Γράφει ο Μάνος Κανδεράκης
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας
Σάββατο βράδυ στην χειμωνιάτικη Αθήνα, αποφασίσαμε να ντυθούμε ζεστά και να κατηφορίσουμε προς Πατησίων και Κοδριγκτώνος 17. Εκεί βρίσκεται η μουσική σκηνή Ίλιον plus, όπου θα εμφανίζεται κάθε Σάββατο μέχρι και τις 15 Φεβρουαρίου ο Πάνος Κατσιμίχας με την μοναδική του παρέα τον Βασίλη Καζούλλη, τον Δημήτρη Καρρά και τους Back Pages. Μαζί τους είναι οι μουσικοί Σπύρος Παπαδάτος, Γιώργος Ράλλης, Βαγγέλης Καραπέτρος, Κώστας Πλατανιάς και Χριστόφορος Μαστοράκης. Ένα σχήμα το οποίο δεν νομίζω ότι χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις.
Ξεκινήσαμε λοιπόν, οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν δέκα και κάτι και ήμασταν ήδη στην έρημη μετά τις γιορτές Πατησίων, όπου αφού καταφέραμε να παρκάρουμε κοντά στην Πλατεία Βικτωρίας μπήκαμε στο μαγαζί. Βρήκαμε τις θέσεις μας, τακτοποιηθήκαμε, παραγγείλαμε τα ποτά μας και εξερευνούσαμε με το βλέμμα τον χώρο περιμένοντας να γεμίσει η σκηνή με την όμορφη αυτή ομάδα καλλιτεχνών και να πλημμυρίσει ο χώρος του Ίλιον με μουσική και ποίηση. Και όταν αναφέρομαι σε ποίηση εννοώ τα πάντα, από Νίκο Καββαδία, Λένα Παππά, Παύλο Σιδηρόπουλο μέχρι και Active Member. Άλλωστε και ο ίδιος ο Πάνος Κατσιμίχας λατρεύει την ποίηση και την έχει χαρακτηρίσει μάλιστα και ως μητέρα των τεχνών.
Η ώρα περνούσε, το μαγαζί γέμιζε και ξαφνικά έφτασε η ώρα, πρώτος ανέβηκε στη σκηνή ο Πάνος Κατσιμίχας και με τους εξαιρετικούς μουσικούς του καλωσόρισε τον κόσμο. Η βραδιά είχε μόλις αρχίσει. Ο Κατσιμίχας ξεκίνησε δωρικός όπως πάντα, για το όμορφο μουσικό ταξίδι που θα άρχιζε γεμάτο νοσταλγία, για μία εποχή που πέρασε σαν αστραπή από μπροστά μας και έφυγε. Φυσικά από αυτήν την εποχή που επέλεξε να μας ταξιδέψει δεν θα μπορούσε να λείψει και ο πυλώνας του ελληνικού μας πολιτισμού Θάνος Μικρούτσικος για τον οποίο ο Πάνος Κατσιμίχας τραγούδησε τον «Λύχνο του Αλλαδίνου» του ποιητή των θαλασσών Νίκου Καββαδία, το οποίο είχε ντύσει μουσικά ο αλησμόνητος Θάνος. Ο κόσμος άρχισε να ζεσταίνεται. Έπειτα από τις φουρτουνιασμένες θάλασσες του Καββαδία τραγούδησε το κομμάτι του αδερφού του και συνοδοιπόρου τόσα χρόνια Χάρη Κατσιμίχα το «λουλούδι του δάσους». Εν συνεχεία σειρά στο μενού είχε μελοποιημένη ποίηση του πρίγκιπα της ελληνικής ροκ Παύλου Σιδηρόπουλου από τον συνθέτη Δημήτρη Καρρά όπου ο Πάνος Κατσιμίχας μαζί με τον ίδιο τον Καρρά, αφού τον υποδέχτηκε στη σκηνή, επέλεξαν να ερμηνεύσουν παρέα τον «Φράχτη» από το άλμπουμ «Εξακρίβωση».
Τη σκυτάλη πήρε ο ταλαντούχος Δημήτρης Καρράς και με αφορμή τον δίσκο «Εξακρίβωση» που ανέφερε ο Πάνος Κατσιμίχας, επέλεξε αυτή τη φορά μαζί με τη μπάντα του, να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο και να μας παρουσιάσει από το ίδιο άλμπουμ το «Απόψε πάλι». Αξίζει να σημειωθεί ότι την ίδια ώρα πίσω από τους καλλιτέχνες υπήρχε ένα εντυπωσιακό video wall με όμορφα πλάνα που συνόδευαν τις μουσικές, απογειώνοντας την ατμόσφαιρα, δημιουργώντας μία μοναδική μουσική μυσταγωγία. Ο Δημήτρης Καρράς συνέχισε ερμηνεύοντας με απίστευτη ευλάβεια και με τον δικό του μοναδικό τρόπο τον «Αδιάφορο» των Active Member, και ξαφνικά στη λίστα των ποιητών προστέθηκε και ο Περαματιώτης Μιχάλης Μυτακίδης, στον οποίον ανήκει ο «Αδιάφορος». Ο Καρράς επίσης ανέλαβε με μαεστρία να ξεσηκώσει τον κόσμο με Τρύπες, όπως το «Ακούω την αγάπη» αλλά και κομμάτια από τη σόλο πορεία του Γιάννη Αγγελάκα, το σπουδαίο «ο χαμένος τα παίρνει όλα», αλλά και το «σαράβαλο».
Αυτό που είναι πραγματικά εντυπωσιακό με το συγκεκριμένο μουσικό σχήμα είναι η τεράστια λίστα τραγουδιών που συνδέει εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Εκεί δηλαδή που κατεβαίνει ο Δημήτρης Καρράς από τη σκηνή, επανέρχεται ο Πάνος Κατσιμίχας, πιάνει το μικρόφωνο και τραγουδάει το «Δι’ευχών» σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. «Πετούν γεράκια απ’ τις φωλίες» και με το που ακούμε αυτούς τους στίχους καταλαβαίνουμε τι σπουδαία βραδιά έπεται. Και τελικά είχαμε δίκιο η συνέχεια ήταν αυτό που περιμέναμε. Ο Πάνος συνέχισε με το ανεπανάληπτο «Του έρωτα / της αγάπης μαχαιριά» σε στίχους της ποιήτριας Λένας Παππά. Αλλά από το πρόγραμμα φυσικά δεν θα μπορούσε να απουσιάσει και ο δίσκος-σταθμός για τους Κατσιμιχαίους, τα «Ζεστά Ποτά». Να αναφέρω εδώ κάτι που πιστεύω ακράδαντα, ότι και τίποτα άλλο να μην είχαν γράψει τα αδέλφια Κατσιμίχα, αυτό το άλμπουμ και μόνο θα τους έβαζε στο πάνθεον της ελληνικής μουσικής! «Για ένα κομμάτι ψωμί» και «Υπόγειο» λοιπόν και πλέον η βραδιά βρίσκεται στην κορύφωσή της. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να μας «σκεπάσει η νύχτα» με τον Bob Dylan και τον «παλιάτσο και τον ληστή». H πλούσια βραδιά από εικόνες και ήχους, περιελάμβανε και νοητά ταξίδια από τα Βαλκάνια του Goran Bregovic, με το «σου άξιζε μια καλύτερη αγκαλιά» σε στίχους Κατσιμιχαίων, μέχρι και Βερολίνο με το Bleibtreu café, κάνοντάς μας να νιώθουμε ότι βρισκόμαστε σε Βερολινέζικο μπαρ μαζί με την Erika, τη Maria και την Sabine.
Στο μεταξύ έχει κάνει την εμφάνισή του στην σκηνή και ο μετρ της μπαλάντας Βασίλης Καζούλλης, ο οποίος αν ήταν Αμερικάνος όπως είχε πει κάποτε και ο Δημήτρης Σταρόβας, θα μπορούσε να είναι επιπέδου Paul Simon! Ο Καζούλλης λοιπόν συνεχίζει την βραδιά με το «Αν ήσουν Άγγελος» και το κοινό ενώνει την φωνή του με τον καλλιτέχνη, ο οποίος στην συνέχεια δίνει το σύνθημα για «το τελευταίο πλοίο για την Αμοργό» και ξαφνικά στην χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα μπαίνει λίγο Αυγουστιάτικος αέρας, με άρωμα ψημένης ρακής!
Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, στο δεύτερο μέρος στην σκηνή έκαναν την εμφάνισή τους οι Back Pages , τα αδέλφια Γιάννης και Σοφία Τσέρου, οι οποίοι μας μετέφεραν στο Λίβερπουλ και μας πρόσφεραν ένα πλούσιο αφιέρωμα στους Beatles, καθώς συμπληρώνονται 50 χρόνια από την έκδοση του τελευταίου άλμπουμ τους με τίτλο «Let it be», το οποίο είχε βγει τον χειμώνα του 1970. Το συγκεκριμένο αφιέρωμα το ετοίμαζε καιρό όπως μας είπε περιχαρής ο Πάνος Κατσιμίχας. Έτσι λοιπόν είχαμε την ευκαιρία να ξανακούσουμε ζωντανά, το yesterday, το Eleanor rigby, το let it be, το come together και πολλά ακόμα διαμάντια των «Σκαθαριών».
Καθώς η βραδιά προχωρούσε και όδευε προς το τελευταίο μέρος, έμελλε να απολαύσουμε παλιές επιτυχίες από όλους τους καλλιτέχνες και να …«ζήσουμε και τις μικρές μας ιστορίες στο κέντρο και τις συνοικίες», με τις «Προσωπικές Οπτασίες» από τον δίσκο ορόσημο και πάλι, τα «Ζεστά Ποτά». Ακόμη ακόυσαμε το «μη γυρίσεις» αλλά και το θρυλικό «μια βραδιά στο λούκι» όπου με αυτό ξεκίνησαν όλα σύμφωνα και με τον ίδιο τον Πάνο. Επίσης τα «Αεροπλάνα» από τον ακούραστο Βασίλη Καζούλλη, το «κάτι να γυαλίζει» αλλά και την γνωστή τοις πάσι «Φανή» που ερμήνευσε παρέα με τον Δημήτρη Καρρά. Ο οποίος Καρράς έκλεψε την παράσταση με το «η νύχτα πάει διακοπές» με ένα ασύλληπτο βίντεο να παίζει ταυτόχρονα από πίσω στην οθόνη.
Η ώρα της οριστικής «καληνύχτας» -ή μάλλον «καλημέρας»- είχε φτάσει και όλοι μαζί μαζεύτηκαν στην σκηνή να μας υπενθυμίσουν «ότι η ζωή είναι μία τρέλα». Τα φώτα άναψαν, το μαγαζί άρχισε να αδειάζει και μία όμορφη βραδιά είχε φτάσει στο τέλος της. Βγήκαμε από το Ίλιον plus σιγοτραγουδώντας, με το ευχάριστο βουητό στα αυτιά από το όμορφο μουσικό ταξίδι που μόλις είχαμε ζήσει…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…