Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας
Το τελευταίο βράδυ του Γενάρη μάς βρήκε στη ζεστή παρέα που είχε γεμίσει τον Σταυρό του Νότου Plus, για την πρεμιέρα της παράστασης «Σε 2 Πράξεις… η συνέχεια», με δύο εκλεκτούς οικοδεσπότες, τη Βίκυ Καρατζόγλου και τον Σάκη Καραθανάση. Η χημεία τους εμφανής από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στη σκηνή. Εξίσου πρόδηλη και η διάθεσή τους να μοιραστούν και να τραγουδήσουν μαζί μας όσα πραγματικά αγαπούν –και αυτό έπραξαν.
Αλήθεια, πιστεύουμε πάντα αυτά που λένε τα τραγούδια; Το ερώτημα που μας έθεσαν οι δύο καλλιτέχνες στην έναρξη του προγράμματος που επιμελήθηκε ο Αντώνης Θυσιάδης, έμεινε μάλλον αναπάντητο κατά τη διάρκεια της βραδιάς, στην οποία απολαύσαμε πολλά, παλιά και νεότερα, διαμάντια της ελληνικής μουσικής.
Η Βίκυ Καρατζόγλου έβαλε κοντά στο δικό της αγαπημένο «Το Όνειρο» και το πρόσφατο «Σ’ Αγαπάω και Σε Θέλω» του Κώστα Λειβαδά, τραγούδια όπως τα «Για να Σε Συναντήσω», «Φίλε» και «Ατομική μου Ενέργεια». Δεν παρέλειψε επίσης να μοιραστεί μαζί μας την, ακυκλοφόρητη ακόμη, όμορφη δημιουργία «Αρώματα», την οποία της εμπιστεύτηκαν ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος και η Ελένη Φωτάκη.
Η Βίκυ είναι καλλιτέχνιδα που κινείται με ευελιξία ανάμεσα σε διαφορετικά μουσικά είδη και δεν διστάζει να πειραματιστεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η επιλογή της να ερμηνεύσει με μόνη συνοδεία το κοντραμπάσο μια τζαζ προσέγγιση της «Περηφάνιας» και να κάνει εντελώς δικά της τραγούδια που έχουμε συνηθίσει να ακούμε από ανδρικές φωνές –ξεχώρισα την ηλεκτρική διασκευή του «Το Θολωμένο μου Μυαλό», καθώς και την ερμηνεία της στο «Στη Ρωγμή του Χρόνου». Η καθαρότητα της φωνής της, η χωρίς υπερβολές θεατρικότητα που διαθέτει και το χάρισμα να δένει στις ερμηνείες της τον δυναμισμό με την τρυφερότητα, της δίνουν τη δυνατότητα να κάνει εντελώς δικές της ετερόκλητες δημιουργίες όπως «Το Γκαρσόνι», «Μοίρες», «Με τα Μάτια Κλειστά».
Ο Σάκης Καραθανάσης, με τη σειρά του, άφησε την πολύχρονη εμπειρία του δίπλα στον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Σπείρα-Σπείρα –πρώην και νυν μέλη της οποίας παρακολουθούσαν το πρόγραμμα– να μας κατακτήσουν αβίαστα. Με τη γεμάτη χρώματα, στιβαρή φωνή του ερμήνευσε με δύναμη ψυχής τα «Ποτέ», «Το Μαχαίρι» και «Θεός αν Είναι», προσέγγισε τρυφερά και με απλότητα το «Κάθε Σεπτέμβρη» και μας χάρισε μια… tango εκδοχή του «Ήρθα κι Απόψε στα Σκαλοπάτια σου».
Από τις ωραιότερες στιγμές της βραδιάς, τη σκηνοθετική επιμέλεια της οποίας είχε ο πολυτάλαντος Κωνσταντίνος Ασπιώτης, ήταν τα ντουέτα. Από τη «Ροζ Γραβάτα» που ερμήνευσαν αγκαλιά οι δύο καλλιτέχνες, καθισμένοι στην άκρη της σκηνής, και τα υπέροχα «Όσο Κρατάει ένας Καφές» και «Πιο Καλή η Μοναξιά», έως τα «Λούνα Παρκ» και «Εξαρτάται», που είπαν κοντά μας, μέσα στην αίθουσα.
Ίσως αυτό το «εξαρτάται» να είναι λοιπόν και η απάντηση στο αν τελικά πιστεύουμε πάντα όσα λένε τα τραγούδια. Το σίγουρο είναι πως, όταν ένα τραγούδι αιχμαλωτίζει την Αλήθεια μας, αγγίζει πάντα την καρδιά μας και μας ακολουθεί διαχρονικά, ακόμη και όταν, κάθε φορά που το ακούμε, νιώθουμε διάφορα –ίσως και διαφορετικά, ανάλογα με τη στιγμή– συναισθήματα. Αν βρεθείτε στην επόμενη παράσταση της Βίκυς και του Σάκη, την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου, να είστε βέβαιοι ότι θα θυμηθείτε περισσότερα του ενός τραγούδια στα οποία –και με τα οποία– θα δηλώνατε πίστη άνευ όρων…
Στην παράσταση συμμετείχαν οι δεξιοτέχνες μουσικοί
Πιάνο – ενορχηστρώσεις: Άκης Κατσουπάκης
Ακορντεόν: Άννα Λάκη
Κιθάρα: Ιάσων Μαυρογεώργος
Κοντραμπάσο: Λάμπρος Παπανικολάου
Τύμπανα: Δημήτρης Τσόλης
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…