριάκης και ο Νίκος Στρατηγός.
MusicCorner: Οι διαφορετικές συνεργασίες σου επιτρέπουν να δείξεις και άλλες πλευρές του ταλέντου σου, φαντάζομαι…
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Μου αρέσει να ανακατεύω την τράπουλα και να μου βάζω «τρικλοποδιές» πολλές φορές… Το καλό με τη δουλειά μας είναι ότι γνωρίζεις ωραίους ανθρώπους συνέχεια και μαθαίνεις από τους διαφορετικούς καλλιτέχνες. Δεν έχω στεγανά, ούτε στην προσωπική ούτε στην επαγγελματική μου ζωή. Δεν θέλω να αποκλείω πράγματα και νομίζω ότι αυτό το σήμα που στέλνω βρίσκει ανταπόκριση από διάφορες πλευρές. Δουλεύω χωρίς ταμπέλες. Επιθυμώ μόνο να έχω καλή συνεργασία με αξιόλογους ανθρώπους. Και γενικά όταν μου έρχεται αυθόρμητα να πω ναι σε μια συνεργασία, νομίζω ότι αυτό είναι το σωστό «ναι».
MusicCorner: Το θέατρο και η Τέχνη γενικότερα, είναι για σένα καταφύγιο;
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Είναι αγκαλιά. Έχω μεγαλώσει στο θέατρο. Μπήκα από τα 18 στη δραματική σχολή, παίζω απ’ τα 19 μου, 20. Όλη μου η ζωή είναι παράλληλη με το θέατρο. Δεν είναι η ζωή μου όμως το θέατρο –και δεν θέλω να είναι! Σίγουρα αυτή η τέχνη μού έχει ανοίξει ορίζοντες. Σε ταξιδεύει και σε πηγαίνει και σε μέρη που ακόμη και το μεγαλύτερο ταξίδι στον κόσμο να κάνεις, μπορεί να μην είσαι τόσο τυχερός και να έχεις φτάσει εκεί που μπορεί να σε πάει το θέατρο… Είναι ωραίο αυτό, γιατί ταξιδεύεις μέσα από συγγραφείς, εποχές, λέξεις. Αυτό είμαστε ουσιαστικά: Μεταφορείς λέξεων, ιδεών, χαρακτήρων, συναισθημάτων. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με το τραγούδι, απλώς σε πιο σύντομη μορφή.
MusicCorner: Λαμβάνεις υπ’ όψιν σου γνώμες και κριτικές απ’ όπου κι αν προέρχονται;
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Ακούω και με επηρεάζουν, απλά, με τα χρόνια, προσπαθώ να βλέπω πίσω από μια κριτική. Ακούω τους δικούς μου ανθρώπους, αλλά δεν μ’ αρέσουν οι «αυλές». Άλλωστε, ακόμη κι αν δεν πετύχει κάτι, οι ηθοποιοί είμαστε μαραθωνοδρόμοι, προχωράμε στον επόμενο στόχο. Αν κάθεσαι και αναλώνεσαι με το τι γράφει ο καθένας στο διαδίκτυο, δεν βγάζεις άκρη. Εδώ ακόμα και τώρα βλέπω πολλές φορές γραμμένο λάθος το όνομά μου. Εντάξει, αυτό συμβαίνει… Είσαι στη σκηνή, φυσικό είναι να κριθείς. Παλιότερα μπορεί να εκνευριζόμουν με μια κακή κριτική. Μεγαλώνοντας, προσπαθώ να τη φιλτράρω. Λαμβάνω υπ’ όψιν μου πολύ τη γνώμη των μεγαλυτέρων μου στη δουλειά, οι οποίοι έχουν περισσότερη εμπειρία, αλλά βλέπω και τα μάτια των θεατών. Από το πώς σε κοιτάνε, καταλαβαίνεις πολλά, ακόμη κι αν δεν σου πουν κάτι…
MusicCorner: Διαβάζοντας παλαιότερες συνεντεύξεις σου, μου έκανε εντύπωση ότι, όταν σε ρωτούν για πολύ προσωπικά πράγματα, δεν προσπαθείς να αποφύγεις την ερώτηση και απαντάς με ευθύτητα…
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Απαντάω με τον τρόπο μου, θα έλεγα… Είμαι ανοιχτός άνθρωπος, δεν κρύβομαι από κάτι. Απλώς δεν σχολιάζω αυτό που συμβαίνει στο υπόλοιπο κομμάτι της ζωής μου πέρα από τη δουλειά. Καλώς ή κακώς, είναι κι αυτό ένα μέρος του παιχνιδιού -με ή χωρίς εισαγωγικά- και δεν χρειάζεται να το σχολιάσω περισσότερο.
MusicCorner: Συμμετέχεις και στην τηλεοπτική σειρά «Το Σόι σου» στον Alpha. Φέτος γενικά έχουμε επιστροφή στις ελληνικές παραγωγές. Ανησυχείς μήπως χάσουμε πάλι το μέτρο και φτάσουμε στο σημείο να έχουμε 50 ελληνικές σειρές;
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει αυτό πρακτικά. Αυτό που βλέπω στον Alpha που είμαι φέτος, είναι ότι το συγκεκριμένο κανάλι, ενώ έκανε τεράστια επιτυχία πέρυσι με το «Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα» και την κράτησε, δεν ανοίχτηκε τόσο πολύ. Πολύ σοφά κράτησε το μέτρο και χτίζει πάνω σ’ αυτό σιγά σιγά. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που δουλεύω με τον Νίκο Ζαπατίνα, έναν εξαιρετικό σκηνοθέτη, άνθρωπο με ψυχή και ευγενέστατο. Υπάρχει ηρεμία στο γύρισμα, ιδιαίτερο χιούμορ και ωραίος θίασος. Χαίρομαι πολύ που κάνω έναν απ’ τους γιους της Μίρκας Παπακωνσταντίνου –την «κυνηγούσα» χρόνια κι ελπίζω να συναντηθούμε και στο θέατρο κάποια στιγμή. Ο ρόλος μου έχει πολλές κωμικές νότες, καθώς υποδύομαι έναν τύπο μαμάκια, λίγο μπούλη, λίγο ντιντή, κάτι που δύσκολα θα μου δινόταν στην τηλεόραση. Η σειρά έχει φτιάξει το δικό της κοινό και την επιτυχία την είχαμε ψιλό-μυριστεί όλοι.
Για να μιλήσω λίγο γενικότερα ως προς τις ελληνικές σειρές και το μέτρο που ανέφερες, νομίζω ότι και τα άλλα κανάλια δεν έχουν ξεφύγει ιδιαίτερα. Ήμουν χρόνια στο Mega, το οποίο παραμένει μεγάλη δύναμη γιατί έχει το know-how, όπως αντίστοιχα και ο ANT1. Το πράγμα δύσκολα θα ξεφύγει, θεωρώ. Άλλωστε, υπάρχει πια και οικονομικό όριο, η αγορά δεν θα αντέξει πολλές σειρές. Οι τεχνικοί, οι ηθοποιοί και όσοι εργάζονται για μια σειρά, έχουμε προσαρμοστεί στα υπάρχοντα δεδομένα κι έτσι θα πορευτούμε. Πάντως γίνονται ωραία πράγματα και στην τηλεόραση και φαίνεται ότι το είχε ανάγκη και ο κόσμος… Και για μας τους επαγγελματίες είναι καλό που ανοίγει ξανά η αγορά.
MusicCorner: Στις 5 Δεκεμβρίου έχετε πρεμιέρα με την Κατερίνα Κούκα και τη Λένα Αλκαιου στο «Ρυθμός Stage», σε μια παράσταση με «Μόνο Ζαμπέτα»! Είναι πρώτη φορά που τραγουδάς εκτός θεατρικής σκηνής;
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Η δεύτερη! Η αλήθεια είναι ότι μου ζητείται συχνά να τραγουδώ εκτός θεάτρου, αλλά προσπαθώ να μην το σπαταλώ. Είχε προηγηθεί μια πολύ ωραία συνεργασία με την Ηρώ, τον Αντώνη Λουδάρο και τον Γιώργο Παπαδόπουλο στο “Polis Stage”. Εν προκειμένω, και μόνο η ιδέα του Ζαμπέτα με συγκινεί και μου ‘κανε αυτό το «κλικ», που λένε. Την Κατερίνα Κούκα τη γνώρισα φέτος στις πρόβες για το «Πριν το Χάραμα» και είδα και από κοντά τι άνθρωπος είναι. Τη Λένα Αλκαίου την ακούω χρόνια, έχουμε κάνει αρκετές συζητήσεις και παλιότερα. Το πλέον σημαντικό δεν είναι ότι θα συνεργαστώ με τις δύο αυτές σπουδαίες κυρίες, αλλά ότι μου αρέσει ο τρόπος που βλέπουν τα πράγματα και η στάση τους απέναντι στη δουλειά τους. Εγώ θα είμαι σαν μικρό κερασάκι δίπλα τους! Θα τις χαζεύω, αλλά θα πω κι εγώ κανένα τραγουδάκι! Ούτως ή άλλως, κυρίως για γυναίκες έχει γράψει ο Ζαμπέτας… Για τον εαυτό του κράτησε τα σκωπτικά του τραγούδια. Όπως είναι γνωστό, δεν αναγνωρίστηκε στην εποχή του, όπως οι περισσότεροι μεγάλοι. Νομίζω ότι ο τίτλος του Δημήτρη Βραχνού που επιμελήθηκε το πρόγραμμα, «Μόνο Ζαμπέτα», συμβολίζει ακριβώς αυτήν την απλότητα, με την οποία θα παρουσιαστούν τα πράγματα. Δεν χρειάζονται πολλά-πολλά και κάτι που εμένα με συγκινεί πολύ στα τραγούδια είναι ότι ο Ζαμπέτας καταφέρνει σε πάρα πολλά, πολύ λυπημένα τραγούδια του, να τα κάνει πολύ χαρούμενα! Είναι τρελό, αν το σκεφτείς! Λέει, ας πούμε ο στίχος: «Πάει, πάει, πάει, πάει και δεν γυρίζει πια» κι εσύ ακούς μια εξαιρετικά εύθυμη μουσική. Είναι ιδιοφυής! Είναι γνωστό και το χιούμορ του. Ακόμη και μόνο ιστορίες για τον Ζαμπέτα να λες, καταλαβαίνεις για πόσο ιδιαίτερο άνθρωπο μιλάμε.
MusicCorner: Έχεις κάποιο αγαπημένο του τραγούδι;
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Πολλά… Στέκομαι όμως ιδιαίτερα στο «Δεν Έχει Δρόμο να Διαβώ». Έχει μια γλυκόπικρη μελαγχολία… Νομίζω ότι το πρόγραμμα, είτε είσαι «ζαμπετικός» είτε όχι, θα το ακούς ευχάριστα και θα λες συνεχώς, «Α, κι αυτό του Ζαμπέτα είναι!» Ένα απ’ τα τραγούδια που μ’ αρέσουν επίσης είναι «Το Περιστέρι» που είχε ερμηνεύσει ο Παπαμιχαήλ στην «Κόρη μου τη Σοσιαλίστρια». Ο Ζαμπέτας είχε σχέση με τον κινηματογράφο και με όλες τις τέχνες, γενικότερα. Φοβερή προσωπικότητα… Αυτούς τους ανθρώπους νομίζω -είχα την τύχη να συνεργαστώ στο θέατρο με τον Βέγγο- πρέπει απλώς να κάθεσαι να τους ακούς. Απλά και μόνο ακούγοντας τις συζητήσεις τους, τα πειράγματά τους, τα γέλια τους, τις μικρές ιστορίες τους, μαθαίνεις απίστευτα πράγματα για την τέχνη και για τη ζωή την ίδια…
MusicCorner: Η προσωπική σου σχέση με τη μουσική, ποια είναι; Αν δεν κάνω λάθος, όταν ήσουν μικρός είχες γνωρίσει τον Τσιτσάνη…
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Έχουμε μια οικογενειακή σχέση με την οικογένεια Τσιτσάνη. Η κόρη του Τσιτσάνη, η Βικτωρία, είναι αδελφική φίλη με τη μητέρα μου. Έχουμε κρατήσει εξαιρετικές επαφές. Είχα την τύχη πολύ μικρούλης να τον θυμάμαι σαν φιγούρα. Θυμάμαι κι ένα περιστατικό που με είχαν χάσει εκεί στο σπίτι στη Γλυφάδα και τρύπωσα εγώ σ’ ένα υπόγειο που έπαιζε ο Τσιτσάνης με το μπουζούκι του. Δεν ήξερα βέβαια ποιος ήταν –για μένα ήταν απλά ο κύριος Βασίλης. Και του είχα κάνει και την ωραία παρατήρηση: «Κύριε Βασίλη, παίζετε πολύ ωραία μπουζούκι! Συγχαρητήρια!» (γέλια) Όταν με βρήκαν οι δικοί μου, νόμισαν ότι τον ενοχλώ κι εκείνος τους έλεγε να με αφήσουν να τον ακούσω. Μου έλεγε μάλιστα η κυρία Βικτωρία ότι υπάρχει ένα βίντεο από τις τελευταίες του συναυλίες, όπου προφανώς είμαι με την οικογένειά μου από κάτω κι εκείνος λέει: «Και τώρα θα καλέσω τον φίλο μου τον Αλέξανδρο να χορέψει ένα ζεϊμπέκικο!» (γέλια) Ποιος ξέρει, κάπου μπορεί να υπάρχει αυτό το βίντεο που είμαι εγώ πέντε χρονών κι έχω σηκωθεί και γυροβολάω γύρω απ’ τον Τσιτσάνη!
Γενικά, είχα διάφορα ακούσματα από μικρός. Απ’ τη μία τέτοιες μουσικές και από την άλλη μουσικές με άλλους ήχους, από τον πατέρα μου, ο οποίος είναι μισός Βραζιλιάνος και πολίτης του κόσμου, καθώς έχει ζήσει στην Αμερική. Ακούγαμε, λοιπόν, πολλή ξένη μουσική, από Sinatra μέχρι latin. Οπότε υπάρχει ένα μείγμα στο μυαλό μου. Ένας τρίτος πόλος ήταν ο αδελφός μου, ο οποίος άκουγε πολύ μοντέρνα pop εκείνης της εποχής –ακούσματα από Cure και γενικά τη βρετανική σκηνή. Θυμάμαι να πηγαίνουμε μαζί σε συναυλίες στο περίφημο «Ρόδον».
MusicCorner: Τι πιστεύεις ότι ξεχωρίζουν οι άλλοι σε σένα;
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Δεν ξέρω, να τους πάρουμε κανένα τηλέφωνο! (γέλια) Νομίζω το ότι έχω μια συνέπεια. Είμαι εκεί, έτσι έχω μάθει κι απ’ τα χρόνια της Σχολής. Είμαι συνεπής, θέλω να πιστεύω ότι είμαι επαγγελματίας. Δεν μπορώ να πω αν είμαι καλός, κακός, ταλαντούχος, υπέρ-ταλαντούχος, πολυεργαλείο… Νομίζω ότι απλά με ό,τι κι αν καταπιάνομαι, αφοσιώνομαι εκατό τοις εκατό. Ακόμη και σε πράγματα που μπορεί να τύχει να μην περάσω καλά, θα είμαι εκεί και θα τα υποστηρίξω.
MusicCorner: Για σένα προσωπικά, τι σημαίνει επιτυχία;
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Να έχω ανθρώπους που μ’ αγαπάνε και να τους αγαπώ και να έχω τις σταθερές μου. Το θέατρο, η τέχνη μεταλλάσσονται. Οπότε χωρίς αυτές τις σταθερές, χάνεις τις ισορροπίες σου εύκολα. Είναι -και θα είναι- επιτυχία στη ζωή μου, το να κρατήσω τους δικούς μου ανθρώπους δίπλα μου και να πορευτούμε μαζί. Η δουλειά με έναν τρόπο θα γίνει ή δεν θα γίνει. Δεν έχω συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό μου, ούτε λέω παντού «ναι». Με τα «όχι» προχωράς, ακόμη κι αν κοστίζουν εκείνη τη στιγμή σε χρήματα ή ό,τι άλλο. Θέλει αυτά τα σκαλοπάτια να τα ανέβεις στην ώρα τους. Τώρα, αν ξαναγυρίσεις πίσω, κι αυτό κάτι σημαίνει…
MusicCorner: Θέλω να κλείσουμε με μια αναφορά στα μελλοντικά σου σχέδια και όνειρα…
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Επαγγελματικά, δεν υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο αυτήν τη στιγμή. Υπάρχουν, ωστόσο, σχέδια και άνθρωποι με τους οποίους έχουμε έρθει κοντά, μιλάμε την ίδια γλώσσα και θα ‘θελα να κάνουμε μαζί κάποια πράγματα στο μέλλον. Όσο για το τι ονειρεύομαι… Έναν ωραίο καφέ, την επιστροφή μου στη θαλπωρή του σπιτιού το βράδυ… Γενικά δεν έχω μακροπρόθεσμους στόχους –τώρα βάζω σιγά σιγά, έχοντας την εμπειρία της δουλειάς. Αλλά ο καλύτερος στόχος που θα μπορούσα να θέσω αυτή τη στιγμή στη ζωή μου -και στην προσωπική μου ζωή- είναι να παραμείνω όσο καλά είμαι τώρα. Να πορευτώ με τον άνθρωπό μου. Σημασία δεν έχει μόνο η δουλειά. Όταν είμαστε και πιο μικροί κάπου χανόμαστε, αλλά δεν γίνεται να πορευτείς χωρίς να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε υποστηρίζουν στη δύσκολη στιγμή. Ο άνθρωπός σου πρέπει να πιστεύει σε σένα αλλά να σου λέει και τα άσχημά σου. Γενικώς δεν βιάζομαι, και το έχω αποδείξει αυτό και με την πορεία μου, νομίζω. Δοκιμάζω και τα όριά μου. Παλιότερα έλεγα ότι δεν μ’ αρέσει η μανιέρα. Τώρα θέλω να βρω ποια είναι αυτή η μανιέρα. Να την κατακτήσω και μετά να τη χαλάσω, αλλά να ξέρω ότι υπάρχει. Επίσης, δεν θέλω πλέον να έχω τον χαρακτήρα του ζεν πρεμιέ. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να είμαι ρολίστας και να προχωρήσω σ’ αυτό το κομμάτι, είτε με τις συνεργασίες που θα έρθουν είτε με πράγματα που έχω προσωπικά στον νου μου να κάνω. Και, κυρίως, με ενδιαφέρει να μη φοβάμαι να αποτύχω!
——————–
*** Ευχαριστούμε το LA SOIREE DE VOTANIQUE (Καστοριάς 38, Βοτανικός, τηλ. 210 3471401) για τη φιλοξενία! www.facebook.com/LaSoireedeVotanique
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…