Ο τρίτος κατά σειρά δίσκος που εκδόθηκε από τη - νεοσύστατη τότε - MINOS (σειρά αρίθμησης 103) στις αρχές του 1969 σε μουσική ενός σχετικά άγνωστου συνθέτη του Άγγελου Σέμπου (ο οποίος λίγα χρόνια αργότερα έφυγε στο εξωτερικό) και σε στίχους του Κώστα Κινδύνη. Ερμηνευτές οι ήδη καθιερωμένοι τότε Γιάννης Καλατζής και Λίτσα Διαμάντη και δύο νέοι τραγουδιστές, οι οποίοι έμελλε να γράψουν με χρυσά γράμματα το όνομά τους στη βίβλο της ελληνικής μουσικής: Ο Γιώργος Νταλάρας και ο Γιάννης Πάριος!

Κανένα από τα τραγούδια του δίσκου δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό (υπάρχουν και τέσσερα ορχηστρικά θέματα), αν εξαιρέσει κανείς το «Ράγισε ο καθρέφτης» που συμπεριλήφθηκε σε δύο «επετειακές» εκδόσεις για τα 30 και 35 χρόνια καριέρας του Πάριου κι αυτό μόνο και μόνο επειδή ήταν το πρώτο του. Ωστόσο, η μελωδία του ρεφρέν στις αρχές της δεκαετίας του '70 χρησιμοποιήθηκε στο μουσικό θέμα των τίτλων της περίφημης τηλεοπτικής σειράς του Κώστα Πρετεντέρη «Η γειτονιά μας» κι έγινε ευρύτερα γνωστή.

Η αλήθεια είναι ότι μπορεί τα τραγούδια να μην «περπάτησαν», ωστόσο τα περισσότερα δεν είναι άσχημα και ακούγονται ευχάριστα. Άλλωστε, δεν συναντάμε συχνά σ' ένα δίσκο τέσσερα από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού. Στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ υπάρχει σημείωμα της εταιρείας γι' αυτή τη δουλειά.

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Συνάντηση (Γ. Νταλάρας)
2) Πάρε τα μάτια μου (Λ. Διαμάντη)
3) Λαϊκή αγορά (Γ. Νταλάρας)
4) Η παρέα της αυλής μου (Ορχήστρα)
5) Κορίτσι με τη μπλε ποδιά (Γ. Καλατζής)
6) Χαμένο γράμμα (Ορχήστρα)
7) Πεισματάρα (Γ. Καλατζής)
8) Ράγισε ο καθρέφτης (Γ. Πάριος)
9) Σιωπή (Γ. Νταλάρας)
10) Πρωινό στο Ζάππειο (Ορχήστρα)
11) Χωρισμός (Γ. Καλατζής)
12) Χέρι-χέρι με τη νύχτα (Ορχήστρα)

Πρόκειται για το δίσκο που «απογείωσε» εμπορικά τον Φίλιππο Νικολάου, ασχέτως αν τον Οκτώβριο του 1973 που κυκλοφόρησε το άλμπουμ ο τραγουδιστής ήταν ήδη αρκετά γνωστός και δημοφιλής. Είχε τραγουδήσει το πασίγνωστο «Όταν» στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης το 1970, καθώς επίσης και κάποια κομμάτια που είχαν ακουστεί πολύ κι έμελλε να μείνουν στο χρόνο, όπως το «Φύλλα φθινοπωρινά», «Ήλιε μου χαμένε μου», το πολυτραγουδισμένο τα τελευταία χρόνια «Μια καρδιά για σένανε» κ.ά.

Στο «Μεγιέ μελέ» ο Νικολάου εγκαινιάζει μια περίοδο αλλεπάλληλων «μεταγλωττίσεων» γνωστών τραγουδιών του εξωτερικού με δικούς του στίχους, η οποία θα διαρκέσει μέχρι το 1981 και θα του χαρίσει σουξέ όπως «Μια ζωή», «Μου χρωστάς δε σου χρωστάω», «Η αγάπη σου με καίει», «Θα σε περιμένω πάντα», «Τόση καρδιά, τόση αγάπη» κ.ά. Εδώ συναντάμε το «Καμάρι μου» και το «Λίγη τύχη να 'χα» τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες και αποτελούν την ελληνική εκδοχή των "Auntie" και "If I where a rich man".

Φυσικά, πασίγνωστο είναι και το ομότιτλο τραγούδι, ενώ ακούστηκε πολύ στην εποχή του το «Λόγια, λόγια, λόγια». Μάλιστα, η επιτυχία του «Μεγιέ μελέ» ήταν τέτοια που το καλοκαίρι του 1974 ο Νικολάου δέχτηκε πρόταση να το τραγουδήσει και στο θέατρο «ΠΑΡΚ» σε μιαν επιθεώρηση με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.

Η παραγωγή ήταν της Polygram και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση ορχήστρας είναι του Νίκου Ιγνατιάδη, εκτός από τα τραγούδια του Χάρη Λυμπερόπουλου τα οποία ενορχήστρωσε και διηύθυνε ο ίδιος, ενώ στο εσώφυλλο υπάρχει ένα φωτογραφικό πορτραίτο του τραγουδιστή.

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Μεγιέ μελέ (Φ. Νικολάου)
2) Καμάρι μου (H.Ve Hemert-Φ. Νικολάου)
3) Ζήτησα λίγη αγάπη (Ν. Ιγνατιάδη-Φ. Νικολάου)
4) Λόγια, λόγια, λόγια (Ν. Ιγνατιάδη-Φ. Νικολάου)
5) Λίγη τύχη να 'χα (J.Bock-I.S. Hanrick-Φ. Νικολάου)
6) Κι εσύ μου κουβεντιάζεις (Φ. Νικολάου)
7) Κάτι άλλαξε (Χ. Λυμπερόπουλου-Φ. Νικολάου-Κ. Κατσίπη)
8) Γιαλέλι μου (Χ. Λυμπερόπουλου-Φ. Νικολάου)
9) Ντάμα, ρήγας και βαλές (Χ. Λυμπερόπουλου-Φ. Νικολάου)
10) Έλα Θεέ μου (Χ. Λυμπερόπουλου-Φ. Νικολάου)
11) Δεν τη βρίσκεις αδελφέ μου τη ζωή (Χ. Λυμπερόπουλου-Φ. Νικολάου)
12) Κι εγώ στη γωνία (Χ. Λυμπερόπουλου-Φ. Νικολάου)

Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω αυτό το δίσκο ως ένα είδος «αποχαιρετιστήριου πάρτι» του Γιάννη Καλατζή στη «χρυσή» εποχή των μεγάλων επιτυχιών του, καθώς περιέχει την τελευταία συνεργασία του με δύο από τους τρεις συνθέτες που ουσιαστικά διαμόρφωσαν την καλλιτεχνική και δισκογραφική του πορεία: Τον Μάνο Λοΐζο και τον Σταύρο Κουγιουμτζή (ο τρίτος ήταν ο Γιώργος Κατσαρός), οι οποίοι σπάνια έδιναν «σκόρπια» τραγούδια καθώς προτιμούσαν ολοκληρωμένους κύκλους.

Εκτός αυτού, το εν λόγω άλμπουμ που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1976 είναι σαν να προαναγγέλλει την αρχή της δύσης μιας λαμπρής δισκογραφικής πορείας για τον τραγουδιστή, ο οποίος με τη χαρακτηριστική φωνή του σημάδεψε ανεξίτηλα την περίοδο 1966-1974. Κι αυτό γιατί μαζί με τον Λοΐζο, τον Κουγιουμτζή, τον Γιάννη Σπανό και τον Στέλιο Ζαφειρίου, εμφανίζεται με τρία τραγούδια ο Νίκος Καρβέλας που με στίχους της Βαρβάρας Τσιμπούλη θα υπογράψει τους επόμενους δύο δίσκους του Καλατζή («Κάποιος πάντα λέει αντίο» το 1978 και «Πάλι κοντά σου» το 1979), οι οποίοι περιέχουν από αδιάφορα έως απαράδεκτα κομμάτια που σε καμία περίπτωση δεν άρμοζαν στο παρελθόν και την ιστορία του ονόματος του ερμηνευτή.

Εδώ ήδη παίρνουμε ένα δείγμα του τι πρόκειται ν' ακολουθήσει με το
«Τώρα πλάκα μου κάνεις» που μάλιστα έγινε επιτυχία στην εποχή του, αλλά γρήγορα χάθηκε. Είναι πραγματικά κρίμα, γιατί από το «Δελφινάκι», τη «Γοργόνα», τη «Τζαμάικα», το «Ξενάκι», το «Παποράκι», τον «Επιπόλαιο» και τα άλλα σπουδαία τραγούδια που είπε ο Καλατζής, έφτασε στο σημείο στο τέλος της δισκογραφικής του πορείας να τραγουδά στίχους του στυλ «Στη Χονολουλού εκεί θα πάει η τρέλα δεν πάει αλλού», «Τεκίλα-τεκίλα στο Μεξικό», «Ο Ναπολέων δεν κλαίει ποτέ και επιπλέον τρελό πώς με λένε γιατρέ» και λοιπές αηδίες. Και δε μέμφομαι τον Καρβέλα, αλλά την πολιτική της εταιρείας που θέλοντας να υποβιβάσει ένα τραγουδιστή που τόσο πολύ τη στήριξε στα πρώτα της βήματα του έδωσε το ΟΚ να πει αυτά τα απαράδεκτα τραγούδια...

Για να επιστρέψουμε στο άλμπουμ «Μη περιμένεις», το ομότιτλο είναι πολύ καλό όπως φυσικά και τα κομμάτια του Λοΐζου και του Κουγιουμτζή τα οποία ωστόσο δεν ακούστηκαν ιδιαίτερα. Είναι η τελευταία δισκογραφική αναλαμπή του Γιάννη Καλατζή πριν την περίοδο της παρακμής και της ολοκληρωτικής αποχής πλέον σήμερα από κάθε είδους καλλιτεχνική δραστηριότητα.

Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και βοηθό τον Μίμη Καννή.

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Μη περιμένεις (Ν. Καρβέλα-Β. Τσιμπούλη)
2) Μ' έκανες ζωή και μοιάζω (Ν. Καρβέλα-Β. Τσιμπούλη)
3) Αν θυμηθείς πως σ' αγαπώ (Γ. Σπανού-Πυθαγόρα)
4) Είμαι τυχερός (Στ. Ζαφειρίου-Πυθαγόρα)
5) Τώρα πλάκα μου κάνεις (Ν. Καρβέλα-Β. Τσιμπούλη)
6) Τα γράμματα για σένα (Στ. Κουγιουμτζή-Μ. Ελευθερίου)
7) Εγώ είμαι ένα μορτάκι (Μ. Λοϊζου-Λ. Παπαδόπουλου)
8) Τη ζωή μου σου έχω δώσει (Μ. Λοϊζου-Λ. Παπαδόπουλου)
9) Δεν κοιτάς που ξενυχτάω (Στ. Κουγιουμτζή-Μ. Ελευθερίου)
10) Να δούνε ποιος σε περπατά (Γ. Σπανού-Πυθαγόρα)
11) Μες στο τσαντίρι (Γ. Σπανού-Πυθαγόρα)
12) Έχει η καρδιά υπομονή (Στ. Κουγιουμτζή-Μ. Ελευθερίου)
13) Υπάρχουν και παιδιά (Στ. Ζαφειρίου-Πυθαγόρα)