Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
- Καλημ…ωχ, την πάτησα, φίλες και φίλοι (με στυλ Τράγκα, παρακαλώ). Ξέχασα ότι για να σας καλημερίσω, έπρεπε να ζητήσω άδεια από την κυρα-Ζωή. Και δεν αναφέρομαι βεβαίως στο γνωστό κι αγαπημένο τραγούδι, όπως αντιλαμβάνεστε. Αλλά πού μυαλό κι εγώ; Έτρεχα όλη μέρα χθες και ξέχασα να καταθέσω τη σχετική αίτηση. Φυλάω τα ρούχα μου για να τα έχω …όλα, αφού δεν αποκλείεται αύριο-μεθαύριο η κυρα-Ζωή να βγάλει φιρμάνι ότι θα πρέπει να την ενημερώνουμε με δήλωση του νόμου περί ψευδούς δηλώσεως (που έλεγε κι ο «σύντροφος» Χάρρυ), πριν πούμε καλημέρα στους γονείς, στους φίλους, στους γείτονες, στους συναδέλφους.
- Κι όλα αυτά, με πλήρη στοιχεία. Ονοματεπώνυμο, διεύθυνση κατοικίας, φορολογική δήλωση, πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και …δυο αυγά Τουρκίας. Τουλάχιστον, η κυρα-Ζωή μας αφήνει (ακόμα…) ν’ αναπνέουμε ελεύθερα. Κάτι είναι κι αυτό, δε νομίζετε; Φαντάσου τώρα να είσαι σε μια δουλειά και να έχεις διευθύντρια κάποια σαν και δαύτη. Δε χρειάζεται καν να πας στο γραφείο. Φοράς ένα ζουρλομανδύα, την αράζεις κατευθείαν στο τρελοκομείο και ξεμπερδεύεις. Είναι από τις περιπτώσεις που με κάνουν να θυμάμαι ένα παλιό τραγουδάκι: «Όλοι οι τρελοί να ειν’ απόξω και οι γνωστικοί μεσ’ στο Δαφνί». Ή το άλλο του Τάκη Σούκα, που έλεγε η Ελένη Βιτάλη: «Ανοίχτε τα τρελάδικα να βγει ο κόσμος έξω, να δω αν είναι πιο τρελοί οι μέσα απ’ τους απέξω»…
- Και για να σοβαρευτούμε λιγάκι, με την εν λόγω κυρία υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα. Τι είδους και τι έκτασης είναι αυτό, δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος να το αποφασίσω. Είναι δουλειά των …ειδικών. Απορώ όμως: Ο «πρώτη φορά αριστερός» πρωθυπουργός μας, τι λέει για όλα τούτα; Τα επικροτεί, ή όχι; Διαβάζω ότι έχει έλθει σε δύσκολη θέση, αλλά αφενός ακόμη δεν έχει τοποθετηθεί δημοσίως επί της …περίπτωσης, αφετέρου δεν κάνει και κάτι για να καταλαγιάσει τη δυσφορία του πολιτικού κόσμου, που προέρχεται ακόμα κι απ’ το ίδιο το κόμμα του. Εντάξει, καταλαβαίνουμε ότι ήθελε να την ξεφορτωθεί και της έδωσε έναν ανώδυνο -έτσι νόμιζε- ρόλο. Όμως, η κυρία πήρε πολύ ψηλά τον αμανέ και κάποιος θα πρέπει να της τραβήξει το αυτάκι…
- Και σα να μην έφταναν όλα αυτά τα -τουλάχιστον γραφικά- που έπραξε τα τελευταία πέντε χρόνια, χθες μας έκανε και μαθήματα δημοσιογραφίας. Με ποιο δικαίωμα, κυρά μου, εμποδίζεις ένα δημοσιογράφο να κάνει τη δουλειά του; Και πού κολλάνε οι καρκινοπαθείς με τα χρέη των καναλιών και την απαράδεκτη συμπεριφορά σου έναντι του αστυνομικού προχθές; Ούτε η Βουλή, ούτε η αστυνομία, ούτε τα ΜΜΕ είναι τσιφλίκι σου, για ν’ αποφασίζεις και να διατάζεις. Αυτά, στο σπίτι σου και στους δικούς σου. Κι αν δεν απατώμαι, οι καρκινοπαθείς εξακολουθούσαν να μην έχουν χρήματα για φάρμακα, όταν πολύ κοντινό συγγενικό σου πρόσωπο έπαιρνε πριν λίγα χρόνια επίδομα ανήλικου τέκνου, χωρίς να το δικαιούται. Κι αυτό ψέμα των ΜΜΕ είναι;
- Και πάμε σ’ ένα άλλο θέμα. Μαθαίνω ότι για τη θέση του διευθυντή στη «νέα ΕΡΤ», προαλείφεται ο Διονύσης Τσακνής. Το ότι ουδέποτε μου άρεσαν ο ίδιος και τα τραγούδια του, δεν έχει την παραμικρή σχέση με την καλλιτεχνική οντότητά του, την οποία σαφώς αναγνωρίζω. Τι σχέση έχει όμως ο κύριος με την τηλεόραση και δη, με τη διοίκηση τηλεοπτικού σταθμού, ο οποίος μάλιστα συντηρείται κατά βάση από τα λεφτά του κοσμάκη; Α, ξέχασα. Πώς το είπε ο κύριος Παναγούλης στη Βουλή; Όταν ανοίξει η ΕΡΤ, θα προσληφθούν κυρίως εκείνοι που αγωνίστηκαν για να έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Τώρα, το πώς και το πού αγωνίστηκε ο καθένας, είναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο. Και μετά, θέλουμε να γίνουμε κράτος και να μας σέβονται οι ξένοι…
- Και για να μη παρεξηγηθώ, λέω το εξής. Ο τρόπος με τον οποίο έκλεισε η ΕΡΤ πριν δύο χρόνια, ήταν επιεικώς απαράδεκτος και αντιδημοκρατικός. Σίγουρα χρειαζόταν μιαν εκκαθάριση και μια «επανεκκίνηση» πάνω σε υγιείς και στέρεες βάσεις, αλλά όχι «μαύρο». Όπως λοιπόν έγινε λάθος στο OFF, βλέπω ότι πάει να γίνει το ίδιο και στο ON. Γιατί, δε φαντάζομαι να πιστεύετε ότι η «νέα ΕΡΤ» θα είναι αντικειμενική και θα περιλαμβάνει πρόσωπα που θα είναι και ικανά και θ’ ανήκουν πολιτικά σε διάφορους χώρους. Ό,τι έκαναν οι άλλοι, θα κάνουν και οι τωρινοί. Θα τακτοποιήσουν συγγενείς και φίλους, κολλητούς, κολλητές, δευτερότριτα ξαδέλφια και πάει λέγοντας. Τώρα, αν κάποιοι απ’ αυτούς είναι εντελώς άσχετοι, δε χάλασε κι ο κόσμος. Οι πρώτοι θα είναι, ή οι τελευταίοι; Φτάνει ν’ αγωνίστηκαν για τον ΣΥΡΙΖΑ…
- Γι’ αυτό λοιπόν πιστεύω ακράδαντα ότι μας αξίζουν όλα όσα παθαίνουμε κι όσα πιθανώς θα πάθουμε από εδώ και πέρα. Εμείς δεν αποφασίζουμε για την τύχη μας; Άρα, εμείς φταίμε κιόλας. Και φυσικά, δεν εξαιρώ τον εαυτό μου απ’ όλο αυτό, γιατί έβαλα κι εγώ το χεράκι μου για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Δεν ήλθε με το ζόρι κάποιος να μας κόψει μισθούς και συντάξεις, να μας πει ότι «λεφτά υπάρχουν», να μας μιλήσει για «Ζάππεια 1,2 και 132», να μας κάνει να πιστέψουμε ότι «θα βαράμε το ζουρνά και θα χορεύουν οι Ευρωπαίοι». Αυτοί τα λέγανε, ξέροντας ότι είμαστε ένας λαός που δε θα βάλει μυαλό ποτέ του και πάντα θα τρέχει πίσω από εκείνον που θα του τάξει τα πιο πολλά…
- Και ξέρετε τι με φοβίζει πιο πολύ απ’ όλα; Ότι αν αποτύχει και η «πρώτη φορά Αριστερά» (με τον τρόπο που κυβερνά, προς τα κει πάει…), ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για …ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω. Νομίζω ότι καταλαβαίνετε τι εννοώ. Με μια ανύπαρκτη των ανύπαρκτων αξιωματική αντιπολίτευση κι ένα ΠΑΣΟΚ διαλυμένο, ποια άραγε μπορεί να είναι η επόμενη επιλογή του Έλληνα; Όχι, δε μπορώ καν να το εκφράσω. Ελπίζω ο Θεός -έστω κι αν δεν τον πιστεύουν οι κυβερνώντες- να βάλει λίγο μυαλό σε ορισμένους και να κάνουν ό,τι το δυνατό καλύτερο για τούτη τη δύσμοιρη και ταλαίπωρη χώρα. Πραγματικά, είναι η τελευταία ευκαιρία. Αν χαθεί, χαθήκαμε…
- Αρκετά όμως με την πολιτική. Ήρθε η ώρα να κάνουμε τις προτάσεις μας για τις καλοκαιρινές διακοπές. Καλά, μη βαράτε. Λέμε και καμιά …βλακεία για να περάσει η ώρα. Εδώ δεν ξέρουμε αν αύριο θα έχουμε ευρώ ή δραχμή, οπότε είναι μάλλον ουτοπικό να μιλάμε για ταξιδάκια και μπανάκια. Επειδή όμως ο Έλληνας δε χαλάει με τίποτε τις συνήθειές του, πάλι θα βρει τον τρόπο του. Λοιπόν, η σημερινή πρότασή μας, είναι λίγες ημέρες ξεκούρασης στο …Πυθαγόρειο θεώρημα. Ναι, σωστά διαβάσατε. Στο Πυθαγόρειο θεώρημα! Καλά βρε αγεωγράφητοι, δεν ξέρετε πού βρίσκεται; Στη Σάμο, καλέ. Είναι ένα όμορφο μέρος, το οποίο από την αρχή ως το τέλος του, έχει χαραγμένο στο έδαφος το θεώρημα του Πυθαγόρα. Και για να σας προλάβω, όχι του …στιχουργού, του σοφού!
- Κι αν δε με πιστεύετε, ρωτήστε τη μεγάλη κυρία της δημοσιογραφίας που το επισκέφθηκε, για να πάρετε σχετικές πληροφορίες. Ναι καλέ, αυτή που με την πολύ σκληρή δουλειά και την πανεπιστημιακού επιπέδου μόρφωσή της, κατάφερε με το σπαθί της όχι μόνο να φτάσει στην κορυφή του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, αλλά να γράψει κι ένα άκρως εκπαιδευτικό βιβλίο, που χρησιμεύει κυρίως όταν εμείς τα αγοράκια πηγαίνουμε στην τουαλέτα για κάποια «ειδική» ανάγκη μας. Πυθαγόρειο θεώρημα λοιπόν. Ήλιος, κρασί, θάλασσα και τ’ αγόρι σας (ή το κορίτσι σας). Μαγευτικά ηλιοβασιλέματα, καταγάλανα νερά και καλό φαγητό. Ένα μέρος, μόνο για όσους αγαπούν την πολυτέλεια, σε συνδυασμό με την απλότητα…
- ——————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
*** Το παρόν άρθρο απηχεί μόνο τις απόψεις του συντάκτη οι οποίες δεν ταυτίζονται απαραίτητα με τις θέσεις του MusicCorner.gr