Γράφει η Ζωή Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
Ακολουθώντας μια από τις ρηξικέλευθες ιδέες του σκηνοθέτη Δημήτρη Μυλωνά, σας παρουσιάζουμε…
Άμλετ..
Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν, με τις αθώες φάτσες και τα αστεία ονόματα, είναι οι φίλοι και συμφοιτητές του Άμλετ. Ζουν στην αυλή του Κλαύδιου, του πατριού και θείου του Άμλετ, που σφετερίζεται τον θρόνο της Δανίας. Ο Κλαύδιος τους καλεί να συνοδέψουν τον Άμλετ στην Αγγλία και να μεταφέρουν μαζί τους ένα κλειστό γράμμα, με το οποίο απαιτείται η άμεση εκτέλεση του. Ο Άμλετ αντικαθιστά το γράμμα με ένα νέο ζητώντας από τον Άγγλο Βασιλιά να εκτελεστούν εκείνοι. Μέρες μετά, ο πρέσβης από την Αγγλία καταφτάνει στο παλάτι για να ανακοινώσει: Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί!
Όχι Άμλετ..
Ο σπουδαίος βρετανός θεατρικός συγγραφέας Τομ Στόπαρντ, γράφει την υπαρξιακή κωμωδία «Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί», η οποία πρωτοπαίζεται στο Fringe Festival του Εδιμβούργου το 1966 και έκτοτε αποτελεί μια από τις κλασικότερες κωμωδίες της σύγχρονης δραματουργίας. Μισό αιώνα μετά, ο Δημήτρης Μυλωνάς σκηνοθετεί την αλληγορική ιστορία των αφανών αυλικών του σαιξπηρικού Άμλετ, για το πολύπαθο ελληνικό κοινό, προσφέροντας στιγμές γέλιου και προβληματισμού, όπως αρμόζει στα διαχρονικά μηνύματα του έργου.
Ο Ρόζενγκραντ και ο Γκίλντερστερν (Γεράσιμος Γεννατάς, Γιώργος Παπαπαύλου), συμβολίζοντας τη συμβατική καθημερινότητα και την πνευματική αδράνεια, παίζουν «κορώνα-γράμματα» τις επιλογές και τα μονοπάτια που θα ακολουθήσουν. Συναντώντας τον ετοιμόλογο, αποστομωτικό θεατρώνη (Θοδωρής Σκυφτούλης) και το θίασό του ( Άννα Ελεφάντη και Σπύρος Χατζηαγγελάκης), θα κληθούν να αντιληφθούν τις προκλήσεις και τις ραγδαίες αλλαγές της ζωής, μελετώντας τις ίντριγκες και τις δολοπλοκίες του κλασσικού Άμλετ. Μια διαδρομή ωρίμανσης και συνειδητοποίησης της πραγματικότητας, με κίνητρο και συνάμα βοηθό την τέχνη του θεάτρου.
Καθώς προσπαθούν να ενσαρκώσουν τους διάφορους ρόλους του έργου και με την ειρωνική και αυτοσαρκαστική πάντα σκοπιά του κομπάρσου που υπό τις καινούριες συνθήκες αναγεννιέται σε πρωταγωνιστή, ο Ροζ και ο Γκιλ βιώνουν τις σαιξπηρικές πλεκτάνες και ραδιουργίες. Είτε με υπερβολικό ζήλο, είτε με υπέρμετρη αισθαντικότητα και άλλοτε με αδέξιο φόβο και αναπάντητα ερωτηματικά, ο Άμλετ επαναπροσδιορίζεται μέσα από τη ματιά δύο παραληρηματικών κομπάρσων που εν τέλει συνειδητοποιούν τα τερτίπια της μεγάλης περιπέτειας που λέγεται «ζωή». Εξαιρετικές ερμηνείες που ξεδιπλώνονται μέσω παραληρηματικών διαλόγων και έξυπνου χιούμορ.
«Θα επιστρέψουμε στην αρχή του θεάτρου, στον αυτοσχεδιασμό!», φωνάζει ο θεατρώνης και μοιάζει τελικά σαν να καλεί σε επιστροφή στον αυθορμητισμό, την απαλλαγμένη από φόβο σκέψη, την απομάκρυνση από το δογματισμό και την όρεξη για δημιουργία. Πόσο βοηθά η τέχνη στις καθημερινές επιλογές μας; Πόσο προάγει την κριτική σκέψη και την ενσυναίσθησή μας; Πόσα μπορούν να αποκαλυφθούν στα μάτια και το νου μέσα από την περίτεχνη ματιά του καλλιτέχνη; Κατά τον Νίκο Εγγονόπουλο «Η ζωή, ο θάνατος κι αναμεσίς η Τέχνη».. Και πόσο μάταιο είναι να στρατεύεται, να γίνεται στυλιζαρισμένη σαν καλοστημένο ποτό σε ένα οποιοδήποτε στέκι της πόλης; «..Mοιάζει σαν η Tέχνη να με λέγει “Δεν είμαι μια δούλα εγώ· για να με διώχνεις σαν έρχομαι, και να ‘ρχομαι σαν θες. Eίμαι η μεγαλύτερη Kερά του κόσμου. Kαι αν με αρνήθηκες -προδότη και ταπεινέ- για το ελεεινά σου καλό σπίτι, για τα ελεεινά σου καλά ρούχα, για την ελεεινή καλή κοινωνική σου θέση, αρκέσου μ’ αυτά λοιπόν, (αλλά πού μπορείς ν’ αρκεσθείς) και με τες λίγες στιγμές που όταν έρχομαι συμπίπτει να είσαι έτοιμος να με δεχθείς, βγαλμένος στην πόρτα να με περιμένεις, όπως έπρεπε να είσαι κάθε μέρα…»
Κ.Καβάφης
Μετά την παράσταση συνομιλήσαμε με τους συντελεστές για το έργο και τα διαχρονικά του μηνύματα..Σας μεταφέρουμε μέρος της συζήτησής μας, μιας και αναπόφευκτα επεκταθήκαμε και στην επίλυση προσωπικών προβληματισμών και αποριών..
MusicCorner: Γιατί επιλέξατε αυτό το έργο και κατά πόσο πιστεύετε ότι είναι επίκαιρο;
Μυλωνάς Δ.: Είναι ένα έργο με διαχρονικά μηνύματα. Δυο άνθρωποι που το μόνο που κάνουν είναι να παίζουν «κορώνα-γράμματα» μαθαίνουν μέσα από το θέατρο τι είναι «ζωή». Ενηλικιώνονται. Και βέβαια αυτό συνέβαινε πάντα, οι άνθρωποι μαθαίνουν μέσα από την τέχνη, ωριμάζουν.
MusicCorner: Όταν αναφερόμαστε στην «ωρίμανση» εννοούμε τη συναισθηματική. Εσάς πόσο σας επηρέασε το θέατρο σε αυτή τη διαδικασία;
Σκυφτούλης Θ.: Με βοήθησε πολύ. Είναι κάτι που συνέβη σε μένα με τον ίδιο τρόπο, συνειδητοποίησα πολλά με την ενασχόληση μου με το θέατρο, για τη ζωή γενικότερα.
MusicCorner: Θα ήθελα να μου πείτε δυο λόγια για το ρόλο σας στο έργο. Επίσης μιας και τυγχάνει (καταπληκτική συγκυρία!) να βρισκόμαστε σε μεταβατική περίοδο πολιτικά και κοινωνικά άρα και σε εξατομικευμένο επίπεδο, θα ήθελα την άποψή σας για τη σημασία της τέχνης του θεάτρου όσον αφορά στην επιρροή της στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και της γνώμης ενός πολίτη του 21ου… ηλεκτρονικού αιώνα.
Γεννατάς Γ.: Προσπαθώ να αποφεύγω να παραθέτω “χαρακτηριστικά” των ρόλων που κάνω, πρώτον γιατί είναι σαν να σου λέω τι θα δεις κ δεύτερο γιατί μετά νιώθεις “υποχρεωμένος” ότι αυτά πρέπει να κάνεις! Ωστόσο ο Γκίλντενστερν είναι ένας “στενός” συναισθηματικά άνθρωπος , όχι ιδιαίτερα γενναιόδωρος με τη ζωή , φοβισμένος απέναντι στο καινούργιο κ στο διαφορετικό (γνωστές δυστυχώς μικροαστικές ασθένειες) που με οδηγούς κ “χορηγούς” έναν ιδιότυπο θίασο ξαναμαθαίνει το πόσο ωραίο γοητευτικό κ όμορφο αστείο είναι η ζωή!
Το θέατρο κ η τέχνη γενικότερα είναι μια μυστική φλόγα που καίει εντός μας και της αρέσει να αμφιβάλλει να αμφισβητεί κ να διεκδικεί! Ακριβώς δηλαδή ότι δεν κάνει η τέχνη εδώ κ 4-5 χρόνια στην Ελλάδα ! έχουμε μια ένοχη τέχνη που αυταρέσκεται κ αυτοχειροκροτείται αδιαφορώντας παραδειγματικά για την κοινωνική κ ανθρωπιστική καταστροφή που υπέστη η Πατρίδα μας από τους πολιτικούς της “φύλακες”! αυτό το διάστημα παρουσιάζω άλλη μία παράσταση που μιλάει ακριβώς για όλα αυτά ,την “Πατριδογνωσία” στο θέατρο Αλκμήνη κάθε Παρασκευή και Σάββατο! Ας ελπίσουμε κ ας διεκδικήσουμε πιο ανθρώπινες μέρες!
Περισσότερες φωτογραφίες του Music Corner από την παράσταση
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…