Γράφει η Γεωργία Ζαχαριάδη
Φωτογραφίες: Μάριος Γκούβας
Η Παυλίνα Βουλγαράκη είναι ένα κορίτσι που κατάφερε με την αισθαντική φωνή της αλλά και τους βιωματικούς στίχους της να δώσει την δική της χροιά στο ελληνικό τραγούδι. Μέσα σε λίγα χρόνια απέκτησε φανατικό κοινό που την ακολουθεί σε κάθε της εμφάνιση, ενώ έχει συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες τόσο δισκογραφικά όσο και συναυλιακά. Μετά από μια άνοιξη γεμάτη επιτυχημένες εμφανίσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και δύο προσωπικούς δίσκους στην τσέπη, η Παυλίνα επέστρεψε στην Αθήνα για μια συναυλία στο Κηποθέατρο Παπάγου, για να αποχαιρετήσει μουσικά το καλοκαίρι. Από νωρίς, κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται στον χώρο, μαζί και οι φίλοι και η οικογένεια της Παυλίνας που πάντα την στηρίζουν όπου κι αν εμφανιστεί. Φυσικά δεν έλειψε και η παρουσία άλλων καλλιτεχνών, όπως της Μαρίας Παπαγεωργίου η οποία μάλιστα συνοδευόταν από το γλυκύτατο σκυλάκι της, την Ρακίλ, ενώ λίγο αργότερα κατέφθασε ο Δημήτρης Σαμόλης αλλά και η Δήμητρα Γαλάνη.
Η συναυλία ξεκίνησε με μια ηλεκτρισμένη διασκευή του «Dance of the dogs» που σε συνδυασμό με τον dark φωτισμό δημιούργησαν την απαραίτητη ατμόσφαιρα για να εμφανιστεί η Παυλίνα με ένα μακρύ μαύρο φόρεμα και να ερμηνεύσει το «Μια αγάπη Μικρή» της Τάνιας Τσανακλίδου, εμφανέστατα πειραγμένο, με μια electro διάθεση. Στην συνέχεια καλωσόρισε το κοινό και συνέχισε με το τραγούδι «Μη με ρωτάς», σε δικούς της στίχους, που συμπεριλαμβάνεται στον τελευταίο της δίσκο. Μάλιστα προειδοποίησε με χιουμοριστική διάθεση το κοινό ότι πρόκειται για ένα τραγούδι που μιλάει για ένα φονικό το οποίο ευτυχώς αντί… να το πραγματοποιήσει η Παυλίνα, το έγραψε στο χαρτί και έγινε στίχος τον οποίο έντυσε ο Αντώνης Καλούδης με μια ανεβαστική μουσική, μάλλον για να… κρύψει το έγκλημα!
Κάτι που κάνει την Παυλίνα να ξεχωρίζει είναι ότι, αν και βρίσκεται λίγα χρόνια στον χώρο, δεν φοβάται να τσαλακωθεί και να δοκιμάσει καινούργιους ήχους σε μια προσπάθεια της να ανακαλύψει την καλλιτεχνική της ταυτότητα. Μας έχει συνηθίσει να χτίζει τις εμφανίσεις της με κομμάτια που ταιριάζουν στην αισθητική της, με αποτέλεσμα να ξεθάβει διαμάντια που ίσως έχουν ξεχαστεί και να μας τα ξαναθυμίζει. Ένα τέτοιο κομμάτι είναι και «Ο λόγος της σιωπής», ένα τραγούδι της Δήμητρας Γαλάνη που υπέστη την electro-ambient ιδιόρρυθμη επέμβαση του Κωνσταντίνου Β., το οποίο ερμήνευσε η Παυλίνα και καταχειροκροτήθηκε.
Στο δεύτερο μέρος της συναυλίας ακούστηκαν πολλά κομμάτια από τον τελευταίο δίσκο της Παυλίνας Βουλγαράκη με τίτλο «Μωβ καληνύχτες», ένα ρομαντικό και ευαίσθητο άλμπουμ με μοντέρνες ενορχηστρώσεις, που υπογράφει ο Λάμπης Κουντουρόγιαννης. Ακούσαμε το ροκ βαλσάκι «Σαν να με αγαπάς», το μελαγχολικό «Εσένα περιμένω» το οποίο αποτελεί ίσως το τραγούδι του άλμπουμ που αγαπήθηκε περισσότερο από το κοινό, αλλά και το προσωπικό μου αγαπημένο «Η Σελήνη», ένα τραγούδι με έξυπνο στίχο και ανεβαστική διάθεση. Φυσικά δεν έλειψαν από το πρόγραμμα και τα τραγούδια «Λίγο λίγο» και «Λαβύρινθοι», τα οποία η μπάντα έφερε στα μέτρα της με καινούριες ενορχηστρωτικές πινελιές.
Στη συνέχεια, ερμήνευσε δυο ρετρό κομμάτια τα οποία διασκεύασε και πρωτοπαρουσίασε στο πλαίσιο του project «Diesi in concert», μια εμφάνιση που αγαπήθηκε από το κοινό συγκεντρώνοντας χιλιάδες προβολές στο youtube. Ξεκίνησε με το ατμοσφαιρικό «Φωτιά στο λιμάνι» από τα Ξύλινα Σπαθιά και συνέχισε με ένα από τα πιο δημοφιλή ερωτικά κομμάτια των ’80s, το «Φίλα με». Δυο τραγούδια που ταίριαξαν με τη φωνή της Παυλίνας και τον ηλεκτρονικό ήχο που χαρακτηρίζει την καινούρια της μουσική ομάδα. Η Παυλίνα μας ξάφνιασε με την αναπάντεχη επιλογή του τραγουδιού «Rid of me» της Αγγλίδας τραγουδοποιού P. J. Harvey, που έφερε στα μέτρα της και έδειξε τις ικανότητες της σε ένα απαιτητικό κομμάτι τόσο εκφραστικά όσο και φωνητικά, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να υπηρετήσει εξίσου καλά και τον αγγλικό στίχο. Με την ίδια τόλμη τραγούδησε και την “Ταμπακιέρα” αλλά και το “Όποια και να ‘σαι”, τα οποία κατάφερε να φέρει στο δικό σύμπαν και να μας τα ξανασυστήσει.
Προς το τέλος της βραδιάς ήρθε πιο κοντά στο κοινό, κάθισε στην μέση του θεάτρου και με τη συνοδεία της κιθάρας μάς χάρισε κομμάτια που πρωτοερμηνεύτηκαν από εμβληματικές γυναίκες του ελληνικού τραγουδιού. Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η εκτέλεση στα “Ήσυχα βράδια” της Αρλέτας, με το κοινό να την συνοδεύει σε κάθε λέξη.
Η Παυλίνα Βουλγαράκη για άλλη μια φορά έθεσε τον πήχη ψηλά με μια εμφάνιση με φαντασία και χαρακτήρα. Μια καλλιτέχνιδα που δεν έχει μπει σε καλούπια αλλά παραμένει ο εαυτός της, ένα νέο κορίτσι με όρεξη, προικισμένη με τα απαραίτητα εφόδια για να αφήσει το στίγμα της στα καλλιτεχνικά δρώμενα, τα επόμενα χρόνια. Περιμένουμε με ανυπομονησία τα επόμενα της βήματα…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…