Ο Φοίβος Δεληβοριάς κοιτάει από ψηλά μιαν εποχή που τελειώνει και μιαν άλλη που έρχεται. Και το αποτέλεσμα είναι μια «Καλλιθέα». 11 τραγούδια που γράφτηκαν και ηχογραφήθηκαν στο πατρικό του, στο γνωστό προάστιο που -όπως όλα γύρω- δείχνει καθημερινά ν’ αλλάζει θέση.
Οι ήρωές του (οικογένεια, παλιοί συμμαθητές, πρόσωπα μιας ελληνικής –ή όχι- ποπ μυθολογίας, μικρομαγαζάτορες, κορίτσια και ωδικά πτηνά) είναι κοιταγμένοι από τα μάτια ενός παιδιού του ’80 που προσπαθεί να διηγηθεί την ιστορία του σ’ ένα παιδί που αρχίζει τώρα να ζει τη δική του.
Η παραγωγή φέρει την έντονη υπογραφή του Χρήστου Λαϊνά, που μεταμόρφωσε την παλιά μονοκατοικία σε στούντιο και έπαιξε στις μίξεις με όλους τους φυσικούς ηχητικούς της χώρους.
Το βιβλιαράκι του cd, στο οποίο ο γραφίστας db επέλεξε φωτογραφίες από τη συλλογή του Πέτρου Κουμπλή, είναι κι αυτό γεμάτο από εικόνες αντικειμένων και σαλονιών του ’80, που κάποιος ξέχασε να τα αλλάξει ή να τα ξεφορτωθεί κι έτσι διατηρούν την ωραία ασχήμια τους στο ακέραιο, ακριβώς επειδή τώρα είναι τελείως άχρηστα.
Η «Καλλιθέα» δεν είναι στην πραγματικότητα ένας δίσκος νοσταλγικός. Για την ακρίβεια, φοβάται ιδιαίτερα μη μας φάει το παρελθόν μας. Κι έτσι αποφασίζει να το δει κατάματα, σαν κάτι που απλώς γέννησε το σήμερα. Κι ύστερα να κλείσει πίσω του την πόρτα και να πάει κάπου αλλού.