17/12/2013
Γράφει η Μαριάνα Πουτακίδου
Φωτογράφηση: Χαρά Γερασιμοπούλου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
«Κάτι έχω να σου πω»! Αυτόν τον τίτλο επέλεξε να δώσει η Ελεωνόρα Ζουγανέλη στο μουσικό πρόγραμμα που, σε επιμέλεια δική της και του Μίνωα Θεοχάρη, θα φιλοξενηθεί για οκτώ Σάββατα στη σκηνή του Anodos Live Stage (εκτάκτως και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, στις 0.30). Με έκδηλη την περιέργεια να δούμε και να ακούσουμε τι ακριβώς είναι αυτό που θέλει να μας πει βρεθήκαμε κι εμείς στην πρεμιέρα των εμφανίσεών της.
Όποιος έχει ζήσει live της Ελεωνόρας Ζουγανέλη γνωρίζει πως η ατέλειωτη κοσμοσυρροή το βράδυ του Σαββάτου ήταν κάτι αναμενόμενο. Έτσι αρκετή ώρα πριν την έναρξη του live το πλήθος ανθρώπων που περίμενε για να μπει στον χώρο σίγουρα δεν αποτελούσε κάποιο εξωπραγματικό φαινόμενο. Το όντως παράξενο ήταν η αμηχανία, το μούδιασμα και εν γένει ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι του μαγαζιού προσπαθούσαν να εξυπηρετήσουν τον κόσμο αυτό, υπό συνθήκες που ουδόλως θύμιζαν λογική μουσικής σκηνής. Το ασφυκτικά γεμάτο μπαρ δεν σταμάτησε να δέχεται κόσμο από την είσοδο, ανεξάρτητα αν ο κόσμος αυτός θα είχε τη δυνατότητα, όχι να ακουμπήσει κάπου, αλλά έστω να έχει στοιχειώδη οπτική στην σκηνή, την ίδια στιγμή που αλλού στον χώρο γίνονταν «σκληρές διαπραγματεύσεις» μεταξύ του κόσμου και των ανθρώπων του μαγαζιού για τα τραπέζια και τις καρέκλες, με τις δεύτερες πολύ συχνά να «ταξιδεύουν» από τη μιαν άκρη στην άλλη. Υπό αυτές τις συνθήκες τα σκαλάκια που οδηγούσαν στον πάνω όροφο υπήρξαν αρκετά φιλόξενα για μας τις τρεισήμισι ώρες που διήρκησε το πρόγραμμα.
Φτάνει όμως με τα του χώρου. Το αρχικό αίσθημα απογήτευσης κράτησε μόνο μέχρι να ακουστούν οι πρώτες νότες των μουσικών -αρκετά βέβαια λεπτά μετά την προγραμματισμένη ώρα έναρξης- και έτσι το μουσικό κομμάτι της βραδιάς μας αποζημείωσε και με το παραπάνω.
Ένας καλλιτεχνης με τη δυναμική προσωπικότητα της Ελεωνόρας Ζουγανέλη δε θα μπορούσε να μην κάνει μια αντιστοίχως δυναμική είσοδο. Παρ’ όλη τη νευρικότητα της πρεμιέρας μας υποδέχτηκε γεμάτη ενθουσιασμό και ένταση τραγουδώντας μας «Έλα». Μετά και το επίσημο καλωσόρισμα, εξομολογήθηκε ότι βρίσκεται σε πανικό από το άγχος, μας διαβεβαίωσε όμως ότι στην πορεία θα χαλαρώσει, ενώ μας ενημέρωσε ότι περιμένει ένα πολύ σοβαρό τηλεφώνημα από τη …Νατάσσα με την οποία θα χρειαστεί να μιλήσει κατά τη διάρκεια της παράστασης. Σε αυτό το τηλεφώνημα στηρίχτηκε σκηνοθετικά, η βραδιά με αρκετές τηλεφωνικές παρεμβάσεις ανθρώπων που πάντα …κάτι ήθελαν να της πουν, παρεμβάσεις βέβαια που ίσως σε κάποιο σημείο να κούρασαν. Από την άλλη πλευρά, πάλι στο σκηνοθετικό κομμάτι, ιδιαίτερα όμορφες «πινελιές» ήταν η ερμηνεία του “Yes I do” της Monika συνδυασμένου με «Το πέλαγο είναι βαθύ» του Χατζιδάκι καβάλα σε ένα ξύλινο αλογάκι, καθώς και του δικού της «Να ’σαι καλά» πάνω σε μια κούνια, σύμβολα και τα δύο μιας παιδικής αθωότητας που λείπει σήμερα.
Όμως τα όμορφα δεν τελειώσαν εκεί, καθώς η ίδια η επιλογή των τραγουδιών προσέφερε αρκετές δυνατές στιγμές κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Επιλέγω τις δύο δικές μου για το πρώτο μέρος χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλο το πρόγραμμα δεν ήταν εξίσου καλοδουλέμένο. «Για να σε συναντήσω», «Είναι η αγάπη», «Χειμωνανθός», «Το παράπονο (Ξενιτιά)»: τέσσερα τραγούδια με συναισθηματικό φορτίο που «ηλέκτρισε» τον κόσμο και σαν αντίβαρο «Rasta Susta» με μια Ελεωνόρα Ζουγανέλη να χορεύει «σαν την τρελή» εξηγώντας μας τον λόγο και κερδίζοντας ανάσες για τον δικό της μπάλο, την «Επιμονή σου», με την οποία και έκλεισε το πρώτο μισό της βραδιάς ξεσηκώνοντας τον κόσμο.
Μετά το διάλειμμα, που σε μεγάλο μέρος του γινόταν υπό τις γονεϊκές παρατηρήσεις του Γιάννη Ζουγανέλη, η κόρη Ελεωνόρα επανήλθε με το«Βάλς για ένα φιλί», ενώ ακούσαμε μεταξύ άλλων και τα «Εγώ μιλάω για δύναμη», «Λιναρντό» -γεννέθλιο δώρο για κάποια κοπέλα από το κοινο- και «Εδώ στη ρωγμή του χρόνου».
Η συνέχεια ήρθε σε πιο λαϊκά μονοπάτια. Απολαμβάνοντας την ερμηνεία της Ζουγανέλη σε τραγούδια όπως, «Της ταβέρνας το ρολόι», «Πάλι θα κλάψω», «Αγόρι μου», «Τα μαύρα μάτια σου» και «Το κόκκινο φουστάνι», αναρωτιέμαι εύλογα, σκεπτόμενη και μια δήλωση της ίδιας ότι δεν έχει τύχει να έρθει κάποιο λαϊκό τραγούδι στα χέρια της, γιατί οι δημιουργοί δεν της προτείνουν λαϊκά τραγούδια πού τόσο μα τόσο πολύ ταιριάζουν στη φωνή της;
Σε αυτό το σημείο αξίζει να γίνει αναφορά στους τρομερούς μουσικούς που συνεργάζονται με την ερμηνεύτρια, στην ιδιαίτερη σχέση που έχει μαζί τους και στον σεβασμό με τον οποίο τους αντιμετωπίζει, καθώς δεν πρόκειται απλώς για μερικά ονόματα που ανακοινώνονται στο τέλος του live, αλλά για καλλιτεχνικές προσωπικότητες που συμμετέχουν και ερμηνευτικά στο πρόγραμμα, έρχονται σε πρώτο πλάνο και κερδίζουν επάξια από τα πρώτα κιόλας λεπτά το ενδιαφέρον και το χειροκρότημα του κοινού (πραγματικά ευφάνταστη η εισαγωγή με τα mini βιογραφικά του καθενός).
Λίγο πριν το τέλος, το τηλέφωνο χτυπά ξανά με τη Νατάσσα αυτή τη φορά να βρίσκεται στην άλλη πλευρά της γραμμής. Αν και κόβω το κεφάλι μου πως η πλειοψηφία του κόσμου περίμενε να ακούσει τη Νατάσσα Μποφίλιου (η ίδια η Ζουγανέλη δε διευκρίνησε ποτέ από ποιά Νατάσσα περιμένει τηλέφωνο) η φωνή που ακούστηκε ήταν της …Νατάσσας Θεοδωρίδου. Εκείνη μας τραγούδησε «από τηλεφώνου» το ρεφραίν από το «Μονάχα εγώ» συνδυασμένο με τη δική της «Κόκκινη γραμμή», ενώ τα ίδια κομμάτια μας χάρισε δια ζώσης και η Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Η βραδιά φάνηκε πως θα κλείσει με την «Επιμονή» και την ερμηνεύτρια να τραγουδάει ανάμεσα στον κόσμο, όμως μια άλλη επιμονή, του κόσμου αυτή τη φορά, τον αντάμειψε με τα «Μακριά μου να φύγεις», «Τα λέμε» και «Εσύ μου θύμισες πώς είναι».
Αυτό που μου θύμισε εμένα η Ελεωνόρα Ζουγανέλη φεύγοντας από την Άνοδο, είναι πως είμαστε μια γενιά που μέσα στην ατυχία του να ζούμε σε μια εποχή δύσκολη και μια κοινωνία απελπισίας, έχουμε την ευλογία να αναδύονται από τον πυρήνα μας άνθρωποι που με το ταλέντο, τη σκληρή δουλειά, την αγάπη και το μεράκι γι’ αυτό που κάνουν, μας προσφέρουν ψήγματα αισιοδοξίας και διεξόδους ελπίδας.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη θα έχει κάτι να μας πει για 8 παραστάσεις, έως και το Σάββατο 1 Φεβρουαρίου, στη σκηνή του Anodos Live Stage.
Ενορχήστρωσεις-Κιθάρα: Ευριπίδης Ζεμενίδης
Έγχορδα: Νίκος Πασσαλίδης
Ακορντεόν: Παναγιώτης Τσεβάς
Πλήκτρα: Γιώργος Θεοδωρόπουλος
Μπάσο: Παρασκευάς Κίτσος
Τύμπανα: Γιάννης Αγγελόπουλος
Επιμέλεια προγράμματος: Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Μίνως Θεοχάρης
Επιμέλεια κειμένων: Μίνως Θεοχάρης
Σχεδιασμός φωτισμού: Γιώργος Τέλος
Χειρισμός φωτισμού: Βασίλης Καραμούζης
Σχεδιασμός Ήχου: Νίκος Παππάς, Αργύρης Λιανός
Διεύθυνση παραγωγής Κατερίνα Παπαδοπούλου
————–
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…