Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Καλοκαίρι του 1983. Κάτω από το μοναδικό φως της Μεσογείου, σε μια επαρχιακή πόλη της βόρειας Ιταλίας, ο δεκαεπτάχρονος Elio (Timothée Chalamet) νιώθει τα πρώτα του σοβαρά ερωτικά σκιρτήματα. Όταν στο σπίτι τους φθάνει ο Oliver (Armie Hammer), φοιτητής που φιλοξενούν οι γονείς του για το καλοκαίρι, οι δύο νέοι νιώθουν μια έντονη έλξη…
Μετά την επιτυχία του «Είμαι ο Έρωτας» (“Io Sono L’ Amore” / “I am Love”, 2009), ο Luca Guadagnino υπογράφει το «Να Με Φωνάζεις με το Όνομά σου» (“Call Me by Your Name”), μια πανέμορφη οπτικά ταινία, η οποία βασίζεται στο μυθιστόρημα του André Aciman και μιλά για την πρώτη αγάπη και τον έρωτα που δεν κάνει διακρίσεις βάσει φύλου, γλώσσας ή κοινωνικών «πρέπει». Στο έργο είναι διάχυτο το κάλλος σε κάθε μορφή του, από αυτό των αρχαίων αγαλμάτων που ανασύρονται από τα βάθη της θάλασσας έως την απαράμιλλη ομορφιά των τοπίων της γειτονικής μας χώρας, ενώ η «παγκοσμιότητα» του έρωτα ενισχύεται και από το πολύγλωσσο σενάριο, το οποίο περιλαμβάνει διαλόγους σε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά.
Παρά το γεγονός ότι οι δύο εξαίρετοι πρωταγωνιστές δίνουν ασύγκριτα φυσικές και εκφραστικότατες συναισθηματικά ερμηνείες (ο εκπληκτικός Chalamet είναι μάλιστα υποψήφιος για Oscar Α΄ Ανδρικού Ρόλου), προσωπικά ελάχιστες στιγμές με συγκίνησαν πραγματικά. Νομίζω δε ότι το φιλμ, αν και παραμένει μια δημιουργία από καρδιάς, εγκλωβίζεται στον μάλλον αργό ρυθμό του, με αποτέλεσμα να μην καταφέρνει να «απογειωθεί» πραγματικά. Κάπως σαν τα αρχαία αγάλματα που τα κοιτάζεις με άπειρο θαυμασμό, αλλά δεν σου επιτρέπεται να τα αγγίξεις…
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από τη Feelgood Entertainment, από την Πέμπτη, 8 Φεβρουαρίου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…