30/1/2014
Γράφει η Μαρίνα Σκοπελίτου
Φωτογράφηση: Χαρά Γερασιμοπούλου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Ο Πειραιάς είναι μια πόλη που νομίζω ότι του ταιριάζει… Στην πρώτη του συνάντηση με το κοινό του Πειραιά ήμασταν εκεί. Το βράδυ της προηγούμενης Παρασκευής, ο Δημήτρης Ζερβουδάκης καλησπέρισε το κοινό του και σάλπαρε από το Passport με μουσικό καράβι τα τραγούδια του. Τραγούδια παλιά, γνωστά και αγαπημένα και τραγούδια από την τελευταία δισκογραφική του δουλειά με τίτλο «Ζωής Παιχνίδια», η οποία κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο και έχει ήδη εξαντληθεί.
Αξίζει να σταθούμε για λίγο σε αυτή τη δουλειά που αποτελείται από ένα διπλό CD και ένα βιβλίο. Πρόκειται για μία πραγματικά μεγάλη και προσεγμένη δουλειά που δεν ακολουθεί την τάση των καιρών. Μία περίοδος κρίσης λειτουργεί σαν άλλοθι και διαχέει μιζέρια και τσαπατσουλιά. Αυτή η δουλειά, η οποία χρειάστηκε τρία χρόνια για ολοκληρωθεί, μας δείχνει ότι δεν πρέπει να κάνουμε συμβιβασμούς σε ό,τι αξίζει.
Συνταξιδιώτες στο ταξίδι του, οι μουσικοί Θανάσης Αρχανιώτης (Τύμπανα), Θάνος Κολοκυθάς (Μπάσο), Νίκος Παπαδόπουλος (Κιθάρες), Στέργιος Γαργάλας (Bιολί) και η στενή και μόνιμη συνεργάτης του, Σοφία Γεωργαντζή.
Στο πρώτο μέρος τα νέα του τραγούδια, όπως το αυτοβιογραφικό «Συγγνώμη Πατέρα», μπλέχτηκαν με τις παλαιότερες επιτυχίες του «Ξωτικά», «Ό,τι με πληγώνει», «Αυτό το αχ να μην το λες», «Θεωρία μα και πράξη», «Στα χαμηλά και στα ψηλά». Όπως επίσης και με τραγούδια από την προσωπική δισκογραφική δουλειά της Σοφίας Γεωργαντζή, «Ζωγραφίζω όνειρα».
Μετά το διάλειμμα, η παράσταση συνεχίστηκε πιο δυναμικά. Σε αυτό το κομμάτι του προγράμματος νιώσαμε πιο καθαρά αυτό το πέρασμα από τη Δύση στην Ανατολή που έχει θέσει ως στόχο ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Ένα πέρασμα ομαλό, καθώς μιλάμε πάντα για τραγούδια όμορφα που γίνονται ακόμη πιο γοητευτικά με την ερμηνεία του Δημήτρη Ζερβουδάκη. Με άλλα λόγια, μία συνάντηση δυτικότροπων τραγουδιών με μελωδίες πιο κοντά στις ρίζες μας. Μεταξύ άλλων ακούσαμε τα «Κορμί να καίγεται», «Κανείς εδώ δεν τραγούδα», «Αχ, Ελλάδα σ’ αγαπώ», «Ανείπωτα», «Το πέταγμά σου», «Παρ’ τα βήματα σου», «Βαριά ποτά» και το «Όχι και να κλαίμε», το οποίο, για να λέμε την αλήθεια, το κάναμε ντουετάκι Ζερβουδάκης – κοινό, σε μία από τις πιο δυνατές στιγμές όπου έμοιαζε όλο το μαγαζί σαν μια παρέα. Η βραδιά έκλεισε με το «Γράμμα σε έναν ποιητή», το τραγούδι που το κοινό ζητούσε συνέχεια…
Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης ήταν όπως πάντα ένας φιλόξενος οικοδεσπότης που κέρδισε το κοινό όχι μόνο με τη μουσική του αλλά και με την προσωπικότητά του, το κέφι του και τα ανέκδοτά του…
Ο θεσσαλονικιός καλλιτέχνης θα συνεχίσει το ταξίδι του σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Στην Αθήνα επιστρέφει το Μάρτιο.
Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε θα δείτε, μεταξύ άλλων, και το πρόγραμμα των προσεχών εμφανίσεων του.
MusicCorner: Σήμερα περιμένουμε να ακούσουμε τραγούδια από την τελευταία σας δισκογραφική δουλειά «Ζωής Παιχνίδια». Θα ήθελα να μας πείτε λίγα λόγια για αυτή τη δουλειά ως ο πιο κατάλληλος να μας την παρουσιάσει.
Δημήτρης Ζερβουδάκης: Κατ’ αρχάς να σας πω ότι είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή που κυκλοφόρησε από το ΚΥΜΑ, μία εταιρεία που ίδρυσα πριν από λίγα χρόνια στη Θεσσαλονίκη, και δεν κυκλοφορεί στο εμπόριο. Η πρώτη μας έκδοση, 500 αριθμημένα κομμάτια, εξαντλήθηκε. Έχω αυτά τα ευχάριστα νέα. Και εξαντλήθηκε πολύ γρήγορα, δηλαδή περίπου μέσα σε ενάμισι μήνα από την στιγμή που το ανακοινώσαμε. Οι παραγγελίες έχουν το χαρακτηριστικό της προσωπικής επαφής. Όποιος θέλει να το αγοράσει, στέλνει ένα mail στη διεύθυνση dimzervoudakis@gmail.com ή στέλνοντας μήνυμα στο προφίλ μου στο Facebook. Μετά αναλαμβάνουμε την αποστολή με μία εταιρία courier και την επόμενη μέρα το βιβλίο και το CD είναι στα χέρια του. Χάρηκα που υπήρξε ανταπόκριση του κόσμου σε αυτό διότι, αν διαλέγαμε την εμπορική οδό, η τιμή θα ήταν πολύ πιο ψηλή από αυτή που καταφέραμε να ορίσουμε. Αλλά κυρίως χάρηκα γιατί υπάρχει διάθεση σε πάρα πολύ κόσμο να στηρίξει τη γενικότερη κίνηση που υπάρχει για προϊόντα χωρίς μεσάζοντες. Και εμείς, λοιπόν, ως παραγωγοί αποφασίσαμε να δώσουμε τη δουλειά μας, το φυσικό προϊόν, με αυτό τον τρόπο στον κόσμο. Και θα συνεχίσουμε με αυτόν τον τρόπο. Δεν θα το δώσουμε στα μαγαζιά. Υπάρχουν ένα-δύο μαγαζιά σημειολογικά στα οποία έκανα μία τοποθέτηση και αυτό γιατί αποτελούν απομεινάρια των παλιών δισκάδικων και αυτό διαθέτει μία αλήθεια, ένα φως που έρχεται από παλιά, μία γενναιοψυχία θα έλεγα. Έδωσα λοιπόν σε δύο μαγαζιά σε όλη την Ελλάδα. Ένα στην Πάτρα και ένα στη Θεσσαλονίκη. Πουθενά αλλού.
MusicCorner: Ποιοι ήταν οι άνθρωποι που ενεπλάκησαν σε αυτή τη δουλειά;
Δημήτρης Ζερβουδάκης: Κατ’ αρχήν να σας πω ότι είχα τη χαρά να φιλοξενήσω στη δουλειά μας τον αγαπητό μου Χάρη Κατσιμίχα, με τον οποίο μοιραστήκαμε ένα τραγούδι. Ο ίδιος είχε μία δική του ιδιαίτερη στιγμή, μία απαγγελία ενός κειμένου που λέγεται «Η μαρτυρία του νερού» και ουσιαστικά μιλά για τη σχέση που έχουμε ως λαός με το νερό. Το γιορτάζουμε, το καθαγιάζουμε, βαφτιζόμαστε σε αυτό. Το αντιλαμβανόμαστε σαν κάτι ζωντανό, κάτι το οποίο συνοδεύει τη ζωή μας από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο Χάρης ανέλαβε αυτό το φιλοσοφικό βάρος, τολμώ να πω, και ανταποκρίθηκε με απόλυτα συναισθηματικό τρόπο. Μας δώρισε πραγματικά μία πάρα πολύ ωραία στιγμή. Επίσης, ο Χρήστος ο Θηβαίος ήρθε πολύ γενναιόδωρα καλλιτεχνικά και είπε ένα τραγούδι που μιλάει για ένα άλογο, ένα άτι, το οποίο θα το καβαλήσει κανείς για να κυνηγήσει τα όνειρα της ζωής, την ίδια τη ζωή. Η Σοφία Γεωργαντζή, μόνιμη συνεργάτης τα τελευταία χρόνια, τραγουδάει επίσης στο δίσκο. Η ομάδα με την οποία παίζουμε ζωντανά συμμετέχει και στις ηχογραφήσεις. Ο Νίκος Παπαδόπουλος ήταν στις κιθάρες, είχε όλη την ευθύνη της ηχοληψίας μίας και αυτή έγινε στο στούντιο του, το Sound Place στην Ηλιούπολη στην Αθήνα και είχε τη μισή ευθύνη της παραγωγής. Ο Θάνος Κολοκυθάς είχε τη βασική ευθύνη για τις ενορχηστρώσεις. Βέβαια όλοι δουλέψαμε πάνω σε αυτό γιατί δουλεύουμε σαν μπάντα, σαν συγκρότημα. Ο Θανάσης Χανιώτης συμμετείχε με τα τύμπανα και τις δημιουργικές του ιδέες. Μάλιστα έχουμε μια-δυο ιδιαίτερες στιγμές μαζί. Φωνή και τύμπανα, τίποτα άλλο. Ο Δημήτρης Οικονομίδης στο πιάνο ενορχήστρωσε θαυμάσια το ακροτελεύτιο κομμάτι του δίσκου, ένα ορχηστρικό κομμάτι που λέγεται «Διάττοντες αστέρες». Σήμερα θα έχετε την ευκαιρία να το ακούσετε ηχογραφημένο μεν, αλλά με κάποιο τρόπο συμμετέχει στην παράστασή μας. Ο Στέργιος Γαργάλας συμμετείχε στα βιολιά και την ενορχήστρωση. Ο Παναγιώτης Κουτσούρας βοήθησε στην λαϊκή μας εκφορά με μπουζούκια, λαούτα, μπαγλαμάδες, ζουρνάδες. Όλα αυτά που αγαπώ και πάντα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι στις δουλειές μου. Ένας νεαρός, ο Διονύσης Θεοδόσης, ο οποίος ήρθε με το κλαρίνο του και πραγματικά μας γοήτευσε. Και ο Βαγγέλης ο Καρύπης στα κρουστά. Αυτή είναι η ομάδα.
MusicCorner: Ποιο το μήνυμα ή τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από αυτή τη δουλειά;
Δημήτρης Ζερβουδάκης: Αυτό είναι ένα θέμα που με απασχολεί πάρα πολύ, γιατί κάποια στιγμή θέλω να παρουσιάσω αυτή τη δουλειά αυτόνομα. Να είναι μόνον αυτό. Τώρα που έχει ολοκληρωθεί η δουλειά και έχω αποστασιοποιηθεί και ξεθολώσει λιγάκι, κάθομαι και αξιολογώ το σύστημα των αξιών που αυτή προτείνει. Κρίνω εμένα. Έχω καταλήξει λοιπόν σε ένα συμπέρασμα το οποίο ως κεντρική ιδέα μπορεί να τρέξει σε καταστάσεις ζωής σε πολλά επίπεδα. Σε ανθρώπινες σχέσεις σε ανθρώπινα αδιέξοδα… Η κεντρική μου ιδέα είναι ότι μέσα σε αυτή τη διαπάλη που έχεις με τον εαυτό σου για την αλήθεια ή το ψέμα, για το αν θα διαλέξεις τη σύμβαση ή την αμφισβήτηση, το αν θα ερωτευτείς χωρίς να μετράς με το καντάρι, δεν είναι δυνατόν να αναθέσεις τη ζωή σου σε κάποιον άλλο. Αυτό είναι αδύνατον. Δεν μπορείς να κάνεις ανάθεση της ζωής σου. Όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα έχουμε κάνει ένα πολύ σπουδαίο βήμα σε αυτό που λέγεται αυτογνωσία. Και επίσης ένα ουσιαστικό βήμα στο να συμφιλιωθούμε με αυτό που πραγματικά είμαστε και με αυτό που κάνουμε. Και αν δεν τα βρούμε καλά τα πράγματα, να πάρουμε την ουσιαστική απόφαση να τα αλλάξουμε. Σκεφτόμουν ότι αν ισχύσει αυτή η διεργασία αυτογνωσίας, επειδή είμαστε πολλοί, τελικά θα συμβεί κάτι καλύτερο γενικότερα. Δεν μπορούμε να κυνηγάμε να αλλάξουμε συνεχώς το σύνολο, να αφορίζουμε το σύνολο και να αφήνουμε πάντα το Εγώ, αυτό το τεράστιο Εγώ, να μένει στο απυρόβλητο. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα της δουλειάς μας, «Ζωής παιχνίδια».
MusicCorner: Κάποιοι από τους παράγοντες που μπορούν να κατευθύνουν τις επιλογές μας είναι η οικογένεια και οι κοινωνικές συμβάσεις. Εσείς αναφέρεστε μέσω της δουλειάς σας και στους δύο;
Δημήτρης Ζερβουδάκης: Ναι. Υπάρχει ένα τραγούδι μέσα στο CD το οποίο μιλάει για την σχέση που είχα εγώ με τον πατέρα μου. Και δεν φοβήθηκα να το καταθέσω. Κατάθεση ψυχής κανονικά. Δεν ντρέπομαι. Διαπίστωσα λοιπόν ότι ειδικά τα αγόρια, οι άντρες, έχουν με διαφοροποιήσεις το ίδιο πρόβλημα. Λέει το τραγούδι «Συγγνώμη πατέρα που χάθηκα από τα όνειρά σου». Πρόκειται για μια υπερβατική προσέγγιση, γιατί, πώς χάθηκες από τα όνειρά του; Κάτι άλλο έχει συμβεί. Εγώ θα ψάξω να βρω και κάτι διαφορετικό. Να βρω αυτό το καλύτερο. Και εσύ ας μου λες ότι πρέπει να ακολουθώ τις συμβάσεις και ό,τι μου λες. Υπάρχει ένα φάσμα από τον πατέρα-αφέντη μέχρι τον πατέρα τον ανύπαρκτο, τον αδιάφορο. Όλα αυτά είναι πληγές τις οποίες κουβαλάμε και πονάνε. Στην κοινωνία μας το καταλαβαίνουμε κάποια στιγμή. Και όταν χρειαστεί να είμαστε εκεί απλά δεν είμαστε.
MusicCorner: Είπατε ότι πρέπει να αλλάξουμε ως άτομα. Μετά από τέσσερα περίπου χρόνια που έχουμε περάσει μέσα σε μία κατάσταση που ονομάζεται κρίση, σκέφτομαι ότι το βασικότερο πρόβλημα δεν είναι οι αριθμοί που δεν βγαίνουν αλλά μάλλον οι άνθρωποι που έχουν αλλοτριωθεί. Βλέπουμε γύρω μας τη φτώχεια, τη δυστυχία, την καταπάτηση των δικαιωμάτων των ανθρώπων, όπως το είδαμε με τραγικό τρόπο στο Φαρμακονήσι…
Δημήτρης Ζερβουδάκης: Αυτό είναι ανατριχιαστικό. Αυτό είναι ντροπή, είναι όνειδος για τον ελληνικό πολιτισμό.
MusicCorner: Και παρ’ όλα αυτά, είτε μένουμε αμέτοχοι είτε αδιαφορούμε. Εσείς ως καλλιτέχνης που ασχολείται με την ψυχή των ανθρώπων τι πιστεύετε ότι φταίει και έχουμε γίνει έτσι;
Δημήτρης Ζερβουδάκης: Φταίει το ότι πιστεύουμε ακόμα όλα αυτά τα λαμόγια. Τους πιστεύουμε. Πιστεύουμε ότι αυτό που κάνουν θα βγάλει κάπου. Δεν πρόκειται να βγάλει πουθενά. Θα πάμε από το κακό στο χειρότερο. Η ζωή μας θα απαξιωθεί κι άλλο και απ’ εκεί και πέρα πραγματικά ο Θεός βοηθός. Εγώ δεν τους πιστεύω. Δεν πιστεύω τίποτα από αυτούς. Προσέξτε δεν τους χλευάζω. Δεν γελάω. Τους κρίνω και τους κρίνω αυστηρότατα. Τους κρίνω κοινωνικά, πολιτικά, προσωπικά. Τους κρίνω! Δεν είναι ότι εξοργίστηκα με κάτι και είπα “Άντε γαμήσου!”. Και; Χάρη θα τους κάνω κιόλας. Όχι. Να ξέρουμε τι μας γίνεται και με καθαρό μυαλό και να λέμε: «Εσύ κύριε τι έκανες; Έλα δω!» «Πολύ ωραία, ο κύριος Τσοχατζόπουλος, περάστε παρακαλώ στα ιδιαίτερα. Ο επόμενος. Ποιος είστε εσείς; Ο κύριος Φιλιππίδης στις τούρκικες φυλακές; Περάστε παρακαλώ στα ιδιαίτερα». Αλλά θα πρέπει η δημοκρατία επιτέλους να λειτουργήσει λίγο πιο γρήγορα, λίγο πιο αποτελεσματικά και κυρίως να υπάρξει αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι, σεισάχθεια. Δεν γίνεται πια, ο κόσμος υποφέρει. Και να βάλουμε λίγο χέρι και στους πλούσιους γιατί δεν βγαίνει.
MusicCorner: Κλείνοντας θα σας ζητήσω να μας αναφέρετε τις επόμενες εμφανίσεις σας.
Δημήτρης Ζερβουδάκης: Ξεκινάμε από το Passport, από δω στον Πειραιά όπου ερχόμαστε πρώτη φορά, και στη συνέχεια θα βρεθούμε στις 31 Ιανουαρίου στα Τρίκαλα. Την πρώτη Φεβρουαρίου θα βρεθούμε στην Καρδίτσα. Στις 6 στη Λεμεσό. Στις 7 ξεκινάμε στη Θεσσαλονίκη. Στις 8 στην Αλεξανδρούπολη. 13 είμαστε στη Φλώρινα και 14 πάλι Θεσσαλονίκη. Μπαίνοντας στον Μάρτη θα είμαστε 12 και 13 στη Χίο, επίσης ένα σημείο στο οποίο θα πάμε πρώτη φορά. Και 14 έχουμε την πρεμιέρα μας ξανά στον “Σταυρό του Νότου”.
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…