Γράφει ο Παύλος Ζέρβας
Ο Christophe, με πραγματικό όνομα Daniel Bevilacqua, υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές της γαλλικής μουσικής. Με τραγούδια που άγγιζαν τις πιο ευαίσθητες πτυχές της ανθρώπινης ψυχής, η πορεία του ξεχώρισε για τη διαρκή αναζήτηση του τέλειου ήχου, την ατμοσφαιρική του αισθητική και τη βαθιά του ικανότητα να αφηγείται ιστορίες μέσα από τη μουσική.
Τα Πρώτα Χρόνια
Ο Christophe γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1945 στο Ζυί-λε-Μαρν (Juvisy-sur-Orge), ένα προάστιο του Παρισιού. Γόνος μιας ιταλικής οικογένειας, μεγάλωσε μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο μουσική και τέχνη. Από μικρή ηλικία, γοητεύτηκε από την αμερικανική rock ‘n’ roll και επηρεάστηκε από καλλιτέχνες όπως ο Elvis Presley και ο Gene Vincent.
Ξεκίνησε την καλλιτεχνική του καριέρα το 1961, δημιουργώντας το συγκρότημα Danny Baby and the Hooligans. Ένα group που δεν έκανε πολλά πράγματα και σύντομα διαλύθηκε.
Στη συνέχεια υιοθέτησε το όνομα Christophe και το 1963, ηχογράφησε το πρώτο του single, “Reviens Sophie”, με τη δισκογραφική Golf Drouot. Δυστυχώς, όμως η επιτυχία δεν ήρθε ακόμα.
Συνέχισε τις προσπάθειές του με νέα τραγούδια και το 1965 η Aline του χάρισε απλόχερα όσα ονειρευόταν! Ήταν η αρχή μιας σπουδαίας καριέρας, με μεγάλες επιτυχίες, που τον έκαναν γνωστό σε όλο τον κόσμο!
Πάμε να τα δούμε:
Aline (1965)
Το πρώτο του μεγάλο χτύπημα ήταν το “Aline”, μια ρομαντική μπαλάντα που τον καθιέρωσε στο κοινό της Γαλλίας και όχι μόνο. Το τραγούδι έφτασε στην κορυφή των charts και θεωρείται ένα από τα πιο χαρακτηριστικά της γαλλικής ποπ. Οι στίχοι, γεμάτοι νοσταλγία και θλίψη, συνοδευόμενοι από τον μοναδικό του τρόπο ερμηνείας, έκαναν το κομμάτι αθάνατο. Ένας τεράστιος θρίαμβος, με πωλήσεις που έφτασαν περίπου το ένα εκατομμύριο αντίτυπα.
Το τραγούδι “Aline” έγινε στόχος μήνυσης όταν ο τραγουδιστής Jacky Moulière μήνυσε τον Christophe, υποστηρίζοντας ότι είχε διαπράξει λογοκλοπή. Ο Christophe κέρδισε τη δίκη σε δεύτερο βαθμό το 1970, επικυρώνοντας έτσι την αυθεντικότητα του τραγουδιού του.
Mal (1967)
Το “Mal” ανέδειξε τον Christophe ως έναν καλλιτέχνη που δεν φοβόταν να πειραματιστεί με διαφορετικούς ήχους και συναισθηματικά βάθη. Οι σκοτεινοί, δραματικοί στίχοι και η ατμοσφαιρική ενορχήστρωση άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα.
Les Marionnettes (1968)
Το τραγούδι αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της pop μουσικής της εποχής, με παιχνιδιάρικη μελωδία και στίχους που μιλούν για κούκλες-μαριονέτες, ένα θέμα που παραπέμπει στη νεανική αθωότητα και τη ρομαντική ονειροπόληση.
The Girl From Salina (1970)
Το “The Girl From Salina”, αν και λιγότερο γνωστό στη Γαλλία, απέκτησε μεγάλη αναγνώριση στο εξωτερικό. Το κομμάτι αποτέλεσε μέρος του soundtrack της ταινίας La Route de Salina και θεωρείται κλασικό για τους λάτρεις της κινηματογραφικής μουσικής.
Ωστόσο, το τέλος της δεκαετίας του 1960 και οι αρχές της δεκαετίας του 1970 αποδείχτηκαν δύσκολες, καθώς ο Christophe βυθίστηκε σε υπερβολές και καταχρήσεις. Οι επαναλαμβανόμενες παραβάσεις του, όπως πρόστιμα για υπερβολική ταχύτητα με τα πολυτελή αυτοκίνητά του, επηρέασαν την καλλιτεχνική του δημιουργικότητα.
Εκεί στις αρχές τις δεκαετίας του 1970 είναι που αποφασίζει να αλλάξει και να αφήσει πίσω τις καταχρήσεις και να αφοσιωθεί ξανά στην καριέρα του. Και δικαιώθηκε για την επιλογή του, καθώς ακολούθησαν νέες μεγάλες επιτυχίες… Ωστόσο μια από τις μεγάλες αλλαγές που αποφάσισε ήταν να …αφήσει μουστάκι, που έγινε στο εξής μέρος της σκηνικής του εικόνας και έτσι τον θυμόμαστε μέχρι σήμερα!
Άλλη μια τεράστια αλλαγή στη ζωή του ήταν ότι …παντρεύτηκε! Το 1971, ο Christophe παντρεύτηκε την Véronique και απέκτησε την κόρη του, Lucie.
Το 1971 επίσης, ο Francis Dreyfus ίδρυσε τη δισκογραφική εταιρεία Les Disques Motors, στην οποία κυκλοφόρησαν τα επόμενα άλμπουμ του Christophe. Και οι επόμενες επιτυχίες του…
Oh Mon Amour (1972)
Ένα από τα πιο ερωτικά του τραγούδια, ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό της καριέρας του… Ξεχωρίζει για την αισθαντική του μελωδία και τους στίχους που εκφράζουν πάθος, λατρεία και νοσταλγία και αγαπήθηκε για την κινηματογραφική του αίσθηση, η οποία είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα πολλών συνθέσεων του Christophe.
Main dans la main (1972)
Kυκλοφόρησε το 1972 και είναι τραγούδι με ιδιαίτερο συναισθηματικό χαρακτήρα, που το κάνει να ξεχωρίζει. Η ερμηνεία του Christophe είναι γεμάτη συναίσθημα και πάθος, και οι στίχοι αποπνέουν ρομαντισμό και τρυφερότητα.
Το 1973, επέστρεψε με το τραγούδι “Belle” και το…
Mère tu es la seule (1973)
…ένα τραγούδι που γράφτηκε ως αφιέρωμα στη μητέρα του και εκφράζει την αγάπη και την ευγνωμοσύνη του προς εκείνη. Στους στίχους του, ο Christophe εκφράζει την αίσθηση της μοναδικότητας και της αφοσίωσης που νιώθει για τη μητέρα του, και τη θέση της στη ζωή του, λέγοντας ότι είναι η μόνη που έχει μια τέτοια σημαντική θέση στην καρδιά του.
Η μεγάλη αλλαγή ήρθε στη συνέχεια με τη συνεργασία του με τον Jean-Michel Jarre. Ο παραγωγός Francis Dreyfus, τους έφερε σε επαφή και ο Jarre συνέβαλε σημαντικά στο άλμπουμ “Les Paradis Perdus” (1973), που αναζωογόνησε την καριέρα του Christophe, κατατάσσοντάς τον ανάμεσα στα μεγάλα ονόματα της γαλλικής μουσικής σκηνής.
Η συνεργασία μάλιστα συνεχίστηκε το 1974 με το άλμπουμ “Les Mots Bleus”, το οποίο σημείωσε τεράστια επιτυχία, με τίτλους όπως το ομώνυμο τραγούδι και το “Señorita“.
Les Mots Bleus (1974)
Το άλμπουμ “Les Mots Bleus” αποτελεί το αριστούργημα του Christophe. Το ομώνυμο κομμάτι, σε στίχους του Jean-Michel Jarre, είναι μια ωδή στη σιωπηλή επικοινωνία και στα ανείπωτα λόγια. Η ερμηνεία του Christophe, αργή και υπνωτιστική, δημιούργησε ένα τραγούδι διαχρονικό.
Το 1976, ο Christophe συνεργάζεται με τον Boris Bergman για το άλμπουμ Samourai, το οποίο περιλάμβανε το τραγούδι Merci John d’être venu, το οποίο ήταν αφιερωμένο στον John Lennon, σε ένδειξη σεβασμού για τον τραγουδιστή των Beatles, μετά τη δολοφονία του το 1980.
Στη συνέχεια κυκλοφόρησε δίσκους όπως το “Le Beau Bizarre” (1978) και το “Pas Vu, Pas Pris” (1980), αλλά δυσκολεύτηκε να βρει τη θέση του στις αλλαγές που έφερναν οι νέες μουσικές τάσεις.
Το 1983 έκανε μια δυναμική επιστροφή με το άλμπουμ “Clichés d’amour”, το οποίο περιλάμβανε την επιτυχία “Succès fou”. Αν και το τραγούδι σημείωσε εμπορική επιτυχία, αρκετοί κριτικοί το είδαν με σκεπτικισμό, θεωρώντας ότι υποβάθμισε την καλλιτεχνική του εικόνα.
Στη δεκαετία του 1990, ο Christophe αποσύρθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη δημοσιότητα. Κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Bevilacqua” το 1996, αλλά η αποδοχή του από το κοινό και τις πωλήσεις ήταν απογοητευτική.
Ωστόσο συνέχισε να είναι ενεργός ακόμα και στην επόμενη δεκαετία. Ιδιαίτερη στιγμή όταν το 2003 συμμετείχε στο άλμπουμ Sol en Cirque, ένα μουσικό παραμύθι που είχε γραφτεί από την Zazie, τον Vincent Baguian και τον Jean-Marie Leau. Στο άλμπουμ συμμετείχαν και άλλοι καλλιτέχνες, όπως η Maurane, ο Axel Bauer και η Carla Bruni. Όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις του άλμπουμ προορίζονταν για την υποστήριξη του οργανισμού Solidarité enfants sida, ο οποίος βοηθά τα παιδιά που πλήττονται από τον ιό HIV και το AIDS.
Στυλ και Επιρροές
Ο Christophe ήταν ένας πρωτοπόρος καλλιτέχνης που δεν επαναπαυόταν ποτέ στις δάφνες του. Οι συνθέσεις του συνδυάζουν μελωδίες που θυμίζουν κινηματογραφικά soundtrack με ηλεκτρονικά στοιχεία. Ήταν βαθιά επηρεασμένος από την αμερικανική ποπ, αλλά κατάφερε να ενσωματώσει στοιχεία της γαλλικής κουλτούρας.
Στην Ελλάδα…
Στις 9 Ιουλίου 2012 ο Christophe εμφανίζεται στο Καλλιμάρμαρο, σε μια μεγάλη συναυλία του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα όπου μαζί του στη σκηνή θα βρεθούν και οι Salvatore Adamo, Angelo Branduardi, Tonino Carotone, Bernard Lavilliers, Μαρία Φαραντούρη, Διονύσης Σαββόπουλος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου και πολλοί άλλοι…
Δείτε αναλυτικό αφιέρωμα εκείνης της συναυλίας στο MusicCorner.gr, εδώ…
Η Προσωπική του Ζωή
Ο Christophe ήταν γνωστός για τη μυστικοπάθειά του. Λάτρης της μοναχικότητας, συχνά αποσυρόταν για να γράψει μουσική και να δημιουργήσει. Έζησε μια ζωή γεμάτη πάθος για τη μουσική, αλλά και για τις μικρές χαρές, όπως οι συλλογές αυτοκινήτων και τα ταξίδια.
Παντρεύτηκε την Véronique Kan το 1971 και απέκτησε μια κόρη, τη Lucie, η οποία γεννήθηκε την ίδια χρονιά. Χώρισαν μετά από 28 χρόνια ζωής μαζί, αλλά δεν διέλυσαν ποτέ το γάμο τους: “Δεν έχω ακόμη πάρει διαζύγιο από τη γυναίκα μου, τη Véronique, παρόλο που έχουμε χωρίσει. Όποιος λέει διαζύγιο λέει ότι πρέπει να πάει ενώπιον δικαστών, και για μένα η δικαιοσύνη είναι κάτι εντελώς ανούσιο”, είχε εκμυστηρευτεί ο ίδιος.
Από το 2012 ο Christophe ήταν σε σχέση με την Audrey Gautier, μακιγιέζ στον κόσμο της μόδας και των καλλιτεχνικών κύκλων, η οποία ήταν 33 χρόνια νεότερη από εκείνον, αλλά με την οποία δεν έζησε ποτέ μαζί.
Πέθανε από Covid19 (ενώ είχε από πριν βεβαρυμένο αναπνευστικό ιστορικό καθώς έπασχε από εμφύσημα) στις 16 Απριλίου 2020 σε ηλικία 74 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα μοναδικό καλλιτεχνικό αποτύπωμα. Οι θαυμαστές του θυμούνται έναν καλλιτέχνη που αμφισβητούσε διαρκώς τα όρια της μουσικής, δημιουργώντας έργα που αντέχουν στον χρόνο.
Η μουσική του Christophe δεν ήταν απλώς μελωδίες. Ήταν συναισθήματα, ιστορίες και στιγμές που ταξιδεύουν και μαγεύουν γενιές.