Συνέντευξη στον Παύλο Ζέρβα
Στη selfie που μας έστειλες, επέλεξες να φωτογραφηθείς με μια παλιά παρτιτούρα του Αττίκ! Μίλησέ μας γι’ αυτή την επιλογή σου και τι σημαίνει ο Αττίκ για σένα…
Είναι μια παρτιτούρα που αγόρασα στο Παρίσι, μια μεγάλη επιτυχία του Αττίκ εκείνου του καιρού. Στο εξώφυλλο ο Georgious, ένας τραγουδιστής του που έκανε το ντεμπούτο του μαζί με τον Maurice Chevalier, στο θέατρο όπου εμφανιζόταν και ο Αττίκ. Είναι ένας συνθέτης που με μαγεύει και “ήρθε και με βρήκε” μόνος του, με τις παρτιτούρες του, πιστεύω όχι τυχαία.
Τι ήθελες να γίνεις μεγαλώνοντας; Πως μπήκε το μικρόβιο της μουσικής μέσα σου;
Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί σοβαρά. Ήρθε φυσικά, σα να ήταν η μοναδική μου επιλογή. Ήθελα να ανέβω στη σκηνή και να λέω ιστορίες. Πότε τραγουδιστά, πότε σαν ένα παραμύθι.
Απ’ όσο ξέρω, έχεις ταξιδέψει πολύ στη ζωή σου. Πες μου δύο αγαπημένα σου μέρη και γιατί τα θεωρείς αγαπημένα…
Μια συγκεκριμένη γωνιά στο Παρίσι, για προσωπικούς λόγους, και φυσικά όλη η Βαρκελώνη, μια πόλη που λατρεύω, γνωρίζω ήδη καλά αλλά πάντα κρύβει ένα κομμάτι της ανεξερεύνητο για μένα, ώστε να μην τη βαρεθώ ποτέ!
Παρακολουθείς Eurovision; Πως σου φάνηκε το τραγούδι της Πορτογαλίας που κέρδισε φέτος;
Φίλοι μου Ισπανοί, μου μίλησαν αρκετό καιρό πριν γι’ αυτό το τραγούδι και έτσι το ανακάλυψα. Μου άρεσε τόσο η φωνή και ο τρόπος ερμηνείας του Salvador Sobral που με έκανε να ψάξω τον πρώτο του δίσκο “Excuse me”. Τότε είδα ότι έχει ήδη φτιάξει έναν υπέροχο ακουστικό jazz – pop δίσκο και ερμηνεύει με άνεση και εξαιρετική προφορά σε πολλές γλώσσες. Η επιλογή του λοιπόν να εμφανιστεί με ένα λυρικό κομμάτι στη μητρική του γλώσσα, εκμηδενίζοντας την απόσταση μεταξύ πλατείας και σκηνής, χωρίς κορώνες, χωρίς εφέ, με έναν σταθερό φωτισμό, με μόνο όπλο του τη φωνή του και το ίδιο το τραγούδι, με εντυπωσίασε. Η Ευρώπη το επιβράβευσε. Αντίθετα, λυπήθηκα για την Ελλάδα και την Κύπρο (κυρίως για τις κριτικές επιτροπές τους) που δεν το αναγνώρισαν και απλώς… αλληλοψηφίστηκαν. Αυτό και μόνο είναι ενδεικτικό για το πώς λειτουργούν όλοι αυτοί που ασχολούνται με τη λεγόμενη “μουσική βιομηχανία” στον τόπο μας.
Θα σου άρεσε να συμμετάσχεις σ’ αυτό τον διαγωνισμό κι, αν ναι, τί είδους τραγούδι θα επέλεγες; Δεν το έχω σκεφτεί. Δεν ξέρω. Εξ αρχής με απωθεί ό,τι περιλαμβάνει ψηφοφορίες κι αριθμούς ή “λάικ”. Η δύναμη της μουσικής δεν είναι μετρήσιμη κι αυτό είναι που την κάνει τόσο γοητευτική.
Έχεις ζήσει και έχεις δουλέψει στην Ισπανία, στη Βαρκελώνη. Ποια θεωρείς ότι είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στη «μουσική βιομηχανία» της Ισπανίας και αυτή της Ελλάδας;
Την βιομηχανία της Ισπανίας δεν την ξέρω, αλλά ούτε και της Ελλάδας, στην οποία κάνω δίσκους από το 1998 αλλά έχω βρεθεί ελάχιστες φορές σε γραφεία εταιρείας δίσκων. Μετρημένες στα δάχτυλα. Μια μεγάλη διαφορά ήταν πως στην Ισπανία τα ΜΜΕ με την πρώτη κιόλας δουλειά μου, μου “έδωσαν χώρο”, ενώ στην Ελλάδα μου πήρε σχεδόν είκοσι χρόνια για το ίδιο πράγμα. Είναι απολύτως λογικό βέβαια, αλλά θα χρειαστούμε πολλή ώρα για να το αναλύσουμε.
Όνειρο χιλιάδων Ελλήνων, είναι να βρεθούν μια μέρα στο γήπεδο της Barcelona, στο Camp Nou. Ο Γιώργης που βρέθηκε στη Βαρκελώνη, έχει πάει εκεί; Παρακολουθείς ποδόσφαιρο ή άλλα σπορ;
Παρακολουθώ κινηματογράφο και θέατρο, διαβάζω όσο περισσότερο μπορώ, ακούω μουσική. Αυτή είναι η δουλειά μου, εκεί είναι το στοιχείο μου. Έχω πάει σε όλες τις αίθουσες συναυλιών, την όπερά τους, τα θέατρά τους.
Ποια θεωρείς τη σημαντικότερη live παράσταση που έχεις δώσει μέχρι σήμερα;
Νομίζω πως ήταν η πρεμιέρα του ο “Ο Αττίκ στο Παρίσι” για το φεστιβάλ Αθηνών 2016. Για μένα ήταν μια ιστορική στιγμή, να παιχτούν για πρώτη φορά ύστερα από 110 χρόνια τα πρώτα νεανικά, αδισκογράφητα τραγούδια του Αττίκ, έργα για πιάνο, ένα υλικό που πολύς κόσμος θεωρούσε χαμένο.
Η Αρλέτα έχει δηλώσει ότι σε θεωρεί παιδί της, εσένα και τη Sunny Μπαλτζή. Τον τελευταίο καιρό δίνει τη δική της μάχη στο νοσοκομείο και ξέρω πως είσαι στο πλευρό της, σαν πραγματικός της γιος. Θέλεις να μας πεις κάτι για την Αρλέτα; Συνεχίζει ακόμη να σου δίνει συμβουλές;
Η Αρλέτα είναι ο φάρος μου. Πάντα θα είναι… Πάντα θα είναι η σταθερά μου. Συμβουλές ποτέ δεν μου έδωσε. Πάντα όμως μου φωτίζει το δρόμο, με τον δικό της, διακριτικό τρόπο, απλώς υπάρχοντας…
Υπάρχει κάποια φράση που αποτελεί «motto» στη ζωή σου;
Ένας στίχος της Αρλέτας:
Κράτησε εσύ την πρόσθεση και δωσ’ μου την αφαίρεση
Κράτησε τον κανόνα εσύ και δωσ’ μου την εξαίρεση.
Πες μου για τις καλλιτεχνικές σου κινήσεις αυτό τον καιρό…
Στις 22/5 θα παρουσιάσουμε στον κήπο του Black Duck Garden το αδισκογράφητο τραγούδι του Αττίκ, “Κάνε την πάπια” από το 1937. Μαζί με το Hatzko jazz trio, από τις 21:00 μαζί με πολλά άλλα τραγούδια, φυσικά…
27, 28 & 29 /5 επαναλαμβάνουμε τον “Αττίκ στο Παρίσι και Άλλες ιστορίες” στην οικία Κατακουζηνού στο Σύνταγμα, με θέα στον Εθνικό Κήπο…
4 Ιουνίου θα βρεθούμε για μια μεγάλη συναυλία με τον “Αττίκ στο Παρίσι” στην Έπαυλη Τσιροπινά στη Σύρο…
ενώ στις 7 Ιουλίου θα έχουμε τη μεγάλη μας συναυλία στο ανοιχτό Κηποθέατρο Παπάγου με τον “Αττίκ στο Παρίσι” και άλλες ιστορίες.
Θα ακολουθήσει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα – περισσότερα μπορείτε να δείτε στο
www.giorgismusic.com
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…