Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Δύο εβδομάδες πριν να λάβει τέλος ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο 20χρονος Γερμανός πεζικάριος Willi Herold (Max Hubacher) λιποτακτεί. Αφού καταφέρνει να ξεφύγει από τους διώκτες του –οι οποίοι έχουν ως επικεφαλής τον αξιωματικό Junker (Alexander Fehling)–, κλέβει μια στολή λοχαγού, την οποία φορά για να ζεσταθεί. Από εκείνη τη στιγμή όμως, αρχίζει να συμπεριφέρεται ακριβώς όπως οι άνθρωποι από τους οποίους προσπαθούσε να γλιτώσει…
Ο Robert Schwentke γράφει και σκηνοθετεί εξαιρετικά μια συγκλονιστική κινηματογραφική δημιουργία. «Η Στολή του Λοχαγού» (“Der Hauptmann / “The Captain”) είναι κάτι περισσότερο από την αφήγηση της ιστορίας ενός μεμονωμένου χαρακτήρα –αποτελεί μια εκ βαθέων σπουδή για την ανθρώπινη φύση και τη σχέση της με την εξουσία, μια σπουδή που υπερβαίνει στερεότυπα και εθνικότητες. Στην αρχή της ταινίας, ο νεαρός Willi είναι ένα φοβισμένο πλάσμα που προσπαθεί απεγνωσμένα να γλιτώσει από τη φρίκη του πολέμου. Μόλις όμως φορά τη στολή ενός λοχαγού, αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να επιβληθεί σε αυτούς που έως τότε του έδιναν εντολές και –πιθανόν για πρώτη φορά στη ζωή του– να γίνει ο ίδιος αυτός που δίνει τις διαταγές. Μονομιάς, το θύμα γίνεται θύτης και, τυφλωμένος από την εξουσία, προβαίνει σε ακραίες πράξεις βίας και μάλιστα ενάντια σε ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται ακριβώς στη θέση που ήταν ο ίδιος –άμοιροι, δυστυχείς λιποτάκτες. Η καταπληκτική ερμηνεία του Hubacher αποτυπώνει με αξιοθαύμαστη αλήθεια τις συναισθηματικές διακυμάνσεις του απαιτητικότατου πρωταγωνιστικού ρόλου.
Η υπέροχη ασπρόμαυρη φωτογραφία του Florian Ballhaus και η καίρια μουσική επένδυση του Martin Todsharow κάνουν την ατμόσφαιρα της ταινίας ακόμη πιο επιβλητική και υποβλητική. Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, ωστόσο υπάρχουν μόνο υπαινιγμοί ότι είναι αληθινή –και το γεγονός αυτό την κάνει ακόμη πιο εφιαλτική. Η βία είναι έντονη, αλλά το πραγματικά δύσκολο να αντέξεις είναι η ψυχολογική σκληρότητα του έργου. Σε έναν κόσμο γεμάτο ψέμα, υποκρισία και απάτη, όπου η εξουσία είναι ικανή να διαφθείρει ένα νεαρό, φοβισμένο παιδί, μετατρέποντάς το σε στυγνό δολοφόνο, και το ένστικτο της επιβίωσης ωθεί τους ανθρώπους να βγάλουν στην επιφάνεια τα πλέον κτηνώδη χαρακτηριστικά τους, η ελπίδα μοιάζει ανέφικτη. Και όμως, όταν –έστω και ένας– άνθρωπος καταφέρνει να κρατήσει αλώβητη την ανθρωπιά του, υπενθυμίζει πως η επιλογή είναι πάντοτε εκεί. Και αυτό, ειδικά μέσα στην τόση σκοτεινιά, είναι εν τέλει που κάνει όλη τη διαφορά, παρά το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης το παρουσιάζει –δικαίως ίσως– σαν σταγόνα στον ωκεανό…
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από τη Weird Wave, από την Πέμπτη, 10 Ιανουαρίου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…