Γράφει ο Θανάσης Κρεμασμένος
Κατ΄αρχάς η μουσική δεν βλέπεται αλλά ακούγεται, αλλά δεν είναι αυτό το μόνο παράδοξο σχετικά με το τι σημαίνει πλέον επιτυχία στο τραγούδι.
Πριν φτάσουμε στο σήμερα ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή στη μέτρηση της επιτυχίας στην δισκογραφία:
Στα τέλη της δεκαετίας του 30 άρχισε η καταμέτρηση και δημοσιεύση των επιτυχίων στο περιοδικό Billboard. Οι πωλήσεις δίσκων ήταν το μέτρο και το 1958 είχαμε πλέον το Hot 100 που περιλάμβανε ξεχωριστές κατηγορίες ανά είδος αλλά και ανά τρόπο μέτρησης (πώληση, ραδιοφωνικό airplay)
Πλέον με την εξέλιξη της τεχνολογίας και της αλλαγής του τρόπου που ακούμε και αγοράζουμε μουσική, μπήκε στο παιχνίδι της καταμέτρησης η αυτοματοποιημένη ανίχνευση των ραδιοφωνική μεταδόσεων του τραγουδιού, οι ψηφιακές πωλήσεις (downloads) και η ροή δεδομένων (streaming) μέσω πλατφόρμας (YouTube, Spotify κλπ).
Με την κατάρρευση της δισκογραφίας και της παραγωγής φυσικού προιόντος (cd, βινύλιο), πλέον οι επιτυχίες έρχονται από το διαδίκτυο. Αρκεί να μπει ένα τραγούδι στα trends και η απογείωση του δεν θα αργήσει.
Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα ή μάλλον εδώ αρχίζει η χειραγώγηση του ακροατή από εταιρείες όχι πλέον μόνο δισκογραφικές αλλά και από αυτές που πωλούν και αγοράζουν δημοσιότητα και κλικς στο διαδίκτυο.
Η καταγραφή των views αν και άλλαξε αρκετές φορές με σκοπό την αντικειμενικότητα (?) της μέτρησης, δεν έχει καταφέρει ακόμα (και μάλλον δεν πρόκειται ποτέ) να απαλλαγεί από τις ψεύτικες ακροάσεις που πλέον λέγονται …views. Πάντα υπήρχε «καθοδήγηση» για να γίνει ένα τραγούδι επιτυχία, όμως πλέον έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο.
Σκεφτείτε το απλό: Σας αρέσει ένα τραγούδι και το βάζετε στο repeat στο Youtube. Αρκούν 30 δευτερόλεπτα ακρόασης για να καταγραφεί ως ένα view!
Ας υποθέσουμε τώρα ότι το ακούς ολόκληρο, συνέχεια και κάθε μέρα (εντάξει δεν μπορεί να το κάνει νορμάλ άνθρωπος αλλά το κάνει άνετα μια μηχανή που θα προγραματιστεί για αυτό, με το αζημίωτο φυσικά): Με διάρκεια 4 λεπτά μπορείς να καταγράψεις 15 views την ώρα ή 360 τη μέρα!
Αν τώρα κάνεις προγραμματισμό για replay στα 30 δευτερόλεπτα (που είναι ο minimum χρόνος για καταγραφή view), σε μια μέρα έχουμε: 120 views την ώρα ή 2880 views τη μέρα μόνο από έναν υπολογιστή.
Δηλαδή με μια δικτύωση 100 υπολογιστών (ή κάποιον άλλο προγραμματισμό που τεχνικά γίνεται) γράφουμε 288.000 views σε μία μέρα, κοντά στο εκατομμύριο πριν κλείσει η βδομάδα! Όχι άσχημα ε;
Κι αν το YouTube προσπαθεί να βάλει φρένο σε αυτή τη πρακτική υιοθετώντας μπλοκαρίσματα, σε συνεχή επανάληψη views, μάλλον το παιχνίδι είναι χαμένο!
Αρκεί να κάνετε μια αναζήτηση στο Google για να αγοράσετε views για το βίντεο σας!
Το έκανα και βρήκα τιμές κελεπούρι: Με 1200 ευρώ έχεις 500.000 views, κόστος απόλυτα ανεκτό για κάποιον φιλόδοξο εκκολαπτόμενο ή ήδη αναγνωρισμένο αστέρα. Κι αν ψάξεις στο dark internet, ίσως βρεις ακόμα καλύτερες προσφορές…
Δείτε τα views των τρεχουσών επιτυχιών:
Το νέο τραγούδι μεγάλης ελληνίδας ποπ σταρ σε 2 μόλις μέρες κατέγραψε 644.000 views!
Ένας ελαφρολαϊκός βάρδος σε 15 μέρες άγγιξε το εκατομμύριο!
Το δε νο1 video του 2019 στο ΥοuTube ακούστηκε (???) από περισσότερους από 44 εκατομμύρια φανς!
Κι όλα αυτά σε μια χώρα που μετά βίας έχει 10 εκατομμύρια κατοίκους που φυσικά δεν ακούνε μόνο trap ή λαικόποπ ή δεν έχουν όλοι υπολογιστή… Πλάκα κάνουμε;
Θα μου πείτε, γιατί να μας αφορά αυτή η ιστορία; Μα γιατί δημιουργεί μια στρέβλωση και μια κατευθυνόμενη τάση που ουδεμία σχέση έχει με την δημοτικότητα και την αποδοχή ενός τραγουδιού!
Είναι αυτά τα δημοφιλή τραγούδια στην Ελλάδα;
Είναι αυτά που ζητάει το Κοινό και θα το ξαναταΐσουν μια από τα ίδια;
Είναι αποδεκτός και έγκυρος τρόπος μέτρησης;
Φαύλος κύκλος…
Υπάρχουν λύσεις όμως;
Ναι υπάρχουν, αρκεί να θέλει η βιομηχανία των σουξέ να το «μαζέψει», αν και δεν βρίσκω το κίνητρο γι’ αυτό εφόσον ουδείς (?) έχει πρόβλημα…
Θα πρέπει να αλλάξει η λογική της μέτρησης:
Αν ακούσω το αγαπημένο μου τραγούδι μια φορά τη μέρα, είμαι ένας ακροατής/άτομο. Αν το ακούσω δέκα φορές, δεν είμαι 10 ακροατές!
Θα μπορούσε λοιπόν η καταγραφή των views να έχει ένα ημερήσιο όριο που να έχει λογική (πχ. ως 3 φορές τη μέρα από συγκεκριμένη ταυτότητα ΙΡ υπολογιστή ή κινητής συσκευής) ή να καταγράφει την IP ως μια ακρόαση/μέρα, όσες φορές κι αν επαναληφθεί η ακρόαση.
Ή ακόμα καλύτερα, να μην καταγράφονται views…
Και φυσικά να καταγράφονται και να δημοσιεύονται ξεχωριστά, οι φυσικές και ηλεκτρονικές πωλήσεις δίσκων, όσο μειωμένες και να είναι πλέον.
Oι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι θα πρέπει να αντιληφθούν ότι είναι πλέον αστείο να «πλακώνονται» επίδοξοι stars (βλέπε trap) για τα νούμερα τους. Στ’ αλήθεια ποιός θυμάται το αναλώσιμο σουξεδάκι τους μετά από ένα χρόνο; Πόσα εισιτήρια κόβουν στα live τους; Τι σχέση έχει αυτό το σύστημα με το τραγούδι και την αποδοχή του στον κόσμο;
Αν αποδεχτούμε ότι είναι μια ακόμα επικοινωνιακή φούσκα, μια μάχη μεταξύ marketers, ας την αντιμετωπίσουμε έτσι. Αλλά δεν είναι η πραγματικότητα της ελληνικής μουσικής σήμερα, όσο κι αν το επιθυμούν κάποιοι…
Υστερόγραφο: Χρησιμοποιήθηκαν κάποια αληθινά παραδείγματα. Απέφυγα να αναφέρω ονόματα γιατί είναι άδικο να τσουβαλιάζουμε αθώους με ένοχους. Θα είχε όμως ενδιαφέρον κάποιοι που θίγονται, να μας πουν την εκδοχή της επιτυχίας τους…
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…