Η τραγουδοποιός Δήμητρα Μαστορίδου, ξεκινά τη νέα χρονιά με καινούργιο τραγούδι που έχει τον τίτλο «Στο Πηγάδι Του Χρόνου». Μας δίνει έτσι μια γεύση από τον τρίτο, ομώνυμο δίσκο της, που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2021.

Με τον ιδιαίτερο τρόπο γραφής που την χαρακτηρίζει, μιλάει την αλήθεια της και μας καλεί στο δικό της κόσμο, που παρότι προσωπικός, μας αφορά όλους.

Η ίδια η Δήμητρα λέει γι’ αυτό:
«Η αλήθεια είναι πως το «Στο πηγάδι του χρόνου» δεν είναι τραγούδι. Είναι η προσπάθεια ενός ανθρώπου να θυμηθεί. Είναι η φιλοδοξία ενός φωτογράφου να απαθανατίσει το χρόνο σε ένα κλικ. Είναι ένα εγχείρημα μνήμης, που οφείλει να αποτύχει, διαλύοντας έτσι την επίπλαστη παντοδυναμία μας. Τελικά, είναι ένα βαλς σε μυστική υπηρεσία: να μας συνοδεύσει απενοχοποιημένους ως τη λήθη.
-Τι λέτε, λοιπόν; Χορεύουμε;».

Το video clip ανέλαβε η εικαστικός-video artist Χρυσάνθη Σιέμπου. Το μοναδικής αισθητικής αποτέλεσμα είναι ένας συνδυασμός animation και εικαστικής παρέμβασης. Τα αρχικά γυρίσματα έγιναν ο καμβάς επάνω στον οποίο η καλλιτέχνης, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, ζωγράφισε τα πλάνα καρέ-καρέ. Πρόκειται για ένα οπτικό έργο που δεν αποτυπώνει απλώς, αλλά συναντά και συμπορεύεται με το τραγούδι.

Δήμητρα Μαστορίδου: στίχοι, μουσική, ερμηνεία
Βαγγέλης Σπανακάκης: ενορχήστρωση

Έπαιξαν οι μουσικoί:
Δημήτρης Ράδης: ηλεκτρική, ακουστική κιθάρα
Αρετή Κοκκίνου: κλασική κιθάρα
Βαγγέλης Σπανακάκης: πλήκτρα
Βαγγέλης Κατσαρέλης: τρομπέτα
Κυριάκος Βοργιάς: μπάσο
Στέφανος Πετρίδης: τύμπανα

Πώς, γιατί, προς τι και ποιος
Ζητάει να μάθει ακριβώς
Αυτός ο εαυτός πάντα απαιτητικός
Μέχρι το τέλος
Ξεχνά και ξανά αναποδογυρνά
Το μίτο μπερδεύει
Στενά και δρόμους με φόβους, σκιές πολεμά
Πάντοτε

Είναι στιγμές που η αλήθεια ποντάρει στο χθες και χάνει
Μνήμες θολές περιμένουν να βρεις το κλειδί
Επιστολές γραμμένες με μια κόκκινη μελάνη
Κρύβονται, λες, σε κόκκινο χαρτί

Ποια λεπτή, σπασμένη κλωστή μάς ένωνε με όλα εκεί
Εκείνα, τα τόσα, τα σημαντικά -χαμένα στο χρόνο παιδιά-
Μικρά στιγμιότυπα ποιος σας άρπαξε ωκεανός
Κι από το βυθό του αναδύονται αυτές

Οι στιγμές που η αλήθεια ποντάρει στο χθες και χάνει
Μνήμες θολές περιμένουν να βρεις το κλειδί
Επιστολές γραμμένες με μια κόκκινη μελάνη
Κρύβονται, λες, σε κόκκινο χαρτί

Ποιος αντέχει να καθρεφτιστεί
Χωρίς εντελώς να χαθεί
Σκυφτός στο πηγάδι του χρόνου να δει
Το είδωλό του

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here