Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
- Καλημέρα ελληνικέ λαέ, που μόνο κάθε τέσσερα (ή δύο και κάτι, όπως συνηθίζεται τελευταίως…) χρόνια θυμούνται ότι υπάρχεις και σπρώχνονται για το ποιος θα κερδίσει την ψήφο σου. Έτσι λοιπόν. Οι εκλογές μας έφτασαν, εμπρός βήμα ταχύ, να πάμε να ψηφίσουμε τη νέα μας Βουλή. Ευχή μου, να είναι καλύτερη από την προηγούμενη, αφού είναι κοινώς αποδεκτό ότι η απελθούσα ήτανε μακράν ό,τι χειρότερο στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλευτικού θεσμού. Λεξιλόγιο πεζοδρομίου, ακόμη και από εκπροσώπους κομμάτων του «δημοκρατικού τόξου», βουλευτές χαμηλού πολιτικού αναστήματος και κυρίως, μια κυβέρνηση κατώτερη των περιστάσεων και των προσδοκιών που «γέννησε» το 2012…
- Ως είθισται, οι κύριοι αντίπαλοι θα είναι δύο. Η «συνήθης ύποπτη» ΝΔ του Αντωνάκη και ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλεξάκη, με μπόλικη δόση από παλαιό ΠΑΣΟΚ στις τάξεις του. Ας δούμε λοιπόν γιατί θα πρέπει να ψηφίσετε τον ένα και γιατί τον άλλον. Τον Αντωνάκη, επιβάλλεται να τον επιβραβεύσετε όχι μόνον ως πολιτικό άνδρα, αλλά και ως άριστο σεξολόγο. Τέρμα πια η ανησυχία για το πότε πρέπει να κάνετε το καθήκον σας ως άνδρες. Ο μέχρι τούτη τη στιγμή πρωθυπουργός, λέει ότι η καλύτερη ώρα «εκτόνωσης» είναι η πρωινή, άρα κάτι θα ξέρει ο ατιμούλης. Συνεπώς, βάλτε τα ξυπνητήρια να χτυπήσουνε μαζί με το λάλημα του κόκορα και…καλό βόλι. Αντωνάκης speaking…
- Πάμε τώρα στο γιατί η ψήφος σας καλό θα ήτανε να πάει στον Αλεξάκη. Ο λόγος είναι απλός. Όπως είχε αναφέρει σε παλαιότερη ομιλία του αυτός ο δεινός ρήτωρ, θέλει να έλθει στην εξουσία για να υπερασπιστεί το δικαίωμα στον έρωτα. Ετούτη τη δέσμευση, επιβεβαίωσε τις προάλλες από το «σμαραγδένιο νησί», την πανέμορφη Ρόδο, όταν μίλησε για…πήδημα. Και μη μου λέτε τώρα ότι άλλο πράγμα εννοούσε. Το πιάσαμε το υπονοούμενο, σερ Άλεξ. Ο άνθρωπος, ήτανε σαφέστατος: «Πηδάτε γιατί χανόμαστε». Το θέμα είναι, ποιο θεωρείται το κατάλληλο μέρος για…πήδημα. Από βουνό; Από μπαλκόνι; Από ταράτσα; Δεν το έχω δοκιμάσει, οπότε δεν ξεύρω (sic) ν’ απαντήσω…
- Πραγματικά σας λέω, τέτοια προεκλογική φαιδρότητα ένθεν κακείθεν, δεν έχω ξαναζήσει σε ανάλογη περίοδο. Ο ένας συναγωνιζότανε τον άλλο στη μπουρδολογία και βεβαίως, ουδείς φουκαράς Έλληνας μπόρεσε να βγάλει συμπέρασμα. Εφόσον φτάσαμε στο σημείο ν’ αποφασίζουμε τι θα ψηφίσουμε με κριτήριο το πότε είναι η καλύτερη ώρα για σεξ ή για…πήδημα, τότε αυτό σημαίνει πως ζούμε ό,τι μας αξίζει κι έχουμε και τους ηγέτες που μας αξίζουν. Ο Έλληνας έχει παντελή έλλειψη (και) πολιτικής παιδείας, κάτι που αποδεικνύεται περίτρανα από τις επιλογές του την ώρα της κάλπης. Και πολύ φοβάμαι ότι κι αυτή τη φορά θα επιβεβαιώσει και πάλι ότι δεν έχει βάλει μυαλό…
- Επειδή ασχολούμαι με την πολιτική από τα μικρά μου χρόνια κι έχω άποψη, θυμάμαι πάντα μια Βουλή αποτελούμενη από επιφανείς και μορφωμένους ανθρώπους. Καθηγητές πανεπιστημίου, δικηγόρους, γιατρούς, οικονομολόγους, με άριστο χειρισμό της ελληνικής γλώσσας και υψηλό φρασεολογικό επίπεδο, ακόμα και τη στιγμή των αντιπαραθέσεων με τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Τώρα, το Κοινοβούλιο έχει καταντήσει χειρότερο κι από το τελευταίο χαμαιτυπείο. Άλλη λέξη το χαρακτηρίζει, αλλά δεν είμαστε για να τρέχουμε στα δικαστήρια. Ένα μαύρο χάλι στην κυριολεξία κι αναρωτιέμαι αν μπορεί να υπάρξει χειρότερο.
- Κάθε καρυδιάς καρύδι μπήκε εκεί μέσα κι αντί ν’ ασχολούμαστε με τις θέσεις των «εκπροσώπων» μας ως προς τα προβλήματα της χώρας, ασχολούμαστε με το τι φόρεσε και τι τσάντα κρατούσε η τάδε κυρία, ποιος…μύρισε το παλτό της άλλης (πώς λέμε «Η ζωή της άλλης»;) και τέτοια…σουρεαλιστικά. Και ρωτάω: Θα πληρώνατε ποτέ εσείς στην επιχείρησή σας κάποιον που θα έκοβε βόλτες στο χώρο, θα χασκογελούσε ασκόπως με τον ένα και με τον άλλο και θα χάζευε τα…προσόντα των εκπροσώπων του «ασθενούς φύλου»; Νομίζω όχι. Δεν είναι καιρός λοιπόν να δώσουμε την ψήφο μας (άρα και τα λεφτά μας) σ’ εκείνους που πραγματικά αξίζουνε να βρίσκονται στα βουλευτικά έδρανα;
- Γι’ αυτό λοιπόν, μεθαύριο βάζουμε σταυρό σε όσους πιστεύουμε ότι πραγματικά θα μπορέσουνε να βοηθήσουνε στην ανατροπή αυτής της δυσμενούς κατάστασης. Υπάρχουνε κι αυτοί, σε όλα τα κόμματα. Δεν είναι άπαντες άχρηστοι και η ισοπέδωση, δεν οδηγεί σε σωστές αποφάσεις. Ψηφίζουμε όχι αυτούς που μας υπόσχονται ότι θα μας κάνουνε το μεγαλύτερο καλό, αλλά εκείνους που μας υπόσχονται ότι θα μας κάνουνε το μικρότερο κακό. Πολύ σωστά το είχε πει κάποτε ο Χάρρυ Κλυνν, ασχέτως αν τον τελευταίο καιρό έχει βαλθεί να καταστρέψει ότι με τόσο κόπο έχτισε εδώ και σχεδόν μισόν αιώνα…
- Και μια και τον ανέφερα, για να ελαφρύνω και λιγάκι την ατμόσφαιρα, σκέφτηκα να κλείσω τη σημερινή στήλη μ’ ένα απόσπασμα από το τριπλό άλμπουμ του «Ραντεβού με την εισαγγελία» του 1989. Είναι άκρως σχετικό με την περίοδο που διανύουμε, αφού αναφέρεται στις εκλογές. Μπορεί να έχουνε περάσει 26 χρόνια από τότε, αλλά τα πράγματα παραμένουν ίδια κι απαράλλαχτα. Μόνο τα ονόματα αλλάζουν, όπως θα διαπιστώσετε. Καλή ψήφο λοιπόν κι εύχομαι το πρωί της Δευτέρας, να ξημερώσει μια πραγματικά καινούργια και πιο όμορφη ημέρα για την αγαπημένη, μα και τόσο ταλαιπωρημένη πατρίδα μας…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
——————