Γράφουν η Πέννυ Γέρου και η Σοφία Τσεκούρα
www.musiccorner.gr
Τρίτη 24 Απριλίου 2012
Drive
Η νέα ταινία του Nicolas Refn, Drive, έχει να κάνει με ένα κλασσικό μα συνάμα διαφορετικό θρίλερ. Η ιδιότητα του ήρωά μας, ο οποίος μένει ανώνυμος μέχρι το τέλος της ταινίας, είναι όπως μας προλογίζει και ο τίτλος, οδηγός. Και αυτή η ιδιότητα εξελίσσει και διαμορφώνει την ροή της ταινίας…
Τον ήρωα ενσαρκώνει ο Ryan Gosling, ως ένας φαινομενικά αντικοινωνικός τύπος. Είναι λιγομίλητος, προσεχτικός, ήρεμος. Δουλεύει ως μηχανικός σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων και μερικές φορές ως οδηγός-κασκαντέρ σε Χολιγουντιανές ταινίες. Η σκιά που έρχεται να «μαυρίσει» την ήρεμη αυτή εικόνα του Driver, είναι η λίγο πιο σκοτεινή ιδιότητά του. Από την αρχή, μάλιστα, βλέπουμε οτι η οδήγησή του δεν περιορίζεται στις προαναφερθείσες δουλειές. Βοηθάει ως οδηγός, πάλι, στο να διαφεύγουν εγκληματίες έγκαιρα από τον τόπο με ένα εκπληκτικό επαγγελματισμό και μια σιγουριά για τους δρόμους του L.A, έχοντας στο στόμα μια οδοντογλυφίδα που σου δίνει την αίσθηση πως το κάνει για να κρατάει το στόμα του μακρυά από κινήσεις που μπορεί να τον προδώσουν και κρυμμένα τα συναισθήματά του. Αλλά ο οδηγός κατά βάθος είναι πολύ μοναχικός τύπος. Χρειάζεται κάποιον να αγαπήσει, να ρισκάρει τα πάντα για αυτόν, να του δώσει λόγο να οδηγήσει.
Λίγα λόγια για τη σκηνοθεσία:
Αν μπορούσα να προσδιορίσω το ύφος της ταινίας αυτό θα ήταν neo-noir. Μια neo-noir ιστορία εγκλήματος με πολλών λογιών οπτικών εφέ. Για την ιστορία, το neo-noir στυλ στις ταινίες το συναντάμε σε σύγχρονες κινούμενες εικόνες όπως και σε άλλες μορφές και εξελίσσει στοχεία των film-noir ταινιών, με ανεπτυγμένα θέμτα, περιεχόμενα, οπτικά εφέ που ήταν απόντα από τις film-noir τις δεκαετίες του ’40 και του 50’.
Είναι μια ταινία που συνδυάζει το «παραδοσιακό» -ας μου επιτραπεί ο όρος- στοιχείο που διακατέχει τις ταινίες θρίλερ και τη noir βία. Ένας συνδυασμός που ενδεχομένως δεν είναι ιδανικός…
Όχι στην περίπτωση του Δανού σκηνοθέτη Nicolas Winding Refn, ο οποίος για την εν λόγω ταινία, κέρδισε το το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στις Κάννες.
Ο Refn σε αυτήν την ταινία στόχεψε ψηλότερα, ενδιαφέρθηκε για την σκοτεινή πλευρά του ηρωισμού. Η ταινία είναι σκληρή αλλά όχι ψυχρή. Ο Gosling έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το Shannon, το μάνατζέρ του και στις 3 «αγωνιστικές» αρένες. Στο συνεργέιο, στις ταινίες και τέλος στις εγκληματικές του δράσεις. Ο Shannon είναι ένας χαριτωμένος, άτυχος άντρας που ονειρεύεται να φτιάξει ένα αγωνιστικό και να το οδηγήσει ο Driver. Για χορηγία στρέφεται στον Bernie Rose, έναν αποκρουστικό επιχειρηματία τον οποίο ενσαρκώνει, πιστέψτε το, ο Albert Brooks!
Στο μεταξύ ο Driver εμπλέκεται συναισθηματικά, σε πλατωνικό επίπεδο, με μια νέα όμορφη μητέρα την Irene (Carrey Mulligan). Έπειτα από λίγες ευτυχισμένες στιγμές –μία εκ των οποίων η αποχή του Driver από το έγκλημα και η ελπίδα για μια νέα ζωή με την Irene- ο σύζυγος της γυναίκας αποφυλακίζεται και έπειτα από κάποιες απειλές εις βάρος του τελευταίου και της οικογένειας ο Driver αποφασίζει να κάνει μια τελευταία «κούρσα».
Το Drive είναι η τυπική ταινία που πολύ πιθανόν, θα χρειαστεί να τη παρακολουθήσει κανείς παραπάνω από μία φορά για να εκτιμήσει τις έντονες λεπτομέρειές του…
Στην ταινία του Nicolas Winding Refn ακούγονται τραγούδια γραμμένα για σκηνές και συναισθήματα, που γεννούν αυτές με τη σειρά τους σε εμάς, τους θεατές. Στους τίτλους αρχής, έχουμε το «Nightcall», εκτελεσμένο από τον Kravinsky και τη Lovefoxxx. Σε electro διαθέσεις ταξιδεύουμε πάνω από την πολιτεία της Καλιφόρνια και την απολαμβάνουμε σε πανοραμική θέα, με τα πανύψηλα κτίριά της και τα άγρυπνα φώτα της.
Καθώς η πλοκή μας κυλάει και τα συναισθήματα του «οδηγού» – του οποίου το όνομα δε μαθαίνουμε ποτέ – είναι πλέον εμφανή για τη νεαρή μητέρα Irene, οι Desire έρχονται να μας «μαγέψουν» με το κομμάτι «Under your spell»: ένα τραγούδι για την εμμονή του έρωτα, για τη μαγεία στην οποία μπορεί να μας υποβάλλει ένα τέτοιο συναίσθημα και για την πλήρη ανικανότητά μας να αντισταθούμε σε αυτό.
I don’t eat
I don’t sleep
I do nothing but think of you…
Σκυμμένος πάνω από το γραφείο του, πάνω από χιλιάδες χαρτιά και ανάμεσα σε χιλιάδες σκέψεις για τα ριψοκίνδυνα σχέδια και το ιδιαίτερα τολμηρό επάγγελμα που ακολουθεί, δε μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να σκέφτεται την ξανθιά και γλυκύτατη Irene. Ο ίδιος βέβαια δεν αναφέρει ποτέ ανοιχτά και ξεκάθαρα τα αισθήματα του για εκείνη, αλλά και για το γιο της, στον οποίο έχει πολύ μεγάλη αδυναμία και το δέσιμο που αναπτύσσεται μεταξύ τους δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει το δέσιμο ενός πατέρα με το γιο του.
Η μόνη στιγμή που αποφασίζει να παίξει όλα του τα χαρτιά απέναντι στην Irene είναι όταν ακούγεται από τα λιγομίλητα χείλη του η φράση: «I can come with you… I could look after you…».
Με αυτή τη φράση ξεκινάει και η διασκευή των I saw 43 sunsets πάνω στα δυο αυτά κομμάτια. Μια διασκευή που παντρεύει νοήματα και συναισθήματα των δυο αυτών κομματιών, σε μια ακουστική έκδοση, μεταμορφώνοντάς τα σε ένα ολοκαίνουργιο κομμάτι, αγνώριστο και ακέραιο μεταξύ άλλων. Με απόλυτη συνοχή και ρυθμική αλληλουχία μεταξύ των δυο κομματιών, που ενσωματώνονται το ένα στο άλλο με μεγάλη επιτυχία, το ελληνικό αγγλόφωνο συγκρότημα μας παρουσιάζει τη δική του εκδοχή του «Nightcall» και «Under your spell».
Η συγκεκριμένη διασκευή έτυχε αναγνώρισης στο εξωτερικό και μάλιστα από τους ίδιους τους ερμηνευτές, οι οποία εκτέλεσαν τα κομμάτια σε πρώτη φάση. Μια πολύ επιτυχημένη προσπάθεια από ένα νέο συγκρότημα με πολλή ενέργεια και δημιουργικότητα, ήρθε να μας μεταδώσει τη δική του «μαγεία»…
Γνωρίστε τους!
———-
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…