Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Στις αρχές τις δεκαετίας του ’80, η Gotham City είναι μια πόλη σε απόλυτη παρακμή, βρώμικη, σκληρή, διεφθαρμένη, κυριευμένη από το έγκλημα. Εκεί ζει ο Arthur Fleck (Joaquin Phoenix), ο οποίος φροντίζει τη μητέρα του, Penny (Frances Conroy), εργάζεται περιστασιακά ως κλόουν και ονειρεύεται κάποια μέρα να γίνει stand-up κωμικός, έχοντας για είδωλο τον τηλεοπτικό παρουσιαστή Murray Franklin (Robert De Niro). Η ζωή, ωστόσο, έχει τα δικά της σχέδια…
Ο Todd Phillips σκηνοθετεί εξαιρετικά και συνυπογράφει, με τον Scott Silver, το σενάριο του “Joker”. Η ταινία που κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας, ουσιαστικά εξιστορεί μια νέα εκδοχή για το πώς ο γνωστός χαρακτήρας από τα comics της DC έγινε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε. Το χαρτί του Joker στην τράπουλα απεικονίζει έναν γελωτοποιό –κωμικό και τραγικό μαζί. Και ακριβώς αυτός ο μπαλαντέρ είναι αυτός που μπορεί να κρίνει την έκβαση του παιχνιδιού –προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Αυτή τη λογική ακολουθεί και το φιλμ, που μένει συνειδητά πολύ μακριά από την αισθητική των comics, επιλέγοντας να ισορροπήσει επιδέξια ανάμεσα στον ωμό ρεαλισμό και την ουτοπική «ζαχαρένια» αισθητική παλιών ταινιών. Η Gotham του Phillips μοιάζει επικίνδυνα πολύ με τη σύγχρονη Νέα Υόρκη. Οι ανισότητες ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς είναι χαώδεις. Μέσα σε ένα ζοφερό, δυστοπικό περιβάλλον, όσοι είναι «διαφορετικοί» γίνονται παρίες, πέφτοντας συνήθως θύματα βίας και εκφοβισμού. Η ευγένεια και η καλοσύνη μοιάζουν να έχουν ξεχαστεί, ενώ οι άνθρωποι σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους χωρίς να μπαίνουν ούτε στιγμή στη θέση του άλλου. Για κάθαρση, ούτε λόγος και το μόνο σίγουρο είναι ένα: η βία φέρνει βία και αυτόν τον αέναο φαύλο κύκλο δεν είναι ικανές να τον σταματήσουν κάποιες λιγοστές ακτίνες αγάπης…
Το έργο του Phillips αρχίζει και τελειώνει στον σπουδαίο Joaquin Phoenix –οι όποιες συγκρίσεις με την εξίσου ανεπανάληπτη, βραβευμένη με Oscar Β΄ Ανδρικού Ρόλου ερμηνεία του Heath Ledger στον «Σκοτεινό Ιππότη» (“The Dark Knight”, 2008) είναι άνευ ουσίας. Ο ατρόμητος, συγκλονιστικός Phoenix κάνει κάτι περισσότερο από μία ερμηνεία: δ η μ ι ο υ ρ γ ε ί τον Joker –κυριολεκτικά τον γεννά– και γίνεται μπροστά στα μάτια μας ένα πλάσμα που το φοβάσαι, το απεχθάνεσαι και το συμπονάς ταυτόχρονα. Το ευτύχημα είναι ότι, γύρω από το θαύμα της ανυπέρβλητης αυτής «γέννας», όλα δουλεύουν σωστά –από την ατμοσφαιρική φωτογραφία και την υποβλητική μουσική, έως τα σκηνικά, τα κοστούμια, τον ήχο και το μοντάζ, όλα τα κομμάτια του παζλ κουμπώνουν με απόλυτη ακρίβεια, δημιουργώντας μία ταινία που γίνεται κλασική άμα τη εμφανίσει και διαθέτει μοναδική ικανότητα να τρυπώνει μέσα σου και να σου γραπώνει τα σωθικά. Δεν θέλω –ούτε χρειάζεται– να πω περισσότερα. Απλώς δείτε την, βιώστε την εμπειρία. Στο τέλος της, προσωπικά, έμεινα καρφωμένη στο κάθισμά μου, νιώθοντας σαν να μου έχουν ρίξει έναν κουβά παγωμένο νερό στο κεφάλι… Αληθινά σπουδαίο σινεμά!
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από την Tanweer, από την Πέμπτη, 3 Οκτωβρίου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…