26/11/13
Γράφει η Ρόζα Βασιλάτου
Φωτογράφηση: Ερμίνα Δημητρίου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου βρεθήκαμε στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο για να ζήσουμε μια πολύ γνώριμη και όμως διαφορετική βραδιά! Ο λόγος γίνεται για τον Vinicio Capossela, τον πρόσφατα Ιταλό Ρεμπέτη, και ευρέως γνωστό ως Tom Waits της Ιταλίας!
Αν και το live ξεκίνησε με καθυστέρηση, η αναμονή άξιζε για να δούμε τον Vinicio καθισμένο σε ένα καρεκλάκι, με το κόκκινο καπέλο του και το παλτό φορεμένο μόνο από την μία μεριά, σαν γνήσιος ρεμπέτης. Αναφώνησε σε καθαρά Ελληνικά “Είστε έτοιμοι για Ρεμπέτικη Γυμναστική; Λοιπόν, πάμε μάγκες!” και το live ξεκίνησε!
Ό,τι έχασε η βραδιά λόγω του πολύ κακού ήχου που μας έκανε να χάσουμε τα περισσότερα από αυτά που λέγονταν επί σκηνής, το κέρδισε σε ατμόσφαιρα, σε κίνηση, συμπεριφορά και χαρακτήρα των ανθρώπων που βρίσκονταν στα μικρόφωνα. Με ένα άρτια οργανωμένο πρόγραμμα εξασκήσαμε τα Ιταλικά μας αλλά και τις γνώσεις μας στο Ρεμπέτικο καθώς ανάμεσα στην μεταφράστρια του Vinicio, κάθε τόσο ο ίδιος μας κρατούσε σε εγρήγορση, καθώς ποτέ δεν ήξερες πότε θα φωνάξει “κάτσε κάτω από την μπάρα!”, “είμαστε όλοι κουμπάροι!” ή θα τραγουδήσει στα ελληνικά το “Άτακτη” μαζί με όλο τον κόσμο που πλέον είχε σηκωθεί και επιδοθεί στον χορό.
Φυσικά, κάτι παραπάνω από ευχάριστες νότες ήταν οι καλεσμένοι που παρουσιάστηκαν στο live. Ήταν, θα μπορούσαμε να πούμε, κάτι σαν την “κόλλα” ή το έξτρα υλικό που βάζουμε για να δέσει το γλυκό. Η μετάβαση ανάμεσα στις στιγμές της βραδιάς , γινόταν έτσι ήπια και αρμονική. Και σαν παλιοί φίλοι που βρέθηκαν σε μια ταβέρνα ένα μεσημέρι και παρέα με το κρασί ξεκίνησαν τα τραγουδάνε μαζί, έτσι σαν special guest στη σκηνή ανέβηκε η Δήμητρα Γαλάνη, η οποία “μαγεμένη από την γοητεία που ασκεί η μουσική αυτή πάνω μου, αλλά και μαγεμένη από την προσωπικότητα του Vinicio και το τραγούδι του που σε χτυπάει στην καρδιά, τον καλωσορίζω και πάλι, και εύχομαι την επόμενη φορά να χορέψουμε τσάμικο!”, και ακούμε από τους δύο μια υπέροχη εκτέλεση του τραγουδιού “Non è l’amore che va via”.
Αργότερα, για ένα μόνο τραγούδι εμφανίστηκε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μαζί με τον Αποστολάκη από τους Χαίνηδες και δώσανε μια άλλη νότα στην βραδιά. “Τον κάλεσα αλλά δεν περίμενα πως όντως θα έρθει”, μας λέει ο Vinicio, “και αυτό δείχνει πως εκτός από μεγάλος καλλιτέχνης, είναι και μεγάλος άνθρωπος”. Μαζί τραγούδησαν “5 Μάγκες στον Περαία”, και μετά από παράκληση του κοινού, ο Θανάσης έμεινε στην σκηνή για ακόμη ένα τραγούδι, το “Μανάκι μου”, αν και δεν δέχτηκε να πει τον τελευταίο στίχο του τραγουδιού “Κυρ Αστυνόμε μην βαράς, δεν φταίω εγώ ο φουκαράς”.
Καλεσμένος ήταν και ο Ψαραντώνης, ο οποίος ήρθε στην σκηνή, όπως πάντα αθόρυβα και σεμνά, και ο Vinicio με πολύ όμορφα λόγια τον καλωσόρισε. “Ήμουν λοιπόν στην Κρήτη και παρευρέθηκα σε έναν γάμο, όπου εκεί είδα για πρώτη φορά έναν παππού, ο οποίος πήγαινε από τραπέζι σε τραπέζι χωρίς να σταματάει κάθε φορά ούτε για τον χρόνο που παίρνει ένα τσιγάρο. Βρισκόταν σε μια συνεχόμενη κίνηση, σαν να χόρευε, και όταν τον πλησίασα για να τον γνωρίσω, σε κάθε του λέξη ήδη βρισκόταν 2 μέτρα μακριά! Ήταν ένας άνθρωπος άπιαστος. Η ζωή λοιπόν και η τύχη μου έδωσαν την ευκαιρία να τραγουδήσω μαζί του, και να που τώρα είναι δίπλα μου, στη σκηνή! Μαζί, τραγούδησαν το κομμάτι “Aedo” και ίσως αυτή να ήταν η πιο όμορφη στιγμή του live. Στη συνέχεια ο Ψαραντώνης τραγούδησε την “Τίγρη” και αποχώρησε, αφήνοντας τον Vinicio να διασκεδάσει το κοινό του και να κλείσει το live.
Ύστερα από αυτό, και πριν ξεκινήσει να δέχεται κόσμο στα καμαρίνια, ξέκλεψα λίγο από τον χρόνο του για να τον ρωτήσω κάποια πράγματα…
Music Corner: Πως σου φάνηκε η βραδιά;
Vinicio Capossela: Ε, υπήρχαν κάποιες δυσκολίες στην αρχή. Είναι πιο εύκολο στην Ιταλία. Το έχουμε κάνει πολλές φορές, και στο εξωτερικό επίσης. Να φέρουμε αυτή την Ρεμπέτικη εξάσκηση, δηλαδή, σε άλλες χώρες. Αντιθέτως, το να το κάνουμε εδώ, ήταν πιο δύσκολο. Έπρεπε να βρεθεί τρόπος να “συναντηθούμε” με το κοινό, και εγώ δεν ήθελα να μιλήσω Αγγλικά, δεν μου άρεσε. Δεν πιστεύω ότι μπορούν τα αντικαταστήσουν τα Ελληνικά!
Music Corner: Δεν πιστεύω ότι δεν υπήρξε συνεννόηση με το κοινό. Το μεγαλύτερο μέρος ήταν Ιταλόφωνο ή Έλληνες που γνώριζαν την γλώσσα.
Vinicio Capossela: Α ναι; Είναι υπέροχο που στην Ελλάδα πολλοί, συμπεριλαμβάνοντας και εσένα, μιλάνε και γνωρίζουν τα Ιταλικά. Είναι πραγματικά υπέροχο. Εγώ πιστεύω πως υπάρχει ένας δεσμός ανάμεσα στις δύο χώρες αυτές. Είναι ένας δεσμός, μα βέβαια υπάρχουν και διαφορές μεγάλες. Αυτό το πράγμα, για παράδειγμα, δεν υπάρχει στην Ιταλία! Μια μουσική όπως το Ρεμπέτικο, αυτός ο τρόπος να είσαι μαζί με την μουσική, να πηγαίνεις σε μια ταβέρνα και όλοι να τραγουδάνε. Είναι πολύ ενδιαφέρον πως κρατιέται ζωντανή αυτή η μουσική. Ακόμα και τώρα. Εγώ ενθουσιάστηκα πολύ με την δυνατότητα που είχαμε να τραγουδήσουμε όλοι μαζί σε αυτή την χώρα. Κάτι που δεν γίνεται σε κανένα άλλο μέρος.
Music Corner: Πως σου φαίνεται που ξαναήρθες στην Ελλάδα; Έρχεσαι συχνά;
Vinicio Capossela: Δεν έχω κάνει ποτέ διακοπές στην Ελλάδα. Όσες φορές έχω έρθει, δεν έχω έρθει σαν πρωταγωνιστής, δηλαδή όχι σαν αυτόν που έρχεται για να τραγουδήσει, αλλά σαν αυτόν που έρχεται να μάθει, να γνωρίσει. Γιατί υπήρξε μια μουσική που με κατέκτησε, και κάθε φορά ερχόμουν, ήταν σαν να πήγαινα στο σχολείο. Υπήρχε πάντα κάτι να μάθω, σε πολλά διαφορετικά επίπεδα. Είτε για την μουσική, είτε για την φιλοσοφία, είτε για την ετυμολογία των λέξεων, κάτι που επίσης με ενθουσιάζει απίστευτα. Με τα μισά της λέξεις, με τις ρίζες, μαθαίνεις και ανακαλύπτεις συνεχόμενα τα “κόλπα” της γλώσσας, τα οποία μας δείχνουν και μας αφηγούνται πολλά πράγματα για το ταξίδι της λέξης.
Music Corner: Είναι κάτι πολύ όμορφο να κοιτάς βαθύτερα στον πολιτισμό μας χώρας, γιατί δυστυχώς πλέον οι περισσότεροι έρχονται στην Ελλάδα αποκλειστικά και μόνο για τις διακοπές τους.
Vinicio Capossela: Δεν έχω πάει ποτέ στην θάλασσα!
Music Corner: Αλήθεια;! Εντάξει, πρέπει να πας κάποια στιγμή. Και πως αποφάσισες να κάνεις ένα CD εξ ολοκλήρου για το Ρεμπέτικο;
Vinicio Capossela: Γιατί ήθελα να με γνωρίσουν στην Ελλάδα. Και αυτός ήταν ο πρωταρχικός σκοπός. Γιατί είναι μια χώρα, στην οποία σ’αρέσει να γυρνάς. Και γιατί θα ήταν όμορφο, όχι να γίνεις διάσημος, αλλά να γίνεις γνωστός σε μια χώρα που σου αρέσει. Και γιαυτό έκανα αυτόν το δίσκο, στην ουσία, για να με μάθουν στην Ελλάδα. Ε μετά δεν τον δημοσιεύσαμε, παρά μόλις πέρισυ. Βέβαια στο ενδιάμεσο χρόνο άλλαξα πολλά πράγματα γιατί ο δίσκος ήταν μόνο για να γίνει, να καταγράψουμε τραγούδια με σπουδαίους μουσικούς. Τώρα απέκτησε ένα εντελώς διαφορετικό νόημα, με όλα αυτά που έχουν συμβεί. Με τον καιρό και με τις καταστάσεις απέκτησε και ένα νόημα πολιτικό. Αυτές ήταν και οι βάσεις για τις πιο πρόσφατες δουλειές. Η ταινία “In Debito”, αλλά και το βιβλίο “Tefteri” που διεισδύουν λίγο περισσότερο στην κατάσταση. Χρησιμοποιούν αυτό το είδος μουσικής για να καταγράψουν την ψυχή και μας θυμίζουν να είμαστε άνθρωποι.
Music Corner: Ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που έμαθες φτιάχνοντας αυτόν το δίσκο;
Vinicio Capossela: Χμμ.. Είναι ένα τραγούδι που λέγεται “Scivola Vai Via”, το οποίο το κάναμε με τον ρυθμό των 9 οκτάβων, που είναι ο ρυθμός του Ζειμπέκικου. Αυτός ο ρυθμός όμως προσθέτει μια ακόμη συλλαβή, το οποίο μπορεί να ακούγεται απλό, αλλά για κάποιον που δεν έχει συνηθίσει να τραγουδάει σε αυτόν τον ρυθμό, είναι πολύ δύσκολο. Το όλο θέμα, να αλλάζεις τους ρυθμούς, τους χρόνους, δεν είναι μόνο μια μουσική “γυμναστική”, είναι βέβαια κάτι που σου μαθαίνει η μουσική, αλλά πάνω από όλα είναι η ανακάλυψη αυτών των θαυμάσιων κομματιών.
Music Corner: Και γιαυτό ονομάστηκε ο δίσκος Rebetiko Gymnastas; Γιατί αποτέλεσε μια άσκηση μουσικής;
Vinicio Capossela: Ναι, ακριβώς. Γιατί δεν είναι ένας δίσκος Ρεμπέτικου, είναι ένας δίσκος ασκήσεων Ρεμπέτικης μουσικής. Το Ρεμπέτικο δεν είναι μόνο είδος μουσικής, αλλά και τρόπος ζωής. Επομένως ο δίσκος αποτελεί και την άσκηση αυτής της φιλοσοφίας της ζωής!
—————–
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…