Συνέντευξη στην Ειρήνη Ζαβιτσάνου
Φωτογραφίες: Ματίνα Φουντούλη
(φωτο live: Χαρά Γερασιμοπούλου)

Ένας από τους σημαντικότερους και πιο εκλεκτούς καλλιτέχνες στην χώρα μας. Ένας από τους  ανθρώπους που εμπιστεύτηκε ο Μάνος Χατζιδάκις και συνεργάστηκε πολύ στενά μαζί του. Ο Βασίλης Λέκκας, είναι ένας σπουδαίος καλλιτέχνης που έχει πλήρη συναίσθηση του τι ακριβώς κάνει και πώς το κάνει. Αν μου ζητούσαν να τον χαρακτηρίσω , τούτο μόνο θα έλεγα αυθόρμητα: Άνθρωπος και καλλιτέχνης χαμηλών τόνων και υψηλών προδιαγραφών.

Συναντήσαμε τον Βασίλη Λέκκα εν μέσω των προβών για τη συναυλία που θα δώσει στην Τεχνόπολη την Τετάρτη 5 Ιουνίου με τον Θοδωρή Βουτσικάκη. Μια συναυλία, που μέρος των εσόδων της θα διατεθούν από το International Foundation for Greece για την αγορά πετρελαίων σε σχολεία καθώς και για σκοπούς του «Όλοι μαζί μπορούμε».

Χατζιδάκης, Θεοδωράκης, Μαρκόπουλος. Πυλώνες στο μουσικό και πολιτιστικό στερέωμα της χώρας μας και όχι μόνο. Υποθέτω η συνεργασία αλλά και η προσωπική σχέση που είχατε μαζί τους, ήταν για εσάς ένα «μεγάλο σχολείο». Τι άλλο ήταν  πέρα από αυτό;
Το να υπάγεται, όπως πολύ σωστά είπες, στην  έννοια «σχολείο» η γνωριμία και η συνεργασία μου μαζί τους, νομίζω τα λέει όλα… Από εκεί και πέρα όταν έχεις προσωπική επαφή και συνεργασία με τέτοιους ανθρώπους είναι απεριόριστα αυτά που λαμβάνεις και αποκομίζεις. Κυρίως με τον Μάνο Χατζιδάκι που είχα  μια καθημερινή σχέση, ήταν αμέτρητες οι ιστορίες και οι εμπειρίες και προφανώς με επηρέασε το πόσο μαγικός ήταν αυτός ο άνθρωπος. Όλο αυτό έχει μια δική του μετάφραση μέσα μου και μια ξεχωριστή ερμηνεία και το τι έχω εισπράξει από αυτόν τον άνθρωπο νομίζω ότι βγαίνει όταν τραγουδάω… Είναι ένας ολόκληρος κόσμος που δεν έχει αλλοιωθεί, δεν έχει ξεφτίσει, δεν έχει χάσει την μαγεία του. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω συναυλία και να μην τραγουδήσω Χατζιδάκι. Το αντίστοιχο, όσον αναφορά στις επαφές και τη συνεργασία μου, συμβαίνει και με τον Θεοδωράκη και τον Μαρκόπουλο.

Σπουδαία και «βαριά» κληρονομιά… Έχοντας ένας καλλιτέχνης τέτοια παρακαταθήκη, τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει; Υπάρχει κάτι «ανεκπλήρωτο», κάποια συνεργασία ή εγχείρημα που θα θέλατε να κάνετε και δεν σας έχει δοθεί η ευκαιρία;
Ακούγονται λίγο βαρύγδουπα όλα αυτά περί βαριάς κληρονομιάς… Η αλήθεια είναι ότι έγιναν όλα τόσο φυσικά και αβίαστα, οι γνωριμίες και οι συνεργασίες ήρθαν με τέτοιο τρόπο, που όλα κύλησαν μέσα σε φυσιολογικά πλαίσια. Τώρα αναφορικά με το «ανεκπλήρωτο», όλοι έχουμε μέσα μας κάποιες επιθυμίες που ορίζουν και τις επιλογές μας και αποφασίζει ο καθένας να ακολουθήσει κάποια πράγματα, είναι θέμα δικής του αισθητικής που μπορεί να βρει ανταπόκριση από το περιβάλλον ή όχι. Προκύπτουν μέσα στη ζωή μας γεγονότα που με το ίδιο κίνητρο που αγαπήσαμε και μπήκαμε στο χώρο της μουσικής, με το ίδιο αυτό κίνητρο σε ωθούν στο να συμμετέχεις σε καινούρια πράγματα και νέες συνεργασίες που τις χαρακτηρίζει κάτι ξεχωριστό. Είναι αυτή η «τρέλα» μας, η αγάπη που έχουμε για τη μουσική…

Έχετε εκφράσει επίσης αρκετές φορές την εκτίμηση και την χαρά για τη συνεργασία σας με δύο άλλα πρόσωπα: τον Γιάννη Σπάθα και τον Γιώργο Τρανταλίδη, τους οποίους γνωρίσατε από τη μακρινή εποχή των Socrates και ξανασυναντηθήκατε στον τελευταίο δίσκο σας με τίτλο «Film Noir».
Ήταν μια προσωπική επιλογή να κάνω ένα cd και να συμπεριλάβω ένα μέρος τραγουδιών του Γιάννη και του Γιώργου που συγγενεύουν μεταξύ τους έτσι κι αλλιώς. Τους γνώρισα μέσα από τον θρύλο των Socrates και πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να υλοποιήσω την επιθυμία μου αυτή, δίνοντας στα τραγούδια τους ένα ύφος soundtrack. Όπως ο καθένας έχει τα δικά του είδωλά, έτσι και εγώ έχω σαν είδωλά μου τον Γιώργο και τον Γιάννη, γι’ αυτό ήθελα να κάνω αυτόν το δίσκο (Film Noir), που ουσιαστικά τους τον αφιερώνω.

…ένα πολύ μεγάλο μέρος των τραγουδιών κουβαλάνε την ιστορία μας. Ο τόπος αυτός έγραψε τα δικά του τραγούδια. Οι ποιητές και οι στιχουργοί που έχουμε ερμηνεύσει δημιουργίες τους, δεν απευθύνονται μόνο στα δέκα εκατομμύρια που βρίσκονται στην Ελλάδα, είναι οικουμενικό το εκτόπισμα και η σημασία όσων έχουν γράψει…

Είστε αδιαμφισβήτητα από τους καλλιτέχνες που έχουν κερδίσει τον σεβασμό και τον θαυμασμό του κοινού. Τι θεωρείτε ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό;
Αν είναι αλήθεια, τους ευχαριστώ πάρα πολύ! (γέλια). Σε ένα πράγμα πιστεύω: ότι όταν βρίσκομαι στη σκηνή, είμαι 100% εκεί, διαφορετικά δεν τα πάω καλά με τον εαυτό μου. Το τραγούδι έχει μια πρώτη βιτρίνα φήμης αλλά έχει και μια χρησιμότητα που εμένα με αφορά: δηλαδή, γιατί λέμε αυτά το τραγούδι, γιατί αυτές οι μελωδίες είναι μέσα στη φύση μας, γιατί μας εμπνέουν συγκεκριμένοι στίχοι… Ένα πολύ μεγάλο μέρος των τραγουδιών κουβαλάνε την ιστορία μας. Το έχω πει στο παρελθόν και το ξαναλέω: ο τόπος αυτός έγραψε τα δικά του τραγούδια. Οι ποιητές και οι στιχουργοί που έχουμε ερμηνεύσει δημιουργίες τους, δεν απευθύνονται μόνο στα δέκα εκατομμύρια που βρίσκονται στην Ελλάδα, είναι οικουμενικό το εκτόπισμα και η σημασία όσων έχουν γράψει. Όλες αυτές οι σκέψεις λοιπόν, υπάρχουν πάντα μέσα μου και γίνονται ένα κομμάτι της ερμηνείας μου. Θα πω ένα τραγούδι και θα συγκεντρωθώ στο να γίνει αυτό κατανοητό…

Υπήρξαν στιγμές που θελήσατε να τα παρατήσετε; Που δυσκολευτήκατε και είπατε «δεν πάει άλλο»;
Όχι, δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία αυτή. Στο αν θα τα παρατήσει κάποιος ή όχι, νομίζω μπερδεύει καμιά φορά η τρέχουσα λογική της επιτυχίας και της αποτυχίας. Υπάρχει η τάση τα νέα παιδιά να ταυτίζουν την επιτυχία με το αν θα γίνουν γνωστοί ή όχι. Αν κάποιος αποτύχει στο να γίνει γνωστός, πιθανόν να πει τα παρατάω. Δεν με απασχόλησε ποτέ αυτή η λογική και δεν μπήκα σε καμία τέτοια διαδικασία. Όπως επίσης, δεν μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ ότι η κρίση που υπάρχει σήμερα δεν δίνει τις δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα που είχαν συνάδελφοι παλιότερα. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι ένας καλλιτέχνης δοκιμάζεται μέσα από την εκάστοτε κοινωνική συγκυρία που μπορεί να του δίνει ή να μην του δίνει απλόχερα παροχές και ευκαιρίες.

Και ποια είναι η κινητήριος δύναμη που σας ωθεί να συνεχίζετε ακάθεκτος τόσα χρόνια μετά;
Είναι η ίδια η μουσική… Όλα αυτά τα ερωτηματικά που υπάρχουν μέσα μας και που γυρεύουν απάντηση. Πιστεύω δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει μέσα του αναπάντητα ερωτήματα. Σε μένα έρχεται κάθε φορά αυτό να αποδοθεί μέσα από τη μουσική. Είναι σαν να γεννάει τέτοια ερωτήματα κάθε φορά και να λες στον εαυτό σου τελειώσαμε; Όχι, δεν τελειώσαμε και πάντα ξεκινάει ένα καινούργιο κεφάλαιο. Είναι αυτή η σχέση “δούναι και λαβείν” με τη μουσική, που αποτελεί κινητήριο δύναμη…

…όταν είμαι επί σκηνής είμαι τόσο στην … κοσμάρα μου, ζω απόλυτα τη στιγμή και η έκθεση αυτή μπορεί να παρεξηγηθεί. Με έχουν χαρακτηρίσει υπερβολικό πάνω στη σκηνή καθώς και θεατρικό. Δεν ξέρω για να πω την αλήθεια που αρχίζει και που τελειώνει το θέατρο, ούτε αν υπάρχει κάποιος κώδικας που εντάσσει τον Βασίλη -και τον κάθε Βασίλη- σε άνθρωπο θεατρικό, όταν βρίσκεται πάνω στη σκηνή…

Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας άγχος στη σκηνή;
Πάντα έχω μια αγωνία, μια ανησυχία, αν συμβαδίζει το τι λέω, το τι εκφράζω με λόγια, με το τι εκφράζω μέσα από τη μουσική μου. Δεν ξέρω δηλαδή αν γίνεται ιδιαιτέρως αντιληπτό αυτό που έχω πρόθεση να εκφράσω και αυτό που νιώθω όταν τραγουδάω. Είναι πολύ καθαρό από την πλευρά μου αυτό που θέλω να δώσω με τη μουσική μου και δεν ξέρω αν καταφέρνω να το μεταφέρω στο κοινό, αν αποδίδεται σωστά. Όταν είμαι επί σκηνής είμαι τόσο στην … κοσμάρα μου, ζω απόλυτα τη στιγμή και η έκθεση αυτή μπορεί να παρεξηγηθεί. Με έχουν χαρακτηρίσει υπερβολικό πάνω στη σκηνή καθώς και θεατρικό. Δεν ξέρω για να πω την αλήθεια που αρχίζει και που τελειώνει το θέατρο, ούτε αν υπάρχει κάποιος κώδικας που εντάσσει τον Βασίλη -και τον κάθε Βασίλη- σε άνθρωπο θεατρικό, όταν βρίσκεται πάνω στη σκηνή.

Υπηρετώντας την τέχνη  σαράντα και πλέον χρόνια, τι σημαίνει για εσάς «μουσική»;
Το  «υπηρετώ» με δυσκολεύει λίγο… Η μουσική είναι ο δικός μου βαθύς, εσωτερικός κόσμος. Αυτή η σχέση μου μαζί της, που κάθε φορά με ενεργοποιεί γιατί έχω μέσα μου ζωντανό το κύτταρο της μουσικής. Μέσα από τη μουσική εκφράζομαι και λειτουργώ. Αν δεν υπήρχε η μουσική θα ένιωθα ότι έχω ένα είδος αναπηρίας, δεν θα μπορούσα να εκφραστώ, είναι ο κόσμος μου όλος.

…τα τραγούδια είναι χέρια, λαρύγγια και γνώση και από εκεί και πέρα ο καθένας δίνει την ταυτότητά του με την ερμηνεία του…

Έχετε χαρακτηρίσει τον εαυτό σας ως λαϊκό τραγουδιστή. Πολλοί θεωρούν ότι δεν είστε μόνο αυτό…
Λαϊκός τραγουδιστής είναι μια ευρύτερη έννοια που αν θες μπορείς να τη συνοδεύσεις με μια παρένθεση ή με μια παύλα. πχ. Λαϊκός-ροκ τραγουδιστής ή λαϊκός-jazz τραγουδιστής. Tα τραγούδια μας τα ακούει όλος ο κόσμος, δεν μπορώ να αποκλείσω κάποιον. Ένα τραγούδι δεν το χαρακτηρίζει ως λαϊκό το μπουζούκι ή το όνομα στη μαρκίζα. Γιατί ας πούμε να μην χαρακτηριστεί λαϊκό τραγούδι η «Μπαλάντα των αισθήσεων», αφού ακούγεται και τραγουδιέται από όλο τον κόσμο; Αφού απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό; Αυτά είναι λάθη και παρεξηγήσεις. Γι’ αυτό λέω ότι είμαι βαθιά λαϊκός τραγουδιστής. Αλλιώς, πως θα μπορούσα να περιγράψω τον εαυτό μου; Μπορώ να τραγουδήσω ροκ, παραδοσιακό, αλλά είμαι λαϊκός. Μια μικρή παύλα θα μπορούσες να την βάλεις αλλά όχι να αποκλείσεις το “λαϊκός τραγουδιστής”. Από την άλλη πάλι, υπάρχει μια άλλη ερμηνεία. Στο κάθε είδος τραγουδιού, υπάρχουν κάποια δεδομένα που πρέπει να τα γνωρίζεις. Στο λαϊκό υπάρχουν οι λαϊκοί δρόμοι, αν δεν τους γνωρίζεις δεν μπορείς να το τραγουδήσεις, δεν ξέρεις τα μυστικά του. Βασικά, δεν είναι μυστικά, είναι μελέτη ουσιαστικά, είναι μια τεχνική που πρέπει να την αποκτήσεις για να μπορέσεις να το τραγουδήσεις. Τα τραγούδια είναι χέρια, λαρύγγια και γνώση και από εκεί και πέρα ο καθένας δίνει την ταυτότητά του με την ερμηνεία του.

Σε στίχους Νίκου Γκάτσου και μουσική Μάνου Χατζιδάκι το «Έλα σε μένα» αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες σας και είναι ένα από τα πιο ερωτικά κομμάτια. Στη σημερινή κοινωνία που έχει επέλθει μια κρίση στις διαπροσωπικές σχέσεις, ο έρωτας τι ρόλο μπορεί να διαδραματίσει;
Αυτόν που διαδραμάτιζε πάντα και αυτόν που θα εξακολουθεί να διαδραματίζει. Δεν μεταβάλλεται το αίσθημα του έρωτα από την φυσική και αρχική του αίσθηση. Μόνο όποιος δεν έχει αισθανθεί τον έρωτα δεν μπορεί να καταλάβει. Ο έρωτας έχει τη φλόγα, το λάθος, το ξενύχτι, τον παλμό, την τρέλα, τη λατρεία, τη μοναχικότητα, το ταξίδι, κλείνεις τα μάτια και αφήνεσαι, ταξιδεύεις…
Αναφορικά με το συγκεκριμένο τραγούδι, το οποίο  γράφτηκε για την «Πορνογραφία» το 1982 , είναι από τις περιπτώσεις που  δεν καταλαβαίνεις την ώρα που ηχογραφείται ένα τέτοιο τραγούδι πόσο θα αντέξει και πόση επιρροή θα έχει… είναι φορές που λες κάτι συμβαίνει, κάτι γίνεται και κάποια στιγμή αυτό ζωντανεύει και σου αποκαλύπτει ότι κάτι έγινε όντως, κάτι διαφορετικό και σημαντικό.

…στο πολιτικό καθεστώς, βλέπω ότι ζητάμε και πάλι την επανάληψη, δεν ξέρω αν ζητάμε την αλλαγή σαν λαός…

Είμαστε σε προεκλογική περίοδο και μετράμε αντίστροφα μέχρι να βρεθούμε ξανά μπροστά στις κάλπες.  Ο «Κεμάλ» πιο επίκαιρος από ποτέ. Αυτός ο κόσμος τελικά μπορεί να αλλάξει;
Φαίνεται ότι αλλάζει αλλά δεν ξέρω να σας  πω αν είναι προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Αρχίζω και βλέπω ότι η επανάληψη των πραγμάτων και των γεγονότων είναι ένα δεδομένο και προσωπικά θα ήθελα να μη ξεχνάμε και κάνουμε τα ίδια. Στο πολιτικό καθεστώς, βλέπω ότι ζητάμε και πάλι την επανάληψη, δεν ξέρω αν ζητάμε την αλλαγή σαν λαός…

Αυτή η επανάληψη λοιπόν που λέτε και η εναλλαγή κυβερνήσεων και παρωχημένων πρακτικών, υποθέτω δεν μπορεί να φέρει την επιθυμητή αλλαγή. Είστε ένας πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης και μάλιστα το 2007 είχατε θέσει υποψηφιότητα με το ΚΚΕ. Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να επιτευχθεί μια αναδιάρθρωση στο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό της χώρας μας;
Πες ότι φτιάχνουμε ένα σπίτι και έχουμε πατήσει σε σαθρά θεμέλια. Από την στιγμή που από την αρχή στηρίχθηκε σε λάθος βάσεις, ότι και να βάλουμε από πάνω θα είναι ημίμετρα, συμβιβασμοί και πελατειακές σχέσεις. Το οικοδόμημα έτσι χτίστηκε και είναι σαθρό εκ θεμελίων. Αν είχαμε γερά και σωστά θεμέλια και κοινωνική ισορροπία, αν το κύριο μέλημά μας ήταν η παιδεία μας, όλα θα ήταν διαφορετικά. Από την παιδεία ξεκινάμε. Για να έχουμε πολιτισμό πρέπει να υπάρχει μια εδραιωμένη παιδεία ώστε η κοινωνία να έχει έναν ενεργό πολίτη. Ποτέ καμιά κυβέρνηση δεν προνόησε και δεν το έκανε γιατί  ποτέ δεν ήταν το μέλημα της αυτό.

Εν μέσω εκλογών όμως, εσείς μας ετοιμάζετε κάτι όμορφο και σημαντικό… Μιλήστε μου λίγο για την σύμπραξή σας με τον Θοδωρή Βουτσικάκη στις 5 Ιουνίου στην Τεχνόπολη. Πώς προέκυψε η συνεργασία και τι να περιμένουμε να δούμε;
Στις 5 Ιουνίου θα βρεθούμε στην Τεχνόπολη με τον Θοδωρή Βουτσικάκη, ο οποίος είναι ένας νέος, εξαιρετικός καλλιτέχνης που βγάζει τώρα νέο δίσκο και θα τραγουδήσει στην εν λόγω συναυλία και αρκετά από τα νέα του τραγούδια. Θα υπάρχουν επίσης στο ρεπερτόριο κάποια ντουέτα, ενώ εγώ θα πω αρκετά από τα δικά μου τραγούδια, τραγούδια που έχουν προκύψει όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τη συνεργασία μου με όλους αυτούς τους μεγάλους και σημαντικούς δημιουργούς που λέγαμε νωρίτερα. Είναι κάτι που το οργανώνουμε με πολύ αγάπη και πίστη, καθώς η εκδήλωση έχει το δικό της στόχο και σκοπό… Και μην ξεχνάμε ότι στον όμορφο χώρο της Τεχνόπολης -που έχει το δικό της κοινό- είναι σημαντικό να τραγουδάνε και Έλληνες καλλιτέχνες…

Είναι  μια συναυλία που διεξάγεται για καλό σκοπό…
Ακριβώς. Την εκδήλωση την οργανώνει το International Foundation for Greece, με πρόεδρο την Ασπασία Λεβέντη και συγκεντρώνονται χρήματα για την αγορά πετρελαίου στα σχολεία, κάτι που γίνεται αρκετά χρόνια μέσω του συγκεκριμένου ιδρύματος και κάτι στο οποίο έχω πάρει μέρος, ακολουθώντας παλιότερα την αποστολή για διανομή πετρελαίου στα σχολειά της βόρειας κυρίως Ελλάδας. Ένα μέρος λοιπόν των εσόδων πάνε εκεί και ένα άλλο μέρος των εσόδων πάνε στο σύλλογο «όλοι μαζί μπορούμε». Ευελπιστούμε και προσδοκούμε στη συναυλία να υπάρχει προσέλευση, ώστε να μπορέσουμε  να προσφέρουμε όσο το δυνατόν περισσότερα.

…”επέμενε σε αυτό που κάνεις, κράτα τη δική σου γραμμή, υποστήριξε τα βαθιά σου ένστικτα”. Δεν είδα ποτέ κάποιον που να επιμένει στη γραμμή του και να μην δικαιώνεται στο τέλος. Η μοναδικότητα μπορεί να δημιουργήσει ένα καινούριο ρεύμα…

Ο Θοδωρής Βουτσικάκης είναι ένας νέος, αν μη τι άλλο ταλαντούχος καλλιτέχνης. Πώς βλέπετε το μέλλον των νέων παιδιών στο χώρο της μουσικής;
Το ταλέντο και οι συνεργασίες είναι ένα μεγάλο κίνητρο, αλλά νομίζω ότι -όσο και να φαίνεται ρηχό- το να λες “επέμενε σε αυτό που κάνεις, κράτα τη δική σου γραμμή, υποστήριξε τα βαθιά σου ένστικτα“, είναι ένα ανίκητο «όπλο». Η εύκολη λύση είναι προφανώς το να παρακολουθείς τι κάνει ο ένας, ο άλλος, το τι αναπαράγεται σε μεγάλο βαθμό και να ακολουθείς αυτή την επιρροή. Αν μπορείς να μην χάσεις την ταυτότητα σου ακόμη και μέσα σε τέτοιες συνθήκες, θα σου αποδείξει ο χρόνος κατά πόσο είχες δίκιο ή όχι, κατά πόσο άξιζε. Δεν είδα ποτέ κάποιον που να επιμένει στη γραμμή του και να μην δικαιώνεται στο τέλος. Η μοναδικότητα μπορεί να δημιουργήσει ένα καινούριο ρεύμα. Αξίζει τον κόπο ρε παιδί μου να εκτεθείς με αυτό τον τρόπο, να επιμένεις στη γραμμή σου. Βέβαια, μην ξεχνάμε ότι  πάντα ήταν δύσκολα τα πράγματα, δεν ήταν ποτέ εύκολα σε αυτό το χώρο.

Με τι αίσθηση θα θέλατε να φεύγει ο κόσμος από τα live σας; Τι να παίρνει μαζί του;
Δεν το έχω σαν σκέψη. Είναι σαν να λέω μέσα μου “ήταν καλά; τους άρεσε;”. Στο τέλος μιας εκδήλωσης θα μιλήσω πάλι με τον εαυτό μου, θα “συσκευθώ” μαζί του και θα πω: “εσύ ήσουν παρών; Ήσουν εκεί σε αυτό ή εξυπηρέτησες κάτι άλλο; τίμησες τη μουσική;” Αν την τίμησες, μετά δεν έχεις ερωτηματικά με το τι πρέπει να εισπράξει ο κόσμος…!

————–

*** Ευχαριστούμε για την φιλοξενία το “Poems n’ Crimes Art Bar”
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here