Γράφει ο Παύλος Ζέρβας
Στα πλαίσια μιας συναυλίας, καθώς η φωνή του απλώνεται πάνω από χιλιάδες αναπνοές και οι νότες του “Summer of ’69” ξυπνούν αναμνήσεις, γίνεται σαφές πως ο Bryan Adams δεν είναι απλώς ένας τραγουδιστής. Είναι μια φωνή που γεννά συναίσθημα, εικόνες, στιγμές που μένουν… Ένας άνθρωπος που για πάνω από τέσσερις δεκαετίες αφηγείται μελωδικά τον έρωτα, τη νοσταλγία, την επιθυμία και τη λύτρωση.
Γεννημένος στις 5 Νοεμβρίου 1959 στο Κίνγκστον του Οντάριο στον Καναδά, ο Bryan Guy Adams πέρασε τα πρώτα του χρόνια ταξιδεύοντας: ο πατέρας του ήταν διπλωμάτης και η οικογένεια άλλαζε χώρες, από την Πορτογαλία ως το Ισραήλ. Αυτό το αίσθημα της προσωρινότητας, της συνεχούς αλλαγής, άφησε έντονα σημάδια στην ψυχοσύνθεσή του. Έμαθε από νωρίς να είναι “παρατηρητής του κόσμου”.
Η μουσική τον κέρδισε από νωρίς. Στα 15 του, πούλησε το πιάνο του και αγόρασε την πρώτη του κιθάρα. Δεν ήθελε να είναι επιβάτης, ήθελε να είναι ο οδηγός της ιστορίας του.
Η αρχή μιας διαδρομής
Η πρώτη του σημαντική συνεργασία ήρθε με τον συνθέτη Jim Vallance, με τον οποίο έγραψαν δεκάδες τραγούδια. Το ντεμπούτο άλμπουμ του, Bryan Adams (1980), πέρασε απαρατήρητο. Αλλά ο ίδιος ήξερε: κάτι είχε αρχίσει να χτίζεται!
Η πρώτη σημαντική επιτυχία ήρθε με το Cuts Like a Knife το 1983, με κομμάτια που δεν δίσταζαν να είναι συναισθηματικά, αλλά και δυναμικά. Το 1984, όμως, ο κόσμος θα μάθει πραγματικά το όνομά του με το ιστορικό άλμπουμ “Reckless”. Μέσα σε 10 τραγούδια, καταφέρνει κάτι σπάνιο: να γράψει το soundtrack μιας εποχής. “Heaven”, “Run to You”, “Summer of ’69”, “Somebody”… Τεράστιες επιτυχίες που δεν ξεθωριάζουν στο πέρασμα του χρόνου!
Από τον Καναδά στην παγκόσμια σκηνή
Το 1991, ο Bryan Adams κυκλοφορεί το Waking Up the Neighbours. Το τραγούδι “(Everything I Do) I Do It for You”, γραμμένο για την ταινία Robin Hood: Prince of Thieves, σπάει όλα τα ρεκόρ. Παρέμεινε 16 εβδομάδες στην κορυφή των βρετανικών charts, αριθμός-ρεκόρ. Δεν ήταν απλώς μια μπαλάντα, ήταν ένας μουσικός όρκος!
Κι όμως, παρά την επιτυχία, ο Adams δεν υπέκυψε στην υπερβολή της διασημότητας. Παρέμεινε προσγειωμένος, σχεδόν αντι-σταρ. Δεν ενδιαφερόταν να προκαλεί, δεν έψαχνε σκάνδαλα. Ήταν εκεί για να τραγουδάει.
Άλλα τραγούδια σταθμοί στη διαδρομή του Bryan Adams
Summer of ’69 (1984 – Reckless)
“Oh, when I look back now / That summer seemed to last forever…“
Ένα τραγούδι που έγινε σχεδόν ταυτότητα του Adams. Αν και πολλοί θεωρούν ότι αναφέρεται στο καλοκαίρι του 1969, ο ίδιος έχει πει ότι ο τίτλος είναι μεταφορά για την αθωότητα της πρώτης αγάπης και του πρώτου πάθους. Η κιθάρα είναι ωμή, ειλικρινής, και η φωνή του αγγίζει μια μοναδική εμπειρία: εκείνη τη στιγμή της ζωής που δεν ξαναέρχεται ποτέ με τον ίδιο τρόπο.
Run to You (1984 – Reckless)
“She says her love for me could never die…“
Σκοτεινότερο, με πιο ηλεκτρική διάθεση, το τραγούδι αυτό μιλά για την εσωτερική πάλη της απιστίας. Δεν είναι ύμνος αγάπης, είναι ύμνος επιθυμίας. Η κιθάρα «τρέχει», όπως και ο ήρωας του τραγουδιού. Δεν είναι υπερήφανος, αλλά είναι παγιδευμένος σε κάτι που δεν μπορεί να αποφύγει. Ένα κομμάτι για τις σκιές του έρωτα, με έντονη ατμόσφαιρα και ηλεκτρισμό.
Please Forgive Me (1993 – So Far So Good)
“Please forgive me, I know not what I do…“
Από τις πιο ειλικρινείς ερωτικές μπαλάντες που έχουν γραφτεί. Δεν προσπαθεί να ωραιοποιήσει, αλλά να ζητήσει συγχώρεση. Η ερμηνεία του Adams είναι φορτισμένη και γυμνή από φίλτρα. Δεν υπάρχει τίποτα φανταχτερό εδώ, μόνο η ανάγκη να ακουστεί μια συγγνώμη.
https://www.youtube.com/watch?v=9EHAo6rEuas&ab_channel=BryanAdams
When You’re Gone (1998 – με Melanie C)
“I’ve been wandering around the house all night…“
Πιο pop, πιο ανάλαφρο, αλλά όχι αδιάφορο. Η χημεία με τη Melanie C είναι αληθινή και το τραγούδι μιλά για την καθημερινή μοναξιά που αφήνει πίσω της μια σχέση που χάλασε. Είναι ένας ύμνος στην απουσία χωρίς δράμα, μα με διακριτή μελαγχολία.
All for Love (1993 – με Sting & Rod Stewart)
“All for one and all for love…“
Ένα θεαματικό ντουέτο που γράφτηκε για την ταινία “Οι Τρεις Σωματοφύλακες”. Τρεις φωνές, τρία στυλ, μία ενότητα. Είναι μεγαλόπνοο αλλά καθόλου πομπώδες. Εδώ ο έρωτας δεν είναι μόνο ατομικός, αλλά συλλογικός, αδελφικός, γενναίος…
Do I Have To Say The Words? (1992 – Waking Up the Neighbours)
“Do I have to tell the truth? / Do I have to shout it out?”
Μια από τις πιο υπόγεια φορτισμένες μπαλάντες του Bryan Adams. Δεν έχει τη μεγαλοπρέπεια του “Everything I Do”, ούτε τη φλογερή ένταση του “Run to You”. Αντίθετα, εδώ κυριαρχεί η αναμονή, η αμφιβολία, ο κόμπος στο λαιμό πριν ειπωθεί μια μεγάλη αλήθεια. Η ενορχήστρωση είναι αργή, σχεδόν παγωμένη, η κιθάρα σπάει σιγά σιγά τη σιωπή, όπως και το ερώτημα που τυραννά: πρέπει να το πω ή φαίνεται ήδη;
Somebody (1984 – Reckless)
“I need somebody / Somebody like you…”
Η ένταση είναι ηλεκτρισμένη, ρυθμική, γεμάτη κίνηση και νεύρο. Είναι κομμάτι που θέλεις να το φωνάξεις από το αυτοκίνητο ή σε μια συναυλία με χιλιάδες κόσμο γύρω σου. Δεν είναι ρομαντικό. Είναι ένα τραγούδι για τις στιγμές που η μοναξιά γίνεται σχεδόν σωματικός πόνος…
Have You Ever Really Loved a Woman? (1995 – Soundtrack: Don Juan DeMarco)
“To really love a woman / To understand her / You gotta know her deep inside…“
Ένα τραγούδι που δεν μιλά απλώς για τον έρωτα, τον Θεοποιεί! Με φλαμένκο κιθάρα από τον σπουδαίο Paco de Lucía και ενορχήστρωση που φέρνει αέρα Ανδαλουσίας, ο Adams αφήνει στην άκρη το ροκ του “Reckless” και παραδίδει μια ωδή στην τρυφερότητα, στην κατανόηση, στο μυστήριο.
Η φωνή του, πιο απαλή από ποτέ, σμιλεύει κάθε λέξη. Δεν προσπαθεί να κατακτήσει τη γυναίκα, προσπαθεί να τη νιώσει. Είναι από τις ελάχιστες φορές στη σύγχρονη ποπ όπου το ανδρικό βλέμμα δεν είναι κατακτητικό αλλά βαθιά υπαρξιακό.
Ένα τραγούδι που δεν απευθύνεται στην καρδιά, αλλά στην ψυχή. Για να αγαπήσεις αληθινά μια γυναίκα, λέει, πρέπει πρώτα να την ακούσεις. Να την πιστέψεις. Να την ακολουθήσεις.
Αγαπημένο…!
You Belong To Me (2015 – Get Up)
“Why’d you tell me this / Were you looking for my reaction?”
Μια απρόσμενη στροφή σε πιο vintage rock ‘n’ roll αισθητική, σχεδόν σαν φόρος τιμής στο ρυθμικό pop-rock των ’60s. Το τραγούδι είναι πιο ανάλαφρο μουσικά, αλλά κρύβει έναν σαρκασμό και μια ειρωνική πίκρα. Δεν είναι απελπισμένο, είναι “πειραχτήρι”. Ο Adams δείχνει ότι μπορεί να ελίσσεται, πιο ώριμος πλέον, πιο παιχνιδιάρης, χωρίς όμως να χάνει την ουσία του. Ένα κομμάτι που χαμογελά πικρά σε έναν παλιό έρωτα.
2025 και συνεχίζει…
“Roll with the Punches”, το νέο στούντιο άλμπουμ του Bryan Adams, το 14ο της καριέρας του Καναδού τραγουδιστή και τραγουδοποιού και το πρώτο μετά το “So Happy It Hurts” του 2022.
Ο ίδιος προανήγγειλε τη νέα δουλειά παρουσιάζοντας πρόσφατα το ομώνυμο τραγούδι, συνοδευόμενο από μουσικό βίντεο, δίνοντας στους θαυμαστές μια πρώτη γεύση από τον ήχο και την αισθητική του επερχόμενου άλμπουμ.
Το “Roll With The Punches” είναι ένα τραγούδι για την ανθεκτικότητα και το πνεύμα του να σηκώνεσαι ξανά, όσο δυνατά κι αν σε έχει ρίξει η ζωή. Με ρυθμό που σφύζει από ενέργεια και στίχους που αποπνέουν δύναμη, ο Bryan Adams δεν περιγράφει απλώς μια πτώση, εξυμνεί την ικανότητα να συνεχίζεις.
Είναι ένα κάλεσμα να μην το βάζεις κάτω. Όχι με αγωνία, αλλά με πείσμα και χαμόγελο, να ρολάρεις μαζί με τα χτυπήματα, να τα απορροφάς και να συνεχίζεις πιο σοφός, πιο δυνατός.
Συνεργασίες από ψυχής
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του συνεργάστηκε με ονόματα-θρύλους. Με την Tina Turner στο εκρηκτικό “It’s Only Love”. Με τον Sting και τον Rod Stewart στο “All for Love”. Με την Barbra Streisand στο “I Finally Found Someone”, που έφτασε στα Όσκαρ. Κάθε ντουέτο, όμως, είχε κάτι κοινό: μια σεμνότητα στην εκτέλεση και έναν σεβασμό στο συναίσθημα.
Δεν ήταν ο Bryan Adams ο καλλιτέχνης που θα φωνάξει για να ακουστεί. Ήταν εκείνος που θα σου ψιθυρίσει το πιο ουσιαστικό πράγμα την κατάλληλη στιγμή.
Ο φωτογράφος των αθέατων στιγμών
Λίγοι γνωρίζουν ότι ο Bryan Adams είναι και εξαιρετικός φωτογράφος! Έχει φωτογραφήσει διασημότητες όπως η Βασίλισσα Ελισάβετ, η Amy Winehouse, η Annie Lennox, ο Iggy Pop. Οι φωτογραφίες του δεν είναι απλά “ωραίες εικόνες”, είναι πορτρέτα χαρακτήρων, γεμάτα βάθος και αλήθεια. Το φωτογραφικό του βιβλίο Wounded – The Legacy of War παρουσιάζει με αξιοπρέπεια τραυματίες πολέμου και αποκαλύπτει έναν Adams ανθρωπιστή.
Η προσωπική του ζωή…
Ο Bryan Adams δεν έχει παντρευτεί ποτέ. Από το 1990 μέχρι το 2002 είχε σχέση με τη Δανέζα μοντέλο Cecilie Thomsen. Η Thomsen είχε δηλώσει ότι ο Adams είχε δεσμό με τη Diana, Πριγκίπισσα της Ουαλίας, ωστόσο ο Adams επιμένει ότι ήταν απλώς φίλοι.
Σήμερα ζει ανάμεσα στο Λονδίνο και τον Καναδά, μαζί με τη σύντροφό του Alicia Grimaldi και τις δύο κόρες τους. Εδώ και χρόνια είναι ενεργός υποστηρικτής φιλοζωικών οργανώσεων και οικολογικών κινημάτων. Το 1989, σε ηλικία 29 ετών, έγινε βίγκαν και έχει δηλώσει πως από τότε έχει περισσότερη ενέργεια. Το προσωπικό του μότο είναι: «Αν αγαπάς τα ζώα, μην τα τρως».
Το πιο αξιοσημείωτο; Δεν έχασε ποτέ την ταπεινότητά του. Δεν χρειάστηκε ποτέ να αλλάξει τον χαρακτήρα του για να παραμείνει επίκαιρος.
Ένα τραγούδι με τη φωνή του Bryan Adams πάντα θα υπάρχει…
Σήμερα, πάνω από 40 χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία, ο Bryan Adams συνεχίζει να ηχογραφεί, να περιοδεύει και να τραγουδά. Όχι γιατί “πρέπει”. Αλλά γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς! Είναι ένα παιδί που κάποτε έφυγε από το σπίτι ενός διπλωμάτη, με μια κιθάρα και ένα όνειρο. Και δεν σταμάτησε ποτέ να το ζει…