Γράφει η Ματίνα Φουντούλη
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας

Κάποια στιγμή στα μέσα του Απριλίου και εν μέσω εγκλεισμού εντός της Αττικής, των Αθηνών, του σπιτιού, έλεγα σε όλους δε ξέρω τι μου λείπει περισσότερο: μια συναυλία, ένα ταξίδι ή ένα βουνό. Τώρα, στα μέσα Σεπτεμβρίου που αρκετές συναυλίες υπό τις νέες συνθήκες και μέτρα πραγματοποιούνται σχεδόν κανονικά, έχω μείνει με ανεκπλήρωτη μόνο την επιθυμία ενός μεγάλου ταξιδιού -τα βουνά ευτυχώς είναι (επίσης σχεδόν) ελεύθερα έτσι κι αλλιώς.

Οπότε, την Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου ήταν ιδανική ευκαιρία να μπω σ’ ένα καράβι ψεύτικο για να βγω στου Καββαδία τ’ ανοιχτά, πιο συγκεκριμένα να βγω στο νέο φεστιβάλ της πόλης, το CT Garden στο Γαλάτσι και το αφιέρωμα εκείνης της Ημέρας στον Πάντα Ιδανικό κι Ανάξιο εραστή των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων, Νίκο Καββαδία. Και έστω κι έτσι, να ταξιδέψω λίγο μαζί του, με συνεπιβάτες τη Ρίτα Αντωνοπούλου και τον Κώστα Θωμαΐδη.

Το αφιέρωμα, αυτό, λοιπόν ξεκίνησε με ένα video μιας ηχογράφησης του ίδιου του Καββαδία, το οποίο ανακάλυψε ο Μιχάλης Γελασάκης κάπου σε χαμένα και ξεχασμένα αρχεία του ΡΙΚ. Ο Μιχάλης Γελασάκης ο οποίος έχει γράψει το βιβλίο “Νίκος Καββαδίας – ο Αρμενιστής ποιητής” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα, και κατά τη διάρκεια της βραδιάς ακούστηκαν από τον ίδιο αποσπάσματα του βιβλίου και σημαντικές πληροφορίες για τον Ποιητή-Ταξιδευτή.

Η Ρίτα Αντωνοπούλου και ο Κώστας Θωμαΐδης εναλλάσσονταν συνεχώς επί σκηνής, με μικρές συμμετοχές φωνητικά του μουσικού Μανόλη Ανδρουλιδάκη, ο οποίος είχε και την μουσική επιμέλεια αλλά και τις ενορχηστρώσεις του αφιερώματος. Από αυτές τις συμμετοχές, σίγουρα ξεχωρίσαμε εκείνη της Μικρής Χορεύτριας, αλλά και τον Τσε Γκεβάρα, και τα δύο πρωτοερμηνευμένα από τον Βασίλη Λέκκα και μελοποιημένα από τον Χάρη Παπαδόπουλο, το πρώτο σε ηλικία μόλις 17 χρονών.

Κι εκεί που άκουγες, λοιπόν, τον Θωμαΐδη να ερμηνεύει τον Ιδανικό κι Ανάξιο Εραστή ή το Γράμμα σ’ έναν Ποιητή και τον Federico Garcia Lorca και ήσουν σίγουρη ότι αυτές ήταν οι στιγμές της βραδιάς που θα θυμάσαι εντονότερα, ερχόταν μετά η Αντωνοπούλου με το Πούσι, τη Φάτα Μοργκάνα, τους 7 Νάνους και σου τα διέλυε όλα, εσένα την ίδια -που έφερνες στο μυαλό πάντα τον Θάνο σε αυτήν ακριβώς την ερμηνεία καθισμένο στο πιάνο του, φαινομενικά ήρεμος στην αρχή και στο τέλος να μην ξέρεις από που σου ήρθε όλο αυτό.

Και μετά ξανά ο Θωμαΐδης με το Φτερό του Καρχαρία και το Μαχαίρι να λες πάλι, Ναι, αυτή θα είναι τελικά η ανάμνηση της βραδιάς, αλλά μετά ξανά η Ρίτα με τη Μαϊμού του Ινδικού λιμανιού και τον Σταυρό του Νότου, να σε ταξιδεύει στο κάποτε των ελεύθερων μεγάλων ταξιδιών που έψαχνες να τον βρεις κι εσύ αυτόν τον αστερισμό στο δάσος του Αμαζονίου. Ώσπου ήρθε η στιγμή της ερμηνείας της του William George Allum που είπες, ναι αυτό είναι σίγουρα. Δεν πίστευες άλλωστε ότι θα έρθει κάτι δυνατότερο ερμηνευτικά από την ίδια μετά τους Νάνους, αλλά νάτο, ήρθε.

Και για το τέλος, το τελευταίο ταξίδι της βραδιάς έγινε στη Θεσσαλονίκη, Εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε Βαρδάρης, και τι κι αν ήσουν στο Γαλάτσι τότε εσύ, ένιωθες για τα καλά αυτή τη δροσιά από το αεράκι του Σεπτέμβρη και του φθινοπώρου που έχει ήδη ξεκινήσει, και τότε σήκωσες το κεφάλι να δεις τον ουρανό μήπως και ξεχωρίσεις, όπως τότε, ή έστω φανταστείς τον Σταυρό του Νότου μετά απ’ όλα αυτά -αλλά ήξερες ότι ήταν σίγουρα πιο πιθανό να δεις κάπου εκεί ψηλά και μακριά τον Θάνο Μικρούτσικο να χαμογελάει και να ετοιμάζεται να καθίσει στον πιάνο φωνάζοντας τον Νίκο Καββαδία να τον συνοδέψει στο επόμενο κομμάτι.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα `χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ’ όποιον ρωτά:
“Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει

——————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here