Χρόνια πολλά, Βασίλη Λέκκα!

Γράφει ο Δημήτρης Κονιδάρης

Σήμερα 13 Οκτωβρίου έχει γενέθλια ο σπουδαίος Βασίλης Λέκκας, ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ερμηνευτές κατά την τελευταία 40ετία, που γεννήθηκε το 1960 στις Σέρρες με καταγωγή από την Ανατολική Θράκη. Όταν ήταν οκτώ ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη και σύντομα άρχισε να ασχολείται με τη μουσική. Στο διάστημα αυτό είχε μια μικρή συνεργασία με τον μεγάλο λαϊκό συνθέτη και δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Γιώργο Ζαμπέτα και το 1978 μετακινήθηκε προς την Αθήνα όπου δεν άργησε να ξεκινήσει μια αξιοθαύμαστη πορεία με πλήθος σημαντικών και ιστορικών συνεργασιών.

Ασφαλώς κομβικό σημείο στην καριέρα του στάθηκε η γνωριμία με τον μέγιστο Μάνο Χατζιδάκι, έναν από τους πυλώνες της νεοελληνικής μουσικής, που τον είχε ακούσει σε κάποιο μαγαζί στις Τζιτζιφιές και εντυπωσιάστηκε από τις φωνητικές δυνατότητες του νεαρού. Πρώτη τους συνεργασία ήταν στην «Εποχή της Μελισσάνθης» (1980) και συνεχίστηκε με πολύ γνωστά έργα όπως:

• «Κέρκυρα ’81: Αγώνες ελληνικού τραγουδιού»(1981)
• «Πορνογραφία» (1982)
• «Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς» (1983)
• «Μπολιβάρ» (1983)
• «Η Μαρία Φαραντούρη στο OLYMPIA» (1985) στον οποίο περιλαμβάνεται και ο περίφημος «Κεμάλ» που τον τραγούδησε ο Λέκκας για πρώτη φορά με ελληνικό στίχο χρόνο στις 19 Νοεμβρίου 1984 στο θέατρο OLYMPIA του Παρισιού.
• «4 τραγούδια από την Ρωμαϊκή Αγορά με τον Βασίλη Λέκκα» (1986)
• «Ο Μάνος Χατζιδάκις στη Ρωμαϊκή Αγορά» (1986)
• «Η λαϊκή αγορά» (1987)
• «Στον Σείριο υπάρχουν παιδιά» (1988)

Ασφαλώς η δισκογραφική του παρουσία σε μια δύσκολη περίοδο, που το ελληνικό τραγούδι είχε αλλάξει γραμμή πλεύσης προς ένα κατώτερο επίπεδο, ήταν πραγματικά μια όαση σε αυτά που κυκλοφορούσαν και που, δυστυχώς, επρόκειτο να έλθουν. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι με τη σύμπραξή  του με τον Χατζιδάκι ο Λέκκας όχι απλώς απέδειξε τις δυνατότητές του αλλά εξασφάλισε μια περίοπτη θέση στη μουσική ιστορία του τόπου μας.

Γενικώς  έχει κάνει πολλές εξαιρετικές συνεργασίες στην καριέρα του με προσωπικότητες όπως: Νίκο Γκάτσο, Γιάννη Μαρκόπουλο, Ιάκωβο Καμπανέλλη, Μάνο Ελευθερίου, Μιχάλη Μπουρμπούλη, Χρήστο Νικολόπουλο, Μιχάλη Γκανά, Γιάννη Σπάθα, Λίνα Νικολακοπούλου, Μανώλη Ρασούλη, Ευγένιο Αρανίτση, Άρη Δαβαράκη, Γιώργο Τρανταλίδη, Γιάννη Μπαχ Σπυρόπουλο, Γιώργο Καζαντζή, Γεράσιμο Νεόφυτο, Τάσο Σαμαρτζή, Ζωή Παναγιωτοπούλου, Ηλία Κατσούλη, Μανώλη Πρατικάκη, Οδυσσέα Ιωάννου και πολλούς ακόμα.

Ωστόσο, στο παρόν αφιέρωμα δεν είναι  σκοπός μας η συνολική παράθεση της πλούσιας δισκογραφίας του αλλά η συνεργασία του με τον έτερο αναμορφωτή της Νεοελληνικής μουσικής, Μίκη Θεοδωράκη. Λόγω του ταλέντου του και της φωνής του είχε την τύχη και  τη χαρά  να συνεργαστεί με τον Μίκη, στο δίσκο «Ασίκικο Πουλάκη» που κυκλοφόρησε το 1996 από την Sony Music. Οι στίχοι των τραγουδιών ήταν του εξαιρετικού Μιχάλη Γκανά και η ενορχήστρωση του πολυτάλαντου Γιάννη Σπάθα. Οι μελωδίες του Μίκη δεν είναι οι κλασικές, ίσως, του ύφους του συνθέτη, όπως έχουμε συνηθίσει στα εκατοντάδες πασίγνωστα τραγούδια του αλλά είναι σίγουρα ξεχωριστές και αξιολογότατες. Καταρχάς, πρέπει να τονιστεί ότι ο δίσκος έλκει την καταγωγή του από το γένος της μητέρας του Μίκη (Πουλάκη). Τα τραγούδια αποτελούν μια αρραγή ενότητα και θα λέγαμε ότι το αποτέλεσμα ήταν λίαν επιτυχημένο. Σε αυτό, φυσικά, συνετέλεσαν όλοι οι συντελεστές που συνδυάστηκαν αρμονικά.

Στο δίσκο υπάρχει ένα συμφιλιωτικό μήνυμα όσον αφορά στο πνεύμα των ανατολικών ήχων, όπως έχει πει σε παλαιότερη συνέντευξή του ο ερμηνευτής. «Υπάρχει ένας ήχος κι ένα πνεύμα, που εμπεριέχει το μήνυμα της συμφιλίωσης και όχι της αναταραχής και του “δράματος”. Το μήνυμα ότι μας δένουν πολλά κοινά……. είναι έντονη η πλευρά του να αισθανθούμε, ότι μπορούμε να συμφιλιωθούμε. Και αυτό αφορά κυρίως στους λαούς και όχι στις εξουσίες. Το μήνυμα της συμφιλίωσης, εξάλλου, είναι αυτό που δέχεται τις περισσότερες επιθέσεις και από εδώ και από εκεί. Και εμείς αυτό προσπαθούμε να τονίσουμε.…».

Πολύ σημαντικά, ασφαλώς,  είναι τα λόγια του Μίκη που είχε αναφέρει «Όταν συναντηθήκαμε στο σπίτι μου για πρώτη φορά, τους έδειξα τη φωτογραφία των Πουλάκηδων στον Τσεσμέ πριν από την καταστροφή και είπα ότι ο δίσκος πρέπει να βαπτιστεί “Ασίκικο Πουλάκη” για να καταδειχτεί η ρίζα της έμπνευσης…». Ο Μίκης με τον δίσκο αυτό προσπάθησε να κάνει αποκατάσταση μιας αδικίας αφού οι υπόλοιπες ρίζες της μουσικής του όπως κρητική, λαϊκή, δημοτική, ευρωπαϊκή είχαν κυριαρχήσει στα έργα του με την μικρασιατική ρίζα του να αδικείται και να μένει στο περιθώριο. Πρέπει, φυσικά, να τονιστεί ότι ο Ασίκικος ρυθμός-χορός είναι δημιούργημα της φαντασίας του Μίκη. Ο λεβέντικος (ασίκης=λεβέντης) αυτός ρυθμός, παντρεμένος με τους Δρόμους, μας πηγαίνει κατ’ ευθείαν στα παράλια της Μικρασίας, εκεί που κάποτε έλαμψε ο ελληνικός πολιτισμός, στην Ιωνία, τη ρίζα της μητέρας του κορυφαίου μουσουργού.

Σημειωτέον ότι σε αρκετές συναυλίες της εποχής παρουσιάζονταν ορισμένα από τα τραγούδια του δίσκου ενώ ο Λέκκας πάντοτε φροντίζει να θυμίζει κομμάτια του δίσκου και, κυρίως, το «Κοίτα με στα μάτια».

Τα τραγούδια του δίσκου είναι τα εξής:

1. Αϊβαλί
2. Ασημένια ταμπακέρα
3. Ασίκικο πουλάκη
4. Η κάθοδος των Δωριέων
5. Κοίτα με στα μάτια
6. Ναυαγός
7. Οι δρόμοι του Αρχάγγελου
8. Πώς να ξεχάσω
9. Σαν ορφανό
10. Σημαδεμένος από την αγάπη

Αξίζει να αναφερθεί ότι σε  προσωπικές του συναυλίες ο Λέκκας  πάντοτε εντάσσει τραγούδια του Μίκη όπως «Βράχο βράχο», «Το τραγούδι της ξενιτιάς», «Όμορφη πόλη», «Της Αγάπης αίματα», «Στο περιγιάλι το κρυφό» και πολλά ακόμα στα οποία κατέχει πρωτοκορυφαία θέση το «Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ». Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια έχει συμμετάσχει πολλάκις με τη λαϊκή ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» δίνοντας την ευκαιρία σε χιλιάδες ανθρώπους να ακούσουν αυθεντικές εκτελέσεις των αριστουργημάτων του κορυφαίου μας συνθέτη. Κλασικό παράδειγμα η βραδιά της 24^ης Ιουνίου 2019 στο Καλλιμάρμαρο όταν ερμήνευσε συγκλονιστικά «Το τραγούδι της ξενιτιάς» απογειώνοντας το κοινό και ταξιδεύοντάς το στη στρατόσφαιρα του Μίκη.

Γενικώς ο Βασίλης Λέκκας έχει δώσει χιλιάδες συναυλίες σε αναρίθμητα μέρη όλα αυτά τα χρόνια της λαμπρής πορείας του. Έχει τραγουδήσει σε χώρους όπως Καλλιμάρμαρο και Ηρώδειο, σε θέατρα και μουσικές σκηνές, σε πλατείες και σε στάδια και σε όλους αυτούς τους χώρους έχει δώσει τον ίδιο του τον εαυτό. Στο πέρασμα των ετών η φωνή του είναι πάντοτε σε υψηλότατο επίπεδο με το όμορφο ηχόχρωμά της και τη μελωδικότατη υφή της να ευφραίνουν τα αυτιά μας και την ψυχή μας. Όμως, αυτές οι φωνητικές αρετές χαρακτηρίζουν κι άλλους εξαίρετους τραγουδιστές. Αυτό που ξεχωρίζει τον Βασίλη Λέκκα είναι ότι καταφέρνει να εξωτερικεύει τα συναισθήματά του με μοναδικό τρόπο. Μεταδίδει στο κοινό το πάθος του για τα τραγούδια που ερμηνεύει και μετατρέπει κάθε συναυλία σε έκρηξη ηφαιστείου συναισθημάτων. Σε κάθε  τραγούδι που εκφέρει δίνεται απόλυτα και γι’ αυτό καταφέρνει να μας χαρίζει πάντοτε εκτελέσεις που χαρακτηρίζονται από ωραιότατες έως συγκινητικές. Έτσι, δεν είναι ένας απλώς πολύ καλός τραγουδιστής-όχι ότι αυτό είναι λίγο- αλλά ένας αληθινά μεγάλος ερμηνευτής.

Ένα ακόμα στοιχείο που τον διαχωρίζει, επίσης, από την πλειονότητα των τραγουδιστών είναι ότι σε πολλά τραγούδια μιας συναυλίας αναφέρει τον συνθέτη και τον στιχουργό δείχνοντας πόσο σέβεται και τιμά τους δημιουργούς ενώ, παράλληλα, ενημερώνει το κοινό δίνοντάς του χρήσιμες και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την ιστορία κάποιου δίσκου.

Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε ό,τι καλύτερο στον αγαπητό Βασίλη Λέκκα. Να είναι γερός και δυνατός με τη φωνή του να παραμένει στο ίδιο επίπεδο και να μας χαρίζει μοναδικές χαρές και συγκινήσεις.

Βιβλιογραφία

• Ιστότοπος Βασίλη Λέκκα  http://vasilislekkas.com/

—————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…