Γράφει η Λένα Βλασταρά
Φωτογραφίες: Νίκος Περίσσιος
Με ένα μουστάκι να… νταλίζει, ένα περπάτημα να τσάρλιτσαπλίζει, ένα βλέμμα να αλεξίζει (βλ. τον Μάλκολμ Μακντάουελ στο Κουρδιστό Πορτοκάλι) και πουκάμισο να λαχουρίζει, ο άνθρωπος με το όνομα που αν το πεις τραγουδιστά, τραβώντας λίγο παραπάνω τα φωνήεντα είναι ικανό από μόνο του να σου φτιάξει τη διάθεση, ο Tonino Carotone βγήκε στη σκηνή. Το πρόγραμμα είχε ανοίξει η Piluka Aranguren με ισπανικά μπολερό και έτσι το κοινό είχε ήδη μπει ήδη στο πνεύμα της ισπανοϊταλικής κουλτούρας.
Σφυρίγματα, ιαχές και χειροκρότημα και ο πάντα χαμογελαστός Καροτόνε μας καλησπερίζει στα ελληνικά, φυσικά. «Εγκώ ντεν μιλάω πολύ καλά ελληνικά αλλά σιγκά σιγκά θα μάθω», δήλωσε. Είναι γνωστό άλλωστε ότι το ελληνικό κοινό είναι από τα αγαπημένα του. Μοναδικοί συνοδοί του στην παράσταση που απολαύσαμε στη μουσική σκηνή Ρυθμός stage ήταν ο Simone Spreafico στην κιθάρα και ο Alex Tatnel στην τρομπέτα. Καταπληκτικοί και οι δύο τόσο από άποψη δεξιοτεχνίας όσο και από την άποψη σκηνικής παρουσίας.
Αν δεν έχεις παρακολουθήσει τον Καροτόνε live στη σκηνή, να τραγουδάει, να χορεύει, να χτυπιέται, να κάνει τις τρέλες του και να σε απογειώνει είναι δύσκολο να στο περιγράψει κάποιος άλλος. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για έναν επαναστάτη που δεν ζει μες τη μιζέρια. Τραγουδάει κοινωνικοπολιτικά ζητήματα σε χορευτικούς ρυθμούς, τα χλευάζει, τα διασκεδάζει και εν τέλει καταφέρνει να περάσει το μήνυμα που θέλει χωρίς να σου έχει μαυρίσει την καρδιά.
Φυσικά από το πρόγραμμα δεν έλειπαν και οι προσαρμογές στα ελληνικά δεδομένα. Έτσι, ακούσαμε την ιστορία από του Μανώλη από την Καλαμάτα και τραγουδήσαμε «τσικουδιάααα, τσικουδιάααα»! Όλα αυτά σε μια μίξη ισπανοελληνικού στίχου. Ο Μανώλης, λέει, η καρικατούρα του σύγχρονου Έλληνα, ζητά λεφτά από την Μέρκελ. Μπορούσες εύκολα να καταλάβεις το μεγαλύτερο μέρος του τραγουδιού χωρίς να ξέρεις υποχρεωτικά ισπανικά. Όσο για την Καλαμάτα και την τσικουδιά διέκρινα μια ιδιαίτερη αδυναμία αφού αυτές οι δύο λέξεις επανέρχονταν συχνά πυκνά στο στόμα του τροβαδούρου.
Προς το τέλος του προγράμματος συναντήθηκαν επί σκηνής ο λόκο ισπανός και ο λόκο κρητικός. Ομολογουμένως η τρέλα τους έδεσε άψογα. Ο Γιάννης Χαρούλης συνόδεψε με το λαούτο του τα τραγούδια του Τονίνο και δε φάνηκε να δυσκολεύονται ιδιαίτερα να συνδυάσουν «Το σκουλαρίκι» με το “Amor hibaro” και το “La cama” με το «Απόψε θέλω να μεθύσω». Κάπου εκεί “εμφανίστηκε” και ο …Νικόλας Άσιμος, ο οποίος ήρθε να συναντήσει τη μουσική του δρόμου του Καροτόνε και ακούσαμε το «Τι πα να πει γυναίκα» με το «Me cago en el amor».
«Αγάλι, αγάλι γίνεται / η αγουρίδα μέλι / κι αν έπαψες να μ’ αγαπάς / ούτε και που με μέλει» ακούγαμε με την φωνή του Γιάννη Χαρούλη και “Yo no quiero sufrir / pero aqui’ estoy / y estoy sufriendo y no me arrepiento me cago en el amor” με τη φωνή του Τονίνο Καροτόνε. Το μόνο που έμενε να πούμε μετά από την βραδιά ήταν: “Viva los locos”!
Περισσότερες φωτογραφίες του MusicCorner από το Live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…