Γράφει η Κωνσταντίνα Mακρογιάννη
Φωτογραφίες: Εύα Κοβιού
Λένε πως η ψυχαγωγία έχει πάντα τη θέση της μέσα στη ζωή μας . Και αυτό φέρνει πάντα θετικές συνέπειες όταν γίνεται με το σωστό τρόπο. Πόσο μάλλον όταν μέσα σε μία δύσκολη εποχή ψάχνουμε πρότυπα και καλλιτέχνες με ήθος και αξιοπρέπεια.
Νομίζω πως αυτούς τους καλλιτέχνες κατάφερα να βρω όταν βρέθηκα στην μουσική σκηνή της Ακτής Πειραιώς το βράδυ της Παρασκευής 11 Νοεμβρίου.
Τρεις σπουδαίοι καλλιτέχνες ο Γιώργος Νταλάρας, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και ο Γιάννης Κότσιρας με τη συμμετοχή της Idra Kayne, ανέβηκαν στη σκηνή για να ερμηνεύσουν καινούργια, γνωστά αλλά και πολλές φορές απρόβλεπτα αγαπημένα τραγούδια.
Ένα πρόγραμμα που ξεκινάει με έναν μοναδικό σκηνοθετικό τρόπο όταν ο Γιάννης Κότσιρας και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας κάθονται εκατέρωθεν της σκηνής ερμηνεύοντας το “Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι” ενώ ακολουθεί ο Γιώργος Νταλάρας με την άριστη ενορχηστρωτική επιμέλεια των μουσικών οργάνων.
Σίγουρα ο καθένας τραγουδιστής ξεχωριστά έχει σφραγίσει τη δική του πορεία στο ελληνικό τραγούδι και δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις.
Ο Γιώργος Νταλάρας φαίνεται να διαθέτει ανεξάντλητες δυνάμεις διατηρώντας την ενέργειά του πάνω στη σκηνή, ενώ η φωνή του παραμένει αναλλοίωτη μέσα στο χρόνο. “Τα παραπονεμένα λόγια” το “Έχω ένα καφενέ” “Που ‘ναι τα χρόνια” “Ένας κόμπος η χαρά μου” συμβάδιζαν με νέο τραγούδι “Το άσπρο μου πουκάμισο” σε μουσική Ανδρέα Κατσιγιάννη αλλά και τον “Ακροβάτη” από τους Χάινηδες.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ένας από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς του ελληνικού τραγουδιού μας θύμισε συνοδεία της κιθάρας το “Και τι ζητάω” “Πόσο σε θέλω” από την εποχή των τερμιτών το “’Ελα ψυχούλα μου” και το πιο πρόσφατο “Στο καφέ του χαμένου χρόνου” σε μουσική του Salvatore Adamo. Ξεχωριστή ήταν η στιγμή όταν προέτρεψε το κοινό να ανάψει το φως των κινητών του για να ερμηνεύσει τα “Μάτια δίχως λογική” δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα συναυλιακού χαρακτήρα. Επίσης δεν παρέλειψε να ερμηνεύσει το “Σουλτάνο της Βαβυλώνας με το κοινό να συνοδεύει ρυθμικά το τραγούδι.
Ο Γιάννης Κότσιρας είναι ίσως ένας από τους πιο καταξιωμένους καλλιτέχνες του ελληνικού τραγουδιού. Και αυτό αποδεικνύεται από τις εξαιρετικές ερμηνευτικές του δυνατότητες αλλά και τη δυνατή σκηνική του παρουσία καθώς εκπέμπει συνεχώς θετική αύρα, ενώ προσελκύει το κοινό χωρίς ποτέ να το κουράσει. Φυσικά δεν παρέλειψε να ερμηνεύσει τα “δικά” του γνώριμα τραγούδια. “Το τσιγάρο”, “Το θαλασσί της θάλασσας” “Ελα και κόψε με στα δυο” “Θα σπάσω εφτά ποτήρια”.
Η αυθεντική Ιdra Kayne έδινε τη δική της πρόσθετη νότα στο πρόγραμμα ερμηνεύοντας ισπανικά και ιταλικά τραγούδια δίνοντας τη διάθεση να λικνιστείς στο ρυθμό τους.
Το πρόγραμμα βέβαια δεν σταματάει με τη περιγραφή των παραπάνω τεσσάρων καλλιτεχνών. Στην απρόσμενη συνεργασία έρχεται να προστεθεί και η έκπληξη -προσάρτηση του Γιάννη Ζουγανέλη ο οποίος με το δικό του καυστικό και αριστοφανικό του χιούμορ κατάφερε να στηλιτεύσει τα “κακώς κείμενα” της πολιτικής ζωής ενώ δεν έλειπαν τα γνωστά εμπνευσμένα “πειράγματα” προς τους ακροατές. Εξίσου χιουμοριστικές , ήταν και οι παρεμβάσεις του ανάμεσα στους καλλιτέχνες δημιουργώντας πολλές στιγμές γέλιου.
Ιδιαίτερη είναι σίγουρα και η στιγμή που οι καλλιτέχνες ερμηνεύουν “το Φλασάκι” στη μνήμη του Σάκη Μπουλά ενώ στο φόντο έπαιζε το ανάλογο βιντεοκλίπ.
Αν και αναφέρθηκα στους καλλιτέχνες ξεχωριστά και ενώ σίγουρα ο καθένας έχει το δικό του στίγμα στο ελληνικό τραγούδι θα ήθελα να υπογραμμίσω την ουσία του προγράμματος όπως τουλάχιστον την εισέπραξα. Και οι πέντε καλλιτέχνες , με τον εμβόλιμο πλέον Γιάννη Ζουγανέλη, αποτελούν στη σκηνή ένα σύνολο και νομίζω αυτός ήταν ο στόχος τους. Τα τραγούδια τους “Βεγγαλικά μάτια” “Πεθαίνω για σένα” “Εκεί στο νότο” “Ετσι κι αλλιώς” “Αλεξάνδρεια” “Μια βραδιά στο λούκι” εναλλάσσονται ολοένα ενώ δημιουργούνται τα ιστορικά ντουέτα του Γιώργου Νταλάρα και του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, του Νταλάρα-Κότσιρα και του Μαχαιρίτσα-Κότσιρα προκαλώντας το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό του κοινού. Ένα επιπρόσθετο μάλλον ρομαντικό χαρακτήρα έδωσαν και τα απρόβλεπτα τραγούδια “Lasciate mi cantare” και το “Ti amo” που το κοινό σιγοντάρισε μαζί με τους καλλιτέχνες.
Αξίζει να αναφερθεί ότι η σκηνοθετική επιμέλεια ανήκει στο Νίκο Σούλη με τα μοναδικά στιγμιότυπα της οθόνης να ταιριάζουν με τα τραγούδια.
Έτσι λοιπόν, “Εκεί στο νότο” μπορούμε να ακούσουμε τα τραγούδια που αγαπήσαμε, από τους καλλιτέχνες που διαθέτουν αγάπη και σεβασμό στους Έλληνες συνθέτες και στιχουργούς. Αυτά τα οποία μας δίνουν τη δυνατότητα να διακρίνουμε τη καλή μουσική και να μας δώσουν δύναμη και αισιοδοξία για το μέλλον.
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…