Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!
Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2011
Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…
———————————————————–
 |
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ
«Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ» (MINOS MSM 203)
|
Χρειάστηκε να περάσουν περίπου είκοσι χρόνια από τότε που ο Άκης Πάνου ξεκίνησε την πορεία του στο ελληνικό τραγούδι για να συναντηθεί δισκογραφικά με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Ο ίδιος δεν παρέλειπε σε κάθε ευκαιρία να δηλώνει θαυμαστής του αξέχαστου λαϊκού βάρδου κι έλεγε ότι πάντα ήθελε να συνεργαστεί μαζί του.
Τελικώς, αυτό έγινε στις αρχές του 1973. Ο παραγωγός Αχιλλέας Θεοφίλου έκανε το «προξενιό» κι έτσι ο συνθέτης και στιχουργός ξεκίνησε να γράφει τα έξι τραγούδια που με το πέρασμα των χρόνων έμελλε να μείνουν αθάνατα. Παράλληλα, είχε σχεδόν καθημερινές συναντήσεις με τον Καζαντζίδη για πρόβες αλλά και γενικότερα για κουβέντα, ανταλλαγή απόψεων κ.τ.λ. Έτσι, το Μάρτιο του 1973 μπήκανε στο στούντιο κι έγινε η ηχογράφηση αυτών των έξι μεγάλων λαϊκών κομματιών.
Υπήρξαν βεβαίως και ορισμένα προβλήματα, καθώς αφενός ο Πάνου μάλλον επεδίωκε έναν ολόκληρο δίσκο με τον ερμηνευτή κι αφετέρου η εταιρεία εν αγνοία του κυκλοφόρησε κάποια «δείγματα» στα οποία υπήρχαν ορισμένα φάλτσα από πλευράς Καζαντζίδη.
Εν πάση περιπτώσει, τα τραγούδια αρχικά κυκλοφόρησαν σε τρία δισκάκια των 45 στροφών και στις αρχές του 1974 βγήκε ο «μεγάλος» δίσκος με τίτλο «Η ζωή μου όλη», το οποίο ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή, πλέον θεωρείται κάτι περισσότερο από «κλασικό» και ο ίδιος ο ερμηνευτής το θεωρούσε ίσως το καλύτερο κομμάτι της καριέρας του.
Ωστόσο, χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι τα υπόλοιπα πέντε τραγούδια να τύχουν αντιμετώπισης ανάλογης με την αξία τους. Σιγά-σιγά, άρχισαν ν’ ακούγονται τα «Οι μισοί καλοί» και «Το θολωμένο μου μυαλό» και πλέον σήμερα και τα έξι είναι πασίγνωστα, αγαπημένα και πρωταγωνιστές στις «μικρές ώρες» των κέντρων διασκέδασης.
Δυστυχώς, Πάνου και Καζαντζίδης δεν συναντήθηκαν ξανά στη δισκογραφία για να προσφέρουν κι άλλες σπουδαίες και σημαντικές στιγμές στο λαϊκό τραγούδι μας. Κάτι η δωδεκάχρονη «σιωπή» του τραγουδιστή, κάτι οι ιδιορρυθμίες του δημιουργού και φυσικά ο πρόωρος θάνατος αμφοτέρων άφησε μόνο τούτη την εξάδα, η οποία όμως αξίζει για …εκατοντάδα!
Σημειωτέον ότι κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη φυλακή για τους γνωστούς λόγους, ο Άκης Πάνου έγραψε μια σειρά τραγουδιών με αυστηρή εντολή να δοθούν μόνο στον Καζαντζίδη, την οποία ονόμασε «Τα τραγούδια της φυλακής». Η ζωή όμως τα έφερε αλλιώς, αφού η «αναχώρησή» τους πρόλαβε όλα τα σχέδια και τις προοπτικές για ένα νέο «σμίξιμο». Φυσικά, τα τραγούδια υπάρχουν σε παρτιτούρες και πεντάγραμμα αλλά δεν πρόκειται ποτέ να βγουν από την αφάνεια, καθώς ο Πάνου είχε βάλει όρο να τα πει μόνο ο «Στελάρας»…
Επιστρέφοντας στο «Η ζωή μου όλη», το να σχολιάσει κάποιος την ερμηνεία του Καζαντζίδη στα κομμάτια του Πάνου είναι σχεδόν «ιεροσυλία». Με τη μοναδική φωνή του να δίνει ήχο στις «περίεργες» και «δύσκολες» δημιουργίες του συνθέτη και στιχουργού αποδεικνύει ότι μπορούσε να τραγουδήσει τα πάντα. Ειδικά όμως ο τρόπος που τραγουδά «Τα όνειρα που χτίζονται» είναι πραγματικά συγκλονιστικός και αντικείμενο μελέτης…!
Η άλλη πλευρά του δίσκου, δεν έχει και πολλά αξιόλογα πράγματα. Μόνο τα δύο τραγούδια του Χρήστου Νικολόπουλου σε στίχους του Πυθαγόρα αξίζουν το κόπο, ενώ μάλιστα το «Πάει κι αυτός» ακούστηκε αρκετά κι έγινε επιτυχία.
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν δύο παλαιότερες ηχογραφήσεις του Καζαντζίδη («Κι αν δεν είσαι από τζάκι» και «Να ‘σαι καλά αγάπη μου») κι άλλα δύο μέτρια έως αδιάφορα κομμάτια, αν βεβαίως μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει αδιάφορο ένα τραγούδι ερμηνευμένο από τον κορυφαίο τραγουδιστή…
Στις δεύτερες φωνές ακούγονται η Χάρις Αλεξίου και η Λίτσα Διαμάντη, ενώ στο εσώφυλλο υπάρχει ένα ολόσωμο «πόστερ» του Καζαντζίδη…
Τα τραγούδια του δίσκου
Α` πλευρά
Μουσική-στίχοι: Άκης Πάνου
1) Η ζωή μου όλη
2) Μίσος
3) Οι μισοί καλοί
4) Άντε να περάσει η μέρα
5) Τα όνειρα χτίζονται
6) Το θολωμένο μου μυαλό
Β` πλευρά
1) Ποια δασκάλα έχεις (Η δασκάλα) (Ι. Βασιλόπουλου-Ευ. Ατραϊδη)
2) Πάει κι αυτός (Χρ. Νικολόπουλου-Πυθαγόρα)
3) Ο ανεπιθύμητος (Χρ. Νικολόπουλου-Πυθαγόρα)
4) Κι αν δεν είσαι από τζάκι (Χρ. Νικολόπουλου-Κ. Βίρβου)
5) Το ‘χω καμάρι (Ι. Βασιλόπουλου-Ευ. Ατραϊδη)
6) Να ‘σαι καλά αγάπη μου (Στ. Καζαντζίδη-Στ. Βαρτάνη)
|
ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ – ΠΑΝΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ
«ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ» (MINOS MSM 243) |
Το 1972, το κλείσιμο της δισκογραφικής εταιρείας “Sonata” που είχε ιδρύσει ο Πάνος Γαβαλάς το 1967 επέφερε μεγάλο οικονομικό πλήγμα στον τραγουδιστή, ο οποίος έπρεπε να βρει ένα τρόπο για να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες που είχαν δημιουργηθεί. Έτσι, απείχε αρκετά χρόνια από τη δισκογραφία κι έκανε εμφανίσεις στο εξωτερικό για να μπορέσει να εξοικονομήσει τα απαραίτητα χρήματα.
Όταν επέστρεψε, ξεκίνησε συζητήσεις με τον διευθυντή της τότε MINOS Μάκη Μάτσα ώστε να του πουλήσει τα μηχανήματα που είχε αγοράσει για το τύπωμα των δίσκων. Μέσα από αυτές, προέκυψε και το ενδεχόμενο μιας δισκογραφικής συνεργασίας που θα σήμαινε και την επιστροφή του Γαβαλά στα καλλιτεχνικά δρώμενα της χώρας μας. Έτσι, την άνοιξη του 1975 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Θέλω να πω τον πόνο μου».
Ο Μάτσας πρότεινε στον τραγουδιστή ως συνθέτη τον Βασίλη Βασιλειάδη, εκείνος όμως επέμενε να γράψει τα τραγούδια ο επί χρόνια συνεργάτης του Κώστας Σταματάκης (σολίστ του ακορντεόν κι εν συνεχεία του αρμονίου) και τελικώς έτσι έγινε. Με αυτό τον τρόπο, ο σπουδαίος λαϊκός ερμηνευτής επέστρεψε στη δισκογραφία έχοντας βεβαίως πάντοτε στο πλευρό του τη Ρία Κούρτη.
Ωστόσο, η υποδοχή του δίσκου από το κοινό δεν ήταν ιδιαίτερα θερμή. Πέραν του πολιτικού τραγουδιού που κυριαρχούσε λίγους μήνες μετά τη μεταπολίτευση, η MINOS είχε στρέψει το ενδιαφέρον της στο «έντεχνο» κι «ευρωελαφρύ» είδος, εντάσσοντας στο δυναμικό της τον Μίκη Θεοδωράκη με αποκλειστικό συμβόλαιο συνεργασίας και αναδεικνύοντας τραγουδιστές όπως ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο Γιάννης Πάριος κ.α. ως «σούπερ σταρ».
Ο Γαβαλάς φυσικά δεν ανήκε σε κανένα από τα δύο είδη κι επέμενε πάντοτε λαϊκά. Τα τραγούδια του εν λόγω δίσκου λοιπόν δεν ξεφεύγουν από την πεπατημένη και μέσα στα χρόνια αναδείχτηκαν πολλά απ’ αυτά. Πρώτο απ’ όλα η μοναδική «Δοκιμασία», ένα εξαιρετικό «λαϊκό βαλς» κι εν συνεχεία το «Άσε με πια», το ομότιτλο και το «Πίνω να ξεχνώ» που μπορεί να μην έγιναν «σουξέ ημέρας», αλλά σε βάθος χρόνου πήραν τη θέση τους στα λαϊκά πάλκα και κάποια από αυτά ακούγονται μέχρι σήμερα…
Πάντως, η μικρή εμπορική πορεία του άλμπουμ «πάγωσε» το ενδεχόμενο συνέχισης της συνεργασίας του τραγουδιστή με τη MINOS (η οποία έτσι κι αλλιώς είχε στρέψει αλλού την προσοχή της όσον αφορά τις μουσικές αναζητήσεις της) κι έτσι λίγο αργότερα μετακινήθηκε στη “Music Box” όπου για μια πενταετία έκανε νέες μεγάλες επιτυχίες σε μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους κυρίως των Γιάννη Βασιλόπουλου και Βαγγέλη Ατραΐδη…
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Δοκιμασία
02) Θέλω να πω τον πόνο μου
03) Πίνω να ξεχνώ
04) Να σε ξεχάσω πάσχισα
05) Τη γυναίκα που γουστάρω
06) Άσε με πια
07) Που ‘ναι τα λεφτά που είχα
08) Άσε με στην αγκαλιά σου
09) Ισοβίτης της αγάπης
10) Γιατί με βασανίζεις
11) Μη μου θυμίζετε το χτες
12) Αχ μανούλα μου θα τρελαθώ