Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!
Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011
Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…
———————————————————–
 |
ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΚΟΜΠΑΝΙΑ
«ΘΥΜΗΣΟΥ ΘΕΙΕ ΤΑΚΗ» (MINOS) |
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές εκείνης του ’80 το πολιτικό τραγούδι είχε πάψει πλέον να εκφράζει το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού μας, αφού ο ρόλος που κλήθηκε να παίξει μετά την πτώση της δικτατορίας και στα πρώτα βήματα της νεοσύστατης δημοκρατίας είχε ολοκληρωθεί. Από εκεί και πέρα, ο Έλληνας θέλησε να ξεδώσει, να γλεντήσει και να ξεχάσει τα δύσκολα χρόνια που πέρασε. Τι καλύτερο “φάρμακο” λοιπόν από τα παλιά λαϊκά τραγούδια, τα οποία την εποχή εκείνη άρχισαν να παίρνουν ξανά τη θέση τους στα πικάπ, στα κασετόφωνα και στις καρδιές όλων…
Στο πλαίσιο αυτό, άρχισαν να δημιουργούνται διάφορες κομπανίες που συνέβαλαν τα μέγιστα στην “αποκατάσταση” του είδους. Μία από τούτες (και κατά τη γνώμη μου η καλύτερη) ήταν και η Αθηναϊκή, η οποία από τότε και μέχρι σήμερα παραμένει στις επάλξεις και υπερασπίζεται το καθαρό και αγνό λαϊκό τραγούδι. Είναι η μόνη που δεν επηρεάστηκε από τη δίνη του χρόνου και συνεχίζει το έργο της, αφού οι υπόλοιπες αργά ή γρήγορα διαλύθηκαν.
“Ψυχή” αυτής της κομπανίας ήταν και παραμένουν οι Δημήτρης Χατζηδιάκος (μπουζούκι-τραγούδι), Χρήστος Κανελλόπουλος (μπαγλαμάς-τραγούδι), Γιώργος Νικολέρης (μπουζούκι) και Νίκος Δούκας (κιθάρα), ενώ οι μοναδικές αλλαγές εντοπίζονται στις γυναικείες φωνές: Ξεκίνησε μόνη η Σοφία Εμφιετζή, λίγο αργότερα προστέθηκε η Βούλα Καραχάλιου κάνοντας “δίδυμο” μαζί της για κάποια χρόνια (καταπληκτικές λαϊκές φωνές και οι δυο) και μετά την αποχώρηση αμφοτέρων, τη θέση τους πήρε η πολύ καλή τραγουδίστρια Ελένη Φιδάκη που εξακολουθεί και σήμερα να βρίσκεται στην “ομάδα”.
Αυτός ο δίσκος που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1982 είναι ο πρώτος που ηχογράφησε η Αθηναϊκή κομπανία με επανεκτελέσεις παλιών λαϊκών τραγουδιών, μια και ακολούθησε τον Δεκέμβριο του 1984 το “Χόρεψέ το θείε Τάκη” που περιλάμβανε λιγότερο γνωστά κομμάτια του είδους. Να πούμε ότι η πρώτη της δισκογραφική δουλειά είχε κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα του 1981 με τίτλο “Αγαπητέ μου θείε Τάκη”, με μουσική και στίχους του Δημήτρη Χατζηδιάκου (θ’ αναφερθούμε στο μέλλον σ’ αυτήν μέσα από τη στήλη).
Στο δίσκο που εξετάζουμε, υπάρχουν 15 αρκετά έως πολύ γνωστά λαϊκά τραγούδια που καλύπτουν μια περίοδο από τη δεκαετία του ’30 ως εκείνη του ’60, όπως αναφέρεται και στο εξώφυλλο. Η ενορχήστρωση και η ερμηνεία τους ναι μεν έχουν κάτι από τα παλιά, ωστόσο ακούγονται τόσο “φρέσκα” και “ζωντανά” σαν να είχαν γραφτεί την περίοδο που κυκλοφόρησαν. Οι τραγουδιστές της κομπανίας δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους (εξαιρετική η Καραχάλιου στα “Αργοσβήνεις μόνη” και “Σεράχ” και η Εμφιετζή στη “Γκιουλμπαχάρ” χωρίς να υστερούν οι υπόλοιπες ερμηνείες) και δημιουργούν έναν υπέροχο δίσκο, που είχε και σημαντική εμπορική επιτυχία.
Ωστόσο, η καλύτερη στιγμή -κατά την γνώμη μου- είναι “Το κουρασμένο βήμα σου” που αποτελεί μέχρι τις μέρες μας σήμα κατατεθέν της Αθηναϊκής κομπανίας και ακούγεται σε κάθε της εμφάνιση. Συν τοις άλλοις, αποτελεί και μεγάλη προσωπική μου αδυναμία από την πρώτη στιγμή που το άκουσα σε ηλικία πέντε ετών και το θεωρώ ένα από τα καλύτερα ζεϊμπέκικα που γράφτηκαν ποτέ. Γενικότερα, πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο που αξίζει να υπάρχει σε κάθε δισκοθήκη που σέβεται τον εαυτό της.
Η παραγωγή ανήκει στον Ηλία Μπενέτο και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο της Columbia από τον Γιάννη Σκιαδά, ενώ την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκαν τα ίδια τα μέλη της κομπανίας.
Τα τραγούδια του δίσκου
01. Το κουρασμένο βήμα σου (Μπ. Μπακάλη-Κ. Βίρβου)
02. Αργοσβήνεις μόνη (Ο έρωτας) (Β. Τσιτσάνη
03. Ντροπιασμένος στη ζωή (Β. Τσιτσάνη)
04. Γκιουλμπαχάρ (Β. Τσιτσάνη)
05. Γραμμόφωνα
06. Μικρός αρραβωνιάστηκα (Μ. Βαμβακάρη)
07. Ήσουνα τι ήσουνα
08. Γιατί θες να φύγεις (Στρ. Ατταλίδη-Κ. Βίρβου)
09. Άμα θες να φύγεις (Απ. Καλδάρα-Γ. Σαμολαδά)
10. Τα νέα της Αλεξάνδρας (Το τάβλι) (Κ. Γιαννίδη)
11. Σεράχ (Β. Τσιτσάνη)
12. Δεν με πονάς (Π. Γαβαλά-Αν. Κουλούρη)
13. Το ‘πες και το ‘κανες (Στ. Μακρυδάκη-Δ. Γκούτη)
14. Φύγε κι άσε με (Θ. Δερβενιώτη-Κ. Βίρβου)
15. Σήκω χόρεψε κουκλί μου (Στ. Καζαντζίδη)
|
ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ – ΓΛΥΚΕΡΙΑ
«ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΟΙΤΑ ΜΕ » (LYRA 3325) |
Πραγματικά λατρεύω αυτόν το δίσκο, ο οποίος είναι και ο πρώτος προσωπικός της Γλυκερίας που χωρίς αμφιβολία συγκαταλέγεται μέσα στις πέντε μεγαλύτερες γυναικείες φωνές των τελευταίων τριάντα χρόνων. Μπορεί οι επόμενες δουλειές της να έφτασαν σε απίστευτους αριθμούς πωλήσεων, πιστεύω όμως ότι η συγκεκριμένη περιλαμβάνει σε γενικές γραμμές περισσότερα καλά τραγούδια ασχέτως αν τα περισσότερα από αυτά δεν έγιναν ευρέως γνωστά.
Η πρώτη έκπληξη έρχεται από το όνομα του συνθέτη, που είναι ο Στέλιος Φωτιάδης. Σύζυγος της τραγουδίστριας και χωρίς ιδιαίτερη σχέση με το λαϊκό τραγούδι – αφού η θητεία του στα ροκ συγκροτήματα «Νοστράδαμος» και «Βόρειοι» στη δεκαετία του 70 δεν του επέτρεπε κάτι τέτοιο – ξαφνιάζει ευχάριστα δημιουργώντας πολύ ωραία λαϊκά κομμάτια αλλά και «λαϊκότροπες» μπαλάντες. Η ερμηνεία της Γλυκερίας είναι ιδανική και καταθέτει με το «καλημέρα» τα διαπιστευτήρια μιας σπουδαίας φωνής που έγραψε τη δική της μεγάλη ιστορία στο χώρο.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1980, σε μιαν εποχή που ήδη η τραγουδίστρια είχε αρχίσει να γίνεται γνωστή από τις εμφανίσεις της στις μπουάτ της Πλάκας δίπλα στον Γιώργο Νταλάρα που ουσιαστικά την ανακάλυψε. Εξάλλου, είχε αφήσει καλές εντυπώσεις στη συμμετοχή της στο άλμπουμ «Μη κάνεις όνειρα τρελά» του Απόστολου Καλδάρα το 1978, όπου μοιραζόταν παλιά και νεότερα τραγούδια του συνθέτη με τον Γιώργο Γερολυμάτο. Επίσης, συμμετείχε ως “Γλυκερία Λιβανού” σε «τουριστικούς» ή «εορταστικούς» δίσκους στην Columbia τραγουδώντας σε δεύτερη εκτέλεση επιτυχίες της εποχής, καθώς και τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.
Όπως ήδη ανέφερα, μου αρέσει πολύ αυτός ο δίσκος και ειδικά ορισμένα κομμάτια όπως τα «Κάποια γιορτή», «Ο μπαγλαμάς», «Παραπονάκι μου», «Απόψε πάλι σε θυμάμαι» και «Του κόσμου οι πασχαλιές». Είναι κρίμα που δεν «πέρασαν» στον πολύ κόσμο, νομίζω όμως ότι ποτέ δεν είναι αργά για ν ανακαλυφθούν και να πάρουν τη θέση που τους αξίζει.
Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτες τους Στέλιο Γιαννακόπουλο και Τάκη Φιλιππίδη.
Τα τραγούδια του δίσκου
01. Κάποια γιορτή (Κ. Ντούμου)
02. Ο μπαγλαμάς (Σ. Αλιβιζάτου)
03. Βροχή στα μάτια (Π. Φαλάρα)
04. Το πρόγραμμα τελείωσε (Σ. Αλιβιζάτου)
05. Παρασκευή (Κ. Ντούμου)
06. Την Κυριακή παντρεύομαι (Π. Φαλάρα)
07. Παραπονάκι μου (Π. Φαλάρα)
08. Απόψε πάλι σε θυμάμαι (Π. Φαλάρα)
09. Βρε πώς άλλαξε ο κόσμος (Π. Φαλάρα)
10. Του κόσμου οι πασχαλιές (Δ. Ιατρόπουλου)
11. Πήρε το όνειρο ο καιρός (Π. Φαλάρα)
12. Στα μάτια κοίτα με (Κ. Ντούμου)