Γράφει η Ειρήνη Χατζημαργαρίτη
Φωτογράφηση: Αφροδίτη Ζαγγανά
Όταν η τεχνολογία συνάντησε την τέχνη, ένα από τα αποτελέσματα ήταν μία τεράστια μουσική βιομηχανία βασισμένη στο synthesizer και το πικ-απ. Η ηλεκτρονική μουσική έκανε τα πρώτα, δειλά της βήματα τη δεκαετία του 1960 στην Αμερική και σταδιακά άρχισε να εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο. Η Ελλάδα δε θα μπορούσε να μην είναι μέρος αυτής της μουσικής κουλτούρας. Πολλοί καλλιτέχνες προσπάθησαν, άλλοι με επιτυχία άλλοι όχι. Παρ’όλα αυτά, αν θα μπορούσα να ορίσω έναν αντιπρόσωπο της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής, αυτός δε θα ήταν άλλος από τον Κωνσταντίνο Βήτα, ο οποίος μετά από πολύ καιρό έκανε εμφάνιση στη μουσική σκηνή του Fuzz, το Σάββατο 21 Νοεμβρίου.
Opening act της βραδιάς ήταν η Nalyssa Green. Καθώς δεν την είχα δει ποτέ live, αλλά είχα μόνο ακούσει για εκείνη, μου κίνησε από την αρχή την περιέργεια η εμφάνιση της. Μια λιτή παρουσία πάνω στη σκηνή με πολύ μελωδική φωνή, η οποία άλλοτε συνοδευόμενη από την κιθάρα της και άλλοτε από τους ήχους του «μαγικού της theremin» έπαιζε τραγούδια παράξενα όμορφα, ικανά να προϊδεάσουν τον καθένα από εμάς για το τι θα ακολουθήσει. Η Nalyssa δημιούργησε μια μελαγχολική μεν, αλλά πολύ ζεστή ατμόσφαιρα και μας προετοίμασε κατάλληλα για τη συνέχεια.
Έπειτα από περίπου μια ώρα, ο Κωνσταντίνος Βήτα ανέβηκε στη σκηνή μαζί με την μπάντα του. Η μπάντα δεν ήταν μια συμβατική μουσική ομάδα από αυτές που, εγώ τουλάχιστον, έχω συνηθίσει να βλέπω. Δεν ήταν μια μπάντα με πνευστά και κρουστά όργανα, αλλά με ακουστικά, πλήκτρα και καλώδια τα οποία κάπου κάπου μπλέκονταν με μια κιθάρα και ένα μπάσο. Ο χώρος σχεδόν σκοτεινός με προβολείς να παίζουν που και που πάνω στο κοινό, έδιναν το σύνθημα ότι κάτι πολύ διαφορετικό επρόκειτο να συμβεί και τότε ήταν που η συναυλία ξεκίνησε για τα καλά.
Με αναφορά στις προηγούμενες δουλειές του (στο ενεργητικό του άλλωστε μετρώνται πια 8 δίσκοι) ο Κωνσταντίνος Βήτα έπαιξε κομμάτια που όλοι ανέμεναν να ακούσουν. Από το «Two», από την παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου μέχρι «Το Κύμα» και το «Χαζό παιδί» τραγουδήσαμε όλοι λίγο πολύ για τα πιο μεγάλα πάθη, στα οποία κρύβονται λάθη. Οι ενορχηστρώσεις των τραγουδιών ήταν πολύ ξεχωριστές ενώ στη μέση της βραδιάς, ο τραγουδοποιός μας εξέπληξε θετικά παρουσιάζοντας υλικό από τον καινούργιο δίσκο, ο οποίος αναμένεται να βγει τον Δεκέμβρη.
Αν κάτι μπορώ να παρατηρήσω από τη βραδιά αυτή, είναι σίγουρα το κοινό που παρακολουθούσε. Ξεκινώντας ήδη από νωρίς, η πλατεία και ο εξώστης του Fuzz γέμιζαν σταδιακά μέχρι που έφτασαν να είναι πλήρεις. Με ένα νεύμα του Κωνσταντίνου Βήτα όλοι έδιναν το ρυθμό είτε με τα χέρια τους είτε με το σώμα τους μετατρέποντας τη συναυλία σε ένα μεγάλο πάρτυ – με τις αισιόδοξες και τις λίγο πιο μελαγχολικές στιγμές του.
Αν κάτι δε μου άρεσε και μπορώ να το πω με σιγουριά, είναι η μέτρια ακουστική του χώρου, η οποία εκ των προτέρων υποβάθμιζε το αποτέλεσμα και στους δύο καλλιτέχνες. Η βραδιά θα μπορούσε να είναι τρομερή και αψεγάδιαστη αν δεν υπήρχε αυτή η μικρή αλλά ενοχλητική λεπτομέρεια.
Πάντως, αν και δεν είμαι φανατική ακροάτρια του Κωνσταντίνου Βήτα, ο ρεαλισμός των στίχων και η λιτή αλλά απόλυτα στοχευμένη μουσική του μπορεί να συνεπάρει και τον πιο δύσπιστο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι το Σάββατο, όλοι οι δρόμοι οδήγησαν στο Fuzz. Εμείς αναμένουμε το νέο δίσκο του Κωνσταντίνου Βήτα και – γιατί όχι;- την επόμενη εμφάνιση του…
Δείτε περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του Music Corner από το live…
————
** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…