Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος
Φωτογραφίες: Νίκος Περίσσιος
Με νωπές ακόμα τις μνήμες από την ιστορική συναυλία του Γιάννη Αγγελάκα και του Παύλου Παυλίδη στην Τεχνόπολη, τον περασμένο Σεπτέμβριο, κινήσαμε την περασμένη Παρασκευή προς το Νέο Κόσμο και την Κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου για την έναρξη των εμφανίσεων του τελευταίου με τους εδώ και χρόνια μουσικούς συνοδοιπόρους του, τους B-movies.
Η εν λόγω μουσική σκηνή, χρόνια συνυφασμένη με την φιλοξενία μουσικών σχημάτων συγκεκριμένης αισθητικής, επέλεξε με αρκετή δόση ρίσκου, όπως και πέρυσι, να φιλοξενήσει έναν καλλιτέχνη που η αλήθεια είναι πως δύσκολα μπορείς να συνηθίσεις σε κλειστό χώρο. Η λογική του ήχου του, το δυναμικό ακροατήριο που τον ακολουθεί σε κάθε του εμφάνιση και η εξωστρεφής διάθεση που έχουν πολλά από τα τραγούδια του, ταιριάζουν περισσότερο σε μεγάλους ανοιχτούς χώρους με σύμμαχο τον καλό και ζεστό καιρό. Ωστόσο, η αίσθηση αυτή, παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό αναλλοίωτη. Είναι γεγονός πως ο χώρος δε γέμισε ασφυκτικά και αυτό συνέβαλε στο ότι η παρακολούθηση, τουλάχιστον για όσους δεν είχαν επιλέξει να συνωστιστούν μπροστά από τη σκηνή, ήταν άνετη και ευχάριστη.
Το συγκεκριμένο live του Παυλίδη είχε ξεκάθαρο ροκ και ηλεκτρικό πρόσημο. Σε αντίθεση με προηγούμενες εμφανίσεις του, επέλεξε να δώσει περισσότερο χώρο στη δισκογραφία των Ξύλινων Σπαθιών, εις βάρος επιλογών από τις προσωπικές του στιγμές, που ηχηρά απουσίαζαν. Αν, μάλιστα μπει κάποιος στη διαδικασία να συγκρίνει το πρόγραμμα αυτό με το αντίστοιχο περσινό, οι διαφορές επιλογών είναι εμφανείς. Αρκετή ένταση, σε υπερβολικό κάποιες φορές βαθμό, πλουραλισμός ηχητικών μορφών και ηλεκτρική διάθεση που χτύπαγε κόκκινο, ήταν βασικά στοιχεία που μετέδιδε η παρουσία όλου του μουσικού σχήματος.
Πέρα από πολύ κλασσικές επιλογές, όπως τα «Ρόδες», «Τώρα αρχίζω και θυμάμαι», «Αερικό», «Ατλαντίς», «Φωτιά στο λιμάνι» και «Βασιλιάς της σκόνης», θέση είχαν και ιδιαίτερα κομμάτια όπως το «Στοιχειωμένο σπίτι», το «Γκράν Οτέλ» κ.ά. ενώ παρουσιάστηκε και ένα καινούριο, το «Κοράκι», με εικόνες έντονες, παρμένες από μια πραγματική και συγκινητική ιστορία ενός πρόσφυγα. Δυνατή στιγμή, ίσως η πιο έντονη του live, η παράκληση του κοινού για το καθιερωμένο κλείσιμο που δεν συνοδεύτηκε από το κλασσικό «κι άλλο» αλλά από τους παρακάτω στίχους, που έβγαιναν από κάθε στόμα: «…όλα γυρίζουν σαν τρελά, ρόδες που παν στο πουθενά…». Το κλείσιμο, παράτυπο, όπως είπε και ο Παύλος, και μάλλον όχι η καλύτερη επιλογή, θα προσέθετα εγώ, επανέλαβε δύο τραγούδια που ήδη είχαν ακουστεί στο πρόγραμμα, δηλαδή τις «Ρόδες» και το «Κοράκι».
Σε γενικές γραμμές, πάντα με τα λάθη που γίνονται στις πρεμιέρες και με τον ήχο των κλειστών χώρων που εύκολα μπορεί να προδώσει, η πρώτη εμφάνιση του Παυλίδη και των B-movies για τη νέα χειμερινή σεζόν, ήταν τουλάχιστον πληθωρική, γκαζιάρικη και ευχάριστη. Ο Παυλίδης, με κεκτημένη πια ταχύτητα από τις κοινές εμφανίσεις με τον Αγγελάκα και με τους ανανεωμένους κατά το ήμισυ B-movies, έχει ανεβάσει σε σημαντικό βαθμό το επίπεδο της άνεσης και της αυτοπεποίθησης που παρουσιάζει τόσο ως προς τη σκηνική του παρουσία όσο και ως προς την ερμηνεία του, γεγονός που τον καθιστά και πάλι καθοδηγητικό frontman ενός εγχειρήματος που σε καμία περίπτωση δεν είχε σκοπό να αντικαταστήσει τα Ξύλινα Σπαθιά αλλά να συνεχίσει να πρεσβεύει στο σήμερα αυτά που το θρυλικό συγκρότημα-πρόδρομος υπηρέτησε στο παρελθόν.
Οι B-movies είναι οι:
Τόλης Δεληγιάννης – μπάσο
Ορέστης Μπενέκας – πλήκτρα
Δημήτρης Οικονόμου – τύμπανα
Αλέκος Βουλγαράκης – ηλεκτρική κιθάρα
————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…