Γράφει η Χρύσα Λύκου
Φωτογραφίες: Χαρά Γερασιμοπούλου

Οι πρώτες μέρες του Καλοκαιριού φέρνουν τις πιο όμορφες νύχτες μας, νύχτες που λάμπουν στα πιο σκληρά σκοτάδια μας. Πέμπτη απόγευμα και απ’ το πρωί αναρωτιέμαι που πήγαν οι ανέμελες στιγμές, που πήγαν τα συνθήματα, που πήγε ο ιδρώτας απ’ τους ξέφρενους χορούς μας! Παρκάρω φοβερά αγχωμένη, τρέχω και αναρωτιέμαι πάλι για το πότε άρχισα να αργώ στις συναυλίες, πότε με έπνιξε ο χρόνος, πόσος καιρός πέρασε από τότε που περίμενα τις πόρτες να ανοίξουν;

Συνειδητοποιώ ότι είναι πολύ αργά για να προλάβω τον ταλαντούχο Βαγγέλη Μαρκαντώνη στη σκηνή, καθώς και τους Sleepin Pillow και Thee Holy Strangers, οι όποιοι απ’ όσο έμαθα τα έδωσαν όλα σε μια ώρα δύσκολη από άποψη ήλιου και ζέστης στην γυμνή από σκιά πλατεία.

Βαγγέλης Μαρκαντώνης
(φωτο: Αφροδίτη Ζαγγανά)

Sleepin Pillow

Thee Holy Strangers

Είμαι στην Πλατεία Νερού και ακούω χειροκροτήματα, ακούω να φωνάζουν στίχους της ζωής μου. Στη μεγάλη σκηνή είναι ο Παυλίδης, ο Παύλος μας. Φοράει γυαλιά και ζαλίζει την κιθάρα του με μουσικές που δεν θα ξεπεράσω ποτέ γιατί όμοιες τους δεν βρήκα. Ο κόσμος χορεύει και για πρώτη φορά βλέπω τη θάλασσα και τα πλοία, για πρώτη φορά νιώθω λιμάνι. Ο ήλιος χάνεται στο νερό δίπλα στο φεγγάρι και ας που πει κάποιος ότι αυτό δεν είναι μαγεία, ας μου πει κάποιος ότι αυτό δεν είναι φως. Ο Παύλος χειροκροτά τα όνειρα μας, μας λέει ότι φτιάχνει τραγούδια που λένε ότι θέλουμε εμείς και εμείς με τη σειρά μας για πάνω από μια ώρα βρίσκουμε ανάσες ελπίδας σε άλλο ένα γεμάτο πόνο και αίμα καλοκαίρι. Τώρα αρχίζω και θυμάμαι, τώρα βλέπω την πυρκαγιά σε ένα σπιρτόκουτο που καίει για χρόνια και αυτός ο τύπος σίγουρη για ακόμη μια φορά, δεν είναι από εδώ..


Όταν φύγει, έχει πια σκοτεινιάσει. Στη μεγάλη οθόνη γράφει ότι έρχονται οι VIC, οι τύποι που έχουν καταφέρει να μιλάμε για αυτούς μέσα σε λίγο καιρό, που γίνονται sold out, που μας σκαλώνουν με αυτό που καταφέρνουν να συνδυάσουν στη μουσική τους. Και γίνεται χαμός! Όταν ανεβαίνουν στη σκηνή, πιάνουν γεφύρια και πλατείες, κοροϊδεύουν μπάτσους και ασφαλίτες. Μοιάζει με διαδήλωση μιας νεολαίας που προσπαθεί να σηκώνει κύματα σε αυτό το απάνεμο λιμάνι της πόλης. Δε φτάνουν μόνο οι στίχοι, δε φτάνουν μόνο τα συνθήματα. Τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά φωνάξαμε όλοι απόψε, όμως τη μάχη με το φασισμό τη δίνει ο καθένας μέσα του, τον αγώνα για ελευθερία πρέπει να τον δίνουμε εγώ και εσύ κάθε μέρα, διεκδικώντας διαρκώς την καλύτερη εκδοχή της ζωής μας!


Είναι πια έντεκα και ενώ έχουμε χορέψει δίπλα στο νερό, έχουμε ιδρώσει μπύρες και όνειρα στο μέτωπο μας, έχουμε φυσήξει καπνούς απ’ τα καλοκαιρινά τσιγάρα που πως γίνεται διάολε να έχουν άλλη γεύση (?), είμαστε εντελώς ξεκούραστοι. Η βραδιά μηδένισε και άρχισε απ’ την αρχή. Στη σκηνή τώρα πια, ο Γιάννης Αγγελάκας

vic_aggelakas_pavlidis_2016_06_064_aggelakas

Δυο από τους τρεις μεγαλύτερους εκπροσώπους των τριών μεγαλύτερων συγκροτημάτων που έχουν περάσει από αυτήν τη χώρα είναι απόψε μπροστά μας και αυτό μοιάζει με μια κάποια ευλογία. Ο Αγγελάκας ΤΡΥΠάρει  και εμείς ακούμε την αγάπη, βλέπουμε το τρένο στο νερό, κάνουμε αυτή τη νύχτα Γιορτή. Ταξιδιάρες ψυχές διασκορπισμένες σε έναν πλανήτη που του ζητήσαμε πολλά και ήταν λίγος ή και το αντίθετο.


Πέρασε η ώρα πια, τα φώτα σβήνουν δε τα χρειαζόμαστε πια. Στάζουμε φως απ’ τα μαλλιά, τα νύχια τις βλεφαρίδες μας. Στάζουμε αγάπη και έρωτα. Κάντε τις συναυλίες πορείες και συνθήματα, κάντε πορείες που να μοιάζουν με συναυλίες. Ο κόσμος τους πεθαίνει και πνίγεται, οι λαοί πρέπει να πολεμήσουν για τα παιδιά που φτάνουν στη γη, πρέπει να παλέψουν ενάντια σε κάθε φασισμό!

Σας χαιρετώ και θα ανταμώσουμε πάλι σε συναυλίες, γεφύρια και πλατείες, σας αφήνω με το σύνθημα που απλόχερα μας χάρισε ο Γιάννης Αγγελάκας: «Σιγά μην κλάψω, ΣΙΓΑ ΜΗ ΦΟΒΗΘΩ».

vic_aggelakas_pavlidis_2016_06_067_aggelakas

 

—————–

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here