28/7/2011
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Γρηγόρης Θανόπουλος
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Η αλήθεια είναι πως δεν είναι εύκολο να ξεκινήσεις ένα κείμενο για τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα. Τι να ‘πεις και τι ν’ αφήσεις… Το κάθε τραγούδι τους έχει από πίσω του μια ιστορία και μια ζεστασιά να το συνοδεύει. Οπότε θα ξεκινήσω με τον κλασσικό πατροπαράδοτο τρόπο! Μια φορά και έναν καιρό λοιπόν πριν από πολλά χρόνια ήταν δυο δίδυμα αδέρφια ο Χάρης και ο Πάνος που αγαπούσαν πολύ και ουσιαστικά τη μουσική. Το 1985 κυκλοφορεί ο πρώτος τους δίσκος τα «Ζεστά Ποτά» σε παραγωγή του Μανώλη Ρασούλη. Ένας δίσκος με ήχο φρέσκο, πρωτοποριακό που ξέφευγε από τα συνηθισμένα. Μια προσεγμένη δουλειά που χάραξε νέα μονοπάτια στην ελληνική δισκογραφία. Από τότε και για τα επόμενα 15 χρόνια δούλεψαν ασταμάτητα. Συναυλίες, δίσκοι και το κάθε τους τραγούδι είχε κάτι ακόμα να δώσει. Κάποια στιγμή ο Χάρης σταμάτησε. Ο Πάνος συνέχισε. Πέρυσι το καλοκαίρι όμως αυτά τα δύο αδέρφια έκαναν ένα δώρο σε όλους εμάς που τους αγαπάμε. Τραγούδησαν ξανά μαζί σε μια μεγάλη συναυλία, την πρώτη κοινή τους μετά από δέκα χρόνια. Και ευτυχώς όχι την τελευταία μιας και φέτος με την Best Of Tour 2011 θα γυρίσουν την Ελλάδα με τις μουσικές τους. Σε έναν από τους σταθμούς τους, στο Βεάκειο θέατρο βρεθήκαμε και εμείς…

Δεν θα ήταν υπερβολή να πω πως δεν υπήρχε ούτε ένα κάθισμα άδειο. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, κάποιοι που σίγουρα είχαν αγοράσει τα «Ζεστά Ποτά» όταν κυκλοφόρησαν, κάποιοι που τα ανακάλυψαν στους δίσκους των γονιών τους και πολλοί λιλιπούτειοι ακροατές στην αγκαλιά των μεγαλύτερων. Κάπως έτσι δεν διαδίδεται η καλή μουσική από γενιά σε γενιά; Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους είδαμε και το δήμαρχο Πειραιά κύριο Βασίλη Μιχαλολιάκο ο οποίος έδωσε το παρών στη συναυλία. Εδώ να αναφέρουμε πως ήταν μία άψογη οργάνωση και όπως ενημερωθήκαμε από τα μεγάφωνα υπήρχε ακόμα και ειδική ομάδα πρώτων βοηθειών για να προληφθούν δυσάρεστα περιστατικά λόγω της ζέστης και του κόσμου! Μπράβο…

Λίγο μετά τις 21.30 η γνώριμη και καθόλου ξεχασμένη – παρά την απουσία του – φιγούρα του Χάρη Κατσιμίχα ανέβηκε στη σκηνή και μας χάρισε τα «Παλιά καλοκαίρια». Η έναρξη μιας καλοκαιρινής νύχτας που όντως θύμισε τα παλιά! Αμέσως μετά δίπλα του στάθηκε ο Πάνος και μας κάλεσαν στο όνειρό τους να περπατήσουμε… το κοινό δε σταμάτησε να χειροκροτεί και αντίστοιχα ο Χάρης και ο Πάνος εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους σχεδόν μετά από κάθε τραγούδι.

«Είχαμε ξανατραγουδήσει στο Βεάκειο πριν από 15 χρόνια. Ήταν γιαπί και έγινε κόσμημα. Συγχαρητήρια σε όσους το επιμελήθηκαν. Μας αφορά όλους μας να βλέπουμε τέτοιους χώρους να ανθίζουν και όχι να μαραίνονται και να κλείνουν» είπε ο Χάρης (πραγματικά το Βεάκειο είναι ένα από τα πιο προσεγμένα θέατρα που διαθέτει το λεκανοπέδιο Αττικής). Το επιβεβαίωσε και ο Πάνος λίγο αργότερα λέγοντας: «Έχουμε μια παράξενη συγκίνηση απόψε. Έχουμε πολλά χρόνια να παίξουμε στο Βεάκειο και γενικά στον Περαία!».

Οι επιλογές των τραγουδιών ήταν εξαιρετικές και ενδεικτικές της σπουδαίας δουλειάς που έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Πιστεύω πως δεν έμεινε κανείς παραπονεμένος ακούγοντας το «Δωμάτιο» σε ποίηση Λένας Παππά, «Μάρκος και  Άννα» του Lucio Dalla, τη «Σαντορίνη» … Εκτός από τα δικά τους τραγούδια ακούσαμε και με τη φωνή του επίσης πολύ καλού Μάνου Λυδάκη μερικά τραγούδια συναδέλφων του Χάρη και του Πάνου τους οποίους εκτιμούν και νιώθουν κοντά τους. «Αγάπη» λοιπόν με τη φωνή του Μάνου, ένα τραγούδι του Βασίλη Δημητρίου και της Κατίνας Παΐζη και «Μικρή πατρίδα» του Παρασκευά Καρασούλου και του Γιώργου Ανδρέου για αρχή και τα «Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά» των Υπογείων Ρευμάτων και «Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia» του Θάνου Μικρούτσικου πάνω στο ποίημα του Νίκου Καββαδία λίγο αργότερα.

Είχε έρθει η ώρα για το «Φάνη», ένα από τα καλύτερα αλλά και πιο μαύρα τραγούδια τους που όμως τραγουδήθηκε από όλους τους παρευρισκόμενους. Όπως και έγινε και στα περισσότερά τους άλλωστε. Και ειδικά στις «Ανόητες αγάπες» με μια ειδική αφιέρωση σε έναν άνθρωπο και έναν καλλιτέχνη που δυστυχώς δεν είναι πια κοντά μας, τον Μάνο Ξυδούς. Μία ακόμα συγκινητική στιγμή νιώσαμε όταν ο Χάρης πήρε το μικρόφωνο και είπε «Θα σας πούμε ένα τραγούδι για μια μεγάλη καλλιτέχνιδα που έφυγε πριν λίγες μέρες. Ταξίδεψε… Καλό ταξίδι στα χρυσά σου παραμύθια από το Χάρη, τον Πάνο και όλους εμάς Amy Winehouse…»

Αλλαγή κλίματος λίγο μετά και αφού ο κόσμος είχε ήδη σηκωθεί και γεμίσει το χώρο μπροστά από τη σκηνή δίνοντας στη συναυλία μια ακόμα πιο προσωπική διάθεση. «Μια βραδιά στο Λούκι» για όλους τους άτυχους στον έρωτα και τον Πάνο να δηλώνει πως θα γίνει star του mtv οπότε “don’t worry be happy”! Η καληνύχτα τους μαζί με ένα ακόμα ευχαριστώ ήρθε με το «Αν είσαι θεός» αλλά ο κόσμος δεν τους άφηνε να φύγουν! Είχε έρθει η ώρα της «Ρίτας» όπου όλοι οι όρθιοι έριξαν τρελό χορό! Κάποιοι σίγουρα θυμήθηκαν περασμένα πάρτι της δεκαετίας του ’80. Με τη «Θεσσαλονίκη» μας αποχαιρέτησε ο Χάρης, με το «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον» ο Πάνος και μια πανέμορφη βραδιά είχε φτάσει στο τέλος της…

Φεύγοντας σκεφτόμουν τι το τόσο ιδιαίτερο είχε αυτή η συναυλία που μου γέννησε τόσο έντονα συναισθήματα… Τα τραγούδια τους τα ήξερα, τα είχα αγαπήσει πολλά χρόνια πριν. Δεν ήταν μόνο ότι η παρουσία και των δύο ήταν άψογη και οι φωνές τους αναλλοίωτες. Δεν ήταν ότι για άλλη μια φορά έδειξαν πως το ήθος, η αξιοπρέπεια και η αυθεντικότητα κάνουν ένα μεγάλο καλλιτέχνη. Ήταν μια συναυλία βαθιά συναισθηματική με διάχυτη συγκίνηση και αγάπη. Από τον κόσμο που τους έβλεπε, από το Χάρη και τον Πάνο που τραγούδαγαν ξανά μαζί. Πραγματικά τους ευχαριστούμε για την υπέροχη βραδιά…

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live


***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ