Συνέντευξη στον Παύλο Ζέρβα
Τι ακριβώς θέλετε να μας πείτε με τη selfie που μας στείλατε; Καλοκαίρι; Θάλασσα; Ψαράκια;
Ουρανός, νησιά και κόκκινη γη. Έρχεται ένα δελφινάκι να φάει μυαλό. Είναι κρουστό. Κάνει κρίτσι κρίτσι! Είναι ένα κρουστό δελφινάκι. Πριονίζει τον χρόνο, μπαίνει στη μουσική. Χαίρεται…
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας τόπος στην Ελλάδα;
Όλη την Ελλάδα την αγαπώ. Όλα της τα μέρη έχουν από μια ανεξίτηλη ομορφιά. Η Αττική λογικά είναι η αγαπημένη μου. Τα Μεσόγεια. Καταφύγιο…
Ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο καυτό στοιχείο του φετινού καλοκαιριού; Ο υδράργυρος ή κάτι άλλο που συμβαίνει τις μέρες αυτές;
…τα νευρά ολονών. Είναι στα χίλια!
Έχετε την τάση να δουλεύετε πολύ με νέα παιδιά και μάλιστα πάρα πολλοί μετά τη συνεργασία τους μαζί σας, έχουν καταφέρει να κάνουν αξιόλογη πορεία στον χώρο. Από πού προκύπτει αυτή η ανάγκη σας; Έχω μια αίσθηση γενικά ότι δεν σας ενδιαφέρουν τόσο πολύ live συνεργασίες με ανθρώπους που έχουν πολλά χρόνια στον χώρο (μιλάω κυρίως για ερμηνευτές)
Μ’ ενδιαφέρει ό,τι με βάζει σε περιπέτεια και σε διάβασμα. Μ’ ενδιαφέρει να εκπλαγώ. Να εκπλήξω τον εαυτό μου. Να μην εφησυχάζω στα δεδομένα μου. Μ’ ενδιαφέρουν όλα, όλοι. Αγαπώ πολύ την συντεχνία μας, τους καλλιτέχνες. Είμαι ανοιχτός. Χαίρομαι με τα ελάχιστα. Φτάνει την ώρα της επικοινωνίας με τον κόσμο, να ανοίγει κάτι απροσδιόριστο τα φτερά του, να χανόμαστε στο χρόνο…
Θεωρείτε τον εαυτό σας δύσκολο στις συνεργασίες;
Όχι, αλλά βαριέμαι παρά πολύ την υπακοή στα δεδομένα. Τότε ναι, γίνομαι αντιπαθέστατος!
Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που παρακολουθείτε πολύ τον τελευταίο χρόνο; Που σας έχει εντυπωσιάσει ίσως…
Ο Rufus Wainwright (Ρούφους Γουεϊνράιτ). Τον ακούω με αγαλλίαση. Είναι μελωδός, δημιουργός. Τον γνώρισα πρόσφατα που ήρθε κι έπαιξε. Τα σονέτα του Σαίξπηρ που έχει κάνει είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει τελευταία. Μεγάλη μουσική προσωπικότητα…
Είστε καλλιτέχνης που ασχολείστε αρκετά με την πολιτική ζωή του τόπου. Μέσα από αρκετές συνεντεύξεις, έχετε κάνει λίγο-πολύ γνωστές τις θέσεις σας. Θεωρείτε ότι ο Έλληνας φοβάται να τολμήσει; Επιστρέφει πάντα στις πρότερες συνταγές ακόμη κι αν ξέρει ότι είναι αποτυχημένες;
Είμαστε παθιάρηδες και έχουμε αφήσει τον τόπο μας και τα σπίτια μας σε χέρια ανίκανων ανθρώπων. Δεν ψήνομαι με τους πολιτικούς. Αληθινά ελάχιστοι αξίζουν κι αγαπούν τον τόπο. Ο Έλληνας δεν είναι Ένας. Είναι κοινωνία πολύχρωμη. Το ΟΧΙ ήταν ηχηρό. Η τελευταία μεγάλη συνολική στιγμή. Πετάχτηκε στα σκουπίδια…
Τελικά αυτή η μικρή χώρα, θα μπορέσει ποτέ να απεξαρτηθεί από κηδεμονίες ξένων; Τι χρειάζεται για να ξαναστήσουμε κάτι από το ένδοξο -μα πολύ μακρινό- παρελθόν μας, που όλο το αναφέρουμε με καμάρι, αλλά δεν φαινόμαστε πια ικανοί να το προασπιστούμε; Τι λείπει τελικά; Ο πραγματικός ηγέτης;
Ο έρωτας, το λέω ειλικρινά. Σκοντάφτουν όλα σε μια λύσσα αυτοεπιβεβαίωσης. Έχουμε ξεχάσει το μαζί. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη από κανέναν για τίποτα. Κι αυτό το ένδοξο περιβόητο παρελθόν, πάντα ήταν ποτισμένο με αίμα και προδοσία. Ένδοξο το ‘παμε μετά. Είμαστε καταδικασμένοι σε μικρό χρόνο ζωής. Οι άνθρωποι ζούμε δυστυχώς τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Κι η χώρα χρώσταγε πάντα. Υπάρχει όμως κάτι ανίκητο. Κι αυτό δεν θα πάθει τίποτα. Γη, θάλασσα, ενέργεια. Αυτό τελικά θα κάνει τα κουμάντα του.
Πιστεύετε στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Δεν την έκανε τη δουλειά της. Υποδούλωσε το μεροκάματο των ανθρώπων και τακτοποίησε τ’ αφεντικά. Θα ‘πρεπε να ‘ναι πολιτιστική ένωση κι όχι οικονομική. Μόνο οι πολιτισμοί των λαών έχουν σημασία. Τα υπόλοιπα είναι υποδούλωση στους μηχανισμούς.
Να επιστρέψουμε στα καλλιτεχνικά. Το θέαμα και οι πολυπρόσωπες ομάδες, παίζουν σημαντικό ρόλο στις παραστάσεις σας. Περνάει καθόλου από το μυαλό σας, μία σεζόν να την αφιερώσετε στο να κάνετε κάτι εντελώς μόνος σας; Μια σκηνή, ένα πιάνο, εσείς και όλα αυτά τα τραγούδια σας…
Μα το ‘χω κάνει. Εννοείτε ακόμα πιο σκέτα; Μπορεί αργότερα… Τώρα δεν μου κάνει καθόλου κέφι.
Τελικά, μετά από τόσα χρόνια πορείας, ποιο κομμάτι της καλλιτεχνικής σας υπόστασης, θεωρείτε σημαντικότερο;
Όλος μαζί νομίζω έχω ενδιαφέρον, αλλά ο «Συνθέτης» είναι η αρχή μου. Εκεί πατάνε όλα και η πίστη μου στον «Άρχοντα Λόγο»!
Υπάρχει κάτι που δεν έχετε ακόμη καταφέρει να κάνετε; Που σας έχει μείνει απωθημένο;
Παρά πολλά. Αλλά όλα σιγά σιγά εκπληρώνονται. Δεν βαριέστε, ας μη γίνουν κι όλα. Ας ονειρευόμαστε…
Ποιοι είναι οι σημαντικότεροι άνθρωποι σήμερα, αρωγοί της καριέρας σας, που θα θέλατε να ευχαριστήσετε μέσα από το MusicCorner.gr;
Δεν μ’ αρέσει η λέξη καριέρα. Είμαι καλλιτέχνης. Στάθηκα γιατί βρέθηκα κοντά σε άριστους και σπάνιους καλλιτέχνες, ανοιχτούς να δείξουν και να συνεργαστούν. Χρωστάω σε όλους. Είναι άλλωστε γνωστοί και τους έχω ευχαριστήσει επανειλημμένα. Τη Νικολακόπουλου θα βάλω στο «θρόνο». Χωρίς αυτήν, θα ήμουν άλλος…
6 Ιουλίου δίνετε συναυλία στο Βεάκειο. Τί ακριβώς να περιμένουμε να δούμε; Θα ακουστούν τραγούδια από όλη σας την καλλιτεχνική πορεία;
Είναι ένα μεγάλο παραμύθι, με ό,τι μ’ ανάστησε και με ό,τι είναι ο κόσμος μου… Πολύ λιτά δοσμένο με πέντε υπέροχους αγγελιαφόρους και τρεις αξιολογότατους νέους μουσικούς. Τους αγαπώ. Μου στάθηκαν όλοι σ’ ένα πολύ ιδιαίτερο ταξίδι. Χρήστος Γεροντίδης, Σάκης Καραθανάσης, Κώστας Μπουγιώτης, Γιώργος Στιβανάκης, Χάρης Φλέουρας.
Βασίλης Ντρουμπογιάννης στο πιάνο, Βάιος Πράπας στις κιθάρες και στο μπουζούκι, Γιώργος Ταμιωλάκης στο βιολοντσέλο.
Το υπόλοιπο καλοκαίρι τί περιλαμβάνει;
Έχω γράψει τη μουσική στην “Ιφιγένεια εν Αυλίδι” που περιοδεύει ήδη με τον Αιμίλιο Χειλάκη, την Αθηνά Μαξίμου και τη Λένα Παπαληγούρα. Οκτώ εξαιρετικές κύριες που με τραγωδούν και στο ακορντεόν την αγαπημένη μου Άννα Λάκη. Είμαι τυχερός πολύ, είχα μια θαυμάσια μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα, πέταξα πάνω της με φτερά ποιητικά.
Με το «ΟΛΟΙ ΕΝΑ»… έχω ακόμη Βεάκειο, Νεμέα, Άνδρο, ένα ρεσιτάλ στη Ρεματιά, μια εβδομάδα μαθήματα και ρεσιτάλ στη Θάσο, καλεσμένος του θαυμάσιου Δημάρχου, δυο «Όλοι ένα» στα Κύπρια και θα κλείσουμε με κάτι δυνατό στο Ηρώδειο.
Έχουμε και δύο παραστάσεις του «Βίκτωρ» στο ΚΘΒΕ. Τον Σεπτέμβριο… Το χρωστάμε στη λατρεμένη μου Θεσσαλονίκη.
Σας ευχαριστώ πολύ… Παιχνίδι ακόμα…!
——————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…