Τίτλος: Ό,τι Θυμάσαι δεν Πεθαίνει |
 |
| Ερμηνευτής: Γιάννης Κότσιρας |
|
| Συνθέτης: Θάνος Μικρούτσικος |
|
| Στιχουργός: Οδυσσέας Ιωάννου Άλκης Αλκαίος |
|
| Εταιρεία: Minos EMI |
|
| Κυκλοφορία: Σεπτέμβριος 2014 |
|
| Forma: CD – LP Vinyl |
Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Στο εισαγωγικό του σημείωμα στο βιβλιαράκι που συνοδεύει το CD, ο Θάνος Μικρούτσικος προτείνει να ακούσουμε το «Ό,τι Θυμάσαι δεν Πεθαίνει» «αλά παλαιά», δηλαδή πολλές φορές και κατά μόνας. Ίσως και να ‘ναι όντως αυτός ο κατάλληλος τρόπος ακρόασης για έναν δίσκο ο οποίος φέρνει στον νου άλλες εποχές της δισκογραφίας, όπου δημιουργοί ένωναν τις δυνάμεις τους προκειμένου να φτιάξουν μια δουλειά ειδικά για έναν συγκεκριμένο ερμηνευτή.
Το «Ό,τι Θυμάσαι δεν Πεθαίνει» δημιουργεί μια ιδανική συνθήκη συνύπαρξης για έναν σπουδαίο συνθέτη, τον Θάνο Μικρούτσικο, έναν αληθινό ποιητή-στιχουργό, τον Οδυσσέα Ιωάννου -ο οποίος τα δύο τελευταία χρόνια έχει γράψει μαζεμένους τους καλύτερούς του στίχους εδώ και καιρό, νομίζω- και μια εξαιρετική φωνή, τον Γιάννη Κότσιρα. Οι τρεις καλλιτέχνες, σε συνεργασία με τους σπουδαίους μουσικούς που παίζουν στον δίσκο, μας χαρίζουν τραγούδια που, κατά τη γνώμη μου, θα μας συντροφεύουν στο πέρασμα του χρόνου, αν και νομίζω ότι θα μας αποκαλύπτονται σιγά σιγά, σταδιακά.
Το πρώτο τραγούδι του CD «Από το Όνειρο θα Πίνω» ξεκινά με μια πολύ όμορφη μελωδία στο πιάνο, για να εξελιχθεί σε ένα δυνατό ζεϊμπέκικο στο ρεφρέν. Αρχοντικό ζεϊμπέκικο είναι και το «Οι Δρόμοι Κάποτε Τελειώνουν», το οποίο προσφέρει στον δίσκο ένα όμορφο και ταιριαστό φινάλε. Οι λαϊκοί μελωδικοί δρόμοι, δοσμένοι πάντα με ιδιαίτερες ενορχηστρώσεις και τον ξεχωριστό χαρακτήρα της μουσικής του Μικρούτσικου, είναι από τα κυρίαρχα στοιχεία της δουλειάς. Το επιβεβαιώνει τόσο το αφιερωμένο στον Άλκη Αλκαίο «Όσοι δεν τα Παράτησαν», ένα ζεϊμπέκικο με ωραίες εναλλαγές μελωδιών και εξαιρετικούς στίχους, όσο και το πολύ ωραίο χασάπικο «Δωσ’ μου Μια Μέρα Αληθινή», το οποίο φωτίζει ιδιαιτέρως με τη φωνή του ο Κότσιρας. Στο συγκεκριμένο τραγούδι, οι στίχοι στα κουπλέ είναι του Άλκη Αλκαίου και ο Οδυσσέας Ιωάννου πρόσθεσε το ρεφρέν «με την ελπίδα να μην φάμε καμμιά κατσάδα άνωθεν», όπως επισημαίνει στο εισαγωγικό του σημείωμα για τον δίσκο.
Ο δίσκος περιλαμβάνει και δύο τραγούδια τα οποία έχουν εδώ και καιρό γίνει μεγάλες ραδιοφωνικές επιτυχίες: Το «Σ’ Αγαπάω Μόνο», αν και χαρακτηριστικό για το ύφος και των τριών βασικών συντελεστών της δουλειάς, δεν είναι από τα προσωπικά αγαπημένα μου. Το «Αυτός ο Ήλιος», ωστόσο, το single-προπομπός του δίσκου, είναι ένα τραγούδι που με κέρδισε από το πρώτο κιόλας άκουσμα, σχεδόν πριν καλά-καλά ηχήσουν στα αυτιά μου τα πρώτα χαρακτηριστικά χτυπήματα στα πλήκτρα του πιάνου. Περιλαμβάνει επίσης στίχους που με καθήλωσαν την περασμένη χρονιά και εξακολουθούν: «Κι αυτή η ελπίδα να μην λέει πια να πεθάνει / γριά γυναίκα που μας δίνει την ευχή της» και «Ένας με έναν στο τέλος θα σωθεί / Εσύ εμένα, και τον κόσμο όλοι οι άλλοι». Και παρά το γεγονός ότι το τελευταίο δίστιχο εκ πρώτης εκπέμπει εγωισμό, θεωρώ ότι κατά βάθος είναι τόσο αλτρουιστικό, με την έννοια ότι αν ο καθένας από μας μπορεί να «σώσει» με την αγάπη του έστω και έναν μόνο άνθρωπο, ταυτοχρόνως σώζει και ολόκληρο τον κόσμο…
Το πιο ιδιαίτερο τραγούδι του δίσκου νομίζω πως είναι «Η Αγία των Χαμένων». Αργό, σχεδόν ελεγειακό κομμάτι, που φέρει ξεκάθαρα βυζαντινά και παραδοσιακά ακούσματα και προσφέρει στον Γιάννη Κότσιρα τη δυνατότητα να μας χαρίσει την πιθανότατα καλύτερη ερμηνεία του στο CD. Ξεχωριστό είναι και το «Είπαν Ό,τι Είχανε να Πούνε», ένα πιο ροκ, πιο ηλεκτρικό τραγούδι, στο οποίο περιλαμβάνεται ο στίχος που «βάφτισε» τον δίσκο. Από το «Κάνεις Κύκλους» κράτησα τους στίχους «Ή θα βλέπεις το ποτάμι να κυλάει / ή θα πιάσεις ένα κύμα κι όπου πάει», ενώ στο «Όταν θα Βρω Καλό Καιρό» ήρθα αντιμέτωπη με μια έκπληξη. Το τραγούδι εκπέμπει δυναμισμό, έχει ρυθμικές και τονικές διακυμάνσεις, οι οποίες χαρακτηρίζουν το ύφος του Μικρούτσικου, καθώς και λεπτομερειακή ενορχήστρωση. Αυτό που μου έκανε πραγματική εντύπωση, όμως, είναι ότι ο τρόπος ερμηνείας του Κότσιρα παραπέμπει στον συνθέτη. Ο Γιάννης Κότσιρας είναι μία από τις χαρακτηριστικότερες σύγχρονες ανδρικές φωνές που έχουμε και θεωρώ σχεδόν αδύνατο να μπερδέψεις τη χροιά του με κάποιου άλλου. Και όμως, ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύει το συγκεκριμένο τραγούδι με έκανε για μερικά δευτερόλεπτα να πιστέψω ότι ακούω τον ίδιο τον Θάνο Μικρούτσικο –σε τέτοιον βαθμό έχει καταφέρει να «ενσωματώσει» το ερμηνευτικό ύφος του συνθέτη.
Άφησα για το τέλος ένα τραγούδι που αγαπώ ιδιαίτερα, από αυτά που αποκαλούμε συνήθως απλά «κομματάρες»! Το «Θες Έναν Κόσμο πιο Μεγάλο» είναι το τελευταίο τραγούδι του Μικρούτσικου που ερμήνευσε ο Δημήτρης Μητροπάνος και σε αυτήν τη δουλειά ο Κότσιρας μας προσφέρει μία επανεκτέλεση που γίνεται με μεγάλο σεβασμό. Ο Μήτσος, άλλωστε, όπως αποκαλούσαν τον σπουδαίο μας ερμηνευτή οι φίλοι του, είναι ενεργά παρών στη συγκεκριμένη δισκογραφική δουλειά, στις καρδιές και τις μνήμες των συντελεστών της. Η νέα εκτέλεση του «Θες Έναν Κόσμο πιο Μεγάλο» διαθέτει απίστευτες λεπτομέρειες στην ενορχήστρωση, με τα πνευστά του Θύμιου Παπαδόπουλου να κάνουν τη διαφορά. Ερμηνευτικά μην μπείτε σε διαδικασία να συγκρίνετε Κότσιρα με Μητροπάνο, θα ήταν άδικο. Απλώς προτείνω όσοι δεν έχετε ακούσει την πρωτότυπη εκτέλεση του τραγουδιού, να το κάνετε άμεσα. Κατά τα άλλα, κρατήστε τον σεβασμό, την αγάπη και το μεράκι με τα οποία επένδυσαν ολόκληρη τη δισκογραφική αυτή δουλειά οι εξαιρετικοί συντελεστές της και μη διστάσετε να την ακούσετε –όχι απαραίτητα κατά μόνας…
[pull_quote_center]Ας μιλήσουν οι στίχοι….
Θα περάσει μα θα ‘ρθει η ίδια αρχή
θα μιλάνε για μια εποχή μεγάλη.
Ένας με έναν στο τέλος θα σωθεί.
Εσύ εμένα, και τον κόσμο όλοι οι άλλοι.[/pull_quote_center]
https://www.youtube.com/watch?v=QV6E_lxBIPU
Τα τραγούδια του CD:
- Από το Όνειρο θα Πίνω
- Σ’ Αγαπάω Μόνο
- Θες Έναν Κόσμο πιο Μεγάλο
- Δωσ’ μου Μια Μέρα Αληθινή
- Αυτός ο Ήλιος
- Είπαν Ό,τι Είχανε να Πούνε
- Η Αγία των Χαμένων
- Όταν θα Βρω Καλό Καιρό
- Όσοι δεν τα Παράτησαν
- Κάνεις Κύκλους
- Οι Δρόμοι Κάποτε Τελειώνουν