Γράφει ο Δημήτρης Κονιδάρης

Σαν σήμερα, στις 29 Σεπτεμβρίου 1949, γεννήθηκε στον Πειραιά ο Γιώργος Νταλάρας που έμελλε να εξελιχθεί σε τραγουδιστή φαινόμενο, σημαδεύοντας ανεξίτηλα την τελευταία πεντηκονταετία στο ελληνικό τραγούδι. Σε παλαιότερο άρθρο μας αναφερθήκαμε εκτενώς στα πρώτα βήματά του, τη συνεργασία του με τον Μάκη Μάτσα, ιθύνοντα νου της ΜΙΝΟΣ, καθώς και τη μετονομασία του από Νταράλα σε Νταλάρα. Στο σημερινό αφιέρωμα δεν θα ασχοληθούμε με τη συνολική του πορεία, κάτι που είναι ούτως ή άλλως ιδιαιτέρως δύσκολο, αλλά θα αναφέρουμε κάποια κομβικά σημεία, παραθέτοντας ταυτόχρονα μερικές κρίσεις  για αυτόν τον αειθαλή καλλιτέχνη.

Τα παιδικά του χρόνια ήταν φτωχικά και δύσκολα αφού ουσιαστικά ο μικρός Γιώργος μεγάλωσε με τιτάνιες προσπάθειες της μητέρας του. Ως γνωστόν, ο πατέρας του Λουκάς Νταράλας ήταν αξιόλογος ρεμπέτης της εποχής και τραγουδούσε σε διάφορα μέρη της χώρας, έχοντας εγκαταλείψει ουσιαστικά το σπίτι του, με αποτέλεσμα να μην είναι παρών στο μεγάλωμα του γιου του. Ο Γιώργος, όπως ήταν αναμενόμενο, έκανε πολλές δουλειές (συνεργείο, τυπογραφείο, καφενείο, κ.ά.). Από μικρή ηλικία έδειξε την αγάπη του για τη μουσική αλλά η μητέρα του δεν ήθελε να ασχοληθεί ο γιος της επαγγελματικά με το τραγούδι έχοντας, καταφανώς, επηρεαστεί από την άστατη ζωή του συζύγου της Λουκά.

Με το ξεκίνημα της συνεργασίας του με τον Σταύρο Κουγιουμτζή και την ενθουσιώδη υποδοχή από το κοινό του «Να ‘τανε το 21» (1970), η καριέρα του Νταλάρα ακολούθησε σταθερά ανοδική πορεία με δεκάδες εξαίσια τραγούδια μερικών εκ των κορυφαίων συνθετών της χώρας μας. Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένους ιστορικούς δίσκους της δεκαετίας του 1970 στους οποίους έδωσε εκπληκτικές ερμηνείες:

  • «Θαλασσογραφίες» του Μάνου Λοΐζου (1970)
  • «Ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδά Απόστολο Καλδάρα» (1971)
  • «Όταν ανθίζουν πασχαλιές» του Σταύρου Κουγιουμτζή (1971)
  • «Μικρά Ασία» του Απόστολου Καλδάρα (1972)
  • «Να ‘χαμε τι να ‘χαμε» του Μάνου Λοΐζου (1972)
  • «Βυζαντινός εσπερινός» του Απόστολου Καλδάρα (1973)
  • «Μικρές πολιτείες» του Σταύρου Κουγιουμτζή (1974)
  • «18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» του Μίκη Θεοδωράκη (1974)
  • «Στα ψηλά τα παραθύρια» του Σταύρου Κουγιουμτζή (1975)
  • «50 χρόνια ρεμπέτικο τραγούδι» (1975)
  • «Τα τραγούδια μας» του Μάνου Λοΐζου (1976)
  • «Σεργιάνι στον κόσμο» του Γιάννη Μαρκόπουλου (1979)

Πολλοί από τους δίσκους που συμμετείχε, πέραν της εξαιρετικής ποιότητάς τους και της γενικότερης καλλιτεχνικής τους αξίας, σημείωσαν εντυπωσιακές πωλήσεις ταξιδεύοντας τη φωνή του στα πέρατα της οικουμένης όπου υπάρχει ελληνικό στοιχείο.

Στην επόμενη δεκαετία (1980) ξεκίνησε να πραγματοποιεί πλήθος συναυλιών στην πατρίδα μας, στις οποίες  ξεχωριστή θέση κατέχουν οι θρυλικές συναυλίες στο Ολυμπιακό Στάδιο στις 30 Σεπτεμβρίου 1983 και στις 3 Οκτωβρίου 1983 με 160.000 ανθρώπους να γεμίζουν ασφυκτικά το σχετικώς νεόκτιστο, τότε, στάδιο. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1987 γέμισε για μια ακόμα φορά το Ολυμπιακό Στάδιο δείχνοντας την απίστευτη δυναμική του και την τρομερή δημοτικότητά  του.  Σημειωτέον ότι το 1985 έκανε την πρώτη ευρωπαϊκή  περιοδεία του σε αρκετές χώρες όπως Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία, Νορβηγία, κ.α. ενώ το 1988 έκανε τη δεύτερη μεγάλη διεθνή περιοδεία του. Αξιοσημείωτο είναι ότι σε όλες τις εμφανίσεις του  συνέρρεε  πλήθος κόσμου για να τον ακούσει.  Την ίδια χρονιά (1988), σε μία από τις μεγάλες βραδιές της ζωής του,  τραγούδησε στο Ηρώδειο τα κομμάτια του λαϊκού τραγουδιστή στο Άξιον Εστί των Μίκη Θεοδωράκη και Οδυσσέα Ελύτη υπό το βλέμμα του ιστορικού πρώτου ερμηνευτή Γρηγόρη Μπιθικώτση. Έως σήμερα, ως γνωστόν, συνεχίζει τις εμφανίσεις του σε πολλά μέρη του πλανήτη όντας ακούραστος και ακατάβλητος.

Ο Γιώργος Νταλάρας ουδέποτε απέφυγε τις προκλήσεις και δεν αρκέστηκε στα ήδη κατακτηθέντα.  Σημειώνοντας λαμπρή επιτυχία σε πολύ μικρή ηλικία, είχε το περιθώριο να  κάνει προσεκτικές νέες επιλογές επιτυγχάνοντας να  παραμείνει σε υψηλό επίπεδο σε όλη τη διάρκεια της μεγαλειώδους καριέρας του. Η αγάπη του για τη μουσική, η παροιμιώδης εργατικότητά του, το μουσικό του αισθητήριο, το μέταλλο και η καθαρότητα της φωνής του καθώς και η κατάκτηση της μελωδίας και των στίχων, τον βοήθησαν να δώσει ερμηνείες που έχουν μείνει αθάνατες. Κι αν στο πέρασμα των δεκαετιών έχουν φανεί τραγουδιστές που σημείωσαν κάποιες επιτυχίες για ένα διάστημα λίγων ετών, για τον Γιώργο Νταλάρα δεν ισχύει κάτι τέτοιο αφού η διάρκεια είναι από τα βασικότερα στοιχεία της αξιοθαύμαστης και, ασφαλώς, αξιοζήλευτης πορείας του. Για αυτό ο Νταλάρας είναι ένα φαινόμενο που αγγίζει το θρύλο. Δεν είναι τυχαίο που κάθε εμφάνισή του δημιουργεί το αδιαχώρητο αποτελώντας πάντα αξιοπρόσεκτο μουσικό γεγονός. Το πλουσιότατο ρεπερτόριό του  σε συνδυασμό με την πανέμορφη φωνή του και το σεβασμό που αντιμετωπίζει κάθε συναυλία, αποτελούν εχέγγυο για ένα θεσπέσιο αισθητικό αποτέλεσμα. Κι αυτό προφανώς δεν περνά απαρατήρητο στο μουσικόφιλο κοινό το οποίο σπεύδει να θαυμάσει έναν εμβληματικό τραγουδιστή που είναι, αναντιλέκτως, από τους σημαντικότερους στην ιστορία της χώρας μας.

Εμείς δεν έχουμε παρά να του ευχηθούμε ό,τι καλύτερο και να μας χαρίζει τη φωνή του για πολλά χρόνια!

Αναφορές

  • Γιώργος Νταλάρας… και το καλοκαίρι κρυώνω, Θανάσης Λάλας, Εκδόσεις Αρμός, 2018
  • Ιστότοπος www.dalaras.gr από όπου αντλήθηκε η δισκογραφία

—————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here