Ο τραγουδοποιός Μιλτιάδης Κολιαδήμας συστήθηκε στο κοινό τον περασμένο Φεβρουάριο με το τραγούδι «Μακρινό ταξίδι». Σήμερα παρουσιάζει το δεύτερο του τραγούδι, με τίτλο «Πολιτισμένες εξορίες», σε στίχους και μουσική του ιδίου.
Το τραγούδι «Πολιτισμένες εξορίες» έχει οπτικοποιηθεί από τον ίδιο σε συνεργασία με τον Βασίλη Τσεντούρο, σε ένα ατμοσφαιρικό, ασπρόμαυρο video clip το οποίο αποτυπώνει άριστα την νοσταλγική μελαγχολία του στίχου.
Με κεντρικό άξονα το rock, ο Μιλτιάδης Κολιαδήμας εφευρίσκει το προσωπικό του μουσικό ύφος που αντλεί επιρροές από ένα ευρύτερο μουσικό φάσμα όπως jazz, alternative, κ.α., «ντυμένο» πάντα με το χαρακτηριστικό ηχόχρωμα της φωνής του. Πηγή έμπνευσης για τις συνθέσεις του αποτελούν κοινωνικά θέματα και ζητήματα της επικαιρότητας, καθώς και οι εμπειρίες που αποκόμισε από την εικοσαετή του περιπλάνηση στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους.
Ο Μιλτιάδης Κολιαδήμας αποφάσισε το 2018 να αφήσει πίσω του μια λαμπρή επαγγελματική σταδιοδρομία στο εξωτερικό, και επέστρεψε μόνιμα στον τόπο καταγωγής του, τη Ζαχάρω Ηλείας, όπου τραγουδάει στο μουσικό εστιατόριο «5γραμμο», το οποίο άνοιξε και διατηρεί ο ίδιος.
Μουσική, στίχοι, ερμηνεία: Μιλτιάδης Κολιαδήμας
Ενορχήστρωση: Μιλτιαδης Κολιαδήμας, Βασίλης Τσεντούρος
Τύμπανα-Μπάσο – πλήκτρα programming: Βασίλης Τσεντούρος
Κιθάρες: Δημήτρης Ντελής
Σαξόφωνο: Λευτέρης Πουλιού
Τρομπόνι: Μιχάλης Τούμπης
Τρομπέτα: Οδυσσέας Κουλλιάς
Recording, mixing, mastering: Βασίλης Τσεντούρος
Σκηνοθεσία: Μιλτιαδης Κολιαδήμας, Βάσιλης Τσεντούρος
Κυκλοφορεί από την Final Touch, a Walnut Entertainment label
Ταξιδάκι στο μέλλον μου μοιάζουν
Όλα αυτά, που γίνονται τριγύρω
Πριν λίγο σε ρώτησα που πάμε
μα τώρα λες το τέρμα ακουμπάμε
και πως σου μοιάζει με τέλος, μιας μεγάλης εποχής
Δεν μπορεί, από που ήρθε όλο αυτό
και σ’ όλους μοιάζει, με αποκλεισμό
άλλοι νεύρα, άλλοι αγωνία
και άλλοι να ψάχνουν λίγο ψυχραιμία
σου μιλώ δεν απαντάς δεν έχεις όρεξη για εμάς…
Πολιτισμένες εξορίες των προγόνων αμαρτίες
Που πληρώνουν με πόνο τα παιδιά των φτωχών
Δεν φύγαν, δε μείναν μα όπου κι αν πήγαν
Πατάνε στις βάσεις γερά των σοφών
Προγαμιαία συμβόλαια των κρατών τους εκάναν
Με πλουσίους κουμπάρους των αγορών που γλυκάναν
Πολύ να ελπίζουν πως όλοι θα χτίζουν
Τις ψυχές μας να κάνουν υλικά αδρανή
Πολιτισμένες εξορίες των προγόνων αμαρτίες
Που πληρώνουν με πόνο τα παιδιά των φτωχών
Δεν φύγαν, δε μείναν μα όπου κι αν πήγαν
Πατάνε στις βάσεις γερά των σοφών
Κι ήρθε η ώρα κι ακούω του πολέμου τα τρομπόνια
Τα τάνκς τα αλλάξαν και τα έκαναν μπαλόνια
Τα φουσκώναν για χρόνια με λεφτά απ’ τους λαούς
Μα σπάσαν αυτά, γέμισε η Ευρώπη αριθμούς
Κι αφού πέρασαν τα χρόνια να τι θωρώ
Οι αριθμοί να βράζουν σαν το νερό
Φωτιά στο νότο οι αριθμοί να εξατμιστούν
Και οι ατμοί στα βορά μια χαρά θα μαζευτούν…
Πολιτισμένες εξορίες των προγόνων αμαρτίες
Που πληρώνουν με πόνο τα παιδιά των φτωχών
Δεν φύγαν, δε μείναν μα όπου κι αν πήγαν
Πατάνε στις βάσεις γερά των σοφών…