Γράφει η Εβίτα Μπουρμά
Φωτογράφηση: Ιωάννα Μπρατσολιά
Ας ξεκινήσουμε από την Πάρο… Αρκετά χρόνια πριν… Καλοκαίρι στη “Μυροβόλο”, το παλιό οινοποιείο που μεταμορφώθηκε σε πολυχώρο και με μια σκάλα που ποτέ τελικά δεν ανέβηκα, οδηγούσε στο ροκάδικο, καθόρισε μέσα μου το πιο επιθυμητό κλίμα που θα ήθελα να έχει κάθε επόμενο live που θα πήγαινα μέχρι σήμερα. Ο Παντελής Θαλασσινός τραγουδούσε κι ο κόσμος που τον άκουγε ήταν μια παρέα, η ατμόσφαιρα ήταν ζεστή και τα άγνωστα πρόσωπα γύρω, έμοιαζαν οικεία.
Παραπάνω από μια δεκαετία λοιπόν μετά, έχοντας παρακολουθήσει πολλές εμφανίσεις του, σε διάφορους χώρους, εντός και εκτός Αττικής, βρέθηκα να τον περιμένω να εμφανιστεί για ακόμα μία φορά στην κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου. Χωρίς μεγάλη καθυστέρηση, εμφανίστηκε να χαμογελά ζεστά στον κόσμο που είχε έρθει να τον ακούσει. Στην αρχή του προγράμματος είπε απευθυνόμενος στην κόρη του που ήταν εκεί “Εσύ είσαι το άστρο της αυγής, εσύ το γιατρικό μου κι απ’ όλα τα τραγούδια μου, εσύ το πιο γλυκό μου”. Αυτό τον γλυκό τρόπο διάλεξε για να της ευχηθεί χρόνια πολλά για τα γενέθλια της.
“Εδώ δε βγαίνουν οι ευχές μ’ όποιον θεό και να ‘σαι, σαν το ποτήρι σπάσε τη μαύρη σου σιωπή, δίπλα σου πέφτουν κεραυνοί κι εσύ γλυκοκοιμάσαι, ότι γλυκό μας έδενε το άφησες να χαθεί..” μερικοί στίχοι, ενός από τα ανέκδοτα τραγούδια του που μοιραστήκαμε αυτό το βράδυ, οι δικοί μου αγαπημένοι. Κρίνοντας από την αποδοχή που είχαν στον κόσμο τα τραγούδια αυτά, σίγουρα οι περισσότεροι βρήκαν τους δικούς τους νέους αγαπημένους στίχους.
Από τη σκηνή πέρασαν καλλιτέχνες που βρίσκονταν στο κοινό. Η Νανά Μπινοπούλου, η οποία τον συνόδευε στις περσινές του εμφανίσεις, ο Πάνος Παπαϊωάννου και η Νάσια Κονιτοπούλου, μοιράστηκαν μελωδικά χρόνο μαζί του, με την τελευταία να ξεσηκώνει τον κόσμο με νησιώτικα. Την υπόλοιπη βραδιά, τον ρόλο αυτό είχαν αναλάβει οι καταπληκτικοί μουσικοί που τον συνοδεύουν! Ο Πέτρος Βαρθακούρης στο μπάσο, ο Γιάννης Βιλιώτης σε μπουζούκι, λαούτο και μαντολίνο, ο Δημήτρης Γάσιας στο βιολί, ο Φίλιππος Λευκαδίτης στα κρουστά, ο Γιώργος Μακρής σε πνευστά και γκάιντες και ο Γιάννης Μπελώνης στο πιάνο. Με πειράγματα, μουσικά ή με ένα τόνο θεατρικό, άφησαν τη δική τους σφραγίδα στη βραδιά και απέδειξαν πόσο βοηθάει η καλή χημεία στο τελικό αποτέλεσμα.
Ο Παντελής Θαλασσινός, όπως άλλωστε συνηθίζει στις εμφανίσεις του, επέλεξε τραγούδια από όλες τις δισκογραφικές του δουλειές, αφήνοντας το κριτήριο του «εμπορικού» μακριά από τις επιλογές του. Αυτό που μοιάζει να καθορίζει το πρόγραμμα του κάθε φορά, είναι η διάθεση του, ίσως και όσα συμβαίνουν γύρω μας. Αυτό είναι που κάνει και την κάθε του εμφάνιση μοναδική. Μέσα στο πρόγραμμα, υπήρχαν τραγούδια από την εποχή των «Λαθρεπιβατών», τραγούδια συναδέλφων του, ακόμα και πολύ νεότερων, που έδεναν πολύ όμορφα με τα δικά του, παρουσιάζοντας μας ένα πρόγραμμα σωστά δομημένο.
Ας επιστρέψουμε όμως στη Μυροβόλο.. Η αίσθηση που μου άφησε η συγκεκριμένη βραδιά στον Σταυρό, έμοιασε αρκετά σε εκείνη της Πάρου… Ζεστασιά, καλή μουσική και ο κόσμος μια παρέα…
Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…