9/3/2012
Γράφει η Μαριάνα Πουτακίδου
Φωτογράφηση: Θανάσης Μαϊκούσης
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Την επίσημη πρώτη των ζωντανών της εμφανίσεων στην Αθήνα για τη νέα χρονιά πραγματοποίησε η Ελένη Τσαλιγοπούλου, το Σάββατο 3 Μαρτίου στη μουσική σκηνή Αυλαία και φυσικά το Music Corner δε θα μπορούσε να απουσιάζει! Η προγραμματισμένη ώρα έναρξης είχε οριστεί στις 22.30, αλλά ως γνωστόν στην Ελλάδα σχεδόν τίποτα δεν ξεκινάει στην ώρα του. Έτσι χρειάστηκε να περιμένουμε περίπου μία ώρα, μέχρις ότου γεμίσει και το τελευταίο τραπέζι, χαμηλώσουν τα φώτα και δοθεί με αυτό τον τρόπο το σύνθημα για να ξεκινήσει η μουσική βραδιά…
Οι πρώτες νότες που ακούστηκαν από τους τέσσερις σπουδαίους μουσικούς που συντροφεύουν την Ελένη Τσαλιγοπούλου στο ταξίδι της, ήταν από το «Τραγούδι», που περιλαμβάνεται στον πρόσφατο δίσκο της με τίτλο «Τα-ρι-ρα», όπου και υπογράφει εξ’ ολοκλήρου τη μουσική. Στο καλωσόρισμα της η ερμηνεύτρια μας εξέφρασε τη μεγάλη της χαρά, όχι μόνο γιατί βρίσκεται σε έναν υπέροχο, ζεστό και οικείο για τραγούδια και μουσικές χώρο, αλλά και γιατί μολονότι σε όλη της τη ζωή ακούει μουσική και τραγουδάει, τώρα αποφάσισε να συνθέσει και σε αυτή της την προσπάθεια είχε στο πλευρό τους σπουδαίους φίλους στιχουργούς, ποιητές και τραγουδοποιούς.
Και τη σκυτάλη πήραν ξανά τα τραγούδια. Στο πρώτο μισό του προγράμματος ακούσαμε κατά βάση κομμάτια από την προσωπική δισκογραφία της ερμηνεύτριας, από τα πιο νέα «Γράμμα σε μένα», «Σκιές» και «Μοσχολούλουδο», μέχρι τα παλαιότερα «Σώπα κι άκουσε», «Τα κόλπα», «Δεν ξέρεις τι θα πει αγάπη» και «Είναι εντάξει μαζί μου». Οι πρεμιέρες κρύβουν πάντα άγχος και ακόμα και για την Ελένη Τσαλιγοπούλου που έχει τόσες στο ενεργητικό της, ένα ελαφρύ μούδιασμα υπήρχε, το οποίο όμως χάθηκε μετά τα πρώτα τραγούδια. Επιπλέον κάποια μικρά λάθη, αλλά και μερικά τεχνικά προβλήματα στον ήχο είναι πράγματα που επίσης δικαιολογούνται σε μια πρεμιέρα.
Στο δεύτερο μέρος η διάθεση άλλαξε. Η Ελένη Τσαλιγοπούλου που από την είσοδό της κιόλας είχε αποθέσει τα παπούτσια της στη σκηνή, κυκλοφορούσε ανάμεσα στα τραπέζια, τραγουδούσε με τον κόσμο και έγιναν όλοι μαζί μια μεγάλη παρέα. Τα τραγούδια που ακούστηκαν ήταν στην πλειοψηφία τους λαϊκά και μολονότι δεν αποδόθηκαν με μπουζούκι, ξεσήκωσαν το κοινό.
Αν μη τι άλλο αυτό που χαρακτήριζε τη βραδιά στην Αυλαία ήταν μια έντονη διάθεση πειραματισμού. Η Ελένη Τσαλιγοπούλου και οι μουσικοί της μας παρουσίασαν κάποια πολύ γνωστά και αγαπημένα τραγούδια, δικά της και όχι μόνο, ελαφρώς «πειραγμένα». Οι περισσότερες από αυτές τις «αλλιώτικες» εκτελέσεις ξάφνιασαν ευχάριστα το κοινό όπως λ.χ. οι πιο ηλεκτρικές εκδοχές των «Πάρε τα χνάρια μου», «Μην περιμένεις πια», «Ήσουνα τι ήσουνα» και «Σάλα σάλα». Από την άλλη πλευρά κάποιες, ξένισαν λίγο, καθώς έδιναν μια τελείως διαφορετική μορφή σε τραγούδια, κυρίως από την προσωπική δισκογραφία της ερμηνεύτριας, που θεωρούνται πλέον κλασσικά και δύσκολα συνηθίζει κανείς διαφορετικές εκδοχές τους.
Παρόλα αυτά, όσοι βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στην Αυλαία έζησαν ένα live κατά τη διάρκεια του οποίου η Ελένη Τσαλιγοπούλου πραγματικά ζούσε το κάθε τραγούδι. Τόσο η ερμηνεία της, όσο και η σκηνική της παρουσία έβγαζε στη σκηνή μια ένταση και ένα πάθος που μεταφερόταν στον κόσμο και γέμιζε το χώρο.
Μετά από δυόμισι γεμάτες ώρες με μουσική το encore δεν άργησε να έρθει. Και επειδή σύμφωνα με την ερμηνεύτρια στο encore «κάνουμε ό,τι θέλουμε», δεν ακούσαμε ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά έξι τραγούδια, μεταξύ των οποίων το «Πιάσε με» μόνο με δύο κιθάρες, το «Κάτω από τη μαρκίζα» που πρώτη ερμήνευσε η αξεπέραστη Βίκυ Μοσχολιού, τις «Χίλιες σιωπές», το «Τζιβαέρι» συνοδευόμενο από μία ομολογουμένως ξεκαρδιστική ιστορία και τα ξεσηκωτικά «Χρώματα».
—————————–
Λίγα λεπτά μετά το τέλος του προγράμματος η Ελένη Τσαλιγοπούλου μας υποδέχτηκε σε ένα γεμάτο κόσμο και ζωντάνια καμαρίνι και δέχτηκε πρόθυμα να μας πει δυο λόγια.
Music Corner: Μόλις τελείωσε το πρώτο σας live στην Αθήνα για το 2012…
Ελένη Τσαλιγοπούλου: Ναι, είμαστε σε μια μεγάλη περιοδεία η οποία ξεκίνησε από το καλοκαίρι και απλώς περνάμε και από την Αθήνα. Είναι ακριβώς το αντίθετο, η Αθήνα δεν είναι η αρχή ή το finale, είναι μια ενδιάμεση πόλη. Αυτό γίνεται γιατί υπάρχει πολύ μεγάλη ανάγκη να επικοινωνήσω ένα καινούριο υλικό που κάνουμε το τελευταίο διάστημα, είτε είναι ο δίσκος που κάναμε με δικές μου μουσικές, είτε είναι όλα αυτά τα πράγματα που ωρίμασαν μέσα μου και θέλω να βγουν. Αυτά με κάνουν να μη θέλω να εγκλωβίσω τη μουσική απλώς σε ένα μαγαζί. Συνηθίζεται όλα αυτά τα χρόνια να είμαστε κυρίως στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Δεν το κατακρίνω, γιατί το έχω κάνει κι εγώ, αλλά υπάρχει κάποια στιγμή που βάζεις ένα όριο και λες ότι δεν κάνω μουσική μόνο για διασκέδαση, αλλά για κάτι παραπάνω…
Music Corner: Και αυτό δεν περιορίζεται σε δυο μεγάλες πόλεις;
Ελένη Τσαλιγοπούλου: Ναι, το εύρος του είναι πολύ μεγαλύτερο και η Ελλάδα, το έχω δει έμπρακτα, όντως μπορεί να το υποστηρίξει. Έχουμε βρεθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας. Περάσαμε υπέροχα και η επικοινωνία ήταν συγκλονιστική, γιατί η μουσική είναι αυτή που ουσιαστικά μας συνδέει.
Music Corner: Οι μικροί και λιγότερο χαώδεις χώροι, όπως είναι και η Αυλαία, ευνοούν αυτή την επικοινωνία;
Ελένη Τσαλιγοπούλου: Ακριβώς. Μόνο έτσι γίνεται… Αυτό το ήξερα ανέκαθεν, από τότε που ξεκίνησα να τραγουδάω. Όλο το πρόβλημα δημιουργήθηκε με τα hit και τα σουξέ. Για μένα που είμαι από τη βόρεια Ελλάδα όλα τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Η Αθήνα μου έφερε τρομακτικές δυσκολίες, γιατί έπρεπε να συμπεριφερθώ και ως η τραγουδίστρια που έχει κάνει κάποια πολύ γνωστά τραγούδια. Δεν το λέω κατακρίνοντας. Για μένα όμως η επικοινωνία δεν έχει αλλάξει ποτέ. Οι μεγάλοι χώροι είναι καλοί, τους σέβομαι, τους εκτιμώ και νιώθω πολύ τυχερή. Δεν πετάω τίποτα. Τώρα είμαι σε μια ωραία και δημιουργική φάση και χαίρομαι πάρα πολύ. Θα μπορούσαν να μην ήταν έτσι τα πράγματα.
Music Corner: Δεδομένης της γενικότερης κατάστασης, ο κόσμος που επιλέγει αυστηρά πλέον το πού θα πάει, τι περιμένει να ακούσει;
Ελένη Τσαλιγοπούλου: Ο κόσμος που έρχεται στο συγκεκριμένο χώρο ξέρει περίπου τι θα ακούσει και λέω “περίπου” γιατί η αλήθεια είναι ότι εμένα μου αρέσει να κάνω εκπλήξεις!
Music Corner: Ναι και μάλιστα ακούσαμε κάποιους πολύ πετυχημένους πειραματισμούς σήμερα…
Ελένη Τσαλιγοπούλου: Αν δεν το κάνω τώρα, μετά από 25 χρόνια καριέρας, πότε θα το κάνω; (γέλια) Για μένα το πιο ωραίο είναι να μπορώ να είμαι ένα βήμα πιο μπροστά από το κοινό. Στην Ελλάδα συμβαίνει συνήθως το αντίθετο. Ακολουθούμε το κοινό. Είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που έχει τόσα πολλά live καθημερινά, όχι όμως ανά την Ελλάδα. Γίνονται πολλά live στον ίδιο χώρο, για πολλούς μήνες, με τα ίδια τραγούδια. Όμως η εξέλιξη του τραγουδιού βρίσκεται κάπου αλλού. Αυτό το έχουμε χάσει και πρέπει να το βρούμε ξανά γιατί η Ελλάδα έχει πάρα πολλή μουσική. Η εξέλιξη καλή ή κακή υπάρχει. Κάποιοι λαοί δεν το έχουν αυτό.
Music Corner: Έχουμε πολύ μεγάλο μουσικό πλούτο…
Ελένη Τσαλιγοπούλου: Φτάνει να ξεφύγουμε λίγο από την καθαρόαιμη διασκέδαση. Να πάει η μουσική στην καρδούλα μας, πιο κοντά μας, πιο μέσα μας…
Music Corner: Δισκογραφικά επιστρέψατε με ένα δίσκο στον οποίο υπογράφετε τη μουσική σε όλα τα τραγούδια. Η ενασχόλησή σας με τη σύνθεση άλλαξε κάτι στον τρόπο που βλέπατε το τραγούδι και τη μουσική γενικότερα;
Ελένη Τσαλιγοπούλου: Όλα ήρθαν ήσυχα στη σειρά τους. Η ανάγκη μου να γράψω μουσική είχε πάρα πολλά πρόσωπα. Ξεκίνησε με την αίσθηση του αυτοσχεδιασμού. Είχα καλούς μουσικούς κοντά μου όλα τα χρόνια. Παρέες μουσικών και συνθετών μου χάρισαν υπέροχα τραγούδια. Πάντα υπήρχε διάλογος και ποτέ δε γινόταν κάτι κατά παραγγελία. Πάντα υπήρχαν παρέες. Όταν υπάρχουν αυτά, νιώθεις πιο δημιουργικός στην τέχνη σου. Κάποια στιγμή όμως απηύδησα και είπα: «Κάτι δεν ακούω». Έχω ένα κόσμο, αυτό το βαλκάνιο κόσμο, που δεν τον ακούω πια από κανένα. Πιστεύω πως έχω μεγαλύτερο ταλέντο στο να ακούω μουσική, παρά στην καλή φωνή, ειλικρινά στο λέω. Δεν μπορώ να μην ακούω μουσική. Μ’ αρέσει να την ψάχνω, να τη μεταφράζω, να τη φέρνω κοντά μου και να πειραματίζομαι. Η σύνθεση ξεκίνησε κάπως έτσι, με την ανάγκη μου να «μεταφράσω» όλα αυτά που έχω ακούσει και έχω αγαπήσει όλα αυτά τα χρόνια. Δε σου κρύβω πως εκτός από την παραδοσιακή μουσική, η έμπνευση ήρθε απ’ έξω. Τραγουδώ 28 χρόνια. Η αίσθηση της ανανέωσης ήρθε απ’ έξω. Δε θα μπορούσα να το κάνω μόνη μου. Μετράει πολύ και η παραγωγή και ο Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου με βοήθησε πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι. Εύχομαι να ξαναγίνει και να γίνει εύκολα. Αν δε γίνει εύκολα, επειδή δεν είμαι συνθέτης, μπορεί και να μην το κάνω. Δε λέω βέβαια ότι τώρα είμαι συνθέτης και δε θα ξανατραγουδήσω…
Music Corner: Αλλοίμονο! Πόσα Σάββατα θα μπορούμε να σας βρούμε στην Αυλαία;
Ελένη Τσαλιγοπούλου: Ο Θεός ξέρει! Συζητάμε για 4-5. Μάλλον για όλο το Μάρτιο…
Music Corner: Και μετά την Αυλαία;
Ελένη Τσαλιγοπούλου: Γενικά δε σταματάμε, γυρίζουμε την Ελλάδα…
—————————–
Κοντά της η Ελένη Τσαλιγοπούλου έχει μια παρέα εξαιρετικών μουσικών: τον Σπύρο Χατζηκωνσταντίνου στις κιθάρες, τον Βαγγέλη Καλαμάρα στα τύμπανα, τον Αριστείδη Χατζησταύρου στις κιθάρες και τον Χάρη Κελλάρη στο μπάσο. Όλοι μαζί δίνουν ραντεβού στην Αυλαία κάθε Σάββατο μέχρι και τις 7 Απριλίου, γιατί όπως λέει και η ίδια: «για τα τραγούδια είμαστε εδώ, για να είναι καλά η καρδούλα μας και να ονειρεύεται μέσα από αυτά»!
———–
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…