Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά – 23/11/2012

Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!

Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…

———————————————————–

ΛΙΤΣΑ ΔΙΑΜΑΝΤΗ «ΛΕΜΕ, ΛΕΜΕ…» (MINOS MSM 286)

Η μεγάλη επιτυχία του «Όχι θα κάτσω να σκάσω» το 1975, έβγαλε στην επιφάνεια το είδος του τραγουδιού – σλόγκαν κι έτσι οι επικεφαλής των εταιρειών άρχισαν να το «πριμοδοτούν». Άλλωστε, ο κόσμος είχε κορεστεί πλέον από τα «εμβατήρια» που κατέκλυζαν τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα από τη μεταπολίτευση και μετά και ήθελε «κάτι άλλο» …

Το τραγούδι με το οποίο ξεκινήσαμε το κείμενο, ερμήνευσε η Λίτσα Διαμάντη στο άλμπουμ «Τα τσαχπίνικα». Αφού αυτό λοιπόν έγινε μεγάλο «σουξέ», δεν είναι παράξενο που και ο επόμενος δίσκος της κινήθηκε σε ανάλογο κλίμα.

Ο λόγος για το «Λέμε, λέμε» που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1976 και ως επί το πλείστον περιλαμβάνει κομμάτια με έντονο το στοιχείο του σλόγκαν («Δεν πα να πας», «Στο καλό στην Παναγία», ακόμη και το ομότιτλο του Τάκη Μουσαφίρη, που το υπογράφει με το ψευδώνυμο «Αντώνης Ζάννας»). Τούτη τη φορά όμως, η «συνταγή» δεν ήταν το ίδιο επιτυχημένη κι έτσι το άλμπουμ δεν πήγε καλά εμπορικά. Ωστόσο, από το επόμενο («Άσε με να σ’ αγαπάω») και για τα επόμενα τέσσερα-πέντε χρόνια, η Διαμάντη θα κάνει τον ένα χρυσό δίσκο μετά τον άλλο!

Το ωραιότερο τραγούδι του «Λέμε, λέμε» είναι το ντουέτο με τον Γιάννη Πάριο «Κι εσύ δεν ήρθες». Ένα εξαιρετικό κομμάτι του Λυκούργου Μαρκέα σε στίχους Ντίνας Μαρκοπούλου (άρα του συζύγου της, Πάριου…), με τους δύο ερμηνευτές να «παίζουν» εκπληκτικά με τις φωνές τους και να κάνουν μοναδικές διφωνίες. Άλλωστε, αμφότεροι είχαν «καθιερώσει» να κάνει σεκόντα ο ένας στα τραγούδια του άλλου…

Από εκεί και πέρα, ξεχωρίζουν και τα «Απαραίτητη αγάπη», «Μη με ρωτάς ποια ήμουνα» και «Δεν πειράζει». Με το πρώτο άκουσμα, ίσως ο δίσκος να μη σας ενθουσιάσει αλλά έχει ορισμένες στιγμές που αξίζει τον κόπο ν’ ανακαλύψετε.

Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο. Στο εσώφυλλο υπάρχει μια φωτογραφία της Διαμάντη σε …διαδοχικά πορτραίτα.

Τα τραγούδια του δίσκου
01) Λέμε, λέμε (Αντ. Ζάννα)
02) Και συ δεν ήρθες (Λ. Μαρκέα-Ντ. Μαρκοπούλου)
03) Δεν πα να πας (Β. Βασιλειάδη-Μ. Μπιζάνη)
04) Απαραίτητη αγάπη (Ζ. Ιακωβίδη-Πυθαγόρα)
05) Μπράβο σου, μπράβο σου (Λ. Μαρκέα-Β. Φωτεινάκη)
06) Έφυγα για να γλιτώσω (Μπ. Μπακάλη-Λ. Παπαγιαννοπούλου)
07) Δεν πειράζει (Λ. Μαρκέα-Ντ. Μαρκοπούλου)
08) Στο καλό στην Παναγία (Λ. Μαρκέα-Αλ. Σακελλάριου)
09) Μη με ρωτάς ποια ήμουνα (Μπ. Μπακάλη-Μ. Νιφόρου)
10) Και σε θέλω (Β. Βασιλειάδη-Μ. Μπιζάνη)
11) Δεν είμαι από χαρτί (Αντ. Ζάννα)
12) Θα σου ‘λεγα κάτι (Β. Βασιλειάδη-Μ. Μπιζάνη)
13) Και να πέθαινες ακόμα (Ζ. Ιακωβίδη-Πυθαγόρα)
14) Αν είστε φίλοι μου (Β. Βασιλειάδη-Μ. Μπιζάνη)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ – ΘΑΝΟΣ & ΡΟΝΗ ΣΟΦΟΥ «ΟΠΟΥ ΠΑΣ ΘΑ ΠΑΩ» (MINOS MSM 734)

Ο «ηλεκτρικός» ήχος είχε κάνει θραύση στην παγκόσμια μουσική σκηνή από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 κι έτσι δε θα μπορούσε να μην επηρεαστούν και οι Έλληνες δημιουργοί. Ειδικά δε στα τέλη εκείνης του ’80, η «ηλεκτροπληξία» (όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Λευτέρης Παπαδόπουλος) ήτανε πλέον «θεσμός» και γράφονταν πολλά τραγούδια με τα εν λόγω χαρακτηριστικά.

Ένα τέτοιο «πείραμα» δοκίμασε και ο Γιάννης Πουλόπουλος, συνεργαζόμενος με τον Γιώργο Νιάρχο στο δίσκο «Όπου πας θα πάω» που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1988, πάνω σε στίχους του Θάνου και της Ρόνης Σοφού. Τα περισσότερα κομμάτια είναι φτιαγμένα στο κομπιούτερ και είναι ξεκάθαρη η διάθεση για ένα τρόπον τινά «ροκ» άλμπουμ, με το synthesizer να κυριαρχεί.

Προσωπικά, θεωρώ ότι ηχητικά αυτό το «πείραμα» δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένο. Ο σπουδαίος τραγουδιστής καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να προσαρμοστεί σ’ ένα είδος παντελώς άγνωστο για κείνον και λόγω εμπειρίας «το σώζει», αλλά στα δικά μου αυτιά τούτα τα τραγούδια δεν ήταν του στυλ του. Όμως, οφείλω να του αναγνωρίσω ότι τουλάχιστον το τόλμησε και δε φοβήθηκε το διαφορετικό.

Εκείνη την εποχή θυμάμαι ότι ακούγονταν αρκετά κομμάτια του δίσκου. Πρώτο απ’ όλα το «Γι’ αυτό σου λέω σβήσε το φως» κι εν συνεχεία το «Με μια χιλιάρα μηχανή», το ομότιτλο και το μεταγλωττισμένο «Ο άνθρωπός μου» που είναι η ελληνική εκδοχή του πασίγνωστου “My way”.

Η παραγωγή ήταν του Θάνου Σοφού και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο Sigma Sound και Sierra με ηχολήπτες τους Γιάννη Παπαϊωάννου, Παναγιώτη Πετρονικολό και Κώστα Φασόλα. Στα φωνητικά ακούγονται οι Λία Βίσση, Μαριάννα Ευστρατίου, Κατερίνα Αδαμαντίδου και Γιάννης Σαββιδάκης.

Τα τραγούδια του δίσκου
01) Γι’ αυτό σου λέω σβήσε το φως (Θ. Σοφού)
02) Ο άνθρωπός μου (G. Thibault-Ρ. Σοφού)
03) Εγώ θ’ αντέξω θα το δεις (Ρ. Σοφού)
04) Με μια χιλιάρα μηχανή (Θ. Σοφού)
05) Μια τιμωρία (Θ. Σοφού)
06) Μεσ’ στην πόλη αυτή λοιπόν (Μ. Καρρά-Δ. Ιατρόπουλου)
07) Όπου πας θα πάω (Θ. Σοφού)
08) Για μένα είσαι μια ξένη (Θ. Σοφού)
09) Τα τραγούδια που λέω (Θ. Σοφού)
10)  Ας είσαι καλά (Ρ. Σοφού)
11) Ξέχνα τα λάθη μου (Θ. Σοφού)