24/4/2013
Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Φωτογράφηση: Γρηγόρης Θανόπουλος
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Βράδυ Τετάρτης και η σκηνή του «Σταυρού του Νότου Plus» είναι γεμάτη από φίλους, συνεργάτες και θαυμαστές της Μαρίας Παπαγεωργίου και του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη, δύο πολύ ιδιαίτερων καλλιτεχνών, οι οποίοι έχουν επιλέξει να κινούνται σε χαμηλούς τόνους και να εκφράζονται μέσα από τη δουλειά τους. Η συγκεκριμένη βραδιά, ωστόσο, τους έφερνε στο επίκεντρο μιας γιορτής, αφού η συναυλία διοργανώθηκε προκειμένου να παρουσιαστεί επίσημα το νέο τους άλμπουμ.
Λίγο πριν από την έναρξη του live, η Μαρία Παπαγεωργίου και ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης μίλησαν κατ’ αποκλειστικότητα στο Music Corner:
Music Corner: Η αποψινή βραδιά είναι αφιερωμένη στον νέο σας δίσκο –αποτελεί ουσιαστικά την πρώτη του επίσημη παρουσίαση. Τί μας έχετε ετοιμάσει γι’ απόψε, λοιπόν;
Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης: Είναι μια βραδιά εορταστική, αφ’ ενός για τα δύο χρόνια δουλειάς που μας χρειάστηκαν γι’ αυτόν τον δίσκο και, αφ’ εταίρου, για τον ίδιο τον δίσκο, το «Άβουλο Θεριό», για τον οποίο είμαστε και οι δύο πάρα πολύ χαρούμενοι και περήφανοι.
Μαρία Παπαγεωργίου: Θα παρουσιάσουμε αυτούσιο τον δίσκο, θα παιχτούν δηλαδή με τη σειρά όλα του τα τραγούδια, με την καλύτερη δυνατή προσέγγιση ενορχηστρωτικά με τους μουσικούς που έχουμε. Στο δεύτερο μέρος, θα παίξουμε διασκευές από τραγούδια παλιών μας κοινών δίσκων αλλά και από τον πρώτο του Αλέξανδρου, καθώς και διασκευές άλλων τραγουδιών που αγαπήσαμε και που αγαπήθηκαν από τον κόσμο στα live μας όλα αυτά τα χρόνια.
Music Corner: Ο τίτλος «Άβουλο Θεριό» μήπως αποτελεί και αναφορά στη σημερινή κατάσταση που ζούμε όλοι;
Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης: Το τραγούδι είναι λίγο παλιότερο της κρίσης και της όλης κατάστασης. Είναι ένα ερωτικό κομμάτι, γιατί στον έρωτα όλοι, πολλές φορές, ενώ έχουμε αυτό το θηρίο μέσα μας, γινόμαστε άβουλοι. Παρ’ όλα αυτά, όταν τον βάλαμε τίτλο σε όλο τον δίσκο, ξαφνικά πήρε ένα άλλο νόημα και σκέπασε όλα τα τραγούδια. Εκφράζει αυτόν τον διχασμό που αισθανόμαστε όλοι, που άλλες φορές θέλουμε να βγούμε και να τα σπάσουμε όλα, αλλά κάτι μας κρατάει. Παρ’ όλα αυτά, το θηρίο θα είναι πάντα μέσα μας και πιστεύω ότι θα βγει την κατάλληλη στιγμή.
Music Corner: Μαρία, το τραγούδι «Αμφιβολία» έχει ήδη ξεχωρίσει και παίζεται πολύ συχνά και από τα ραδιόφωνα. Θέλω να σε ρωτήσω, όχι ποια είναι τα πράγματα που σε κάνουν να αμφιβάλλεις -η εποχή μας είναι γεμάτη ανασφάλεια- αλλά ποια είναι αυτά που σε κάνουν να έχεις πίστη σε κάτι…
Μαρία Παπαγεωργίου: Μπορεί να ακουστεί λίγο κοινότυπο, αλλά η αγάπη είναι σίγουρα ένα απ’ αυτά. Και η αλληλεγγύη πρωτίστως, σήμερα. Η στροφή προς τη φύση, σε ό,τι μπορεί να θεωρείται φύση και φυσικότητα. Ο αυθορμητισμός, η ειλικρίνεια, η αλήθεια… Ευτυχώς υπάρχουν πολλά! Και η ίδια η ελπίδα!
Music Corner: Ετοιμάζετε ίσως και κάποιες άλλες εμφανίσεις;
Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης: Υπάρχει ήδη το σχήμα με τον Γιώργο Ανδρέου και την Ευτυχία Μητρίτσα που λέγεται «Τέσσερα» και θα συνεχίσει τις εμφανίσεις του. Από ‘κει και έπειτα, ό,τι μας φέρει ο δίσκος!
Music Corner: Κλείνοντας, θα ήθελα να σας ρωτήσω τί σημαίνει για τον καθένα σας μουσική, ποια ιδιαίτερη έννοια έχει;
Μαρία Παπαγεωργίου: Για μένα το τραγούδι είναι μια προσωπική κάθαρση για όλα τα βιώματά μου, για όλα τα λάθη μου ίσως, αλλά έχει και μία μεριά που νομίζω ότι μου δείχνει τη ζωή και το τώρα. Και όταν κρατάω τις γνώσεις από αυτά τα δύο, είναι πολύ λυτρωτικό, τουλάχιστον σε μένα.
Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης: Για μένα, το συνθετικό κομμάτι είναι ένα είδος ψυχανάλυσης, ούτως ή άλλως, και στροφής προς τα μέσα. Το τραγουδιστικό -και το παιχτικό επίσης- είναι μια φοβερή εκτόνωση και επαφή και με το συναίσθημα και με τον κόσμο. Είναι μια μεγάλη αγάπη και χαίρομαι πολύ που την έχω κάνει επάγγελμα.
Λίγα λεπτά αργότερα, η παράσταση ξεκινά με τη φωνή της Μαρίας να αφηγείται τη διετή πορεία της δημιουργίας του καινούργιου δίσκου, το εξώφυλλο του οποίου προβάλλεται στη σκηνή. Τα διάφανα υφασμάτινα πάνελ σηκώνονται και οι δύο καλλιτέχνες με την εξαιρετική μπάντα τους αρχίζουν να ερμηνεύουν με τη σειρά και τα εννέα τραγούδια του δίσκου.
Το καθένα τους είχε χαρακτήρα, αλλά προσωπικά ξεχώρισα το ομότιτλο, «Άβουλο Θεριό», μια ερωτική μπαλάντα με ιδιαίτερες ενορχηστρωτικές πινελιές από μαντολίνο. Επίσης δεν γίνεται να μην κερδίσει την προσοχή σου η «Αμφιβολία» -ήδη ραδιοφωνική επιτυχία-, αλλά και το «Τί Είμαι για Σένα», «μια απόπειρα του Αλέξανδρου να φανταστεί πώς είναι μια πιωμένη γυναίκα σε ένα μπαρ», όπως είπε η Μαρία Παπαγεωργίου. Η εξαιρετική της ερμηνεία στο μπλουζ αισθητικής «Η Ζωή Μετρά τις Εξαιρέσεις» με συγκίνησε πολύ, ενώ το κλείσιμο του πρώτου μέρους ήρθε με το «Μπαλώνω Κενά», ένα τραγούδι που, όπως ανέφερε ο Αλέξανδρος, το εμπνεύστηκε από τη ζωή της Μαρίας και έκανε τους δύο καλλιτέχνες και τη μπάντα τους να χορεύουν στη σκηνή συνοδεία φλογέρας, η οποία μου θύμισε παραδοσιακούς ιρλανδέζικους ήχους. Λίγο πριν αποχωρίσουν για το διάλειμμα, ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης διάβασε τις ευχαριστίες για όλους τους συντελεστές του CD, τις οποίες είχε γράψει σε μία παρτιτούρα!
Το δεύτερο μέρος το ξεκίνησε ο ίδιος με τρία τραγούδια από τον πρώτο του δίσκο, «Φυσάει Αλλιώς Εδώ ο Αέρας»: «Ποτάμι Μαύρο», «Ξένος Καημός», ενώ αφιέρωσε στους γονείς του το «Έρωτας στον Ακάλυπτο». Η Μαρία Παπαγεωργίου επανήλθε με μια εντυπωσιακή διασκευή του “Crazy”, την οποία αφιέρωσε με τη σειρά της στη Νατάσσα Μποφίλιου, η οποία παρακολουθούσε το live και είχε γενέθλια. Ο Εμμανουηλίδης ερμήνευσε επίσης το «Γαλάζιο Καστανό», του -επίσης παρόντα- Γιώργου Ανδρέου.
Ακολούθησε μια σειρά από πρωτότυπες διασκευές παραδοσιακών -και μη- τραγουδιών, με τους θεατές -ανάμεσα στους οποίους διακρίναμε τους συνθέτες Θέμη Καραμουρατίδη και Χρίστο Θεοδώρου, τη Βικτωρία Ταγκούλη, την Ευτυχία Μητρίτσα, τον Αλέξανδρο Μπελλέ, την Ελισσάβετ Καρατζόλη, τη Μαρίζα Ρίζου και τον Ηλία Βαμβακούση- να τραγουδούν στη διαπασών τον «Τρελό», τραγούδι της Δανάης Παναγιωτοπούλου που έχει ερμηνεύσει πρώτος ο Μίλτος Πασχαλίδης.
Η τραγουδοποιός Εύα Ατματζίδου πήρε για λίγο τη σκυτάλη ερμηνεύοντας ένα ορχηστρικό κομμάτι της στην κιθάρα, αλλά και ένα δικό της τραγούδι, ενώ ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης συνέχισε με το «Με τα Φτερά Κλεισμένα», τραγούδι εμπνευσμένο από ριζίτικο, με το οποίο απέσπασε πέρυσι το δεύτερο βραβείο στιχουργικής στους «Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού» της «Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών».
Ωστόσο, η ερμηνεία της βραδιάς ανήκει, κατά τη γνώμη μου, στη Μαρία Παπαγεωργίου. Ήταν η πρώτη φορά που την άκουγα ζωντανά και με συγκίνησε βαθιά η «Νεράιδα» της. Πέρα από την εξαιρετική φωνή της, ερμήνευσε το τραγούδι αυτό μέσα από την ψυχή της, επικοινωνώντας το σε εμάς σε τόσο υψηλό επίπεδο που σπάνια είχα την τύχη να ακούσω ξανά! Κάπως σαν να είναι και η ίδια η Μαρία ένα υπέροχο «ξωτικό» της μουσικής –και όσο πιο πολύ το σκέφτομαι, τόσο νομίζω ότι όντως είναι!
Η μπάντα έχει πια κατέβει απ’ τη σκηνή και ο Αλέξανδρος με τη Μαρία μας χαρίζουν μια από τις πιο ωραίες στιγμές του προγράμματος, ερμηνεύοντας με τις κιθάρες τους μια τρυφερή διασκευή του «Με το Βοριά». Εξίσου ξεχωριστά ήταν ένα προς ένα τα τραγούδια που μας οδήγησαν στο τέλος του live: «Στην Ερημιά του Ήχου», «Εγώ Θέλω Πριγκηπέσα», «Δίκοπη Ζωή», «Όμορφοι και Ηττημένοι». Στο «Έρωτες» μάλιστα, μια συνεργάτιδα των παιδιών ανέβηκε στη σκηνή κρατώντας τους στίχους γραμμένους σε κάρτες για να τους τραγουδήσουμε όλοι μαζί!
Τα ασταμάτητα χειροκροτήματα και οι φωνές επιβεβαίωναν ότι είχε φτάσει η ώρα για το ανκόρ, αλλά η Μαρία και ο Αλέξανδρος φρόντισαν να πρωτοτυπήσουν. Το ανκόρ δεν το έκαναν αυτοί, αλλά οι φίλοι τους! Η αρχή έγινε με δύο μέλη της νεοσύστατης μπάντας «Γιουσουρούμ» που έπαιξαν το τραγούδι τους, «Όμορφη Στιγμή». Ακολούθησαν η Νατάσσα Μποφίλιου και ο Ηλίας Βαμβακούσης με το ντουέτο τους, “Du Tonic”, ενώ η Μποφίλιου ερμήνευσε και το «Η Καρδιά Πονάει Όταν Ψηλώνει», συνοδεία του Θέμη Καραμουρατίδη στο πιάνο.
Η Βικτωρία Ταγκούλη και ο Χρίστος Θεοδώρου μας χάρισαν ένα τραγούδι που θα υπάρχει στον επόμενό τους δίσκο, η Ευτυχία Μητρίτσα -μαζί με τη Μαρία Παπαγεωργίου- μας έδωσε μία γεύση από τις εμφανίσεις που κάνει το σχήμα «Τέσσερα» και ο Γιώργος Ανδρέου συνόδευσε στο πιάνο τον Αλέξανδρο στο «Πάντα Κάτι Μένει».
Κατά γενική απαίτηση όμως, η βραδιά έκλεισε με τη Μαρία να τραγουδά την «Αμφιβολία» και όλους εμάς να μην αμφιβάλλουμε διόλου ότι οι δύο οικοδεσπότες της θα εξακολουθήσουν να χαρίζουν αξιόλογες στιγμές στην ελληνική μουσική για πολλά χρόνια ακόμη!
Στην παράσταση έπαιξαν οι μουσικοί:
Θανάσης Αρχανιώτης: τύμπανα
Θάνος Κολοκυθάς: μπάσο
Χρήστος Τόλης: πλήκτρα
Αδάμ Δόγκας: πνευστά
Εύα Ατματζίδου: κιθάρες, μαντολίνο, τζουρά, τραγούδι
Το άλμπουμ «Άβουλο Θεριό» κυκλοφορεί από την Phonograph Music Productions.
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το Live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…
O Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης και η Μαρία Παπαγεωργίου κυκλοφόρησαν πρόσφατα τον δεύτερο κοινό τους δίσκο. Ένα Άβουλο Θεριό που μας περιμένει. Μετά το «Όμορφοι και Ηττημένοι» , οι δύο καλλιτέχνες, μέσα από 9 διηγήσεις-στιγμιότυπα, παρουσιάζουν ένα ψυχογράφημα της γυναικείας ύπαρξης, του ζευγαριού, της συντροφικότητας μέσα στα πλήθη.Η αφορμή αυτής της συνέντευξης όμως, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ήταν η παράσταση «Τέσσερα», όπου ο Αλέξανδρος και η Μαρία, σε συνεργασία με την Ευτυχία Μητρίτσα και τον Γιώργο Ανδρέου, έστησαν μια μαγική εμπειρία, καταθέτοντας μουσικές, ακούσματα δικά τους, φαντασία και άφθονη ψυχή. Ένας καινούριος δίσκος, μια παράσταση που καταπλήσσει, μια κοινωνία που βράζει και πολλά ακόμη μυστικά που κρύβονται σε στίχους και τραγούδια τους, αποτέλεσαν το soundtrack μιας συνέντευξης εφ’ όλης της άτακτης ύλης. Ένας φιλικός καφές που παρουσιάζεται παρακάτω σχεδόν αυτούσιος. Όπως γεννήθηκε σε ένα καφέ στον Νέο Κόσμο κι όπως αποτυπώθηκε στην απομαγνητοφώνηση. Καινούριος δίσκοςΜαρία: Εννιά τραγούδια που αγαπάω πάρα πάρα πολύ, σε στίχους και μουσική του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη. Θέμα, άλλοτε ερωτικό, άλλοτε πολιτικό, άλλοτε τρυφερό ή άγριο, στη μέση ενός δρόμου,σε ένα δωμάτιο ή σε ένα μπαρ.Αλέξανδρος: Είναι μία προσπάθεια δύο ετών καταγραφής συναισθημάτων που αφορούν στη γυναικεία φύση που πολλές φορές κρύβεται και μέσα μας αλλά και μετά από παρατήρηση της Μαρίας που είναι ένας άνθρωπος έντονος συναισθηματικά αλλά και ερμηνευτικά. Είναι τραγούδια που νομίζω ότι το πιο παλιό είναι τα «Μισόλογα» που το δοκιμάζαμε για να φανταστείς και για τον προηγούμενο δίσκο.