Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Η ληστεία που έκαναν ο Harry Rawlings (Liam Neeson) και οι τρεις συνεργοί του είχε τραγικό τέλος, καθώς τους στέρησε τη ζωή. Η σύζυγός του, Veronica (Viola Davis), ανακαλύπτει το σημειωματάριό του, όπου περιγράφει με λεπτομέρειες την επόμενη δουλειά που είχε στα σκαριά. Έχοντας φορτωθεί τα χρέη του Harry, αποφασίζει να προσεγγίσει τις συζύγους των συνεργών του, προκειμένου να πραγματοποιήσουν οι ίδιες τη ληστεία και να «ξελασπώσουν». Η Linda (Michelle Rodriguez) και η Alice (Elizabeth Debicki) δέχονται, ενώ, στην πορεία, στη συμμορία προστίθεται και η Belle (Cynthia Erivo). Αυτό που δεν έχουν υπολογίσει οι γυναίκες, είναι ότι από τη ληστεία που σχεδιάζουν να κάνουν θα κριθεί και το μέλλον των δύο υποψηφίων για τη δημαρχία του Chicago, του Jack Mulligan (Colin Farrell), γιου του πρώην δημάρχου, Tom Mulligan (Robert Duvall), και του Jamal Manning (Brian Tyree Henry), οι οποίοι εμπλέκονται στην υπόθεση με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο…
Ο βραβευμένος με Oscar σκηνοθέτης του «Δώδεκα Χρόνια Σκλάβος» (“Twelve Years a Slave”, 2013), Steve McQueen υπογράφει μαζί με τη Gillian Flynn, συγγραφέα best sellers όπως «Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε» (“Gone Girl”), το σενάριο της ταινίας «Οι Χήρες» (“Widows”), το οποίο βασίζεται σε ομώνυμη βρετανική τηλεοπτική σειρά. Με φόντο άλλοτε τις παρακμιακές και άλλοτε τις εύρωστες γειτονιές του Chicago, μιας πόλης με προσωπικότητα που στο παρελθόν υπήρξε ορμητήριο πολλών διάσημων μαφιόζων, ο McQueen σκηνοθετεί με μαεστρία μια πολυεπίπεδη ιστορία. Διαφθορά, πολιτική, ρατσισμός, λαϊκισμός, βία –πολλή βία, είναι η αλήθεια– αλλά και ανθρώπινες σχέσεις «χτίζουν» το καλογραμμένο σενάριο, το οποίο διαθέτει ορισμένες πολύ δυνατές ανατροπές. Βασικός αρωγός στη σκηνοθεσία και τη δημιουργία ατμόσφαιρας, το εξαιρετικό μοντάζ του Joe Walker.
Όλο το καστ, με επικεφαλής την, ως συνήθως, έξοχη Viola Davis, συμβάλλει τα μέγιστα στη δυναμική του έργου και, ενώ, οι κεντρικές ηρωίδες είναι γυναίκες, η ταινία διαθέτει δυναμισμό και μια πιο «ανδρική» αντιμετώπιση των πραγμάτων. Ο δημιουργός της, άλλωστε, νομίζω ότι δεν επεδίωξε να κάνει μια «φεμινιστική» ταινία. Απλώς, τοποθέτησε στο επίκεντρό της τέσσερεις άγνωστες μεταξύ τους γυναίκες, με διαφορετικούς χαρακτήρες, οι οποίες, υπό το βάρος των καταστάσεων, αναγκάζονται να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Το γεγονός ότι επιλέγουν τον δρόμο της παρανομίας για να φθάσει η κάθε μία στη δική της «σωτηρία», περιπλέκει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, κάνοντας την κάθαρση να μοιάζει μάλλον απίθανη –αλλά σίγουρα προσωπική– υπόθεση.
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από την Odeon, από την Πέμπτη, 22 Νοεμβρίου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…