Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
- Καλημέρα φίλες και φίλοι. Είδατε; Ό,τι υποσχόμαστε, το κάνουμε. Είπαμε Παρασκευή θα τα λέμε μονίμως πλέον και τσουπ, να ‘μαστε. Κεφάτοι, αισιόδοξοι και με ανοιχτή καρδιά. Ε, πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να νιώθουμε όταν ξυπνάμε το πρωί και βλέπουμε ένα λαμπερό ήλιο σ’ ένα καθαρό ουρανό και τη ζέστη σιγά-σιγά να κάνει την παρουσία της όλο και πιο αισθητή. Βεβαίως, μαζί μ’ αυτήν ανεβαίνει και το «θερμόμετρο» της αγωνίας, αναφορικά με τις εξελίξεις των διαπραγματεύσεων με το «κουαρτέτο». Ε, δεν τα ‘παμε και την άλλη φορά; Μάιο-Ιούνιο, ετοιμαστείτε για το αγαπημένο μας σπορ, τις εκλογές. Κι ό,τι λέμε εμείς, είναι καρατσεκαρισμένο, που έλεγε και η μοναδική κι αξέχαστη Μαλβίνα…
- Είπα «Μαλβίνα» και θυμήθηκα το έτερον…εγκεφαλικό ήμισύ της. Τη γυναίκα που αναπλήρωσε επαξίως το τεράστιο κενό που άφησε πίσω της, όταν εκείνη έφυγε από τη ζωή πριν 14 χρόνια (πώς περνάει ο χρόνος, ρε παιδί μου…). Και φυσικά, μιλώ για τη μία και μοναδική Άντζελα. Ναι καλέ, αυτή που βουρλίζεται επειδή το «πρόσωπο» είναι στο χωριό και τσουγκρίζει τα πασχαλινά αυγά με άλλη. Είπε λοιπόν η θεούμπα (sic) ότι μόνον η Μαλβίνα μπορεί να συγκριθεί μαζί της και γελάσανε και οι μοκέτες. Αν καταλάβατε σεισμό, ήτανε τα κόκαλα της συγχωρεμένης που έτριζαν (από καθαριότητα, βεβαίως-βεβαίως…). Αλλά μήπως πληρώνεις κάτι για τα λόγια; Τζάμπα είναι…
- Είπε όμως και το άλλο η Λάρα (απ’ το Αντζελάρα βγαίνει αυτό…). Ότι μιλάει με την Παναγία. Βεβαίως, δε μας πληροφόρησε αναφορικά με το τι λεν, αλλά τούτο είναι μια μικρή κι ασήμαντη λεπτομέρεια. Η μόνη…συνομιλήτρια της Μεγαλόχαρης που ήξερα μέχρι τώρα, ήταν η…Λωξάντρα, που συνέχεια στεκότανε μπροστά από την εικόνα της Παναγίας της Μπαλουκλιώτισσας και την παρακαλούσε, τάζοντάς της χίλια δυο πράγματα. Να όμως που έπρεπε να γεννηθεί μιαν Άντζελα, ούτως ώστε η Παναγιά ν’ αποκτήσει δίαυλο επικοινωνίας με την Ελλάδα. Και μάλιστα, όχι με κάποιο τυχαίο πρόσωπο, μα με κοτζάμ Λαίδη. Και ρωτάω εγώ τώρα: Μόνο και μόνο γι’ αυτό, δεν αξίζει στ’ όνομά της μια πετσούλα αρνί;
- Όσο για τον Αλέξη, τι να πω; Δεν έχει παραδειγματιστεί καθόλου από την υποδειγματική στάση της Άντζελας, όταν βλέπει μπροστά της το πρόσωπο που την ενδιαφέρει. Πάει ταξίδια από δω, πάει ταξίδια από κει, συναντά όλους τους «μεγάλους» της Ευρώπης και τους φλομώνει στο μπλα-μπλα με χίλια δυο ακαταλαβίστικα πράγματα, αντί να τους πει δυο απλές κουβέντες: «Χτύπα. Χτύπα σαν άντρας». Αν το έλεγε στον Σουλτς ή στο Σόιμπλε, θα σας έλεγα εγώ αν θα μας ρυθμίζανε το χρέος ή όχι. Έπρεπε να τους κοιτάξει βαθιά στα μάτια, να πάρει το ύφος του Νίκου Ξανθόπουλου στις θρυλικές μελό ταινίες και να πει την παραπάνω κουβέντα, που πλέον έχει περάσει στα όρια του μύθου…
- Πλάκα-πλάκα, βρήκαμε θέμα ν’ ασχολούμαστε πάλι με όλη αυτή την ιστορία της περιβόητης διαφήμισης που έκανε η Άντζελα. Βεβαίως, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στήθηκε κανονικό πανηγύρι και το τι γράφτηκε, θα χρειάζονταν σελίδες επί σελίδων για ν’ αναφερθεί. Τουλάχιστον, εμείς οι Έλληνες δεν πάψαμε ποτέ να έχουμε χιούμορ και τούτο αν μη τι άλλο, είναι ένα εξαιρετικά αισιόδοξο και παρήγορο φαινόμενο. Ό,τι κι αν μας κάνουν, ό,τι κι αν περνάμε, όσο κι αν αδειάζει η τσέπη μας, το χαμόγελο, την ευρηματικότητα και το καλαμπούρι μας δεν το χάνουμε ούτε στιγμή. Πείτε μου, υπάρχει άλλος τέτοιος λαός σε ολόκληρο τον πλανήτη; Να λοιπόν γιατί δε θα πεθάνουμε ποτέ…κεφάλα νεκροθάφτη…
- ——————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
*** Το παρόν άρθρο απηχεί μόνο τις απόψεις του συντάκτη οι οποίες δεν ταυτίζονται απαραίτητα με τις θέσεις του MusicCorner.gr