ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΣΕΝΙΔΗΣ
(σε… meeting με την Γιώτα Γεωργουλέα)

Το ραντεβού μας στις γνώριμες σελίδες του Music Corner αυτή τη φορά είναι με τον Γιώργο Αρσενίδη. Έχοντας κάνει σπουδαίες σπουδές στην μουσική σε Ελλάδα και εξωτερικό, ασχολείται αρκετά χρόνια με την σύνθεση ντύνοντας με μελωδίες στίχους πολλών σημαντικών στιχουργών αλλά και μεγάλων ποιητών. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η φιλία και στενή συνεργασία που είχε για πολλά χρόνια με τον στιχουργό Ηλία Κατσούλη.

Ισχυρό κίνητρο να μιλήσουμε περί μουσικής και να γνωρίσουμε ένα δημιουργό και συνάμα δάσκαλο μουσικής, που αν και φέρει την σφραγίδα του και δικό του μερίδιο ευθύνης για πολλά ακούσματα, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στο ευρύ κοινό, μένοντας μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Το meeting point ορίστηκε λίγο μακριά από την Αθήνα, στην όμορφη Καλαμάτα. Μια πόλη με ιδιαίτερη σημασία για τον Γιώργο Αρσενίδη αφού εκεί όπως μας λέει, το 1991, ένα από τα πρώτα του τραγούδια «ο Αρλεκίνος» σε στίχους του ποιητή Αντώνη Πετράτου, προκρίθηκε στους αγώνες ελληνικού τραγουδιού που διοργάνωσε ο Χατζηδάκις.

Τυχαία συγκυρία αλλά όπως και να έχει έπρεπε να κλείσουμε την στήλη μας γι αυτή την σεζόν, κάπου όμορφα και δροσερά. Ευχόμαστε σε όλους, Καλό Καλοκαίρι με θετική αύρα και πολύ μουσική. Γιατί τα τραγούδια όταν «περνάνε από στόμα σε στόμα», ισχυροποιούνται, δεν αποδυναμώνονται…

arsenidis_2017_07_001

Γιώργο ασχολείσαι αρκετά χρόνια με την μουσική ως μουσικοσυνθέτης αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω αρκετά πράγματα για εσένα. Πως ξεκίνησε η μουσική σου διαδρομή; Ποια ήταν τα πρώτα μουσικά ερεθίσματα, οι πρώτες επιρροές και πως τελικά αποφάσισες ότι θέλεις να γίνεις μουσικοσυνθέτης;
Στο σπίτι μου γενικά ακούγαμε πολύ μουσική κάτι που σίγουρα ήταν μια πολύ ισχυρή επιρροή. Ο παππούς μου που ήταν από την Σμύρνη, έπαιζε παρά πολύ ωραία, βιολί. Πάντα θυμάμαι με μάγευε αυτός ο ιδιαίτερος ήχος και ήξερα από πολύ μικρός ότι ήθελα με κάποιο τρόπο να εμπλακώ, να πειραματιστώ με τους ήχους, την μουσική. Ήταν αν θες πάντα το δικό μου αυτοσχέδιο παιχνίδι που πολύ γρήγορα μπήκε στην καθημερινότητα μου, έγινε τρόπος ζωής.
Αρκετά αργότερα στο σχολείο, στην Ιωνίδειο Σχολή του Πειραιά, είχαμε έναν εξαιρετικό δάσκαλο μουσικής, τον Απόστολο Ζυγούρη που σε γνωστικό πλέον επίπεδο, με έβαλε στον χώρο της μουσικής και με έκανε να την αγαπήσω πιο πολύ. Αρχικά ξεκίνησα απλά με μια melodica. Ήταν και το πρώτο μου έρεισμα για να παράγω ήχους. Σπαταλούσα πάρα πολλές ώρες σε αυτό και πραγματικά το χαιρόμουν. Γύρω στην ηλικία των 15 ετών, με την παρότρυνση του δασκάλου μου, πήγα στο εθνικό ωδείο και ξεκίνησα σπουδές στο πιάνο τις οποίες συνέχισα αργότερα στην Αμερική στο Queens College…Η σπουδή , η μελέτη στην μουσική, δεν σταματά ποτέ. Και πρέπει να σου πω ότι ειδικά ο πατέρας μου δεν ήθελε με τίποτα να ασχοληθώ με την μουσική. Εγώ όμως ήξερα από πολύ νωρίς ότι αυτό ήθελα να κάνω. Όχι για τα χρήματα ή την όποια φήμη και επιτυχία αλλά από μια έντονη εσωτερική ανάγκη να μπορώ να εκφράζομαι και να δημιουργώ…
Και μπορώ να σου πω πλέον με βεβαιότητα ότι δεν μετανιώνω σε τίποτα για την μέχρι τώρα πορεία μου. Αγαπώ και τις καλές και τις κακές στιγμές μου. Δεν θα άλλαζα τίποτα γιατί αυτές είναι οι επιλογές μου, αυτή είναι η ζωή μου, αυτό είμαι εγώ.

O ίδιος ως καλλιτέχνης από πού αντλείς την έμπνευση σου;
Από μια φράση, ένα κείμενο, μια εικόνα ή ακόμη καθώς αφουγκράζομαι τους ήχους της πόλης, μου γεννιέται αυτόματα η επιθυμία να εκφράσω με ήχους αυτό που αισθάνομαι χωρίς να έχω προσχεδιάσει κάτι.  Βέβαια αυτό που μου κέντριζε πάντα το ενδιαφέρον ήταν και είναι ο στίχος. Άλλωστε τα πρώτα μου τραγούδια ήταν γραμμένα πάνω σε ποιήματα μεγάλων ποιητών. (Πορφύρας, Καρυωτάκης, Γρυπάρης). Ο στίχος είναι για μένα το καίριο έρεισμα για να γεννηθεί μια μελωδία. Αφιερώνω όμως αρκετό χρόνο στον αυτοσχεδιασμό και στις προσωπικές μου ανησυχίες. Ένα τραγούδι βέβαια μπορεί να προκύψει πολύ γρήγορα και άλλες φορές να με βασανίζει μέρες και να μένει στο συρτάρι για καιρό.

Αγαπημένος μουσικός ήχος; Κομμάτια σε τι ύφος προτιμάς να γράφεις πιο πολύ;
Θα έλεγα ότι το είδος που με τραβάει περισσότερο είναι οι μπαλάντες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχω την διάθεση να δοκιμάσω και άλλα στιλ. Πάντα μου άρεσε να πειραματίζομαι με τους ήχους, να αυτοσχεδιάζω και να δημιουργώ δικές μου μελωδίες. Είναι νομίζω μια εσωτερική ανάγκη που την είχα από την πρώτη στιγμή που κάθισα στο πιάνο. Σίγουρα έχω δεχθεί επηρεασμούς από την κλασσική μουσική όπως και από την jazz αλλά και την ελληνική παραδοσιακή μουσική… Η μουσική είναι ζωντανός οργανισμός και πολλές φορές έχει ενδιαφέρον να αλλάζει μορφή.

Ένας «ψαγμένος στίχος» ή ένας «δυνατός ήχος» μπορεί πιο εύκολα να «απογειώσει» ένα κομμάτι; Υπάρχει τελικά συνταγή για την επιτυχία;
Η αλήθεια είναι ότι ένας συνθηματικός στίχος ή μια ευρηματική ενορχήστρωση είναι στοιχεία που προσθέτουν σε ένα κομμάτι. Πιστεύω πάντως ότι γενικά το τραγούδι πρέπει να βασίζεται σε μια δυνατή μελωδική γραμμή με άμεσο και απλό στίχο. Αυτό άλλωστε είναι που το κάνει ανθρώπινο και προσιτό στον κόσμο. Από τα πολλά «στολίσματα» υπάρχει κίνδυνος να προκύψουν τερατουργήματα. Με το  κατάλληλο «πάντρεμα» στίχου και μουσικής μπορεί να έχουμε ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Συνταγή βέβαια δεν υπάρχει και κανείς δεν μπορεί να προκαθορίσει την επιτυχία ή μη ενός τραγουδιού. Από τη στιγμή που ολοκληρώνεται ένα τραγούδι ακολουθεί την δική του πορεία, χωρίς να είσαι σίγουρος αν θα είναι αποδεκτό και πόσο. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν κομμάτια που θέλουν το χρόνο τους για να ωριμάσουν στην συνείδηση του κόσμου, να γίνουν αποδεκτά και να αγαπηθούν.

Σε ενοχλεί που όταν ένα κομμάτι κάνει επιτυχία, ο συνθέτης και ο στιχουργός είναι ίσως οι τελευταίοι που γίνονται γνωστοί στο κόσμο;
Δεν με ενοχλεί που ο τραγουδιστής γίνεται ιδιαίτερα γνωστός και ενστερνίζεται ίσως αποκλειστικά την όποια επιτυχία μιας δουλειάς. Με πειράζει όμως πολύ και με στεναχωρεί όταν δεν γίνεται καθόλου αναφορά στο όνομα του στιχουργού ή του συνθέτη. Έχουν καταθέσει κι αυτοί μέρος από την  ψυχή τους, είναι δικαιωματικά και δικό τους καλλιτεχνικό παιδί. Κάπου πρέπει να υπάρχουν έστω σαν αναφορά.

Η ελληνική μουσική έχει περάσει διάφορες φάσεις τόσο σε επίπεδο σύνθεσης όσο και σε επίπεδο στιχουργίας. Σήμερα θεωρείς ότι γενικά το ελληνικό τραγούδι παρουσιάζει μια ανοδική ή καθοδική πορεία και γιατί;
Μπορεί να μην είμαστε πλέον στην δεκαετία του ’60 όπου είχαμε μια πραγματικά τεράστια δημιουργική έξαρση σε όλα τα επίπεδα στο τραγούδι αλλά πιστεύω ότι κάθε εποχή αφήνει το δικό της στίγμα που την κάνει να ξεχωρίζει. Αξίζει βέβαια να επισημάνουμε ότι εκείνη την εποχή των μεγάλων επιτυχιών, ο συνθέτης ήταν αυτός που επέλεγε τον ερμηνευτή για μια δισκογραφική δουλειά. Έτσι λειτουργούσε π.χ. ο Χατζηδάκις ή ο Θεοδωράκης. Είχαν ισχυρό ένστικτο και δύναμη λόγου. Σήμερα ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Οι τραγουδιστές είναι αυτοί που επιλέγουν.
Παρά την εισβολή πολλών ετερόκλητων μουσικών ειδών, το ελληνικό τραγούδι θεωρώ καλά κρατεί. Πάντα γράφονται καλά τραγούδια και μη ξεχνάμε ότι το τραγούδι ως φόρμα γεννήθηκε στην Ελλάδα κατά συνέπεια νομίζω ότι θα αποτελεί πάντα το κύριο μέσο έκφρασης μας.

Πρωτίστως σαν δάσκαλος και μετά σαν δημιουργός, θα συμβούλευες νέα παιδιά να πάνε σε κάποιο τηλεοπτικό πρόγραμμα αναζήτησης μουσικών ταλέντων;
Όχι σε καμία περίπτωση. Το αντίθετο μάλιστα. Θα τα απέτρεπα εάν μπορούσα. Κατά την γνώμη μου όλα αυτά τα προγράμματα, είναι άθλια shows που εκμεταλλεύονται την φιλοδοξία, την αγωνία και την ανάγκη των παιδιών να ανοίξουν ένα δρόμο στον συγκεκριμένο χώρο. Χρησιμοποιούν τα παιδιά για να φανεί ο κάθε κριτής ή ο κάθε παρουσιαστής στην πραγματικότητα. Όλα θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους. Και μπορεί να έχουν καλές φωνές πολλά από τα παιδιά αυτά. Αλλά μετά το show συνήθως τι γίνεται; Τίποτα… Υπάρχουν όμως και αρκετά παιδιά που τα καταφέρνουν πολύ καλά σιγά σιγά, χωρίς την όποια βοήθεια τέτοιων εκπομπών. Μια τέτοια είναι για παράδειγμα, η περίπτωση της Μαρίνας Σάττι. Ένα νέο κορίτσι με εκπληκτική φωνή σημαντικές σπουδές και φρέσκιες ιδέες που τολμά, πειραματίζεται και έχει πετύχει σπουδαίες εμφανίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Τέτοιες κινήσεις είναι πολύ σημαντικές και πρέπει να αναδεικνύονται. Γενικά πιστεύω πολύ στα νέα παιδιά αλλά χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.

Θα ήθελα να μου μιλήσεις λίγο για την πολύ στενή συνεργασία που είχες με τον στιχουργό Ηλία Κατσούλη, ένας από τους πολύ σημαντικούς ανθρώπους του ελληνικού τραγουδιού θεωρώ. Πέρασαν ήδη περίπου εννέα χρόνια από το θάνατο του.
Η γνωριμία μου με τον Ηλία ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Θα μπορούσα να μιλάω ατέλειωτες ώρες γι αυτόν. Ο Ηλίας Κατσούλης ήταν ένα άτομο με περίσσεια ευγένεια, καλοσύνη, ταλέντο, χαρίσματα που απλόχερα τα σκορπούσε γύρω του. Ήταν από τους πιο γλυκούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Όταν σου μιλούσε σε κοίταγε στα μάτια και ποτέ δεν τον ενδιέφερε το χρηματιστήριο της κερδοσκοπίας. Και ο λόγος του πάντα λιτός και άμεσος. Ήταν ένας αγνός άνθρωπος με ψυχή μικρού παιδιού, ένας αληθινός άνθρωπος και φίλος. Θυμάμαι με πόση απλοχεριά μου έδωσε τους στίχους του και τον ενθουσιασμό του όταν του πήγα τα πρώτα τραγούδια. Μου λείπει πραγματικά πάρα πολύ…

Κάποια άλλη συνεργασία που ξεχωρίζεις στην μέχρι σήμερα πορεία σου στην μουσική ή κάποιος με τον οποίο θα ήθελες πολύ να συνεργαστείς;
Θα ήθελα να αναφερθώ στον αδερφικό μου φίλο, τον ποιητή Αντώνη Πετράτο με τον οποίο έχουμε γράψει αρκετά τραγούδια μαζί. Με τον Αντώνη ξεκινήσαμε περίπου την ίδια εποχή να γράφουμε με πολύ ενθουσιασμό και μεγάλες προσδοκίες αλλά δεν θα ξεχάσω την στιγμή που μάθαμε ότι το τραγούδι μας, «ο Αρλεκίνος», είχε προκριθεί στους αγώνες ελληνικού τραγουδιού που έγιναν στην Καλαμάτα. Ήταν πολύ σημαντικό για εμάς γιατί τους αγώνες τους οργάνωνε ο Μ. Χατζηδάκις. Για εμένα βέβαια ήταν διπλή χαρά γιατί είχα και δεύτερη συμμετοχή στην ίδια εκδήλωση με το τραγούδι «Ευγένεια» σε ποίηση Κ. Καρυωτάκη.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι στιχουργοί στην Ελλάδα και αν αναφερόμουν σε κάποιον θα αδικούσα τους υπόλοιπους. Είμαι πάντα ανοιχτός σε κάθε πρόταση που θα θεωρήσω ενδιαφέρουσα.

Υπάρχει κάτι το οποίο ετοιμάζεις για το προσεχές διάστημα;
Μετά από αρκετό διάστημα απουσίας από τα μουσικά πράγματα, ετοιμάζω μια νέα δουλειά  με κομμάτια που θα ερμηνεύει η φίλη και συνεργάτης μου Αφεντούλα Ραζέλλη. Μου αρέσουν οι φωνές που έχουν προσωπικότητα και αυτό είναι που τις κάνει να ξεχωρίζουν. Αυτό πηγάζει μέσα από τον ίδιο τον ερμηνευτή. Με την Αφεντούλα που θεωρώ ότι είναι μια πολύ ιδιαίτερη και ευαίσθητη φωνή, είναι η πρώτη φορά που θα συνεργαστούμε δισκογραφικά και πιστεύω ότι μέσα στο χειμώνα θα έχουμε τελειώσει αυτό το κύκλο τραγουδιών. Θα είναι έντεχνα κομμάτια και σίγουρα θα συμπεριλάβουμε κάποιους ανέκδοτους στίχους του Ηλία Κατσούλη. Φιλοδοξούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας, χωρίς κάποια εταιρεία από πίσω, με κύριο σύμμαχο, το διαδίκτυο, το κέφι και την διάθεση μας για δημιουργία.

———-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here