10/2/2010
Γράφει ο Θωμάς Μητσόπουλος
Φωτογράφηση : Νίκος Οικονόμου
Είναι η τρίτη φορά που η Ελευθερία Αρβανιτάκη ξεκινάει ένα νέο κύκλο ζωντανών εμφανίσεων από την Θεσσαλονίκη. Και όπως μας εκμυστηρεύτηκε η ίδια την περασμένη Παρασκευή, στην πρεμιέρα των παραστάσεων της στη νέα μουσική σκηνή της πόλης Stage, μόνο γούρικη έχει αποδειχθεί μέχρι τώρα μια τέτοια κίνηση. Η αγαπημένη ερμηνεύτρια μετά από μια μικρή αποχή τριών περίπου μηνών από τη σκηνή επιστρέφει με μια σειρά περιορισμένων εμφανίσεων, που ξεκίνησαν από τη συμπρωτεύουσα στο Stage και θα ολοκληρωθούν τον επόμενο μήνα στην Αθήνα (από 19/3 και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο VOX). Μετά από την επιτυχημένη σύμπραξή της πριν από δύο χειμώνες με τη Δήμητρα Γαλάνη στο REX, αυτή τη φορά έρχεται «πρόσωπο με πρόσωπο» (όπως είναι άλλωστε και ο τίτλος της παράστασής της) με τα διαμάντια του προσωπικού της ρεπερτορίου καθώς και με κάποια από τα πολύ αγαπημένα της τραγούδια, τα οποία δεν της είχε δοθεί η ευκαιρία ποτέ μέχρι σήμερα να ερμηνεύσει.
Πρώτη ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς, η νέα, φιλόξενη σκηνή του stage που έκανε εγκαίνια στη Θεσσαλονίκη πριν από δύο περίπου μήνες με τις κοινές εμφανίσεις της Φωτεινής Δάρρα και του Δημήτρη Παπαδημητρίου και που αναμένεται να φιλοξενήσει στο μέλλον και άλλα πολύ ενδιαφέροντα σχήματα. Ένας μικρός και ζεστός χώρος φτιαγμένος από πέτρα και ξύλο, με τη σκηνή σε απόσταση αναπνοής από τα τραπέζια έτσι ώστε να είναι άμεση η επαφή κοινού και τραγουδιστή. Πολύ καλή και η σκηνική εργασία του Μανόλη Παντελιδάκη, με την σκηνή σε σχήμα «Τ» να εκτείνεται δεξιά και αριστερά του χώρου και ενδιαμέσως να εισχωρεί ανάμεσα στα τραπέζια δίνοντας στον καλλιτέχνη την ευκαιρία να έρχεται στην κυριολεξία «πρόσωπο με πρόσωπο» με το κοινό του. Ο όμορφος και καλαίσθητος φωτισμός υπό την μορφή ομπρελών τέλος, δημιουργούν μια ιδιαιτέρως εντυπωσιακή ατμόσφαιρα.
Λίγο μετά τις 11.30 και ενώ ο κόσμος είχε ήδη πάρει τις θέσεις του, εμφανίστηκε στη σκηνή γοητευτική και αέρινη η Ελευθερία, καλωσορίζοντάς μας με το «Αερικό», το τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου που είχε πρωτοερμηνεύσει μοναδικά η Μελίνα Κανά. Απρόσμενη αλλά και πολύ δυνατή επιλογή για ξεκίνημα που όμως υποστηρίχτηκε μοναδικά από την ερμηνεύτρια που η είσοδό της στη σκηνή εκπέμπει ότι ακριβώς και οι στίχοι του υπέροχου αυτού τραγουδιού. «Σαν αερικό θα ζήσω, σαν αερικό…»!
Η συνέχεια ήταν το ίδιο δυνατή με ένα ακόμη τραγούδι έκπληξη, ένα από τα πρώτα που έχει ερμηνεύσει η Αρβανιτάκη και που τόσα χρόνια απουσίαζε – πολύ κακώς – από τις ζωντανές της εμφανίσεις. Πρόκειται για το εξαιρετικό «Μείνε κοντά μου απόψε» του Νίκου Μαμαγκάκη και του Γιώργου Ιωάννου, το οποίο αποδόθηκε μοναδικά από την ερμηνεύτρια. Μετά από ένα σύντομο χαιρετισμό (μας δήλωσε πως είχε ετοιμάσει να μας πει πολλά, αλλά το τρακ της πρεμιέρας δεν της επέτρεψαν παρά μόνο να μας ευχαριστήσει για την εκεί παρουσία μας) ακολούθησαν αγαπημένα τραγούδια από το προσωπικό της ρεπερτόριο όπως το «μέτρησα», «θέλω να σε δω», «του πόθου τ΄ αγρίμι» μέχρι και το πρόσφατο «Τον έρωτα ρωτάω». Ένα γοητευτικό ταξίδι ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν, μια ουσιαστική αναμέτρηση με το σπουδαίο υλικό της ερμηνεύτριας…
Αμέσως μετά το μικρό ξεφάντωμα που προκάλεσε η κρητική σούστα του Νίκου Πορτοκάλογλου με τον μικρό αλλά τόσο δυνατό στίχο «Τι λείπει, τι φταίει» οι τόνοι χαμηλώνουν και πάλι με μια ακόμη αισθαντική ερμηνεία της Αρβανιτάκη στον αγαπημένο «Αύγουστο» του Νίκου Παπάζογλου.
Η πολύ καλή επιλογή τραγουδιών συνεχίζεται με παλιές και σύγχρονες επιτυχίες της ερμηνεύτριας (ανάμεσα τους και το πιο πρόσφατο single της «το τέλος μας δες» από τον τελευταίο της δίσκο «Και τα μάτια και η καρδιά», έτσι όπως έχει διασκευαστεί σε dance mix από τον Soumka) αλλά και με μικρές αναπάντεχες εκπλήξεις όπως το κλασικό «Ain’ t no sunshine» που δίνει με αριστοτεχνικό τρόπο την πάσα του στο εντελώς αλλαγμένο «Αν σ’ αρνηθώ» του Μίμη Πλέσσα και της Δανάης. Πολύ καλή εδώ και εξαιρετικά επιτυχημένη η εμβόλιμη παρένθεση της μεγάλης επιτυχίας της Duffy «Mercy» που μας αποκαλύπτει ακόμη μια πτυχή του πολύπλευρου ερμηνευτικού ταλέντου της ερμηνεύτριας. Οι ρυθμοί ανεβαίνουν και το πρώτο μέρος της παράστασης ολοκληρώνεται με το κοινό να λικνίζεται σε λάτιν ρυθμούς υπό τους ήχους του ξεσηκωτικού «Δεν μιλώ για μια νύχτα εγώ» και να τα δίνει όλα στο κλασικό πια «Μην ορκίζεσαι».
Μετά από ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα, το οποίο όμως ήταν απαραίτητο μιας και η τραγουδίστρια παρέμεινε ακούραστη στη σκηνή για πάνω από μιάμιση ώρα, ακολούθησε ένα δεύτερο μέρος με πιο λαικά ακούσματα και λιγότερες εκπλήξεις όσο αναφορά την επιλογή των τραγουδιών. Έτσι λοιπόν μετά το «Καθρεφτίζω το νου», την «Βάρκα» και το «Ζωή κλεμμένη» ακολούθησαν κάποια πολύ σημαντικά αλλά όμως πολυακουσμένα λαικά τραγούδια που συναντούμε σχεδόν πάντα όχι μόνο στις παραστάσεις της Αρβανιτάκη αλλά και σε άλλα λαϊκά προγράμματα ανάλογου ύφους. Τα «Δεν κλαίω για τώρα», «Σταλιά-σταλιά», «Χίλιες βραδιές», «Θέλω κοντά σου να μείνω», «Μαύρο χελιδόνι-τα λιανοχορταρούδια» , «Δεν θα ξαναγαπήσω», μπορεί να ξεσήκωσαν τον κόσμο και να απογείωσαν το κέφι – όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα – δεν έκαναν όμως την έκπληξη και δεν διατήρησαν – τουλάχιστον σε μένα – την ίδια θετική διάθεση που είχα στο πρώτο μέρος του προγράμματος. Εν πάσει περιπτώσει τα «παλυφορεμένα» τραγούδια διαρκούν λίγο και γρήγορα βρισκόμαστε μπροστά σε μια από τις πιο δυνατές στιγμές της παράστασης, την συγκλονιστική ερμηνεία της Ελευθερίας στο σπουδαίο τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη, «Αυτή η νύχτα μένει». Ακολουθούν αγαπημένα τραγούδια όπως «τα κορμιά και τα μαχαίρια» και «θα σπάσω κούπες» που ανεβάζουν τον κόσμο στα τραπέζια ενώ η παράσταση ολοκληρώνεται ένα τέταρτο πριν από τις τρεις τα ξημερώματα με δύο από τις σημαντικότερες στιγμές του ρεπερτορίου της Αρβανιτάκη, το «Παράπονο» του Δημήτρη Παπαδημητρίου και το «Παράπονο-Ξενιτιά» με την καθηλωτική ερμηνεία της ερμηνεύτριας να κερδίζει επάξια το δυνατό χειροκρότημα.
Μετά το «δυνατά-δυνατά» και την παρουσίαση των εξαιρετικών μουσικών που την πλαισιώνουν, η Αρβανιτάκη άφησε για λίγο τη σκηνή για να επανέλθει λίγο αργότερα υπακούοντας στο παρατεταμένο χειροκρότημα των θαμώνων που αναφωνούσαν ρυθμικά «Κι άλλο-κι άλλο». Με όλο τον κόσμο όρθιο και το κέφι να έχει χτυπήσει κόκκινο η τραγουδίστρια επέλεξε να μας καληνυχτίσει με δύο από τα πιο ρυθμικά της τραγούδια, «Το μηδέν» και για μια ακόμη φορά το «Δεν μιλώ για μια νύχτα εγώ», που αποτελεί και την μεγαλύτερη τρέχουσα επιτυχία της.
Μια ακόμη πρεμιέρα ολοκληρώθηκε και όπως μας δήλωσε η τραγουδίστρια ήταν μια από τις καλύτερες που πραγματοποίησε ποτέ. Και όντως έτσι πρέπει να ήταν…! Η Αρβανιτάκη, εκτός από τα εναρκτήρια τραγούδια στα οποία όπως ήταν φυσικό είχε λίγο τρακ, γρήγορα βρήκε τον καλό της εαυτό και καθ όλη τη διάρκεια της βραδιάς έδειχνε να απολαμβάνει την επανεμφάνιση της στη σκηνή σε ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει μερικές από τις πιο δυνατές στιγμές της πολύχρονης καριέρας της και κάποια τραγούδια – σταθμούς στην ελληνική δισκογραφία.
Στα θετικά του όλου εγχειρήματος η επταμελής ορχήστρα που «κεντούσε» στην κυριολεξία, με προεξέχοντα τον Δημήτρη Μπαρμπαγάλα, ο οποίος έπαιξε ηλεκτρική & ακουστική κιθάρα ενώ είχε και την ενορχηστρωτική επιμέλεια του προγράμματος. Ιδιαίτερη δε μνεία πρέπει να γίνει και στη παρουσία του πολυτάλαντου Θωμά Κωνσταντίνου που εκτός του ότι έπαιξε ούτι, λαούτο, τσουμπούς και μπουζούκι, συνόδεψε την Αρβανιτάκη σε αρκετά από τα τραγούδια του προγράμματος. Το στήσιμο της τραγουδίστριας στη σκηνή τέλος έχει αναλάβει ο πολυτάλαντος Κωνσταντίνος Ρήγος που την ημέρα της πρεμιέρας βρέθηκε ανάμεσα στο κοινό προκειμένου να εμψυχώσει την καλή του φίλη και να της ευχηθεί καλή επιτυχία!
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…