Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος
Αν η παρέα των Παπαϊωάννου, Καραντωνίου και Παπαχαραλάμπους μάθαιναν στο «Χορό των ημερών» πως να φτιάχνουν ένα δίσκο, τώρα με τα «Φώτα στην πλατεία», παραδίδουν μαθήματα γι’ αυτό! Χωρίς μεγάλη χρονική απόσταση, επιστρέφουν και σερβίρουν ένα πιάτο όμορφο και συμπαγές, που περιέχει και αρκετά μυστικά.
Ομολογώ ότι στο κάθε άκουσμα, το εναρκτήριο «Άνεμος Φυσά» σχεδόν το προσπέρναγα για να φτάσω στην πηγή και τη μαγεία των επόμενων τραγουδιών. Ίσως η κυκλοφορία του ως ραδιοφωνικού single αρκετό καιρό νωρίτερα, ίσως μια μικρή απέχθεια που έχω κι εγώ προς τις διασκευές, δε με έκανε να σταθώ ιδιαιτέρως. Δε συνέβη, όμως, το ίδιο με την άλλη διασκευή του δίσκου, το «Αυτός που αγαπάς», όπου ο συνδυασμός του Πάνου με τη Μαρία Παπαγεωργίου έδωσε ένα πολύ όμορφο ντουέτο.
Αναμφίβολα η μεγάλη αποκάλυψη του δίσκου είναι ο ίδιος ο ερμηνευτής. Ο Πάνος Παπαϊωάννου έχει επιτύχει μια σπουδαία ερμηνευτική απελευθέρωση που του επιτρέπει να «μπει» περισσότερο μέσα στα τραγούδια, να «δεθεί» με αυτά, να τα ανακαλύψει και να αποδείξει πως μπορεί να συγκεράσει ακόμα και τα πιο ανόμοια πράγματα. Το ρεπερτοριακό του εύρος είναι χαρακτηριστικό και οι πειραματισμοί του δίσκου με ροκ και ηλεκτρικά στοιχεία, του επιτρέπουν να το αναδείξει. Ξεσπά εκεί που πρέπει (βλ. «Δεν είμαι λέξη μοναχά») και ρίχνει την ένταση όταν θέλει να συγκινήσει και να σε κάνει να προσέξεις λίγο περισσότερο τους στίχους (βλ. «Ιχθύς»). Αρκετές φορές, ακούγοντάς τον, ξεπηδούσαν απ’ το μυαλό μου φρέσκιες εκδοχές των φωνών του Γεράσιμου Ανδρεάτου και του Μανώλη Λιδάκη.
Οι συνθέσεις του Χρυσόστομου Καραντωνίου παρουσιάζονται στοχευμένες και ουσιαστικές. Όχι υπερβολές, όχι άσκοπα γεμίσματα. Σε πολλές περιπτώσεις, δίνουν την εντύπωση πως ακολουθούν τον ερμηνευτή καταφέρνοντας συγχρόνως να τον οριοθετούν τόσο, όσο χρειάζεται. Πολλά απ’ τα τραγούδια είναι λαϊκότροπα, εμφανίζεται μάλιστα και το ελαφρύ ζεϊμπέκικο «Πες μου», αλλά τη διαφορά κάνουν οι ηλεκτρικές ενορχηστρώσεις, την υπογραφή των οποίων φέρει ο Κώστας Παρίσσης. Μακάρι αυτός ο δίσκος να είχε άλλα τρία-τέσσερα τραγούδια όπως ο «Ιχθύς», όπου η «γύμνια» της κλασσικής κιθάρας (σε συνδυασμό και με άλλα στοιχεία) επιτυγχάνει μια ανεπανάληπτη ισορροπία και ηρεμία.
Χωρίς υπερβολή, ο Δημήτρης Παχαραλάμπους ανήκει αυτή τη στιγμή στις πιο σοβαρές στιχουργικές επιλογές που μπορεί να κάνει κάποιος στο ελληνικό τραγούδι. Έχει ωραίες ιδέες και βρίσκει διαφορετικές κάθε φορά λέξεις να χρησιμοποιήσει. Δε θα σου δώσει το στίχο που θα κάνεις σύνθημα αλλά είναι πολύ πιθανόν να ταυτιστείς με κάποια από τις δυναμικές εικόνες που φτιάχνει, την προσωπική ανησυχία που αναβλύζει, το φόβο και την αγάπη να θυμάται. Στο «Δε γίνεται αλλιώς» ο λόγος του γίνεται σχεδόν ποιητικός και θυμίζει παλαιότερες δημιουργίες του, όπως το «Νυχτερινό» του Σωκράτη Μάλαμα. Τόσο στο επίπεδο επιστράτευσης των φυσικών στοιχείων (με μια δόση υπερρεαλισμού) όσο και στη χρήση του ανθρώπινου και εσωτερικού κόσμου, ο Παπαχαραλάμπους καταφέρνει να ελιχθεί εξίσου καλά.
Αν και τα «Φώτα στην πλατεία», ως τραγούδι, ξεχωρίζουν λίγο από τα υπόλοιπα, δε διαδραματίζουν εντούτοις ρόλο κυριαρχικό, όπως τα «Μεροκάματα» στον προηγούμενο δίσκο. Και επειδή αυτός ο δίσκος δεν ξεκίνησε με μια επιτυχία αλλά φτιάχτηκε εξ’ αρχής, κάθε τραγούδι καταφέρνει να έχει μια ξεχωριστή θέση. Ακόμη και το καταληκτικό «ο Καιρός θα δείξει» με τον Απόστολο Ρίζο, που μοιάζει λίγο έξω απ’ τα νερά του όλου ύφους, έχει μια στοχευμένη επιλογική λειτουργία.
[pull_quote_center]Ας μιλήσουν οι στίχοι…
Στα βαθιά, θησαυρό
θα βουτήξω να βρω.
Μιαν ανάσα κρατώ
μέσα μου φυλαχτό.
Στον μεγάλο βυθό
ποιος με σπρώχνει να μπω;
Συ, που εμένα ποθείς,
μου ’πες είσαι Ιχθύς[/pull_quote_center]
* (Στίχοι: Δημήτρης Παπαχαραλάμπους)
Τα τραγούδια του CD:
01. Ο Άνεμος Φυσά (Le Vent Nous Portera)
02. Δε Γίνεται Αλλιώς
03. Τα Φώτα Στην Πλατεία
04. Αυτός Που Αγαπάς (Someone You Love) – Πάνος Παπαϊωάννου & Μαρία Παπαγεωργίου
05. Δεν Είμαι Λέξη
06. Στη Δίνη Του Κόσμου
07. Μάσκα
08. Πες Μου
09. Οι Λύπες
10. Ιχθύς
11. Ο Καιρός Θα Δείξει – Απόστολος Ρίζος
Δισκογραφική: Feelgood Records
Παραγωγή: 5/2017
Συντελεστές
Κλασική, ακουστική κιθάρα, programming: Χρυσόστομος Καραντωνίου
Ηλεκτρικές, ακουστικές κιθάρες, e-bow: Κώστας Παρίσσης
Τύμπανα, πιάνο, synth, κρουστά: Αλέξανδρος Κούρος
Βιολί: Μάριος Ιβάν Παπούλιας
Μπάσο, μαντολίνο: Γιάννης Κατσιαφλιάκας
Μπάσο: Θοδωρής Κουέλης
Βιολί: Φώτης Σιώτας
Duduk: Tigran Sargsyan
Τρομπέτες: Περικλής Αλιώπης
Τύμπανα: Τάσος Πέππας
Ακορντεόν: Ντίνος Χατζηϊορδάνου
Μπουζούκι, μπαγλαμά: Αντώνης Ανέστης
Ακουστική κιθάρα: Πάνος Παπαϊωάννου
Μπάσο: Αντώνης Τζώρτζης
Φυσαρμόνικα: Πάνος Παπαϊωάννου – Απόστολος Ρίζος
Φωνητικά: Χρυσόστομος Καραντωνίου, Κώστας Παρίσσης, Πάνος Παπαϊωάννου, Μαρία Παπαγεωργίου
Ηχογραφήσεις:
«Studio Praxis» Κώστας Παρίσσης
«Exceptional Mastering» Αντώνης Τζώρτζης
Ενορχήστρωση: Χρυσόστομος Καραντωνίου
Μουσική: Χρυσόστομος Καραντωνίου
Στίχοι: Δημήτρης Παπαχαραλάμπους
Ο πίνακας του εξωφύλλου είναι του ζωγράφου Ηλία Παπανικολάου
Mastering: Αντώνης Τζώρτζης | Exceptional Mastering
Σχεδιασμός, γραφιστική επιμέλεια: Ο.V.A
————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…