16/6/2010
Γράφει ο Θωμάς Μητσόπουλος
Φωτογράφηση: Νίκος Οικονόμου
www.musiccorner.gr

«Του ονείρου η αύρα μας ενώνει»… Με τον υπέροχο αυτό στίχο από το τραγούδι του Γιώργου Ζήκα, που έδωσε και τον τίτλο στις καλοκαιρινές κοινές τους εμφανίσεις, μας υποδέχθηκαν στη σκηνή του Θεάτρου Δάσους της Θεσσαλονίκης την Δευτέρα που μας πέρασε Τάνια Τσανακλίδου και Ελευθερία Αρβανιτάκη. Οι δύο κορυφαίες ελληνίδες τραγουδίστριες το φετινό Καλοκαίρι ενώνουν τις δυνάμεις τους και ταξιδεύουν τα υπέροχα τραγούδια τους απ’ άκρη, σ’ άκρη σε όλη την Ελλάδα.

Το βράδυ της Δευτέρας 14 Ιουνίου Αρβανιτάκη και Τσανακλίδου πραγματοποίησαν στην Θεσσαλονίκη την εναρκτήρια παράστασή τους (ακόμη μια πρεμιέρα για την Αρβανιτάκη στη συμπρωτεύουσα, που όπως μας δήλωσε τη θεωρεί πια γούρι της!) και κέρδισαν όπως ήταν φυσικό το θερμό χειροκρότημα του κοινού που κατέκλυσε για ακόμη μια φορά το θέατρο Δάσους. Βέβαια το θέατρο δεν ήταν ασφυχτικά γεμάτο όπως τα προηγούμενα χρόνια σε ανάλογες εμφανίσεις των ερμηνευτριών (σημάδι και αυτό της οικονομικής κρίσης) αλλά το γεγονός δεν φάνηκε να πτοεί κανένα, ούτε από τους συμμετέχοντες στην παράσταση αλλά ούτε και από το κοινό που αποδείχθηκε εξαιρετικά ενθουσιώδες.

Λίγα λεπτά λοιπόν μετά τις 21.30 οι δύο κυρίες, κομψές και αέρινες όπως πάντα, ανέβηκαν στην σκηνή και μας χάρισαν ένα μπουκέτο από τα πιο όμορφα τραγούδια τους, πότε ντουέτο και πότε κατά μόνας. «Μέτρησα» και «Πάρε μ’ αγκαλιά και πάμε» από την Αρβανιτάκη, «Να μ’ αγαπάς» και «Μια αγάπη μικρή» από την Τσανακλίδου ήταν τα τραγούδια που θέρμαναν ακόμα πιο πολύ την πρώτη πολύ ζεστή βραδιά του φετινού καλοκαιριού! Με τη μαγική φράση «Τι λείπει, τι φταίει» η Ελευθερία εγκατέλειψε για λίγο τη σκηνή αφήνοντας την Τάνια να μας χαρίσει ξεχωριστές στιγμές του ρεπερτορίου της και όχι μόνο.

Η αισθαντική ερμηνεύτρια επέλεξε να μας παρουσιάσει κάποια τραγούδια από τον τελευταίο της δίσκο με τίτλο «Προσωπογραφία» με το «Εγώ για δύο» του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου και της Ελεάνας Βραχάλη να κερδίζει το πιο δυνατό χειροκρότημα, αγαπημένες της επιλογές από τη συνεργασία της με τον Μιχάλη Δέλτα και το υπέροχο «Χρώμα της ημέρας» καθώς και παλαιότερες επιτυχίες της με κορυφαία στιγμή την σπαρακτική της ερμηνεία στο συγκινητικό «Μαμά Γερνάω». Σ’ αυτό το σημείο μάλιστα μας εξομολογήθηκε πως το χειμώνα  στις εμφανίσεις της στο Γυάλινο μουσικό θέατρο η λέξη που την προβλημάτιζε από το εν λόγω τραγούδι ήταν το «Πεινάω μαμά» ενώ τώρα έχει επικεντρώσει την προσοχή της στο «Φοβάμαι μαμά», κάνοντας έτσι ένα έμμεσο υπαινιγμό στις δύσκολες στιγμές που περνά η Ελλάδα. Με αφορμή επίσης αυτόν τον σχολιασμό επέλεξε στη συνέχεια να μας χαρίσει ένα υπέροχο αργεντίνικο τραγούδι με σαφείς πολιτικές αναφορές. Το προσωπικό της πρόγραμμα θα κλείσει πανηγυρικά με την υπέροχη «Ζελατίνα» της Λίνας και του Σταμάτη.

Είναι η σειρά της Ελευθερίας να ανέβει στη σκηνή και να απογειώσει το κέφι και να εντείνει τον ενθουσιασμό του κοινού. Η δυναμική της επανεμφάνιση έγινε με το «Μην ορκίζεσαι», το οποίο σήκωσε από τη θέση τους και τους τελευταίους εναπομείναντες καθισμένους θεατές. Το πρόγραμμά της συνέχισε στο ίδιο δυναμικό μοτίβο επιλέγοντας να μας παρουσιάσει τραγούδια της από όλους σχεδόν τους προσωπικούς της δίσκους. Από τις πιο δυνατές στιγμές της εμφάνισης της Ελευθερίας ήταν ο ξέφρενος χορός και ο έντονος ενθουσιασμός που επικράτησαν με την ερμηνεία της σε πολύ αγαπημένα τραγούδια με έντονο το λάτιν στοιχείο όπως είναι το «μηδέν» και το «Δεν μιλώ για μια νύχτα εγώ» καθώς και με την προχωρημένη διασκευή του «Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου» με την εμβόλιμη προσθήκη του ξενόγλωσσου «mercy» της Duffy, που απολαύσαμε και στις χειμερινές της εμφανίσεις στο stage της Θεσσαλονίκης και στο Rex της Αθήνας.

Οι ρυθμοί πέφτουν, τα φώτα χαμηλώνουν και στην σκηνή έρχεται για ακόμη μια φορά η Τάνια Τσανακλίδου για να μας χαρίσει παρέα με την Αρβανιτάκη ίσως μια από τις πιο ωραίες στιγμές της παράστασης. Με τη συνοδεία μόνο δύο πιάνων ερμηνεύουν τα πιο εσωτερικά και αισθαντικά τους τραγούδια κατορθώνοντας να μην αφήσουν κανένα ασυγκίνητο. Την εξαιρετική ερμηνεία της Τσανακλίδου στο «Πάτωμα» διαδέχεται η για ακόμη μια φορά συγκλονιστική κατάθεση της Αρβανιτάκη στο δίπτυχο αρμένικο «Παράπονο-Ξενιτιά»  ενώ το δυνατό τους ντουέτο ολοκληρώνεται με τον πιο όμορφο τρόπο με μια εξαιρετικά εμπνευσμένη και συγκινητική συνάντηση του «Μια θάλασσα μικρή» του Σαββόπουλου με το «Όλα τα πήρε το καλοκαίρι» του Παπαδημητρίου.

Στο σημείο αυτό και ενώ εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς πολλά δακρυσμένα μάτια ανάμεσα στο κοινό, το κλίμα αναστρέφεται και ακολουθεί ένα δυναμικό λαϊκό μέρος με τα πιο ξεσηκωτικά κομμάτια των δύο ερμηνευτριών. Η Ελευθερία οδηγεί για ακόμη μια φορά το κοινό σε χορευτικούς δρόμους με «Τα κορμιά και τα μαχαίρια» και το «Θα σπάσω κούπες» ενώ η Τάνια μας χαρίζει μοναδικές ερμηνείες στο ανατρεπτικά ενορχηστρωμένο «Καίγομαι» του Σταύρου Ξαρχάκου και του Νίκου Γκάτσου και στις υπέροχες «Μοίρες» του Σταμάτη Κραουνάκη. Η βραδιά δεν θα μπορούσε να κλείσει αλλιώς από μια γλυκιά «Καληνύχτα», το τραγούδι του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα από τον τελευταίο δίσκο της Τάνιας, που μας ευχήθηκαν αγκαλιασμένες οι δύο κυρίες.

Το παρατεταμένο όμως χειροκρότημα του κόσμου δεν θα μπορούσε να μην ξαναφέρει πίσω τις δύο τραγουδίστριες, οι οποίες μας χρωστάνε λίγα ακόμη τραγούδια για να τα πάρουμε μαζί στο μαξιλάρι μας. Πρώτη έρχεται η Τσανακλίδου με μια άκρως ξεσηκωτική συνύπαρξη της «Σουλτάνας της Φωφώς» και του «Ανθρωπάκου» ενώ η Αρβανιτάκη μας φύλαξε για το τέλος μια πολύ τρυφερή εκτέλεση του «Αύγουστου» του Νίκου Παπάζογλου. Την σκηνή εγκαταλείπουν, οριστικά αυτή τη φορά, αφού πρώτα μας παρουσιάσουν τους οκτώ υπέροχους μουσικούς που τις συνόδεψαν με προεξέχοντα τον Δημήτρη Μπαρμπαγάλα που επιμελήθηκε και τις ενορχηστρώσεις και μας εκδηλώσουν με τον πιο «Δυνατό» τρόπο την αγάπη τους. Εμείς την ανταποδίδουμε και ανανεώνουμε το ραντεβού μας μαζί τους σε κάποια άλλη από τις πολλές στάσεις που θα πραγματοποιήσουν οι υπέροχες αυτές τραγουδίστριες σε θέατρα και στάδια όλης της Ελλάδας…

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες από τη συναυλία

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. ήμουν κι εγώ εκεί !!! μια όμορφη γλυκιά ξεσηκωτική και, για μένα τουλάχιστον , συγκινητική πολλές φορες ! ελπίζω και σε άλλες τέτοιες όμορφες καλοκαιρινές νύχτες γιατί αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί κανεις μα κανείς να μας το πάρει !! ευχαριστώ

  2. To αργεντίνικο ήταν το Quanto tenga la tierra (δεν είμαι σίγουρος αν γράφεται έτσι) της Μερσέντες Σόσα, που δισκογράφησε και στο Mετρο το 1996

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here