Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
- Χριστός Ανέστη, φίλες και φίλοι! Τι έγινε; Πώς περάσαμε; Φάγαμε, φάγαμε; Αν ερωτάτε και δι’ εμέ (όπως γράφανε παλιά στην αλληλογραφία), ένα θα σας πω. Το Μεγάλο Σάββατο, το ψυγείο δε φαινόταν από σακούλες, τάπερ, κουτιά με μπύρες κι αναψυκτικά κλπ. Τη Δευτέρα του Πάσχα, στον ίδιο χώρο κυκλοφορούσαν ποντίκια! Δεν έμεινε τίποτα, λέμε. Μαγειρίτσες, κατσίκια, τούρτες (ονομαστική εορτή, γαρ…), προφιτερόλια (sic), όλα έγιναν πάστρα! Και πού ξέρω εγώ δηλαδή, αν του χρόνου τέτοια μέρα θα μπορέσω να έχω έστω ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι μου, έτσι όπως γίνανε τα πράγματα; Έτσι λοιπόν, φρόντισα να φάω καλά φέτος, για να έχω …απόθεμα και για την επόμενη χρονιά!
- Έλα όμως που μου κάτσανε στο στομάχι τα φαγιά και τα γλυκά. Και πώς να γίνει αλλιώς, όταν βλέπω την πατρίδα μου να έχει καταντήσει «μπάτε σκύλοι αλέστε»; Για να μη παρεξηγηθώ, δεν έχω τίποτε με τους μετανάστες ή του πρόσφυγες. Όλοι άνθρωποι του Θεού είμαστε κι ο καθείς, προσπαθεί να επιβιώσει όπως μπορεί. Όταν όμως υπάρχει ένα κράτος (;), το οποίο δεν έχει τη στοιχειώδη οργάνωση για να τους υποδεχτεί και να τους αντιμετωπίσει ως ζωντανούς οργανισμούς κι όχι ως σκουπίδια, τότε το πράγμα αλλάζει. Πού θα παν όλοι αυτοί; Πού θα μείνουν; Τι θα φάνε; Πού θα βρούνε χρήματα για να επιβιώσουν αξιοπρεπώς;
- Όλα τούτα, οφείλει να τα φροντίσει η ελληνική Πολιτεία. Πώς όμως να το κάνει, όταν καλά-καλά δε μπορεί να φροντίσει τους ίδιους τους Έλληνες; Και βγαίνει η άλλη η δημοσιογραφάρα χθες το μεσημέρι και λέει «όπως πεινάμε εμείς, πεινάνε κι αυτοί». Και λοιπόν; Τι πάει να πει αυτό, μαντάμ; Και τι να κάνουμε τώρα, δηλαδή; Να μοιραστούμε την πείνα μας μαζί τους; Ζητώ συγνώμη αν θα φανώ κυνικός, αλλά όταν πεινάει το σπίτι μου, θα φροντίσω πρώτα εκείνο και μετά το διπλανό. Αυτό πρέπει να κάνει και το κράτος (;), στο οποίο ευτυχώς ή δυστυχώς ζούμε. Πρώτα οι πολίτες του και μετά οι άλλοι. Καλός και άγιος ο Ξένιος Ζευς, αλλά όσο υπάρχουν Έλληνες που ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια, δε νομίζω ότι έχουμε περιθώρια να σκεφτούμε κάτι άλλο…
- Και δεν είναι μόνο το μεταναστευτικό. Είναι και οι καταλήψεις, οι εμπρησμοί, τα «ντου» και τόσα άλλα, που καθημερινά μεγαλώνουν την ανασφάλεια του κόσμου. Και για όλα τούτα, η κυβέρνηση ως τώρα δεν έχει κάνει το παραμικρό. Απλώς, παραμένει θεατής και …λιάζεται (για να θυμηθώ κι εκείνη την εξοργιστική κουβέντα της κυρίας υπουργού). Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή, μας γέμισε όλους με ελπίδα κι αισιοδοξία πως κάτι θα γίνει, για να βγούμε επιτέλους από τα αδιέξοδα των προηγούμενων χρόνων. Δέχομαι ότι ακόμα δεν έχει κλείσει τρεις μήνες στην εξουσία, όμως άλλο αυτό κι άλλο να βλέπει να γίνεται η χώρα …πιο ξέφραγο αμπέλι απ’ ότι ήταν και να παρακολουθεί με σταυρωμένα χέρια…
- Και δε μας έφταναν όλα τ’ άλλα, είχαμε και το …Βενζινάδικο-Gate! Έπαιξε μπουνιές η Ζωή με τον …βενζινά (sic); Άρπαξε τα κινητά από τις δύο γυναίκες που κατέγραφαν το περιστατικό κι έσβησε τα επίμαχα βίντεο; Αφού λύσαμε όλα τα προβλήματα που έχουμε, καταπιαστήκαμε και με δαύτο. Και φυσικά, ο καθένας το βλέπει από τη δική του οπτική, αναλόγως με την πολιτική τοποθέτησή του. Οι κυβερνώντες, μιλούν για «φιάσκο». Να είστε σίγουροι όμως, ότι οι ίδιοι αν ήταν στην αντιπολίτευση, θα δημιουργούσαν μεγάλο θέμα αν στη θέση της Ζωής ήταν λ.χ. η κυρία Βούλτεψη. Πρώτη φορά είναι; Πάντα έτσι δε γίνεται; Αναλόγως με τα συμφέροντα της στιγμής, προσαρμόζονται και οι αντιδράσεις. Και το κυριότερο, εκφράζονται χωρίς πρώτα να επιβεβαιωθεί το περιστατικό και να ερευνηθεί τι ακριβώς έγινε.
- Τον είδατε τον …άντρακλα Ντράγκι προχθές, όταν όρμησε κατά πάνω του η ακτιβίστρια και τον …κομφέτισε (άλα τις, ρήμα!); Σαν …αφοδευμένος (είδατε τι ευγενικός που είμαι;) έκανε. Κάπου διάβασα ότι μετά από αυτό, στα ισπανικά μετονομάστηκε σε Μάριο …Κλασομέντες. Μα καλά, τι νομίζατε δηλαδή ότι είναι και δαύτος; Επειδή το παίζει «μάγκας» και «παλικαράς» εκεί που τον παίρνει (η κατάσταση εννοώ, μη πάει ο νους σας αλλού…); Ένα «φου» να του κάνεις, θα γίνει …Μπολτ. Γιατί, η ιστορία μας έχει διδάξει ότι όλοι ετούτοι οι ψευτοδικτατορίσκοι και οι δήθεν ισχυροί, στην πραγματικότητα είναι θρασύδειλοι και …χέθτεθ (τα ισπανικά που λέγαμε παραπάνω). Ας τολμήσει ο …Κλασομέντες να κυκλοφορήσει χωρίς μπράβους και θα δείτε τι θα γίνει!
- Από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι γνωστό πως όταν βρεθούν πάνω από δύο γυναίκες μαζί, δεν υπάρχει περίπτωση αργά ή γρήγορα να μη μαλλιοτραβηχτούν μεταξύ τους. Μέγα αξίωμα, αδέρφια. Γιατί όμως θα πρέπει να βλέπουμε και στην τηλεόραση τέτοιου είδους περιστατικά; Έχω την αίσθηση ότι μερικές-μερικές, που βγήκαν στο γυαλί με μοναδικά προσόντα τους τα …σωματικά (κάποιοι μάλιστα λεν ότι …μιλάνε κιόλας!), έχουν χάσει την αίσθηση του μέτρου. Και δεν αναφέρομαι στα μέτρα των …αναλογιών τους, αλλά της συμπεριφοράς τους, η οποία λίαν επιεικώς, χαρακτηρίζεται πεζοδρομιακή!
- Δε βρίσκεσαι, κυρά μου, στον καναπέ του σπιτιού σου με τις φίλες σου. Καλώς ή κακώς, κάποιος σε πληρώνει για να προσφέρεις κάτι στον τηλεθεατή που σε βλέπει. Άλλο τώρα αν το μόνο που έχεις να προσφέρεις κυρίως στο αρσενικό κομμάτι του κοινού, είναι η κίνηση που κάνουμε όταν κοπανάμε σκόρδο. Δε φτάνει που είσαι αγράμματη κι ατάλαντη, πρέπει να μας δείχνεις ότι έχεις και θράσος και μάλιστα κακώς εννοούμενο; Πήγαινε σπίτι σου και κάνε ό,τι θέλεις. Εμείς τι χρωστάμε ν’ ανεχόμαστε όλες αυτές τις ανεπάγγελτες και αμόρφωτες κατίνες (για να μη τις χαρακτηρίσω αλλιώς…) που έχουν γεμίσει τα κανάλια; Να γιατί η τηλεόρασή μου δεν ανοίγει ποτέ, παρά μόνο για να δω DVD ή κανένα καλό ματσάκι -με κλειστή φωνή όμως…
- ——————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
*** Το παρόν άρθρο απηχεί μόνο τις απόψεις του συντάκτη οι οποίες δεν ταυτίζονται απαραίτητα με τις θέσεις του MusicCorner.gr