Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
- Ώρα καλή σας σύντροφοι, ώρα καλή σας φίλοι. Θρηνώ για την αριστερά, που στράφι έχει πάει. Τόσους αγώνες έκανε, μνημόνια υπογράφει και «ναι σε όλα» απαντά σ’ εταίρους και…εταίρες. Ο Τσίπρας ο Αλέξης μας, ζουρνάδες υποσχόταν. Θα ‘σκιζε τα μνημόνια, μαζί τους και τη Μέρκελ. Το μόνο όμως που ‘σκισε, ειν’ ο δικός μας…γάτος (με πέταλα κιόλας). Για την αριστερά θρηνεί και κάποιος βουλευτής της. Ο Δημαράς με τ’ όνομα, μα ψήφισε κι εκείνος. Σου λέει «κάλλιο για την αριστερά τα δάκρυα να χύνω, παρά τα οκτώ χιλιάρικα για εκλογές αν πάμε. Ούτε την ψήφο μου θα βρω, θα με μαυρίσουν όλοι. Καλύτερα να κλαίει κανείς μιαν ιδεολογία, παρά το χρήμα που γλυκό -πανάθεμά το- είναι»…
- Όχι, αγαπητοί φίλοι. Δε με χτύπησε η ζέστη κατακούτελα. Ποια ζέστη δηλαδή, που ακόμα με μακρυμάνικες μπλούζες κυκλοφορούμε. Απλώς, σκέφτηκα να συνοψίσω την επικαιρότητα της εβδομάδας μέσα σε λίγους στίχους. Ξέρετε τώρα, ποιητής εκ του προχείρου κλπ, κλπ. Με τον τρόπο αυτό, θέλησα να διακωμωδήσω τα όσα βλέπουμε να γίνονται καθημερινά, γιατί που να πάρει η ευχή, το χιούμορ (έστω και κρύο…) ουδέποτε έβλαψε τον άνθρωπο. Αν πάρουμε την κατάσταση με τη σοβαρότητα που δείχνει να έχει, θα πρέπει όλοι μαζί να πιαστούμε χέρι-χέρι και να πάμε να πέσουμε στο γκρεμό, τραγουδώντας «Για δανεικά τα κάνεις όλα, για δανεικά μας τον…φοράς (το ζουρλομανδύα)».
- Και καλά ο αξιότιμος κύριος Δημαράς. Για να κερδίσει τις εντυπώσεις βγήκε και «θρήνησε» την αριστερά που χάνει. Όμως, από την ΚΥΡΙΑ (και το εννοώ με όλη τη σημασία της λέξης) Βαγενά, δεν περίμενα να βγει και να κάνει τέτοιες δηλώσεις. Τι πάει να πει «εδώ ζήσαμε 400 χρόνια σκλαβωμένοι από τους Τούρκους, δε θ’ αντέξουμε 99»; Την εκτιμώ και τη σέβομαι όσο ελάχιστους «εθνοπατέρες» εκεί μέσα, όχι για την πολιτική ιδιότητά της, αλλά για την καλλιτεχνική. Κι επειδή έτυχε να μιλήσω μαζί της πριν κάμποσα χρόνια, μα και να παρακολουθήσω τις εξαιρετικές θεατρικές παραστάσεις που ανέβαζε (και γενικότερα την πορεία της στο χώρο της υποκριτικής), δε μπορώ να γράψω κακή κουβέντα για κείνη.
- Όμως, τα παραπάνω λόγια της ας μου επιτρέψει να τα κρίνω επιεικώς απαράδεκτα και τουλάχιστον ατυχή. Δεν ξέρω κάτω από ποιες συνθήκες τα είπε, αλλά στ’ αυτιά μου ακούστηκαν ως κοροϊδευτικά απέναντι σ’ έναν ολόκληρο λαό που πεινάει και υποφέρει. Κι επειδή κι εκείνη από τα σπλάχνα του προέρχεται κι αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες για να φτάσει εκεί που έφτασε στον τομέα της, δε μπορεί να βγαίνει και να λέει τέτοια πράγματα. Και να ξέρει ένα πράγμα: Δε μπορούν όλοι να τα κάνουν όλα. Στο χώρο της, είναι πραγματικά εξαιρετική. Με την πολιτική, μάλλον δεν «το έχει» και πολύ. Εγώ προτιμώ να τη φέρνω στο νου μου ως «Αγγέλα Παπάζογλου» και χαροκαμένη μάνα στο συγκλονιστικό «Γάλα» (αλλά και ως «Βαγγελίτσα» παλαιότερα…), παρά ως πολιτικό πρόσωπο…
- Είδατε τώρα; Πιάστηκα πάλι με τα πολιτικά και δεν έδωσα τη σημασία και το χώρο που έπρεπε στο γεγονός της χρονιάς. Χώρισε η Αθηνούλα μας, παιδιά. Πάει το κορίτσι μας. Έφαγε τα καλύτερα χρόνια της ζωής του μ’ αυτό τον Ντόντα (ή όπως αλλιώς τον λένε τέλος πάντων…), του έπλενε, του μαγείρευε, του σιδέρωνε, τον είχε μη στάξει και μη βρέξει και ο κύριος τι έκανε; «Της τα φόρεσε» με μιαν Ισπανίδα. Άντρες, σου λέει ο άλλος. Είχε τέτοια γυναικάρα δίπλα του και δεν του έφτανε. Και τι της έλειπε δηλαδή; Και καλλονή ήτανε, και την προικούλα της την είχε (όσο να πεις…) και κερί αναμμένο στάθηκε δίπλα του τόσο καιρό. Βρε το ρεμπεσκέ. Δεν πειράζει Αθηνούλα μου. Θα βρεις άλλο καλύτερο, με εξίσου…λεφτά αισθήματα.
——————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
*** Το παρόν άρθρο απηχεί μόνο τις απόψεις του συντάκτη οι οποίες δεν ταυτίζονται απαραίτητα με τις θέσεις του MusicCorner.gr