Γράφει ο Θανάσης Κρεμασμένος
Λένε πως ο τίτλος ενός βιβλίου αρκεί κάποτε, για να το κάνει ευπώλητο.
Μόνο που εδώ, το ενδιαφέρον δεν σταματά στον έξυπνο τίτλο αλλά και στο περιεχόμενο.
Διηγήματα ιδαίτερα, πρωτότυπα με χιούμορ σε υψηλές δόσεις.
Δώδεκα ιστορίες εσωτερικής και εξωτερικής περιπλάνησης με αρχή μέση και κυρίως – τέλος: «Ένας που έπαιξε κι έχασε λεφτά ή τη ζωή του, άλλος έχασε έναν άγγελο από παρεξήγηση, ένας τρίτος δεν κατάφερε να τελειώσει μια συναυλία, ενώ ο Αλεξάντερ Ντμίτριεβιτς Μπλανκ, παππούς του Λένιν, έμαθε την αλήθεια για την επανάσταση του ’21 από πρώτο χέρι. Η ιστορία του Αντρέα που έπινε παγωμένες μπύρες και έβλεπε πως η ζωή του και οι ζωές των φίλων του ήταν χλιαρές και θέλησε να κάνει κάτι για να τις αλλάξει».
Ο συγγραφέας του βιβλίου είναι ο Αλέξανδρος Ανδρουλάκης, ζωγράφος στο επάγγελμα και δάσκαλος ζωγραφικής για μικρά παιδιά. Ένας ανήσυχος τύπος που επικοινωνεί την έμπνευση του, όχι μόνο με χρώματα αλλά και με έμμετρο ή πεζό λόγο.
Ως τώρα έχει κυκλοφορήσει την ποιητική συλλογή «Η προσευχή του ποιητή» (εκδόσεις 24 Γράμματα), ενώ κείμενα του έχουν δημοσιευθεί ηλεκτρονικά (Ονειροχάος). Παράληλα, είναι bloger με το όνομα «Σολωμάντζαρος».
Με την ευκαιρία της έκδοσης αυτής, βρεθήκαμε με τον Αλέξανδρο και ρωτήσαμε μερικά βασικά γι΄αυτόν:
Πες μας δυο λόγια για σένα!
Γεννήθηκα τον Μάη του ’68. Ζω μόνιμα στο Ρέθυμνο.
Τη ζωγραφική τη γνώρισα σε μικρή ηλικία αλλά την παντρεύτηκα σε μεγάλη. Την ποίηση την γνώρισα κι αυτή σε μικρή ηλικία όταν στην τετάρτη δημοτικού έγραψα ένα δεκαπεντα-σύλλαβο για τον Αθανάσιο Διάκο και που ο δάσκαλος Σκαρλής, όταν του το έδειξα γεμάτος περηφάνια , έβαλε τις φωνές: «Τέτοιες βλακείες γράφεις και δεν διαβάζεις τα μαθήματα σου;» και έσκισε επιδεικτικά τη σελίδα με το μοναδικό αντίτυπο. Πήρα τον ντενεκέ μου με το χυμό μήλου που μας μοίραζαν κι ήμουν αυτό που λέμε «από βραδύς χαρούμενος και το πρωί χεσμένος». Φυσικά δεν είπα τίποτα στο σπίτι διότι είχα κάποιες αντιρρήσεις σχετικά με τη διαπαιδαγώγηση του πατέρα. Ωραίες εποχές!
Σπούδασα Φυσική και Φιλοσοφία, αλλά όχι εις βάθος! Έκτοτε διαχώρισα οριστικά την τέχνη από την επιστήμη.
Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσης σου;
Μια φράση από δω, μια εικόνα από κει , μια μαχαιριά σε μένα, μία σε κάποιον άλλο, ένα χαρούμενο πρόσωπο, ένας έρωτας… και καμιά μπύρα.
Τι είναι αυτό που οδηγεί την έμπνευση σου άλλοτε σε πίνακα, άλλοτε σε ποίημα και άλλοτε σε διήγημα;
Σκοτεινές οι βουλές του ασυνείδητου! Άλλοτε σου παρουσιάζει μια εικόνα κι άλλοτε κάποιες λέξεις ή μια ιστορία – σχεδόν – έτοιμη να γραφτεί. Συχνά κάποιες σκέψεις ή συναισθήματα δεν μπορούν να εκφραστούν με καμία εικόνα. Τότε βάζεις κάτω τις λέξεις να δεις τι μπορεί να βγει. Άλλοτε πάλι μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, οπότε κάθεσαι και τις γράφεις. Είναι φορές όμως, που πράγματι δεν βρίσκονται τα κατάλληλα λόγια να εκφράσουν αυτό που σου δίνει μία εικόνα. Τότε πιάνεις τα πινέλα.
Τι θα ήθελες να μείνει στον αναγνώστη σου; Τι πιστεύεις ότι μπορεί να του προσφέρει ένα κείμενο σου;
Νομίζω ότι μπορεί να του προσφέρει μια ευχάριστη ανάγνωση. Στον καθένα θα μείνει αυτό που θέλει να πάρει, το οποίο και δεν μπορώ να το γνωρίζω. Συχνά, άλλο πράγμα έχει στο μυαλό του ο συγγραφέας κι άλλο καταλαβαίνει ο αναγνώστης. Όταν μιλάμε για επιστημονικό έργο ή δοκίμιο, τότε υπάρχει πρόβλημα. Όταν όμως μιλάμε για ένα καλλιτεχνικό έργο και οι δύο έχουν δίκιο.
Αγαπημένοι σου ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφοι;
Αρκετοί, αλλά απο ποίηση και πεζογραφία ο Αλέξανδρος Ανδρουλάκης! Από ζωγράφους εκτιμώ πολύ το έργο του A. Androulakis από τους σύγχρονους και του Αλέξανδρου Μποτιτσέλι από τους παλαιότερους.
Τι σε έχει διδάξει η συναναστροφή σου με τα παιδιά;
Θεέ μου πόσο κακό τους κάνει το σχολείο! Τα βλέπεις στην πρώτη Δημοτικού και τα χαίρεσαι. Πραγματικά όμορφος κόσμος, αγγελικά πλασμένος. Τα ξαναβλέπεις στην πρώτη Γυμνασίου και σε πιάνει απελπισία. Καταλαβαίνεις γιατί δεν φτιάχνει αυτός ο κόσμος.
Τι είναι για σένα η εξωτερίκευση της έμπνευσης σου; Διέξοδος, δόξα ή ανάγκη βιοπορισμού;
Επειδή έδεσα τη ζωγραφική με τον βιοπορισμό, συχνά γίνονται και έργα από ανάγκη. Αν εξαιρέσουμε αυτές τις περιπτώσεις η ζωγραφική και η γραφή είναι πότε τοίχος να ακουμπήσω το κεφάλι μου ή να το χτυπήσω, πότε μαξιλάρι και πότε δροσερό αεράκι στην κάψα του καλοκαιριού. Σε κάθε περίπτωση είναι μια σημαδούρα στην ερημιά του κόσμου.
Κάνεις όνειρα;
Ναι, αλλά μόλις ξυπνάω τα ξεχνάω!
Το Μπυροδρέπανο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «24 γράμματα».
Διαβάστε το με συνοδεία μπύρας!