Γράφει ο Κωνσταντίνος Πετρόπουλος
Φωτογραφίες: Ματίνα Φουντούλη
Την Δευτέρα που μας πέρασε, είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε στον Ιανό, τρία νέα παιδιά, τον δεκαοκτάχρονο στιχουργό Γιάννη Βασιλόπουλο, τον τριαντάχρονο συνθέτη Σπύρο Παρασκευάκο, και την εικοσάχρονη ερμηνεύτρια Δήμητρα Σελεμίδου, της Τέταρτης Ακρόασης της Μικρής Άρκτου.
Μας συστήθηκαν σαν ομάδα, με την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με τον τίτλο “Τρίτη Έξοδος“. Ο τίτλος είναι συμβολικός και σημαίνει τη γέννηση ενός νέου υποκειμένου. Όπως λένε και οι ίδιοι: “Η ενηλικίωση, είναι στην πραγματικότητα ζήτημα απόφασης και όχι μια αναπόφευκτη διαδικασία βιολογικής εξέλιξης μέσα στα χρόνια. Συνειδητοποιήσαμε πως συντελείται τη στιγμή εκείνη που πραγματοποιείται η υπέρβαση, τη στιγμή που ο πρώτος εαυτός, ο ανήλικος, σαν σκυταλοδρόμος περνά περήφανα τη σκυτάλη στον ενήλικο εαυτό“…
Έφτασα νωρίς και πρόλαβα λίγο τα παιδιά, με τον Φοίβο Δεληβοριά (ο οποίος συμμετέχει στον δίσκο) στη σκηνή να προβάρουν τελευταία φορά το κομμάτι “Ο μόνος και η Μόνη”! Ακόμα η αίθουσα ήταν άδεια αλλά γρήγορα γέμισε από φωνές, χαμόγελα, φίλους, συγγενείς, ευχές για τα νέα τραγούδια αλλά και ευχές για τα γενέθλια του συνθέτη Σπύρου Παρασκευάκου! Υπήρχε γενικά μια γιορτινή ατμόσφαιρα όπως άρμοζε στην ημέρα άλλωστε. Γρήγορα τα τραπέζια γέμισαν, ενώ υπήρχε και αρκετός κόσμος όρθιος. Ανάμεσα στο κοινό, διακρίναμε αρκετούς καταξιωμένους καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων οι: Μάριος Φραγκούλης, Νατάσσα Μποφίλιου & Θέμης Καραμουρατίδης, Θοδωρής Βουτσικάκης, Δημήτρης Σαμόλης, Παυλίνα Βουλγαράκη, Βίκυ Καρατζόγλου και άλλοι. Η στήριξη και η αποδοχή των προαναφερθέντων, δείχνει την ποιότητα αυτής της νέας τριάδας και το τι έχει να μας προσφέρει.
Στη σκηνή πρώτος ανέβηκε ο Παρασκευάς Καρασούλος, της Μικρής Άρκτου, ο οποίος μας καλωσόρισε, είπε δυο λόγια γι’ αυτά τα τρία αξιόλογα παιδιά κι αφού ευχαρίστησε τον Ιανό για την στήριξη, κάλεσε στην σκηνή την Δημοσιογράφο/Στιχουργό Φωτεινή Λαμπρίδη, που θα συντόνιζε την συζήτηση. Η Φωτεινή Λαμπρίδη με την σειρά της ευχαρίστησε την Μικρή Άρκτο για το βήμα που δίνει σε νέους ανθρώπους, γιατί όπως είπε χαρακτηριστικά: “…αυτό που μας λείπει στις μέρες είναι να νιώθουμε χρήσιμοι και να δημιουργούμε”…
Κάπου εδώ είχε έρθει η ώρα να υποδεχτούμε τους τρεις πρωταγωνιστές της βραδιάς, την Δήμητρα Σελεμίδου, τον Σπύρο Παρασκευάκο και τον Γιάννη Βασιλόπουλο. Το άγχος και η αμηχανία ήταν έκδηλα αλλά καθώς κυλούσε η συζήτηση και σε συνδυασμό με τις εύστοχες ερωτήσεις της Φωτεινής Λαμπρίδη, όλοι χαλάρωσαν και το απήλαυσαν όπως έπρεπε. Δεν έλειψαν τα πειράγματα και τα αστεία μεταξύ τους ενώ η χαρά και η ικανοποίησή τους ήταν φανερή.
Πρώτος πήρε τον λόγο ο μικρότερος και στιχουργός της παρέας, Γιάννης Βασιλόπουλος για να πει πως “δημιουργούμε αυτή τη σχέση τέσσερα χρόνια και τώρα το ζούμε. Άσχετα αν γράφω εγώ τα λόγια, το υλικό το νιώθουμε όλοι σαν κάτι προσωπικό μας“…
Ο Σπύρος Παρασκευάκος είπε για την συνεργασία τους: “Ήμουν πολύ μοναχικός, έγραφα τραγούδια μόνος μου κι ούτε φανταζόμουν πως μπορεί να γίνει αυτό που κάναμε, είναι φοβερό, δεν το περίμενα!“.
Για να συμπληρώσει η κοπέλα της παρέας, Δήμητρα Σελεμίδου “για μένα ήταν μονόδρομος, αυτό που γίνεται τώρα με τα παιδιά, είναι ο λόγος για τον οποίο τραγουδάω“, για να κερδίσει το χειροκρότημα των παρευρισκομένων.
Σε σχετική ερώτηση για το τραγούδι “Μαμά Μπαμπά”, το οποίο μάλιστα είχαν παρουσιάσει και live στο πρόσφατο Athens Pride Festival, και οι τρεις συμφώνησαν πως είναι ένα πολιτικό κομμάτι. O στιχουργός μας το ανέλυσε λίγο παραπάνω λέγοντας: “Είναι ένα τραγούδι που σπάει τα δεσμά με τους γονείς και τη σχέση που είχαμε ως τώρα και ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο σχέσης, όπου θα τους αγαπήσουμε από την αρχή, σε νέα βάση“, για να καταλήξει συγκινώντας μας, “δεν γράφτηκε με σκοπό να πικάρουμε τους γονείς. Τους αγαπάμε και τους ευχαριστούμε για όλα“…
Στην ερώτηση για το αν το έντεχνο, όπως το έχουμε στο μυαλό μας, είναι πολύ σκοτεινό και απαισιόδοξο για τρία νέα παιδιά όπως αυτά, η ερμηνεύτρια Δήμητρα Σελεμίδου ήταν σύντομη και αποστομωτική: “Kάθε δημιουργία είναι μια γέννηση, οπότε αυτό από μόνο του δεν μπορεί να είναι απαισιόδοξο”…
Λίγο πριν ακούσουμε live τα κομμάτια του δίσκου, ο Φοίβος Δεληβοριάς είπε λίγα λόγια για τον καθένα ξεχωριστά. Συγκεκριμένα ο τραγουδοποιός ανέφερε: “Αυτά τα τρία εξαίρετα και ταλαντούχα παιδιά ήρθαν σπίτι μου διστακτικά και μου είπαν πως είχαν κάποια τραγούδια να ακούσω. Αμέσως τα τραγούδια τους με συγκίνησαν και σκέφτηκα από την πρώτη στιγμή πως η φωνή της Δήμητρας θα ταιριάζει με τη δική μου. Ο Γιάννης είναι αξιοθαύμαστο το πως γράφει τέτοιους στίχους ενώ είναι μόλις 18 χρονών και έχει πλήρη συνείδηση του τι κάνει και οργανώνει τα πάντα γύρω του. Ο Σπύρος, σαν συνθέτης έχει το χάρισμα της μελωδίας. Δηλαδή αυτό που μπορεί να τραγουδήσει ο καθένας με το στόμα του. Η σύνθεση και η αρμονία διδάσκονται, η μελωδία είναι το δύσκολο κομμάτι και ο Γιάννης το έχει έμφυτο…”
Τελευταία το “εγκώμιο” των παιδιών, έπλεξε η Νατάσσα Μποφίλιου η οποία είπε συγκινημένη: “Να δώσετε, αγώνα, να έχετε πίστη, επιμονή και να μείνετε φίλοι. Η φιλία είναι ασπίδα, είναι αυτή που μας έχει σώσει. Η μεγαλύτερη χαρά για εμάς είναι που μετά από μια δεκαετία, βγήκε άλλη μια δημιουργική τριάδα (όπως εμείς τότε), που σίγουρα θα σκίσει“!
Μετά από αυτά τα λόγια που συνοδεύονταν από τα ντροπαλά βλέμματα των δημιουργών, ήρθε η ώρα που όλοι περιμέναμε. Οι μουσικοί πήραν τις θέσεις τους, ο Σπύρος Παρασκευάκος έκατσε στο πιάνο του και η Δήμητρα στο μικρόφωνο για να μας εξιστορήσει τις “περιπέτειες” των τριών νέων που θα περιλαμβάνονται στον δίσκο “Τρίτη Έξοδος”. Στην αρχή υπήρχε λίγο άγχος το οποίο σιγά-σιγά εξαφανίστηκε. Άλλωστε η Δήμητρα Σελεμίδου μας καθήλωσε όλους με την φωνή και την μελωδικότητά της ενώ οι στίχοι του Γιάννη Βασιλόπουλου χτυπούσαν κατευθείαν στον κόκκαλο. Οι συνθέσεις του Σπύρου Παρασκευάκου θύμιζαν κάτι από Μάνο Χατζιδάκι και σου καρφώνονταν με μιας στο μυαλό. Αυτό που παρατήρησα και μου άρεσε ήταν η αθωότητα και η παιδικότητα όλων. Έπαιζαν και το απολάμβαναν και μόλις η Δήμητρα ένιωθε κάπως άβολα, έριχνε ένα βλέμμα στον Σπύρο και όλα γαλήνευαν αμέσως. Σαν μια κολώνα στήριξης για όλους, καθόταν στο πιάνο και με μια ματιά του ήξερες πως όλα θα είναι καλά. Συντόνιζε όλη την μπάντα. Από την άλλη, ο Γιάννης Βασιλόπουλος στην άκρη της σκηνής καμάρωνε τους φίλους του, τραγουδούσε και παράλληλα έριχνε και κλεφτές ματιές στο κοινό.
Στο τέλος, οι συντελεστές επεφύλασσαν μια έκπληξη στον τριαντάχρονο συνθέτη, αφού έφεραν τούρτα για τα γενέθλιά του και όλοι μαζί τραγουδήσαμε το γνωστό τραγουδάκι! Ο ίδιος ζήτησε ένα δώρο… να αγοράσουμε τον δίσκο! Από ότι φαίνεται εισακούστηκε αφού όλα τα cd που υπήρχαν στην είσοδο εξαφανίστηκαν!
Θα σας ζητήσω κι εγώ το ίδιο γιατί το αξίζουν. Γνώρισα τρία νέα, γεμάτα όρεξη για δημιουργία παιδιά και επιτέλους σκέφτηκα πως κάτι ίσως φτιάξει στο μέλλον. Κάτι ελπιδοφόρο γεννήθηκε, το οποίο έχει ποιότητα, ουσία και είναι αληθινό. Ας το στηρίξουμε λοιπόν…!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…